[Luc du Lac]

[hrabek]

Rozmawiamy o okładkach Supernowej, a nie o najgorszych okładkach w ogóle.

[charande]

O, gdzieś w domu mam ten stary zbiorek! Kupiłam x lat temu na taniej książce.

[Luc du Lac]

nie wiem, ogólnie byłem przekonany że okładka z tym mieczem była 1 książką Sapka w SN

i jako taka - nie była taka zła (jak na okładki SN)

[charande]

Stare okładki Supernowej do "Ostatniego życzenia" i "Miecza przeznaczenia" to akurat jeszcze w miarę ujdą. Naprawdę ohydne IMO są te do "Czasu pogardy" (owadzi jeździec) i "Chrztu ognia" (baba w czerwonym zawoju strzelająca z łuku).

[merula]

[Luc du Lac]

[hrabek]

A gdzie sprawdziłeś? Bo wszystkie serwisy, które ja paczałem pokazują Ostatnie Życzenie jako wcześniej wydany.

[thinspoon]

hrabek, chyba jednak nie masz racji. Miecz przeznaczenia - 1992, Ostatnie życzenie - 93.

[hrabek]

Oficjalna strona Sapkowskiego mówi, że 1993. Sapkowski-zone tak samo. O wikipedii nie wspominam, bo powiecie, że wikipedia kłamie.
Ale mniejsza, obojętnie, które było pierwsze, to i tak obie okładki są ohydne. I nie są to jedyne dwie książki wydane w Polsce w 1993, więc było z czym porównywać nawet wtedy i już wtedy były paskudne, a dookoła było mnóstwo ładniejszych.

[Luc du Lac]

dyskutowałbym o "ładności" okładek z tamtych czasów....
wyszło wtedy sporo "potworków" - Amber jedynie inwestował w okładki uznanych malarzy/grafików (Foss, Vallejo), PhantomPress szedł po taniości i miewał niezłe okładki wśród ogólnej słabizny - podobnie jak CIA-Books-Svaro, Rebis to w ogóle było dno, a pomniejsze oficyny orbitowały właśnie w klimatach Rebisu - i właśnie superNowa jako wówczas pomniejsza oficyna (przynajmniej na rynku fantastyki) ze swoją okładką do MieczaP. sytuowała się w jakiejś średniej+ ówczesnych okładek - przynajmniej nie było na niej żadnych dziwolągów.
Proste. Miecz. Czacha. Fantasy

[Matrim]

[Witchma]

Tu można wszystkie z bliska obejrzeć. Ja wiem... "Krew elfów" ma coś w sobie.

[dalambert]

Mogło być gorzej

[Chal-Chenet]

+1
Nie jest tragicznie.

[ihan]

Wiem, że czepialstwo i każdy ma swoje indywidualne upiory, ale nigdzie, nigdy żadna wersja Płotki nie była siwa. Chyba, że już całkiem moją pamięć mole zeżarły.

[charande]

Po półrocznej przerwie dokończyłam wreszcie Sezon burz.

Wrażenia mieszane mocno. Od strony technicznej napisane jest to naprawdę rewelacyjnie. Realia, dialogi, opisy walk - jak zawsze super (szczególnie spodobała mi się scena wbijania nowych słupów granicznych oraz opis aukcji w domu Borsodych). Co do minusów - w paru miejscach mocno zgrzytnął mi humor niskiej klasy (m.in. nieszczęsne pierdzące strażniczki, opowieść o relikwiach proroka Lebiody oraz piosenka o krasnoludach machających ch*jami). Ale problem zasadniczy był jeden: totalny brak emocjonalnego zaangażowania w lekturę. To, co będzie się działo z wiedźminem i jego mieczami, było mi skrajnie obojętne. Jeśli budzącymi najwięcej sympatii i zainteresowania postaciami w książce są bohaterowie trzecioplanowi - Addario Bach, Frans Torquil i babka zielarka - to nie jest dobrze.

Życie osobiste Geralta zaczyna się już zamieniać w autoparodię - czy naprawdę każda czarodziejka, jaką ten facet spotka, musi mu tego samego dnia wskoczyć do łóżka?

Nimue wstawiona ni przypiął ni przyłatał, chyba tylko jako łącznik z sagą. Za to ładne cameo appearance ma pod koniec Yennefer. Ze "starej gwardii" zabrakło jeszcze tylko matki Nenneke.

Czy ktoś mądrzejszy ode mnie może mi wyjaśnić, kto i w jakim celu

Spoiler:

zesłał tsunami na Kerack?

Kapituła czarodziejów? Załapałam jedynie, że Koral coś wie na ten temat. Przez to, że akcja dzieje się na kilku planach czasowych, a ja czytałam pierwszą połowę książki siedem miesięcy temu, chyba umknęło mi coś kluczowego, a nie mam ochoty czytać jeszcze raz

[nureczka]

[Melfka]

[Godzilla]

Pavetta jak Pavetta, ale Duny to chyba sobie jeszcze pożył. A nawet sporo narozrabiał.

[charande]

Melfka - o, na to nie wpadłam, ciekawe! Ale w Wieży jaskółki Crach an Craite mówi, że wielki sztorm wybucha za każdym razem, gdy umrze któraś z potomkiń Riannon, więc nie wiem, czy byłby sens budować miasto w miejscu, gdzie co kilkadziesiąt lat może je zmieść tsunami (już abstrahując od tego, że sztorm powinien chyba być najsilniejszy przy brzegach Cintry, a Kerack leży od Cintry dość daleko).

Ja zostałam z silnym wrażeniem, że przegapiłam coś, co jest wyjaśnione w książce - gdzieś w tych wszystkich intrygach między synami Belohuna a czarodziejami. Bo

Spoiler:

opis sztormu oraz okoliczności jego wystąpienia wyglądają tak, jakby ktoś się uwziął specjalnie na Kerack.

Ale może się mylę.

[Witchma]

Wiecie co? Ja tego sztormu w ogóle nie pamiętam. Nie wiem, czy to źle świadczy o mnie, czy o książce

[Godzilla]

Pochłonęłam opowiadania wiedźmińskie, pochłonęłam (choć już z nieco większym oporem) powieść, a Sezon przeczytałam, zostawiłam, i tylko zastanawiałam się "po co to". Pamiętam scenę sztormu, i to, że w sumie cała ta historia była mi kompletnie obojętna.

[Fidel-F2]

a mnie nie przyszło do głowy zastanawiać się czy może on mieć głębszy sens tudzięż mocniejsze umocowanie ( ), Sezon burz należy czytać tak jak się ogląda sitcomy

[charande]

No cóż, mnie się Sezon... podobał zdecydowanie bardziej niż Pani jeziora, a to już jakiś plus.

[Stormbringer]

Mnie też się Sezon podobał, choć żeby sensownie porównywać go z Sagą, musiałbym sobie to i owo odświeżyć. W każdym razie jestem na tak, i nawet tsunami pamiętam. Generalnie książka się bardzo przyjemnie rozkręciła - szkielet fabularny może nie powala, ale jako zbieranina dobrze napisanych epizodów jest to rzecz warta uwagi i wcale klimatyczna.

[charande]

Akurat konstrukcja to mi tam przeszkadzała najmniej, lubię takie formy pośrednie między powieścią a zbiorem opowiadań. Gorzej, że te oddzielne pomniejsze historie były średnio wciągające i średnio angażujące (chociaż napisane naprawdę świetnie).

[Melfka]

[charande]

Dla mnie tam jest za dużo tych wszystkich postmodernistycznych grzybów w barszcz. Jakby ktoś nie przymierzając wrzucił do bigosu pokrojone banany, krewetki i tort czekoladowy.

[Witchma]

Opowiadania w ebooku wreszcie są.