[xan4]

4 teksty publicystyczne, do wyboru, do koloru Panie i Panowie.


edit: no i od razu mój wybór: Grzędowicz i Bochiński

[janek]

O, pierwszy jestem?
Jeszcze nie przeczytałem wszystkich felietonów, ale chciałbym wyrazić Wielkie Zdziwienie.
W "Polecankach..." Kruka Siwego znalazłem stwierdzenie: "Knot nad knotami, czyli Wenus, Gwiazda Zaranna."
Dlaczego? Czytałem to i znam wiele gorszych knotów.

Popieram w Polecankach "Naszą Panią Radosną" To naprawdę fajna rzecz. Bohaterowie są niezmiernie sympatyczni, mimo że rejestr ich grzeszków jest imponujący.

[Kruk Siwy]

janek, poniżej pewnej granicy różnice są naprawdę nieistotne. Ja pamiętam "Wenus ... itd" jak koszmar dzieciństwa i wczesnej młodości. Ci akademicy na pokładzie rakiety, ta żałosna akcja, drętwe dialogi. Zero pomysłu zero zabawy dla czytelnika. O myśleniu nie wspominam.
Może przyczyniło się tłumaczenie? Ale nie mam odwagi sięgnąć po oryginał. W mojej skali - bezwzględne zero. Choć życie jest księgą zdziwień i zapewne jeszcze wiele przede mną zadziwiających lektur.

[janek]

[Kruk Siwy]

janek, ta książka jest pierwszą, w której nie znalazłem ani jednej rzeczy pozytywnej. A wiele przeczytałem i odłożyłem z pobłażanie bo ciężko jest napisać coś w czym ani jeden pomysł, ani jeden dialog nie jest warty pamiętania.
Mówisz o zabawie nieintencjonalnej - to zupełnie inna sprawa. Autoru bynajmniej nieo taką zabawę przecież chodziło. A "Łowcy" choć kiepscy, to jednak są napisani (przetłumaczeni?) lepiej. Co prawda zrealizowano na ich podstawie koszmarny film, ale to już nie jest wina Rascha czyli autora...
No, ale dajmy wypowiadać się innym. O knotach możemy gadać u mnie, albo w jakimś luźnym wątku.

[hardgirl123]

Grzędowicz i Bochiński :>

[Ozzborn]

Ja hurtem, bez punktu tylko Andrzej, bo choć tekst fajny to taki trochę o niczym

Reszta punktowa w skali misiowej, ze szczególnym wskazaniem na Grzędowicza - pod którym podpisuję się rencamy i nogamy.

[Witchma]

Grzędowicz i Pawlak.

[mawete]

Bochiński i Grzędowicz - w kolejności "podobaniasię"

[Ramzes]

Publicystyka - miłe zaskoczenie. Akurat nie tęsknię za Kresem. Pisał fajnie, lecz często sie powtarzał. Obecny zestaw bardzo mi pasuje i każdy z piszących otrzymuje ode mnie po punkcie. Dziwne, można tak? Ale skoro wymyśliliście takie zasady, a mnie podobały sie wszystkie teksty, to nie mój problem.

[khamenei]

Grzędowicz i Pawlak.

[Fidel-F2]

Jarosław Grzędowicz - Jak się nie bać Nareszcie dotarł do mnie. Punkt.
Romuald Pawlak - W stronę wielkiej niewiadomej Nie dotarł
Andrzej Pilipiuk - O czym mówią nam pożółkłe stronice Bezmyślnie
Tomasz Bochiński - Perełki, czyli literatura wielorazowa Kruk w zasadzie z urzędu punkt.

[terebka]

Pilipiuk i Bochiński

[Zgaga]

Przeliterowałam esej Pilipiuka. A wczoraj, tegoż autorstwa, o podobnej tematyce, o podobnym wydźwięku: Odtwarzanie historii w Magazynie Fantastycznym.
I przypomniało mi sięz jak wielką przyjemnością siedziałam w BUWie nad dziewiętnastowiecznymi numerami Wisły. Niewyczerpana krynica bajek, przypowieści, zaklęć, obrzędów, receptur ludowych itp.

[Hubert]

Punk dla Grzędowicza.

[dzejes]

A metal dla kogo?

[Zgaga]

Metal? Tu skina bakuje

[dzejes]

Jak bakuje, to raczej rapera

[dareko]

Romek i A'Tomek

[Hubert]

[ihan]

Felietony Grzędowicza zaczęły mnie fascynować, bo poznanie odpowiedzi: na ilu stronach, przez ile miesięcy, lat, może nawet stuleci (w końcu pismo fantastyczne) można pisać o tym samym, zaczęło mnie intrygować. I już chyba to zaintrygowanie mi zostało. Eh, marzy mi się, że może autor czymś zaskoczy, że któryś felieton może na jakiś inny temacik będzie. Szansa jest, cierpliwi podobno mają zostać nagrodzeni.

EDIT: po przemyśleniu: straszniejsze jest to, że Grzędowicz non-stop pisze jeden i ten sam felieton, a ja non-stop piszę to samo gderanie na jego monotonię. Normalnie perpetum mobile.

[Dragoon]

Punkt dla Grzędowicza i Pilipiuka.
Jak się nie bać - bardzo dobry felieton. Natomiast tekst Pilipiuka poprawił moje samopoczucie (znaczy, rozbawił mnie).

[baranek]

Jarosław Grzędowicz

[Garfa]

Grzędowicz i Bochiński po punkciku

[zbry]

Grzędowicz i Pawlak.

[Szenute]

Daję kreske na Pilipiuka

[mBiko]

Bochiński.

[Chal-Chenet]

Grzędowicz.

[Zgaga]

Grzędowicz, Pilipiuk (to się zaczyna robić stały zestaw w moim wypadku) i Bochiński.

[Marcin Robert]

Jarosław Grzędowicz - Jak się nie bać

Może i media przesadzają z tym ciągłym straszeniem nas różnymi kryzysami i katastrofami, jednak nasz Jaromiasz postanowił zabawić się w sprzedaż wiązaną i razem z całkiem trafnymi uwagami o wszechogarniającym panikarstwie, postanowił wcisnąć nam swoje fobie związane z globalnym ociepleniem i kamizelkami odblaskowymi. Bez punktu.

Romuald Pawlak - W stronę wielkiej niewiadomej

A to jest dobre: brakuje nam wyobraźni, aby zadać odpowiednie pytania, które pomogłyby nam sensownie opisać Wszechświat. Dlatego moim skromnym zdaniem nie powinniśmy za bardzo dowierzać teoriom przewidującym, iż przyszłością Wszechświata jest cieplna śmierć, Wielki Kolaps albo coś podobnego. W końcu zawsze może zdarzyć się coś nieoczekiwanego, czego nie były w stanie przewidzieć ludzkie czy postludzkie teorie. PUNKT

Andrzej Pilipiuk - O czym mówią nam pożółkłe stronice

To też jest dobre. Przypomniał mi się przepis na lekarstwo przeciwko migrenie, jaki znalazłem w książce "Życie codzienne w Galii Merowingów" Charlesa Lelonga. Należy mianowicie utrzeć dżdżownice z pieprzem (chociaż nie pamiętam w jakich proporcjach). PUNKT

Tomasz Bochiński - Perełki, czyli literatura wielorazowa

A ten felieton podobał mi się najbardziej. Dwa punkty! Co, nie można? W takim razie jeden, ale za to duży.