[Agi]

Mikołaj Juliusz Wachowicz debiutuje literacko opowiadaniem Żonobójca w styczniowym numerze SFFiH, a od niedawna jest również czynnym użyszkodnikiem Forum.
Wachon, zapraszam do gospodarzenia w wątku, a czytelników do dyskusji.

[terebka]

Miło Cię widzieć w gronie Mistrzów i Małogrzat, Wachon. Bo teraz już się nie wywiniesz i nie bedziesz udawał, że Ty to nie Ty Noblesse oblige

[Hubert]

No no, gratuluję debiutu

[Wachon]

[Wachon]

[hardgirl123]

Wachon, witaj miło Cię czytać

[Wachon]

[Agi]

[shenra]

[Wachon]

[dalambert]

No numer SFF&H przeczytany /prawie/ a co do Żonobójcy to wcale niezła, acz dość prosta historyjka, co śmieszniejsze z odniesieniami do bywalców Paradoxu
ale o to mniejsza, mam natomiast szacunek dla Autora z umiejętna odwołanie sie do historycznej postaci, św. Zygmunta / bardzo wśród władców popularnego - było nie było święty z grzechami, po pokucie/ kto nie wie niech pogoogla.
Zdziwiło mnie natomiast stwierdzenie, ze prokurator "wykłada wszystko kawe na ławę" wydaje mi się, ze raczej gmatwa i trzeba się pozastanawiać, kim on właściwie jest ?
Ale jak kto czyta tak rozumie

[Wachon]

Zachęcony przez Agi, gospodarzę na wątku. Czekam na pytania i wątpliwości. Dotychczas bowiem czytałem jeno oceny i impresje na wątku poświęconym zawartości nr 63. Cieszy mnie, że wzbudzam kontrowersje.

Jak podkreślałem, "Żonobójca" nie był debiutem i nie będzie pewnie ostatnim utworem. Ktoś dotarł do innych tekstów?

[RaV_Gluchowski]

motto : Między ludźmi istnieje podobienstwo fizyczne, ale żadnego, jeśli chodzi o upodobania (D.A.F. de Sade)

to tzw "burak" zawstydzony i zakłopotany, bo, no, owszem, z jednej strony "zabawa" w pisaszy i czytelników polega na tym, ze pisarz pisze, a potem czytelnik czyta a czasem i wniebogłos wyrzeka, no, ale z drugiej (parę razy w róznych miejscach pisałem o tym) moje podejście jest nastepujące :
a. czytam i chwalę, jak mi sie spodoba
b. siedze cicho, jak mi się nie spodoba
Nie jestem jury showu telewizyjnego, bym się miał popisywac złośliwościami i ścigac w brutalności ataków na oceniane utwory. Przeciwnie, z założenia jestem wdzięczny WSZYSTKIM piszącym - za wysiłek, za to, że poświęcają swój talent, czas, dla mej zabawy.

Wyjątkiem jest "zabawa w czytanie SFFiH", bo tu elementwm konwencji jest czytanie i szczere pisanie, co się komu podoba. Autorzy zasługują na uczciwość ze strony czytelników, a nie nieszczere poklepywanie po plecach.
Tyle, ze tę zasadę stosuje tylko wobec bieżąco czytanych SFFiHów (archiwalne zaś albo milczę, albo chwalę na "Mistrzach"). Moja "krytyka" "Żonobójcy" była takim przypadkowym odpryskiem - tym bardziej w stosunku do Ciebie krzywdzącym - że o ile krytykując na bieżąco podaję argumentację, tutaj tylko "wyrzekłem" o "koszmarnym niepodobaniu" (nawet nie wiem, skąd mi się taki emotikon wziął)

Bardzo mi trudno przychodzi pisanie bezpośrednio o przyczynach negatywego odbioru opowiadania, bo nie lubię narzekania, ale jako się rzekło, jak narzekam, to niech napiszę, w czym rzdecz.
Na pewno spora doza niezadowolenia to zawiedzione osobiste oczekiwania względem stopnia niesamowitości - więcej strachu ! wołało coś we mnie.
A po drugie nie przekonało mnie połączenie wątku bohatera z nibelungowskim Zygmuntem, wydało mi się sztuczne (od "Oresty" aż mi w uszach strzyknęło...) i nieudane, (choć sama iidea opowiadania niesamowitego, gdzie akcja jest jakimś, przetworzonym powtórzeniem legendy to ciekawy pomysł),

To naturalnie subiektywne pojękiwania - zawsze jest tak, jak piszesz, że są osoby "trafione" i "niedotknięte" opowiadaniem. Mnie przypadła póki co, rola Czarnego Piotrusia - ale trzymam kciuki !

pozdrawiam serdecznie !

[Wachon]

Rafale, wrażliwość Czytelników na "nasilenie stopnia niesamowitości" bywa przeróżna. Kiedy "Żonobójca" krążył w prywatnej poczcie mailowej (niekoniecznie w wersji ostatecznej), jednych zdumiewała wyjątkowa mroczność tej opowieści, drudzy narzekali na niedosyt strachu. Wtedy i później interpretowano dziełko rozmaicie, kładąc nacisk na co innego: opowieść o sile nadprzyrodzonej, o wytworach chorej wyobraźni Zygmunta, o marzeniach ("Każdy z nas ma taką swoją Konstancję"), widziano też w tym moralitet, metaforę, scenkę obyczajową, nowelkę psychologiczną etc. Doszukiwano się zarówno potrójnego dna i głębokiej struktury tekstu, jak i wytykano "płaskość" i "odczapiastość". Część tych opinii można jeszcze znaleźć tu i ówdzie w Sieci.

Autora zaś trapiły dwa problemy - 1) synobójstwo w wykonaniu króla Burgundów (tak gdzieś od roku 1985) i 2) kryzysy małżeńskie wśród znajomych, kończące się najczęściej rozwodami (pytanie, dlaczego nie znaleźli mniej schematycznych rozwiązań?). I postanowił połączyć te 2 wątki (co by nie powiedzieć, oba dotyczące nieprawidłowego funkcjonowania rodziny) w 1, tyle że z synobójcy zrobił żonobójcę. Jednak Zygmuntowi (Iczowi) z całą pewnością zabrakłoby tej determinacji, gdyby nie wmieszanie się siły nadprzyrodzonej w jego życie. A siła musiała pochodzić z odpowiednio dawnych czasów, z takich, kiedy sfery realna i nadprzyrodzona przenikały się wzajemnie, co było oczywiste dla ówczesnych. Wybór padł więc na wiek VI.
Natomiast red. Dębski (chwała mu za to!) pomysłowo zestawił 2 opowiadania, w których każdy z bohaterów poradził sobie inaczej ze współmałżonką: Michał z "Zabawy w chowanego" po prostu rozwiódł się, ale Zygmunt - naśladując dawnych bohaterów - wyprawił żonę na tamten świat.
Rafale, informuję Cię i pozostałych Forumowiczów, że przygody Zygmunta Icza i prokuratora Staniewskiego nie skończą się na "Żonobójcy". Szkicuję kolejne opowiadanie, gdzie nasilenie niesamowitości (zainspirowane moim dawnym snem) z pewnością wzniesie się o stopień lub dwa wyżej. Być może zbuduję z tego kiedyś podróżniczo-przygodową powieść szufladkową.
Informuję Cię także - jako wielbiciela Ostrogorskiego i pokrewnych tematów - iż pracuję nad opowieścią bizantyjską, gdzie w realia historyczne (w żadnym wypadku nie umowne!) wmiesza się demoniczna siła.

[Wachon]

Szanowni Czytelnicy,


Żebyście nie myśleli, że po kontrowersyjnym "Żonobójcy" i niezbyt udanym "Zdrajcy" próżnuję, załączam link:

http://szortal.com/taxonomy/term/96

[dalambert]

No Wachon, Wysuń rękę i przybij piątke - fajna opowieść

[Wachon]

[Wachon]

Szortalowi autorzy konkursowych zbrodniczych drabbli zostali wczoraj ujawnieni. Jestem 1 z nich. Toteż przesyłam link do stosownej strony. Opowiadanie nr 20 nie zdobyło co prawda głosów, ale miałem niezłą frajdę, kiedy aż 6 osób przypisało jego autorstwo płci pięknej.

http://szortal.com/node/988

[Wachon]

http://wpolityce.pl/dzien...europy-i-swiata

[merula]

404

[Wachon]

W dzisiaj wydanym numerze (6/53) "Uważam Rze" na str. 70 - 71 znajdziecie mój artykuł "O misiu, który był żołnierzem".

Wachon

[dalambert]

Bardzo fajna publikacja ! No może nie "fantastycza" ale o FANTASTYCZNEJ postaci

[Wachon]

Oto me kolejne opowiadanie na Szortalu:

http://szortal.com/node/1169

[Wachon]

I jeszcze jedno:

http://szortal.com/taxonomy/term/96

[Wachon]

I następny szort:

http://szortal.com/node/1341

[shenra]

Szalejesz.

[Wachon]

W najnowszym numerze (16) e-zinu "Qfant" znajdziecie moje opowiadanie pt. "Głowa Helwidiusza Priska".

[A. Pilipiuk]

czytałem głowę jeszcze w wersji pierwotnej i z dumą mogę powiedzieć że złapałem autora na drobnej dwuznaczności.

Owoż tytułowy Helwidiusz na budowie demoluje rusztowanie i zdobywa rurę z brązu. Skojarzenie czytelników byłoby natychmiastowe - wyobrazili by sobie nasze rusztowanie tylko takie w stylu Roma-punk - z przęsłami konstrukcyjnymi z brązowych rur

ale tekst interesujący - zwłaszcza reakcje kumpli zdekapitowanego

Poza tym cóż - nie wiem co ludzi frapuje w starożytnym Rzymie czy Grecji. Mi się zawsze bardziej podobał Egipt. Wydawał mi się bardziej elegancki. Koty, dziewczyny w przejrzystych tkaninach, hieroglify... A u tych klasycznych wszystko takie odhumanizowane i pompatyczne kolumnady jak u komuchów i faceci w togach "hajlujący" sobie na ulicach.

ale może to dla tego że nienawidzę łaciny a filozofia to dla mnie złośliwy nowotwór myśli ludzkiej...

[Fidel-F2]

Egipt jest rozmemłanie flakowaty, Rzym i Grecja są dla twardych facetów.

[ilcattivo13]

Zwłaszcza Sparta