[ilcattivo13]

i dlatego Ty jesteś "Tarmogoyf", a ja "Muff Fawson"

[Iwan]

[dzejes]

Nie wiem czy o tym pisałem, ale w ogólniaku przez pewien czas furorę robił u nas super klej. Glany do podłogi (mi), zeszyt od polskiego do ławki (ja ) gąbke na środku tablicy (nie miałem z tym NIC wspólnego!)

Do dziś pamiętam scenę, gdy spieszący się kumpel chwycił ten zeszyt

[Iwan]

to u nas zmorą w technikum były czołgi takie jak ten

nie daj boże żeby zostawić jakikolwiek zeszyt bez opieki bo zaraz go któryś z kumpli dopadł i malował w nim czołgi ile zdążył

[Duke]

Iwan, W jednej firmie w której pracowałem była jedna taka osoba, maksymalnie oszczędna która pijała granulowaną herbatę. W zakładzie były rwónież myszy. Owa osóbka widząc codziennie masę walającego się po kuchni "granulatu" codziennie robiła awanturę że ktoś się częstował i rozsypany "granulat" wsypyawała do swojej puszki. Kiedyś przyszedł na kontrolę wyjątkowo nie lubiany gość zaproponowaliśmy mu tą herbatkę....

[Iwan]

oj musiała być pyszna

[ilcattivo13]

to mi się przypomniała historyjka kumpla. Z praktyk w POMie. To były jeszcze te czasy, kiedy uczniowie z technikum będąc na praktykach musieli nosić drelichowe fartuchy i berety. I nie daj Boże ktoś gdzieś zostawił przez nieuwagę swój beret. Mieli w tym POMie taką ładną gilotynę do metalu (jedna z większych w regionie - cięła blachy do 3cm). A zgubiony beret zawsze można było znaleźć w okolicach tej gilotyny. Równio pocięty na na cztery ćwiartki i porządnie złożony ćwiartka na ćwiartce. Te berety wyglądały jak ofiary zarazy - najpierw pojawił się jeden ręcznie zszywany z ćwiartek, potem było ich coraz więcej, aż wszyscy tekie nosili.

Natomiast w hurtowni, w której pracowałem, mieliśmy inne dowcipy. Mój ulubiony, to przyszycie zszywaczem tapicerskim ubrań roboczych do ściany (żeby nie było widać, to tylko tę stronę ubrania, która dotykała do ściany). Co prawda, szybko się to skończyło, bo szefowa kupiła nam blaszane lockery, ale zawsze się znalazł ktoś, kto zapomniał schować spodni lub bluzy do szafki.
Jak ktoś mocno podpadł, to w grę wchodziło też wiązanie sznurowadeł na supły i wpuszczanie w nie "kropelki"
Mieliśmy też takiego "sympatyczeskiego gostka", który nie uznawał cudzej własności - trzeba było przed nim chować wszystko (ubrania, jedzenie, picie) bo "pożyczał" lub "się częstował". Od noszenia cudzych ubrań odzwyczailiśmy go przy pomocy wełny mineralnej wcieranej w wewnętrzną stronę "pleców" koszulki. Od "pożyczania" jedzenia oduczyliśmy go przy pomocy środków na przeczyszczenie: ziołowe tabletki kruszyliśmy i zastępowaliśmy nimi herbatę w torebkach, a do cukru, napojów, kanapek itp. sypaliśmy środki nieziołowe. Facet szybciej biegał do toalety niż myślał, bo oduczył się "częstowania się" dopiero po dwóch miesiącach, jak w ramach eskalacji nacisku zaczęliśmy blokować dostęp do kibla

[Ziemniak]

[ilcattivo13]

jeszcze mi się przypomniały inne przypadki z życia mojego znajomego.
Na samym początku kariery (facet ma już dobrze po pięćdziesiątce), pracował w Kółku Rolniczym w jednej z podsuwalskich wsi. Mieli tam panią księgową, która też wyznawała zasadę "co widzę, to moje". W zamian "chłopcy" wycieli jej dwa niezłe numery. W dodatku "chłopcy" w dużej mierze byli "absolwentami" OHP i jako tacy, ani inteligencją, ani tym bardziej umiarem nie grzeszyli.
Księgowa natomiast, pół-Litwinka, kobieta słusznej postury i wagi, jak na tamte wesołe czasy przystało, była osobą niezwykle zapobiegliwą i zaradną. W czasie przerwy śniadaniowej chodziła do baraku "fizyków", gdzie sępiła co się dało: cukier, kawę, herbatę itp. A jak nikogo akurat w baraku nie było, to częstowała się sama. No chłopcy do pustej cukiernicy wsypali kilka łyżeczek cukru i połowę opakowania sproszkowanego Laxigenu. Nie wiem czy dzisiejszy Laxigen i ten, który można był kupić 30 lat temu to to samo, w każdym bądź razie księgowa pół dnia spędziła na klopie. Dzień pracy się skończył i powstał nowy problem. Jak dotrzeć do domu, skoro mieszka się kilkanaście kilometrów od zakładu, a z "rury" leci i leci. No to "chłopcy" jej pomogli. Pojechała do domu nyską, siedząc na blaszanym wiadrze. A żeby babę dobić, przewieźli ją polnymi i brukowanymi drogami
Ale nie pomogło na długo. Po jakimś czasie znowu zaczęła przyłazić do "fizyków" na śniadanka.
Na to znaleźli inny, bardziej bezpośredni sposób. W czasie jednej z barakowych popijaw, "chłopcy" tak zarządzili, że zaczęli robić różne dziwne rzeczy. Na przykład zaczęli sobie mierzyć członki na blacie stołu i długość zaznaczali żłobiąc w blacie karby. Na drugi dzień, księgowa przyszła w czasie śniadania. Przy stole było wolne miejsce, więc się dosiadła. Akurat przy karbach. Rozwinęła z papieru kanapki, położyła je na blacie, zrobiła sobie kawki i zaczęła jeść. Jak już zbliżała się do końca posiłku, to któryś "życzliwy" zapytał się jej, czy wie, co oznaczają karby na blacie. Potem jej grzecznie to wytłumaczyli. A że nie chciała uwierzyć, to jej pokazali na przykładzie jednego czy dwóch kolegów... Już więcej do baraku nie weszła. A jak po rzyganiu poszła do dyrektora KR'u na skargę, to ten najpierw tylko się śmiał, a potem pogratulował "chłopcom" pomysłu.

[Godzilla]

Wczoraj widziałam scenkę, która jak nic podpada pod "jaja młodości". Otóż wracaliśmy z długiego spaceru, już nie przez bezdroża a chodnikiem przy ulicy, okolica mocno zadrzewiona. Na przystanku autobusowym na ławeczce siedziało trzech facetów około (chyba) dwudziestki. Włosy długie, ubranka czarne, skóry i rysuneczki chyba jakichś kapel metalowych, z gotyckimi napisami. Zderzenie polegało na tym, że myśmy byli ubrani tak bardzo, bardzo przeciętnie, ot małżeństwo z dwójką dzieci, a ja na dodatek założyłam szalenie modny szary berecik (kocham go!) kupiony niedawno w H&M, razem z masą prześlicnych dodatków. Przechodzimy sobie i słyszymy wyznanie: "Jesteśmy czcicielami szatana..." W głosie drżą emocje, jakby to ośmiolatek rzucał za własną babcią szokujące słowo "d**a". Ja powiedziałam: pffff! a dzieci: mamo, nie czekajmy tu na autobus bo oni palą i śmierdzi. I poszliśmy.

[joe_cool]

Godzilla, tak zdruzgotać te niewinne, młode umysły czcicieli, jak mogłaś...

[Kruk Siwy]

Znaczy wyszłaś na bereta.
A trzeba było mruknąć: Ja też! Szczęki by im opadły.

[feralny por.]

przypomniały mie się stare czasy, jak jeszcze nie byłem takim smutasem, jak teraz.

Do technikum jeździłem prawie 20 km i zgodnie ze starym przysłowiem, przyjeżdżałem jako pierwszy, a że była nas kilku to na brak dobrych pomysłów nie można było narzekać. Zwłaszcza na warsztatach, swoją drogą, to ciekawe, że warsztaty wyzwalały jakiś szczególny rodzaj głópawki. Kiedyś w szatni odwróciliśmy kolegom szafkę drzwiami do ściany - zobaczyć minę kolesia, który sięga kluczem do kłódki, a tu kłódki nie ma - bezcenne. Chłopaki podjęli wyzwanie i w rewanżu odwrócili naszą szafkę, w efekcie wytargaliśmy ich szafkę do sąsiedniej szatni, a w zamian postawiliśmy pustą, oczywiście drzwiami do ściany. Najpierw kpili, że to już było, a potem miny im się wydłużyły - bezcenne. Po tej akcji spasowali, a szkoda, bo już przymierzaliśmy szafkę do okna, żeby ja na dach wytargać.

Na studiach mieszkałem z dość toksycznym kolesiem, miał szczególny dar zrażania do siebie wszystkich z którymi miał do czynienia. W dodatku był niesamowitym strachem na baby, po prostu uciekały od niego, żeby był jeszcze ciekawiej, wydawało mu się, że ma wręcz magnetyczną moc przyciągania kobiet. Ciekawe skąd mu to do głowy przyszło? Oczywiście razem z kolegami konsekwentnie podsycaliśmy w nim to przekonanie. Pewnego razu nasz ulubieniec, wracając z kolacji został zagadnięty prze dziewczynę z innego wydziału. Z tego co opowiadał wynikał, że dziewczyna z kimś go pomyliła i robiła dobrą minę do złej gry, ale nasz bohater doszedł, do jedynego słusznego wniosku, że się w nim zakochała tylko nie wie jak mu o tym powiedzieć. Nie trzeba było nam dwa razy powtarzać, jak tylko nasza przyszła ofiara znikła z horyzontu zdarzeń, kupel wyciągnął z szafy czerwoną papeterię, drugi poleciał do dziewczyn po perfumy, najładniej piszący chwycił za pióro, a ja podyktowałem najlepszy list miłosny w życiu. Na drugi dzień kolega skoczył na pocztę po znaczek, zbajerował panią w okienku, żeby datownik przystawiła i po zajęciach podrzuciliśmy list w akademiku, że niby listonosz przyniósł. Wysłaliśmy gościa pod kolumnę Zygmunta. Uprasował koszulę, poleciał po kfiatka i przepadł na parę godzin. Wrócił jakiś markotny i ni chciał powiedzieć gdzie był. A myśmy udawali, że nie wiemy. Troche to podłe było, ale sam się o to prosił.

[RodaN]

Hehe ja byłem absolutnym piromanem.Gdy tylko rodzice z domu wychodzili to robiłem taki komplecik:
-papierowy samolocik
-popsikać samolocik dezodorantem lub perfumami
-otworzyć okno na oścież
-podpalić samolocik
-wyrzucic samolocik przez okno

pewnego dnia to pięciu sąsiadów z drugiego bloku dzwoniło mi do domofonu i straszyli ze z rodzicami porozmawiaja,ze po policje zadzwonia itp :)

Lubiłem też inny komplecik :
-półlitrowa butelka
-zalać wodą
-wsypać sodę jodowaną
-dosypać kwasek cytrynowy i szybko zakręcić
-wstrząsnąć butelką i modlić się przy tym żeby ci łapy nie urwało jak butelka bumnie w niekontrolowanym momencie
-podrzuuuuuucić wyyyyyysoko do góry i czekać na efekt.
Efekty były różnie jedno wybite okienko + huk jak podczas bombardowania :)

[hardgirl123]

a ja z kumpelką z klasy dzwoniłam zbudki do ludzi i mówiłam że coś wygrali :>

[Duke]

No to akurat jest stare. "W moich czasach" dwoniło się pod losowo wybrany numer z zapytaniem "czy jest woda". Jak delikwet odpowiadał że tak to się mówiło aby umył nogi bo mu walą...

[RodaN]

My też dzwoniliśmy i mówiliśmy,że ktoś z rodziny zmarł...ale jak jakaś babka się na serio rozpłakała to przerzuciliśmy się na sex telefon...

[Ozzborn]

[Rafał]

W podobnych klimatach, miałem kiedyś koleżankę, która rodziców kumpli informowała telefonicznie, niby mimochodem, o planowanym ślubie z ich synem - "bo to wiecie, dziecko ojca musi mieć".

[aniol]

Ozzborn ja bym tak nie potępiał RodaNa
dzieciaki są czasem bezmyslne czy wręcz glupie i to co jest tak naprawde okrutne wydaje sie im swietnym zartem
od zawsze plagą pogotowia czy strazy pozarnej byly telefony od samrkow typu "pali sie" "byl wypadek" " jest bomba"
dzwoniace dzieci nie do konca zdaja sobie sprawe z powagi takiego telefonu - dla nich to swietny zart - refleksja przychodzi z wiekiem (zazwyczaj)

a w temacie zartow telefonicznych - jeden z wredniejszych kawalow jaki mozna zrobic koledze na urlopie to zadzwonic do niego i powiedziec ze prawdopodobnie bedzie do niego dzwonil szef zeby go sciagnac z urlopu wiec niech sie nastawi na wczesniejszy powrot do pracy
to jest podly kawal!
do tego z premedytacja!

[joe_cool]

[Ozzborn]

[Kruk Siwy]

Tu nie wołać trzeba tylko bezstresowo lać w goły tyłek. Głupota musi być karana. I proszę mi nie mówić że dzieci się nie bije. Bo to głupota przywleczona ze zdurniałych krajów jest.

[Duke]

Popieram Ciebie Kruku. Cóż jak patrzę na to co teraz dzieje się za oknem to już się zaczynam bać... Teraz dowcipem jest upić kogogś a potem nagrać na komórkę i walnąć filmik na You Tuba. Za "naszych czasów" robiło się rózne wygłupy, ale nikt nie przeginał. A może tylko nam się teraz tak wydaje ...

[aniol]

[Ozzborn]

Przeginanie było zawsze, może trochę inne, ale jednak. Może też mniej globalne, bo nie było naszej-klasy ani jutuba ;]

edit: aniol i tu pytanie gdzie są rodzice i szkoła, którzy teoretycznie powinni dziecku wyjaśnić, że nie bierze się cukierków od obcych, nie zagląda pod sutannę księdza proboszcza i nie robi się kawałów o śmierci w rodzinie.

Ja co do bicia jestem niezdecydowany. W tej chwili wydaje mi się, że nie potrafiłbym uderzyć własnego dziecka...

[dzejes]

[Duke]

dzejes jako starszy pan, grubo po trzydziestce mam prawo tak pisać

Co do kar fizycznych to zawsze uważałem je za ostateczną ostateczność i nikt mnie nie przekona że z dzieckiem, zwłaszcza w pewnym wieku mozna dojśc do porozumienia tylko poprzez komunikację werbalną w sytuacji gdy taki wyrywa ci się na przejsciu dla pieszych albo wpada na doskonały pomysł wbiegnięcia przed samochód i sprawdzenia jak szybo ten hamuje. Pierwszy przykład dotyczy kilkulatka, a drugi nastolatka, choć w drugim przypadku na klapsy już jest za poźno (chyba że bejzbolem).
Jakoś jest tak że kiedy ja byłem młody wystarczyło powiedzieć takiemu ulicznemu kozakowi "oj bo powiem twojej matce smarkaczu" i dzieciak kulił ogon bo wiedział że w domu będzie go czekało manto. Teraz zwracając dzieciakowi uwagę na ulicy nie tylko ryzykujesz zwymyśanie przez matkę/ojca dziecka a czasem nawet pobice ze strony zestresowanego nastolatka.

Tak to jest że my co najwyżej kopiowaliśmy pomysły z Bolka i Lolka, a obecna młodzież kopiuje jackassa. Jakiś czas temu widziałem grupke latorośli robiących zgryw polegający na defekacji w markecie budowlanym do wystawionej tam muszli. Oczywiście akcja była nagrywana celem umieszczenia jej w necie....

[dzejes]

Bohaterowie Romea i Julii mieli po kilkanaście lat, a mordowali się przy użyciu ostrych narzędzi. Tylko jutjuba nie mieli.

Średniowieczne juwenalia kończyły się zamieszkami, ofiarami śmiertelnymi i innymi atrakcjami.

I tak dalej i tak dalej

[Rafał]

Jeden z pierwszych odczytanych tekstów pisma klinowego dotyczył narzekania na upadek obyczajów "dzisiejszej młodzieży".