[Biały Miś]

Smutny temat ale dla wielu fanów SF - istotny. Zapytuję, jakie książki Lema Was urzekły?

Moje typy

Za młodu - Niezwyciężony
Za średniaka - Fiasko
Za staruszka - Dialogi

I wiele innych we mnie zostało
pozdrawiam

[Romek P.]

Biały Miś:

[Miria]

Czytałam wiele książek Lema, ale nigdy nie zapomnę wrażenia, jakie wywołały na mnie "Opowieści o pilocie Pirxie". Przeczytałam pod koniec podstawówki, omawialiśmy to jako lekture nadobowiązkową. Cała klasa pomstowała na polonistkę. Mnie książka zwaliła z nóg, stała się przełomem w moim zyciu - zaczęłam świadomie sięgać po fantastykę.

Czytałam wiele książek Lema, ale nigdy nie zapomnę wrażenia, jakie wywołały na mnie "Opowieści o pilocie Pirxie". Przeczytałam pod koniec podstawówki, omawialiśmy to jako lekture nadobowiązkową. Cała klasa pomstowała na polonistkę. Mnie książka zwaliła z nóg, stała się przełomem w moim zyciu - zaczęłam świadomie sięgać po fantastykę.

[dzejes]

[...]

[Rodion]

Bardzo dawno temu, ktos zupelnie mi nie znany stwierdzil ze idealnym pezentem dla malego bobasa będa "Astronauci", a gdy nauczylem sie czytac sam szukalem książek autorstwa Pana Lema. Nie ktore "znaleziska" byly traione w czas i wiek, inne trafily później. Ale wszystkie byly wielka przygodą.

[Piech]

"Astronautów" czytałem, gdy byłem jeszcze mały, i zostało to we mnie. Potem "Solaris", potem "Powrót z gwiazd". Pamiętam te ksiązki bardzo obrazowo. Z "Opowieści o pilocie Pirxie" pamiętam zwłaszcza tą, gdzie bohater na wachcie widzi dryfujący wrak obcego statku, zapisuje jego namiary, ale przez bład techniczny ten zapis ginie i statek oddala się w nieznanym kierunku i znika bezpowrotnie. Czasem mam sytuację, gdzie widzę szanse, szczęśliwy traf - i boję się ją zmarnować. Wtedy przypomina mi się tamto opowiadanie. Mam więcej takich obrazków z Lema, symboliki, która staje mi przed oczamil w prawdziwych sytuacjach.

[Selithira]

"Solaris" nikt nie wymienił?! A ja to uwielbiam, właśnie czytam po raz czwarty...

[Miria]

Na mnie największe wrażenie wywołało opowiadanie "Terminus" - dla mnie mówi ono o bardzo ludzkiej tendencji do niszczenia/eliminowania tego, czego się boimy, co jest niezrozumiałe, bolesne lub choćby psuje nam samopoczucie...

Na mnie największe wrażenie wywołało opowiadanie "Terminus" - dla mnie mówi ono o bardzo ludzkiej tendencji do niszczenia/eliminowania tego, czego się boimy, co jest niezrozumiałe, bolesne lub choćby psuje nam samopoczucie...

[Gustaw G.Garuga]

Pamiętam "Powrót z gwiazd", miałem wtedy paręnaście lat. Jak usiadłem wtedy po szkole z pierwszą książką Lema w ręku, to tak się wciągnąłem, że czytałem prawie bez przerwy aż skończyłem tego samego dnia. Pamiętam, miałem takie swoiste uczucie, że liczy się tylko historia, o której właśnie czytam, wszystko wokół było jakieś nierzeczywiste. Od lat nie miałem takiego uczucia pełego wejścia w czytaną historię...

Głos Pana czytałem w tym samym czasie, co Dziennik Gombrowicza, z obu przepisywałem "złote myśli", w obu książkach było ich zatrzęsienie. Kongres futurologiczny czytałem z taką samą pasją, jak Powrót z gwiazd. Dzienniki gwiazdowe, Niezwycięzony...

Inaczej będzie mi się je teraz czytać, kiedy Jego już nie ma.

[Henryk Tur]

[Godzilla]

Moją ulubioną książką było opasłe tomiszcze, w którym mieściła się "Cyberiada", "Bajki robotów" i jeszcze coś o Pilocie Pirxie, o ile dobrze pamiętam. Muszę to wykopać z biblioteczki moich rodziców i sobie przypomnieć, bo pyszne były te historie.

[Logan]

"Niezwyciężony". I pokazanie w nim zwycięstwa człowieczeństwa nad techniką...

Z drugiej strony jakiż to wdzięczny temat na film. Przecież "Niezwyciężony" to idealny scenariusz.

[RD]

Zgadzam się z Loganem. Niezwyciężony. Wiele razy sam wygłaszałem opinię, że to byłby wspaniały film, w dodatku za niewielkie pieniądze.
A kocham jeszcze Eden i Powrót z gwiazd.
O Cyberiadzie nie wspominam, bo to zbyt oczywiste.

[emha]

Niezwyciężony sie nie nadaje na film. Nie ma tam panienek, nie ma murzynów. Sam Lem o tym mówił w jakimś wywiadzie. I wcale się tym nie martwił. Ja zresztą też.

[Romek P.]

[fonsztyk]

A u mnie jest troszkę inaczej z tymi ulubionymi, Ijon Tichy zdecydowanie przeważa, a więc Dzienniki Gwiazdowe. Numer drugi to Kongres Futurologiczny. Lubiłem też wracać do Pamiętnika znalezionego w wannie.Muszę przyznać że już dawno nie czytałem niczego Lema, w natłoku nowych książek trudno znaleźć czas ale jak się zastanowić to Jego książki się pamięta się bardzo dobrze. Zatrzymują się głęboko w zwojach i trwają.

[Biały Miś]

Istotne jest również JAK odbywało sie "czytanie". Niezwyciężonego słuchałem codziennie na jakiejś letniej kolonii. W kolonijnym radiowęźle .
Znakomici lektorzy, upał, słoneczna pogoda, żwir, skały.
Odnośnie zdolności amerykańskich reżyserów do wtłaczania wątku miłosnego, do wszystkiego. Niewątpliwie połowa załogi byłaby blondynowata. A połowa zakochana z wzajemnościa lub nie.
Przykład - Solaris - przecież tam chodziło o to by bohater pomimo tragicznych przeżyć, nadal żył szczęśliwie ze swoją ukochaną...
A co ze "Śledztwem"? Taki nastrój grozy to jest mistrzostwo...

[Henryk Tur]

Ech, pogrzeby zawsze nastrajają mnie nieco panikarsko do życia. Człowiek uświadamia sobie, że musi się śpieszyć, bo nie wiem, ile mu czasu jeszcze zostało...
Pogrzeb Stanislawa Lema skończony, choć trudno uwierzyć, że już go nie ma.

[Gustaw G.Garuga]

Chciałem tam być, do Krakowa mam niedaleko, ale choroba mnie złożyła. Głupio to brzmi po ponad tygodniu, ale ciągle trudno mi przyjąć do wiadomości, że nie żyje.

[Henryk Tur]

Ech, dziwnie było... Cisza, spokój. Jego prochy złożono w urnie, ledwie co było ją widać, szczególnie z daleka. Było ok. 400 osób, jednak pewien niesmak u wielu wzbudziła niejaka religijnośc tego pogrzebu - ten element doszedł na życzenie rodziny, sam Lem ponoć nie chciał niczego takiego.

[Rodion]

Widziałem w TV, któregos dnia trzebaby pojechac do Krakowa. A Ci co mieszkaja w Krakowie, czy mogliby zapalac w sw. zmarlych swieczke od tych z forum co mieszkaja daleko?

[Kwapiszon]

[Henryk Tur]

[Kruk Siwy]

Miria, "Terminus" i drugie opwiadanie z tego samego zbioru "Albatros" dosłownie mnie zauroczyły. To one sprawiły, że ja - 9 latek postanowiłem pisać. Czy pamiętasz to okropne wrażenie bezsilności, gdy Pirx zrozumiał, że załodze Koriolana nie można pomóc? Znakomita historia o duchach, choć bez duchów.
Czy w okolicy jest gdzieś diabeł? Chętnie sprzedam duszę, za umiejętność napisania
t a k i e g o opowiadania.

[Miria]

Kruk Siwy:

Kruk Siwy:

[Kruk Siwy]

I ja też. Właśnie studiowałem w wannie. Szczęściem udało mi się nie zniszczyć książki.
Dużo dobrych opowiadań czytałem poźniej. Ale gdybym chciał porównać intensywność odbioru - to masz rację, nic mi nie przychodzi do głowy i to bynajmniej nie z powodu sklerozy.