[Ziuta]

Głosujemy do 9 lipca

[Ziuta]

Ślonzok „Koloniści z Julan”

„Na tej ziemi nie wyrosną rośliny. Porzućcie próby bo...”
Słowa doktora Polczyka były prorocze. Z początku nikt mu nie chciał wierzyć i cała załoga kolonistów na Julan próbowała tę tezę obalić. Niewielka planeta, stosunkowo blisko Ziemi, pokryta wydawałoby się urodzajną glebą, posiadająca tlenową atmosferę oraz gęstą sieć rzek była wręcz idealna na pierwszą kolonię.
Zagadkowa notatka Zygmunta Polczyka spędzała sen z powiek niemal wszystkim. Może i nikt by się nią nie przejął, gdyby nie fakt, że biologa, posądzanego o wyhodowanie pierwszej i jedynej rośliny na Julan, znaleziono martwego w laboratorium, z długopisem w dłoni, nad kartką papieru na której widniało sławetne, niedokończone zdanie. Jego głowa groteskowo wylądowała w doniczce oznaczonej symbolem CT_7, sprawiając wrażenie, jakby martwe ciało naukowca właśnie z owej doniczki wyrosło.
Po sekcji stwierdzono, że najprawdopodobniej zgon spowodował toksyczny gaz. Doszukano się w instalacji śladów czadu, ale hipoteza śmiercionośnego gazu wzbudzała wiele kontrowersji a pierwszą z nich było jego pochodzenie. Po całej kolonii krążyły niepokojące pogłoski, że doktor został zamordowany, bo odkrył tajemnicę tutejszej gleby. Plotki te były podsycane faktem, że w doniczce, w której tkwiła głowa naukowca, znaleziono fragment niewielkiego korzenia. Przez kilka julańskich dni, społeczność kolonistów żyła tylko tym wydarzeniem. Aczkolwiek, bieżące problemy zepchnęły śmierć Polczyka na plan dalszy.
Zapasów żywności ubywało, a nasiona żadnej z przywiezionych roślin, z zupełnie niezrozumiałych względów, nie chciały kiełkować. Skład gleby wydawał się być niemal taki, jak ziemskiej, wilgotność również mieściła się w normie. Jednak julańskie czarnoziemy, jak je nazbyt optymistycznie nazwano, z niepojętych przyczyn nie sprzyjały rozwojowi flory.
Jak na ironię losu, pierwszą kolonię wyniszczały nie bakterie, nie obcy, ale głód. Oczekiwanie na statek wiozący żywność przerodziło się w bitwę o przetrwanie.
Gdy InterStellar II wszedł na orbitę Julan, witała go zaledwie garstka wychudzonych ludzi. Niczym zwierzęta, które wywęszyły zdobycz, rzucili się do statku.
- Drodzy Julanie! – Kapitan wyszedł do nich z przemową, aczkolwiek cofnął się z przerażeniem o krok na widok, którego się nie spodziewał.
- Czy przywieźliście jedzenie? – wyszeptała jedna z kolonistek, wyciągając przed siebie ręce.
- Tak – odparł krótko i polecił wyładować w pierwszej kolejności suchy prowiant.
- Jesteśmy uratowani! – Dwadzieścia troje pozostałych przy życiu kolonistów łapczywie rzuciło się na pożywienie.
Załoga InterStellara obserwowała ich ze smutkiem i jednocześnie strachem.
- Dotarły do nas raporty na temat tutejszej gleby – odezwał się jeden z załogantów, gdy miejscowi nasycili już żołądki. – Skoro rośliny nie są w stanie tu wykiełkować, przywieźliśmy sadzonki.
- Dopiero teraz o tym pomyśleli! - syknął ktoś. – Gdyby od razu zbadano tą cholerną ziemię...
- To nie nasza wina – odparł kapitan. – Zrobiliśmy wszystko, co w naszej mocy, by was ratować. – Skinął na pomocnika, by przyniósł sadzonki. Po chwili cała załoga trzymała przed sobą ciężkie donice z drzewkiem oliwnym, krzewem pomidora, ziemniakami, pietruszką, kwitnącą wiśnią i jabłonią. Kapitan wziął drzewo oliwne.
- Przyjmijcie to jako symbol... – zaczął, wyciągając przed siebie roślinę i nie dokończył. Ceramiczna misa wypadła mu z rąk, zakrztusił się i upadł, twarzą wprost w donicę.
- Zupełnie jak Polczyk... - szepnął ktoś.
Nagle koloniści zrozumieli.
- Zabierajcie te rośliny!!! – wrzasnęła kobieta, do zdezorientowanej załogi InterStellara.
Lecz było już za późno.
Jeden po drugim osunęli się na ziemię. Drzewka pod wpływem światła i miejscowej atmosfery sprawiały wrażenie, jakby bardzo powoli topniały, wydzielając bezbarwny, bezwonny gaz.
Zrozumieli, że są bez szans. Cały InterStellar II, załadowany sadzonkami, przemienił się w komorę gazową. Czuli, że niewidzialny zabójca przenika już każdego z nich.
- Pomyśleć... że uważaliśmy ten nieurodzaj za przekleństwo... - szepnęła najmłodsza z kolonistek, sięgając drżącą ręką po oszałamiająco pachnący kwiat wiśni.

[Ziuta]

Gorol: "Mały książę"


Była moją Alfą i Omegą, sensem i celem życia.
Była piękna, niepowtarzalna, kapryśna.
Raniła mnie: to leżało w jej naturze. Kochałem ją mimo wszystko, kochałem ją właśnie dlatego… lecz czasem bolało zbyt mocno…

Zostawiłem ją. Miałem powrócić szybko, tak szybko jak tylko to możliwe, kiedy tylko zauważy moją nieobecność, zaniepokoi się, zatęskni. Chciałem, by zrozumiała swój błąd, by przestała traktować mnie jak niewolnika, skończyła z tym bezsensownym egoizmem.
W końcu była przecież jedyną, jaką znałem…

Ale w podróży zapuściłem się zbyt daleko.
Zatraciłem poczucie czasu i odległości, zgubiłem się, by w końcu wylądować na obcej planecie, na której żyły miliony takich, jak ona.

O, mój smutku…
Długo płakałem w samotności, próbując zrozumieć. Próbując pogodzić się z tym, co zobaczyłem. Aż w końcu spokój zstąpił na mnie, wraz z pewnością, że Miłość jest niepowtarzalna. Nieważne, ile jej podobnych jeszcze w życiu napotkam, Ona pozostanie tą jedyną…

Lecz gdy wróciłem do niej, było już za późno. Pozostał tylko suchy badyl zaprzepaszczonej szansy, trup w doniczce z terrakoty…

[gorbash]

Ślunzok++

latwe, proste i przyjemne

[mawete]

Pozwolicie, że dodam do ignorowanych.

[elam]

tez mi sie hanys podoba.
ten drugi to tak na odczepnego pisany

[agnieszka_ask]

Stawiam na Ślunzoka. Melancholie coś ostatnio do mnie nie docierają.

[Fidel-F2]

Oba przeciętne ale z nutką. Czytanie nie boli. Jeśli wybierać to Ślunzok ale raczej o chrapy niż o dwie długości.

[hrabek]

Oddalem glos na Slunzoka, ale Gorol nie byl wcale duzo gorszy. Nutka nostalgii przemowila do mnie, jednakze pomysl Slunzoka przewazyl.

[Rafał]

Za pierwszym razem Mały książe nie podszedł mi wybitnie, zrozumialem go dopiero później. Dlatego też Ślonzok dostanie punkt, bo fajniejszy.

[Ixolite]

Ślunzok punkt

[Agi]

Punkt dla Ślonzoka
Gorol - nie odpowiada mi taki Mały Książę

[Gwynhwar]

Ślonzok! Jest punkt

Gorol nie zachwyca.

[Tomcich]

Ja głosuję na "Małego Księcia" Po pierwsze z sentymentu, bo to jedna z moich ulubieńszych historii do czytania, a po drugie bo zawsze wiedziałem, że ta opowieść tak się właśnie kończy. Wszyscy myślą, że żyli długo i szczęśliwie, a tu wreszcie prawda ujawniona.

[elam]

... zapomniany temat.....

[mBiko]

Głos na Ślunzoka, konwencja mi bardziej podchodzi.

[joe_cool]

Ślunzok. jakoś mi się nie chce pisać, dlaczego... może dlatego, że mam tłuste palce od pizzy

[Ziuta]

i tak, jak w dowcipie o Kennedym o Chruszczowie:
zaszczytne drugie miejsce zajmuje gorol, czyli elam
haniebne przedostatnie ślunzok, czyli Bellatix

GRATULACJE!

Bella, zadawaj.

[Tomcich]

elam za tego szorcika jeszcze bardziej Ciebie lubię.

[Bellatrix]

kurcze, wymyslenie tematu jest trudniejsze niz wymyslenie szorta:P
Ale niech bedzie hmm...

"Pewien rodzaj magii"

do 1go VIII

[Ziuta]

Wrzuć to jeszcze, proszę, do tematu szorty. Tak dla zachowania porządku.