[Aga]

Masz rację, Pako. Nie lubią. Aga - tak chyba najlepiej do mnie. Pełne imię za długie, chociaż naprawdę je lubię. Ale w połączeniu z długim nazwiskiem... Raz na konkursie, gdzie trzeba było kodować karty dosłownie jedna kratka mi została. Poza tym ja się do Agi przyzwyczaiłam, nawet kilku nauczycieli tak do mnie mówi. Poza tym w rodzinie funkcjonuję jako Aguśka albo Guśka po prostu I też mnie to jakoś nie odrzuca. Jak to mawia moja mama - wszystko z miłości

[Pako]

Widzisz.. mi się Guśka zupełnie inaczej kojarzy
A Neszka tak ciepło... no ale jak nie, to nie. To będzie Aguśka

[Aga]

Dobra, dobra, Pako . Zostańmy przy bezpiecznym "Aga"

[Duke]

Nie zmienia to faktu że w sytuacjach oficjalnych zdrobnienie imienia jest infantylne - dla przykładu minister Radek Sikorski. Jak to brzmi? Że niby koleś jest wyluzowany, czy nie chce być brany na poważnie...

[Aga]

Jasne, Duke. Masz rację. Ale my tu sobie rozmawiamy raczej o takich zwyczajnych sytuacjach. A w zdrabnianiu imion na co dzień nie widzę nic złego.

[Godzilla]

Albo kiedyś w pracy natknęłam się na wizytówkę biznesmena z USA: Jas Grabicki (nazwisko zmieniłam, imienia nie). Jas Fasola. Głupi Jasio. Kurczę, jak to się kojarzy. A to jakiś poważny facet.

[Duke]

Zwyczajnie nie lubię zdrobnień swojego imienia. Może dlatego że tu w Poznaniu Tomasz jest Tomajem, Krzysztof Krzychem, Marek to Maras i tyle, a nie Tomuś, Krzyś, Mareczek. Takie zdrobnienia obco brzmią i kojarzą się (mi) z 3 letnim chłopcem za którego wszystko trzeba robbić bo on sam się zgubi/pobrudzi/skaleczy i tyle. Lubienie swojego imienia nie ma nic do rzeczy.

[Pako]

Ale Tomek, Krzysiek to już normalne. No, do Marka zdrobnienia nie ma jakoś

[gorat]

Mareczek

[Piech]

Oczywiście, nie obruszam się, gdy mnie zdrabniają, ale zazwyczaj bardziej podobają mi się pełne formy tradycyjnych imion niż ich zdrobnienia. Wolę Kazimierza od Kazia, Stanisława od Stacha, itp. W kalendarzu mamy pełno pięknych imion, ale ludzie szukając imienia dla swojego dziecka myślą sobie, że imię jest OK, ale jak ludzie zaczną zdrabniać tak albo śmak, to już lepiej poszukać jakieś inne imię.

[Sandman]

Zdrabnianie doprowadza mnie do szału, a już w szczególności u dopiero co poznanych ludzi, którym się wydaje, że w ten sposób zacieśniają znajomość. Może jest to tylko kwestia mojego imienia - Marcin, ale Marcinku to jest ponad moje siły, w szczególności, kiedy mówi tak do mnie facet, a kilka razy tak mi się zdarzyło. Brrr.

[Lu]

A Piecha można zdrobnić na Pieszczoszka...."Pieszczoszku, możesz podpisać ten dokument ? " .... fakt, niezbyt poważnie to brzmi

Tomasz to Tomek albo Tomuś, a w sytuacjach ekstremalnych Bubuś - zawsze działa

[elam]

Duke - Radek wcale niekoniecznie jest zdrobnieniem.
istnieje takie imie, Radek. czeskie. BTW, jedno z moich ulubionych. gdybym kiedys miala syna, nazywalby sie Marek Radek. i juz

[Sandman]

Są też imiona, które narzucają zdrabnianie ich, przynajmniej w moim odczuciu. Mówienie do koleżanki Katarzyno a nie Kasiu, czy Aleksandro, a nie Olu jakoś mi nie pasuje.

[Piech]

"Pieszczoszek" zdecydowanie podoba mi się.

W Poznaniu jest polityk, który kreśli się Waldi Dzikowski i wygrywa wszystkie wybory.

[Duke]

A niech sobie będzie ja nie lubię, wręcz patologicznie nienawidzę zdrabniania mojego imienia (specjalnie nie podaje żeby nie kusiło ). Nie ma lepszego sposobu na zostanie przezemnie "odpowiednio potraktowanym" werbalnie (minimum) jak zwracanie się do mnie zdrobnieniem.

[Argael]

Zauważyliście, że większość zdrobnień jest dwusylabowa? I że imiona standardowo dwusylabowe są zdrabniane dużo rzadziej?

[Piotrek Rogoża]

Czy ja wiem? U nas jest normą, że Adrian to Adek, Artur to Artek etc etc.
Zresztą, ja jestem jednosylabowy - Piotr. Wszelkie zdrobnienia wydłużają moje imię.
Nie doszukiwałbym tu się więc specjalnych zależności .

[Argael]

Ale w przykładach, które podałeś zdrobnienia są dwusylabowe, czyli tak jak pisałem. Założę się, że kiedy ktoś mówi o Tobie, częściej używa formy Piotrek lub Piotruś (dwusylabowe), niż Piotr, mimo że to wydłuża imię. Nie mówię tu oczywiście o jakichś mega-pieszczotliwych zdrobnieniach, bo te mogą być kilku(nasto)sylabowe, ale o takich potocznych. Gdzieś kiedyś czytałem (albo słyszałem), że dwusylabowe słowa są najłatwiejsze do wymówienia i to chyba stąd ta tendencja.

[Pako]

Może i coś w tym jest... W sdumie to nigdy na to uwagi nie zwróciłem, ale ja też tak mam: Ja-rek, A-ga, Wal-dek, He-niek i tak dalej... coś w tym jest chyba

[Yeri]

[elam]

zawsze mozna mowic; Tom, Ben, Jar....

[Pfeifer]

[elam]

- ja bym raczej na Kacpra mowila: perek, albo acek...

[JohnDoe]

Jeśli to kogoś interesuje, to równie dobrze mógłbym mieć nicka Jan Kowalski, ale ten ostatni nie był bohaterem filmu "Seven" :]

[elam]

john doe jest tez bohaterem serialu dead zone.
john doe to taki bezimienny, ktos kto stracil pamiec lub niezidentyfikowane zwloki. fajnie

[Wiedźma]

Mój powstał pod wpływem chwili Chciałam kogoś nastraszyć Ale teraz sobie myślę, że nie jest taki zły Moje prawdziwe imię z łaciny oznacza: Leśna, Leśna dziewczyna Naprawdę kocham las

[Kruk Siwy]

A mój to oczywiście banalnie od Ravena co krakał: Nevermore. A Siwy bo chyba lepiej brzmi niż Łysy.

[Słowik]

Oo, fajnie, że znaleźliście mój wątek
Nasuwa się oczywiste pytanie Kruku, czy człowiek łysy może być siwy. Nie czepiam się ciebie, ale zastanowiło mnie to. Bo właściwie gdy ktoś mówi, że jest łysy, to tak naprawdę nie wiadomo czy jest całkiem łysy, czy ma np. po prostu wysokie czoło, a boki siwe czy w jakimkolwiek innym kolorze.
Nie chce mi się szukać na sieci definicji człowieka łysego, może taka jest ?

[Stoniu]

A moją ksywą najpierw był Słoniu (Słoń). Ale pewnego razu moja nauczycielka przeczytała źle moje nazwisko i wyszło Stoński. No i tak został Stoniu .