[Romek P.]

[NURS]

Wypada, wypada. Ciebie oceniali, to i ty oceniaj

[mawete]

Przeczytałem i nie wiem... Tomek Pruski czy Marek Żelkowski... jescze pomyślę... ale IMO są najlepsi! (najlepsiejsi... )

[Romek P.]

[Piotrek Rogoża]

Powtórzę się, bo odzewu nie było .

Czy nie byłoby lepszym rozwiązaniem, w miejsce głosowania na jeden utwór, umożliwić forumowiczom ocenę każdego opowiadania - w skali 1-10 na przykład? Wtedy również nie byłoby kłopotu z wyborem najpopularniejszego tekstu numeru, a zniknęłyby sytuacje typu dwa znakomite opka, rzucam monetą, na które zagłosować.

A swoją drogą, dziękuję osobie, która zdecydowała się zagłosować na mojego tfora. <konspira>Po wynagrodzenie zgłosisz się jutro</konspira>

[Margot]

[mawete]

Zagłosowałem na Tomka Pruskiego

[RB]

[Piotrek Rogoża]

Ale chyba nie zawsze liczba głosów pokrywa się z liczbą komentarzy...?

[Margot]

[Piotrek Rogoża]

[Czarny]

W końcu przeczytalem wszystko i mam dziwne wrażenie, że oprócz tekstu Aquiliona, to reszta jest niedokończona.
Najgorzej niestety wypadli Piechota i Dzieniszewski. Te teksty, to tylko przedstawienie teorii fizycznych ubrane w ładne słówka. Co w nich jest z opowiadań??? W tekście "Coś niezwykłego" umknęło mi powiązanie wstępozakończenia z rozwinięciem akcji, a może w ogóle go nie było. Chyba, że chodzi o ptaszka i teorię wyłożoną przez chłopaka, ale nie jestem pewien.
Aquilion przewidywalne, a postać gangstera kupy się nie trzyma. Wielki szef a na wszystko się zgadza bez mrugnięcia okiem, cóż za spryt. Jak mu się udało zostać szefem mafii
Opowiadanie Piotrka Rogoży znośne. Dla kogoś kogo nie ruszają klimaty zespołów punkowych czy metalowych (np. dla mnie) średnie czytadło, broniące się kroplą humoru.
"Zmierzch bogów" podobał mi się nawet, ale właściwie jako wstęp do czegoś dłuższego. Jak wspomniałem wyżej to opko (i nie tylko to) jest dla mnie niedokończone. To jedynie zarysowana scenografia, w której można coś napisać.
Na koniec został tekst NURS-a. Też niestety nie powalił, ale czytało się dobrze. Było parę dłużyzn i to otwarte zakończenie. Gdyby to miał być tekst skończony, to nie widzę sensu w ogóle wprowadzenia postaci-numerów. Przyjmując, że tekst jest rozwojowy, może się jeszcze przydadzą.
Takie są moje wrażenia po przeczytaniu opek trzeciego (drugiego drugiego) numeru. Muszę przyznać, że miałem problem z wytypowaniem najlepszego. W końcu stawiam na "Zmierzch bogów" choć z minusem za niedokończenie tekstu.

[NURS]

Nie wiem, czy zauważyliście, ale jakos nam przybyło głosów raptownie w stosunku do wypowiedzi.
Wielki Brat czuwa i zauważył pewna koincydencję.

[Rafał]

No to i ja dorzucę swoje trzy groszę. O Piotrze R. i Nursie już pisałem i nie będę się powtarzał. Pozostało:
PIECHOTA. Szlag! W połowie tekstu chciałem aby ktoś dał autorowi korki z fizki, po trzech czwartych wysyłałem go w myślach na douczenie do Barona, ale rozłożyło mnie zdanie z końcówki "grawitacja znikła i ptak spadł" (jakoś tak nie zacytuję dokładnie z pamięci) SPADŁ??? Jak nie było grawitacji??? To gdzie on spadł? Na księżyc chyba! Opowiadanko to zostanie mi w pamięci jedynie dzięki tak niekonwencjonalnemu wykorzystaniu grawitacji. (nie, nie będę nic pisał o "ptak ci opadł?", jakoś się powstrzymałem, uff, a było blisko).
PRUSKI. Niezłe. Gdyby tylko nie obrażało moich uchuć religijnych. Zdecydowanie drugie miejsce numeru. Lubię takie humoreski.
ŻELKOWSKI. Numero uno. Baardzo mi się podobało. Bardzo fajnie dopieszczomny jest szczegół. Nie ma czego się czepić. Jest to w jakimś tam sensie temat trochę eksploatowany (było takie opowiadanko o otwarciu bram Asgardu poprzez nekromancje w obozach zaglady, błyskawicznej wygranej III rzeszy i kolaboracji niejakiego Lokiego z agentem koalicji). Ale, ale, że na tym polu ktoś nakopał złota nie znaczy, że kopać tam nie ma sensu, a wprost przeciwnie. Panie Marek, proszę tak trzymać.
DZIENISZEWSKI. Tak sobie. Nawet nie wiem co napisać. Akcja? Akcja? Ktoś widział akcję?
Punktacja (takie podlizywanie się stronę Piotrka R)
Żelkowski 10
Pruski 8
NURS 7
Rogoża 7
Dzieniszewski 3
Piechota 2

[agrafek]

No dobra, przeczytałem. Poniżej efekty:).

1. Rogoża. Krąży mi po głowie myśl: „najlepsze opowiadanie numeru”. Lekkie, zabawne, napisane żywo i sympatycznie zarysowanymi postaciami. Jeśli miałbym się do czegoś przyczepić (a lubię;)), to do nieco zbyt pospiesznej końcówki. Wprowadzenie rozpisane jest na kilka części, autor stopniuje napięcie a potem nagle – trzask prask i nim człowiek zdąży powiedzieć: „blackmetal żondzi” już koniec. Jakby autor tak strasznie chciał nam wreszcie powiedzieć co będzie na końcu, że go przyspieszył. Albo jakby się już spieszył do następnego opowiadania.
Pomimo tego zastrzeżenia, naprawdę fajna rzecz.

2. Piechota. Hm. Nie przyczepię się. Podobało mi się. Możliwe, że najbardziej dzięki temu ptaszkowi na samym końcu, ale podobało. Trzyma klimat.

3. Pruski. Jak w przypadku Rogoży, tylko bez czepiactwa, w związku z tym tutaj myśl: „najlepsze opowiadanie numeru” pasuje bardziej. A’propos czepiactwa:) - zafascynował mnie pomysł duszy jako środka płatniczego w wieczności. Czy zasoby duszy (bo wynika, że można ją rozkawałkować i płacić jej strzępami) są odnawialne, o ile cokolwiek zostało? Bo jeśli nie, to – koniec końców – wszyscy lądują na ulicy z pustym portfelem, chyba, że są tak oszczędni, że od razu rezygnują z wydawania choćby “grosika” i od początku żyją na ulicy.

4. Żelkowski. To opowiadanie znacznie bardziej podoba mi się dziś rano, niż wczoraj po południu, kiedy byłem świeżo po lekturze. Wtedy drażniło mnie, że właściwie nic z niego nie wynika – ot, przybyli bogowie i wybyli bogowie. Dla porównania “Thor spotyka Kapitana Amerykę” Brina, też o bogach Asgardu wspierających hitlerowskie Niemcy, jest o czymś. Ale dziś rano już mi to nie przeszkadza, choć chciałoby się czegoś więcej. Czyta się nieźle.

5. Dzieniszewski. Ała. Oj. Uj. Dlaczego? Tak fajnie się zaczyna, tak fajnie się rozwija i tak... (...) się kończy. Autentycznie przewróciłem stronę, żeby zobaczyć, co będzie dalej. A dalej był Szmidt. I co z tego, że czytało mi się lekko łatwo, przyjemnie i z zainteresowaniem, że to nateszcie opowiadanie z dużą dawką science, kiedy fiction w nim, na bogów Asgardu i Szklanej Góry, tak naprawdę nie ma ani na lekarstwo. Że co, że poleciała jakaś bliźniaczka w kosmos? A gdyby nie poleciała, tylko jej siostrze przyśniłby się taki sen, z którego przebudziłaby się zlana zimnym potem, w związku z czym ukochany ukoiłby ją najpierw wykładem a potem seksem, to czy to by coś zmieniło? Ano nie. Fantastyka w tym opowiadaniu to tylko pretekst dla wykładu, pretekst absolutnie zbędny. No i mam wrażenie, że napisanie tego wszystkiego po to, by obwieścić, że kobiety lubią seks to trochę niepotrzebne staranie. Nawet, jeśli rozwinąć interpretację i kombinować dalsze – seks jest dobry na wszystko, kobiety to mają tylko fiu bździu w głowie – ty im o astronomii a one tylko o bzykaniu, albo – nie ważne pod jakim kątem nawijasz o gwiazdach, ten chwyt zawsze działa...
A może to mnie tylko jedno w głowie? Może ona odwinęła kołdrę i pokazała mu przechowywane pod nią perpetuum mobile? Albo starą bliźniaczkę?
Podsumowując – tekst, który mógł być gwoździem programu a stał się rozczarowaniem. A żeby autor (jeśli to czyta) nie myślał, że ja go tak bezinteresownie łubuduję, to wyjaśniam – napociłem się tyle, bo zawód tym większy, że nadzieje rozpalone początkiem ogromne.

6. “...a dalej by Szmidt”. Pozytywne zaskoczenie. Bo przyznam się, że nie należę do wielbicieli “Apokalipsy...”. A opowiadanie naprawdę niezłe. Mogę się przyczepić? No jasne, że mogę:) Zastanawiam się jakim cudem ten masarski interes w ogóle był opłacalny – zużywać jakieś niemożebne ilości paliwa, żeby upolować paru ludziów? No, chyba, że ludzizna nie była podstawowym składnikiem “anielskiej” kuchni, ale czymś na kształt kawioru – wtedy mogło się zwrócić.
Teraz pochwały. Sugestywny świat, wykreowany kilkoma pociągnięciami pióra, zimny i nieprzyjemny, przygniatający wspomnieniem wojny do dziś militaryzującym społeczeństwo. Nieźle poprowadzeni bohaterowie, umiejętnie stopniowane napięcie – mówiąc krótko kawał przyzwoitej roboty sprawiającej, że czyta się to fajnie i bez bólu. Autor nie próbuje być na siłę filozofem i tworzy dobre, zgrabne czytadło, które czyta się z przyjemnością i staje się mocnym punktem numeru. Nie wiem, czy sięgnę ponownie po “Pana Jana...”, ale kolejnych opowiadań Szmidta będę oczekiwał raczej z nadzieją niż obawą.
Podsumowując – dobry numer. Nawet opowiadania, których się czepiałem nie były złe, po prostu coś się w nich – moim zdaniem – nie udało, choć zawierały kuszący potencjał.
I to by było na tyle.

[Piech]

[Alrin]

Nareszcie moge dorwać się do komputera aby uzasadnić mój głos, oddany na Tomasza Pruskiego. Moim zdaniem naprawdę udany debiut i zdecydowanie najlepsze opowiadanie numeru . A odnosząc się do wypowiedzi Rafała a propos uczuć religijnych; moje osobiste uczucia religijne nie czują sie urażone

[Rodion]

Srru! Przeczytane!
Teraz ocena:

Zacznę tradycyjnie od końca.
" Coś niezwyklego" i "Paradoks..." mozna streścić tak: On i Ona w sytuacji " intymnej", teoria, i co.....? A to ze podobnie jak Agrafek ( i pewnie wielu innych ) sprawdzalem czy mi sie strony nie posklejaly!
"Proszę wstać...", lekkie, latwe i przyjemne! Niestety przewidywalne. I pozostawiajace wrażenie, że wraz z cielesnością po śmierci tracimy spryt i inteligencje.
"Rock'n'roll..." W innym zestawieniu byłoby na miejscu pierwszym, bo jest dobre, nawet bardzo. Ale niestety, za mala sila ognia.
I jeszcze takie pytanko? Piotrek, czy Ty "strugasz" własną wersję egzorcysty bimbrownika?
"Zmierzch bogów" Chcę wiecej!
"Pola...." Jak "pewniakiem" byly tak pozostaly! NURS, pisz tą powieść! Chętnie dowiem się co bylo w pamietniku majora!

[NURS]

[Piech]

[Aquilion]

[Margot]

[Henryk Tur]

Dobra, przeczytałem i oceniam (drżyjcie )
Rogoża - taka sobie humoreska, co ma mieć wspólnego z SF czy F czy H ??? Nieporozumienie, taki tekst nadawałby się do jakiegoś pisma młodzieżowego.
Piechota i Dzieniszewski - zamiast silić isę na pisanie wyjaśnień naukowych pod postacią dośc nieudanych opowidań, lepiej by było aby każdy napisał mały felietonik na temn temat i już. W pierwszym nie łapię tego wstępu i końća o dziecku, nadto nie było grawitacji, a ptak spadł ???? Toż to raczej powinien unosić się bez wysiłku.
Pruski - ot, takie sobie. Raczej na minus.
Żelkowski i Szmidt - dwa najlepsze teksty numeru ; chętnie widziałbym cały magazyn pełen takich opowiadań.
Nie mogę się tylko zdecydować, komu dać mój głos....
Hmm... Ciężki wybór...
Hmmm...
Panowie Szmidt i Żelkowski - znacie numer mojego konta ?

[Rafał]

[Piech]

[Henryk Tur]

Jak chcesz, to założymy wątek, gdzie będzie się obrażać autorów

[Romek P.]

[Henryk Tur]

Jak ty mnie dobrze rozumiesz

[NURS]

[Henryk Tur]

Niestety, to powszechny błąd .
Mi sie niektóre teksty nie podobają, ale wiem, że jeśli nie podoba mi się np. tekst ROGOŻY "ROCK'N'ROLL", to nie znaczy, że przy jego następnym tekście nie będę wył z zachwytu