[May]

Wlasnie dostalam informacje Smokow z Pern jakos nigdy nie zmeczylam, ale pamietam, ze jako nastolatka zaczytywalam sie w trylogii "Piesn Krysztalu"
Smutno [']

[Fidel-F2]

[*]

[Ziemniak]

[']

[shenra]

[*]

[merula]

[']

[Agi]

[']

[Iwan]

[']

[Navajero]

[']

[Rafał]

[']

[dalambert]

[*] smutno - klasyka się sypie, a Smoki z Pern lubiłem /szczególnie pierwsze tomy/ [*]

[hijo]

['] Przeczytałem chyba wszystko co mieli w bibliotece na Rybnickiej, Smoki, Trylogię Śpiewaków Kryształu, Statki, Cykl Pegaza, Wieża i UI... smutno

[Witchma]

[*]

[Adon]

[*]

[SithLady]

[']

[nimfa bagienna]

[']

[Arya]

[*]

[mBiko]

[']

[Kai]

[*]

[aniol]

[']

[dziko]

[*]

Smutno. Pamiętam "Jeźdźców smoków" drukowanych dawno dawno temu w Fantastyce...

[mawete]

["] ["]

[Jotha]

[*]

[Lynx]

[']

[Chal-Chenet]

[*]

[Nitj'sefni]

[*]

[gorim1]

[']

[cwany-lis]

['] - o zmarłych źle się nie mówi więc tyko mimochodem dodam, że przebrnąłem przez pierwsze trzy tomy Jeźdźców Smoków z Pern i starczy

[Venzlav]

Smutna wieść, dopiero dziś się dowiedziałem. Oprócz zwyczajowego "zapalenia świeczki" pozwolę sobie na parę zdań więcej, bo z książką pani McCaffrey wiążą się pewne wspomnienia.

Jeźdźców smoków przeczytałem 20 lat temu (pierwsze polska edycja, wydana przez REBIS) i powieść ta wywarła ogromne wrażenie na mojej - bardzo wówczas młodej - świadomości. To były czasy, gdy niemal każda nowość z szeroko pojętej fantastyki budziła moje zainteresowanie, każda kolorowa, lśniąca okładka kusiła, by po nią sięgnąć. Wielki boom fantastyczny po latach peerelowskiej siermięgi, czas nadrabiania długoletnich zaległości, opuszczenia żelaznej kurtyny i wpuszczenia światła. Były zachwyty, były i rozczarowania, bo przecież nie samą śmietankę literacką nam wówczas zaserwowano. Jednak powieść o smokach i ich jeźdźcach zdecydowanie spełniła moje szczenięce oczekiwania, i to z nawiązką. Obeznany głównie w "howardowszczyźnie" (Conan i inni herosi Howarda, Elak Kuttnera, Thongor Cartera) i niezmiernie nią zachwycony, bodajże pierwszy raz zetknąłem się z czymś zupełnie innym, bogatszym, znacznie lepszym. Okazało się, iż nie trzeba barbarzyńskich wojowników, półnagich księżniczek i hord złych czarnoksiężników, aby pobudzić nastoletnią wyobraźnię. Pamiętam, jakby zdarzyło się to wczoraj - ferie zimowe w małej górskiej wiosce, wokół śnieg po kolana, a ja ze sprecyzowanym rozkładem zajęć: w dzień narty, wieczorem Pern (na alkohol, kobiety i inne używki byłem jeszcze zdecydowanie za młody ) Z perspektywy czasu wiem, iż zrobiłem wtedy ważny krok.

W późniejszych latach straciłem kontakt z twórczością Anne McCaffrey; na pólce pojawiły się inne książki, inni autorzy zawładnęli moim czytelniczym jestestwem (no i pora na wyżej wspomniane używki też nadeszła ), ale gdzieś tam w głowie i sercu pozostał ślad po Jeźdźcach smoków. Przeczytałem parę naprawdę dobrych rzeczy, ("howardowszczyzna" dawno poszła na bok ) , i oczywiście dzisiaj nie mogę być pewien, czy młodzieńcza fascynacja przetrwałaby konfrontację z gustem dorosłego człowieka, niemniej chcę w to wierzyć, mimo wątpliwości.

Do czego zmierza to całe niemożebne przynudzanie? Do konstatacji, że być może pewien mężczyzna byłby dziś uboższy o kilka ważnych lektur, gdyby chłopiec, którym kiedyś był, nie wypatrzył w małomiasteczkowej księgarni powieści ze smokiem na okładce. I dlatego zachowam Anne McCaffrey we wdzięcznej pamięci.

Dzięki, Anne [*]