[jewgienij]

Doszedłem do myśli, że przy rozkwicie serialowym film kinowy staje się dla mnie przeżytkiem, mogę się bez niego obyć. Brakuje mu przestrzeni i rozmachu, kiedy zamyka się w tych 90 - powiedzmy- minutach.
To coś podobnego do początków powieści, kiedy poematy i teatralne dramaty musiały ustapić wobec powieści w odcinkach - Dickensa, Sienkiewicza itp.
Czy na moich oczach telewizja, internet rozkładają na łopatki kino i spychają je do roli niszowej - jak teatr - co wieszczono już w latach 50 ubiegłego wieku? Czy kino szybciej upadnie niż skazywana już od dekad na śmierć powieść?

[Fidel-F2]

[jewgienij]

Poleć w skrócie najlepsze.
Będziemy Ci wdzięczni. Bo wolę obejrzeć coś dobrego niż wujowego wieczorem.

[Fidel-F2]

poczytaj wątek, nie będę się powtarzał

[jewgienij]

Gdybym chciał przedzierać się przez wątek, to nie prosiłbym Cię o proste podanie tytułów, co pewnie zajęłoby Ci tyle pracy co powyższe puste posty.

Więc jeśli masz ochotę tylko obsikiwać każdy mój wpis i robić hau-hau, to zdaj sobie przynajmniej sprawę, że masz problem.

[Fidel-F2]

Tobie sie nie chce przedzierać a ja dla Twojej przyjemności mam przypominać sobie, zastanawiać się, później to pisać. Jesteś zainteresowany to poszukaj, nie to nie, Twój problem.

Sikasz na wszystkich dokoła a jak kto na Ciebie nasika to zaraz wielki raban. Co Ty jesteś? Trzeci bliźniak dalamberta?

[jewgienij]

To po co się do mnie odzywasz, kiedy nie masz nic konstruktywnego do powiedzenia? To juz chyba trzeci wątek z rzędu, gdzie ganiasz za mną ze swoim podgryzaniem po kostkach.

Rodziców Ci gazetą zabiłem czy co? Nasikałem teraz w wątku filmowym na Twoją szanowną głowę?

Więc weź przestań być rzepem u mojego ogona, bo czuję się nieswojo, żeś taki zafascynowany mną.

[nureczka]

[jewgienij]

[Agi]

Fidel-F2, jewgienij, uspokójcie się obaj i to w tej chwili.
Bo równo i sprawiedliwie obdzielę krawatami. Nie żartuję.

[Fidel-F2]

Agi, no przecież grzecznie jest. jewgienij, pyta ja mu radzę i wyjaśniam. A że go to denerwuje? Cóż, mało co go nie denerwuje.

[jewgienij]

To już chyba jakaś psychoza...
Znajdź inny obiekt uwielbienia, nie wszedłem do tego wątku, aby robić zadymę, ale chyba Ty jej koniecznie pragniesz.

[Fidel-F2]

szczego wnosisz?

[nureczka]

[jewgienij]

Nureczka, Konopia

Łapię się na tym, że film "pełnometrażowy" rozpisuję na serial. Weźmy Grę Endera. Wyobraziłem sobie, jak mogło to zagrać, zakładając - idealnie - że film SF z takimi efektami mógłby przyjąć formę serialową, bez skrótów, koncentrując się na głównym bohaterze, jego powolnym treningu. Dla mnie bajka. Znakomity potencjał, zgubiony w formie półtoragodzinnej.

Czy ktoś wyobraża sobie Breaking Bad albo Grę o tron jako filmy? Nawet dwugodzinne? Złe seriale, owszem, łatwo sobie wyobrazić, bo one walą w nas na "raz", od pierwszego odcinka, a potem powtarzają tę samą partię tymi samymi figurami. Domek z kart byłby świetnym filmem, Mad Men też, ale to nie te seriale otwierają nowe perspektywy.

To chyba Peter Greenway wieszczył schyłek kina, jako śmiesznego, mieszczańskiego kultu, czegoś na kształt opery w 18/19 wieku. Sam pomysł zgromadzenia tylu obcych sobie ludzi w ciemności jest nienaturalny. Oczywiście, forma ta zachowa swych wielbicieli, jak kiedyś opera, ale przyszłość fabularna ucieka inną stronę.
To serial daje przestrzeń na pełne rozwinięcie postaci, na akcję bez skrótów, na zaczarowanie widza na czas dłuższy niż pojedynczy seans.

[konopia]

jewgienij, a Hobbit, film "niby serial", długie, poetyckie, klimatyczne i już w niektórych kręgach kultowe, podoba ci się?

[Fidel-F2]

[jewgienij]

[Matrim]

[jewgienij]

[Fidel-F2]

jewgienij, zaglądałeś ostatnio do Twojego ulubionego wątku?

[jewgienij]

Nie mam ulubionych. Uwielbiam wszystkie.

[Fidel-F2]

oj masz, masz

[Matrim]

[Jezebel]

Nie wydaje mi się, by jedno medium miało wyprzeć drugie, bo po to powstały dwa, by spełniać dwie różne role. Tym samym nie da się identycznej treści przełożyć z jednej formy na drugą, w taki sam sposób, w jaki nie da się i nie ma sensu ekranizować książek ze stuprocentową wiernością i dokładnością.

Ale cieszy mnie, że w ostatnich latach telewizja zyskała na znaczeniu i od telewizyjnych produkcji odkleiła się łatka rzeczy drugiej kategorii. Dla aktorów hollywoodzkich granie w serialach przestało być wstydem i znamieniem upadku, a serialowych się docenia co najmniej na równi, o ile nie bardziej (dobrym przykładem będzie Matthew McConaughey - po rozdaniu Oscarów dość powszechnie żartowano, że Dallas Buyers Club było pretekstem, bo nie można było wręczyć mu statuetki za o wiele lepszą rolę w True Detective).

No i, co chyba dla mnie najważniejsze, seriale są ostatnio dużo odważniejsze, jeśli chodzi o treść i sposób jej przekazywania, niż duże, coraz bardziej zachowawcze produkcje filmowe. Mają też więcej miejsca na pokazanie realistycznie i dogłębnie psychologii postaci, rozwoju, warstwy motywacyjnej i emocjonalne (co nie znaczy, że w filmie się nie da, czego dobrym przykładem jest Her, ale ostatnio filmowcom się nie bardzo chce starać).

Działa też oczywiście mechanizm, który decydował o popularności powieści odcinkowych - przywiązanie do postaci. Lubimy to, co już znamy, to nie jest żaden sekret ani odkrycie. Filmowcy niby też próbują, serwując nam sequele sequeli, ale jakoś tak mniej zgrabnie im to wychodzi.

[jewgienij]

Skoro już zostałem ustawiony w roli adwokata diabła, należy mi się mowa

Nieuzbrojonym okiem widać, że to seriale, a nie kino, wpływają teraz przede wszystkim na naszą zbiorową świadomość, poruszają emocje, zmieniają fabularne schematy.

Nie znam żadnego kultowego filmu ostatniej dekady. Pozycji, o której chciałoby się ludziom gadać z taką samą pasją jak o Breaking, Grze, House czy nawet Detective.

Kiedyś takimi filmami były Gwiezdne Wojny, dużo później, powiedzmy, Terminator, Milczenie Owiec, Siedem, Podziemny Krąg, pierwszy Matrix - sny i koszmary, które wszyscy śniliśmy.

A teraz? Ten pośledniejszy, telewizyjny, zalatujący mydlaną operą gatunek nabrał muskulatury i nie boi się iść w zawody z kinem, które przestało się rozwijać, a jedyne, co ma nowego do zaoferowania, to jakieś fikuśne okulary.

Nie będzie już lepszych filmów niż te Felliniego, Kubricka, Formana. Oni zakreślili granice nowatorstwa, sprawności, wizji. Będzie zapewne kiszenie się we własnym sosie, przygody stojącej wody.

Natomiast serial to dużo młodszy gatunek, żywotny, drapieżny, tu biją soki, tutaj przede wszystkim będę szukał nowych olśnień, bo tutaj jest ferment.

W Nowej Hucie kina są przerabiane na ciucholandy, a stoją "od założenia miasta".

[Fidel-F2]

:multiple facepalm:

[konopia]

jako że moja wypowiedź o serialach i chodzeniu do kina nie została tu przeniesiona, to ją zacytuję:

[jewgienij]

[nureczka]