[agnieszka_ask]

Na przykład nie widzę Procesu Franza Kafki.

[Romek P.]

Augustyna bym bronił. Co by nie mówić, chrześcijaństwo, a później katolicyzm kształtowały dzieje Europy. Przynajmniej jednego z poważnych myślicieli warto liznąć

[Ziuta]

Mówiąc szczerze, ta lista, poza kilkoma wyjątkami, nie różni się od tego, co ja przerabiałem.
A Kafka to pewnie ta wybrana powieść europejska z XX wieku. Raz, bo już był i żadnemu nauczycielowi nie będzie się chciało tego zmieniać, a dwa, bo cóż innego można by dać? Ulissesa? Czarodziejską Górę?
I Hemingway. Kocham jego twórczość i uwielbiam, ale Stary Człowiek i Morze w drugiej gimnazjum to poroniony pomysł. Wiem, sam to przeszedłem. No i Komu bije dzwon jest lepsze.

Edit: o przemycanie wartości chrześcijańskich prędzej oskarżę Lewisa niż Augustyna.

[Rafał]

Augustyn naprawdę jest jednym w wielkich filozofów, wywarł bardzo duży wpływ na kulturę Europy. Trzeba przynajmniej wiedzieć że był takowy.
Natomiast Procesu Kafki zwyczajnie nie strawiłem. Nie widzę w czym miałby być lepszy od np.Tolkiena, a skoro nie ma Tolkiena, to i za Kafką nie zapłaczę.

[Ziuta]

Zasadniczo 'Proces' jest zrzynką z "Człowieka, który był czwartkiem" Chestertona.
No i, poza Hemingwayem, jakieś programowe zamilczenie literatury amerykańskiej; Żydzi są, Włosi też, że o Francuzach i Anglikach nie wspomnę. A za Atlantykiem - cisza. Rozumiem, że nie starczyło miejsca na poezje japońskie, czy Mahabharatę, ale Moby Dick czy Azyl powinny być.

[agnieszka_ask]

Nie chce odbierać ważności Augustynowi, tylko tak naprawdę to... no nie wiem. Może faktyczne za bardzo sugeruję się własnymi uprzedzeniami, zamiast spróbować obiektywnie spojrzeć na wagę jego pism. Facet po trzydziestce się nawrócił, stworzył opokę chrześcijaństwa, a ja go chcę tak po prostu zdetronizować. Chyba macie rację - czepiam się.

[Ziuta]

Któż z nas jest bez grzechu. Pomyśleć, że ja w liceum ostentacyjnie deprecjonowałem Gombrowicza (bo jak sie tyle panienek i chłopaków o łagodnym timbrze głosu nad czymś zachwyca, to to musi być podejrzane).

[Piech]

[joe_cool]

[Khorne_S]

Jak dla mnie to Tolkien i to Władca Pierścieni powinien znaleźć się na liście jako przykład nie tylko dobrej powieści ale i jak należy pisać książki od podstawy

[Agi]

Podzieliłam temat od postu GGG, który rozpoczął dyskusję i przeniosłam do Powrotu z gwiazd pod hasłem Kto kogo skolonizuje?
Chętnych dyskutantów zapraszam.

[Gustaw G.Garuga]

Wnosiłbym o przywrócenie tu postu nt. egzaminów GCSE - przecież dotyczył jak najbardziej lektur szkolnych i edukacji. Kolonizacja pojawiła się dopiero później

[Agi]

Miałam wątpliwości - bez niego ta dyskusja nie zaczęła by się. Spróbuję go skopiować i przenieść.

[Agi]

Zgodnie z życzeniem autora, przenoszę treść przesuniętego postu:

[Ziuta]

Gdzieś u Strugackich to było, u Heinleina bodaj też. Dziecko wychowane w kulturze kosmitów staje się nit o człowiekiem ni obcym - idealnym pośrednikiem. Fantastyka zawsze wyprzedzała świat o dwa kroki.

[eLAN]

Pozwolę sobie odgrzać, żeby nie śmiecić.

Lektury czytam wybiórczo, choć większość z nich nudzi mnie niemiłosiernie. Generalnie jak patrzę na czytelnictwo wśród znajomych z klasy, to dochodzę do wniosku, że trzymanie dłużej obecnego kanonu nie ma już raczej sensu - raz, że nikt lektur nie czyta, dwa, że nikt nie czyta w ogóle. Może czas zamienić wychowanie patriotyczne na takie, które podratuje trochę czytelnictwo?

Zastanawia mnie natomiast edukacja sama w sobie.
Zawsze byłem ciekawski. Chciałem wiedzieć, dlaczego gwiazdy świecą, monitor jest monitorem, a samochód robi brrrrum i jedzie do przodu.
Każda z rzeczy, których się uczyłem tłumaczyła mi pewne zjawisko, pozwalała zrozumieć kolejny kawałek świata, edukacja jest więc dla mnie czymś normalnym i uczę się sam z siebie.
Ostatnio w szkole natomiast zapytałem się nauczyciela od chemii, po co mam uczyć się tego, co mówi. Grzecznie i miło rzecz jasna. Odpowiedź była mniej więcej taka: "ludzie wyedukowani są ważni, tak trzeba". OK, trzeba. Dlaczego? Po co?
Jakie korzyści wynosi uczeń ze szkoły, jaki profit daje ogólna edukacja na poziomie liceum? Chociażby wspomniana chemia - dzisiaj nauczyłem się, że metan to tetraedryk, wiązania ma kowalencyjnie, słabo spolaryzowane, wykazuje hybrydyzację. Umiem narysować jego wzór sumaryczny, strukturalny i pół-strukturalny. Po co? Dlaczego?
Co takiego daje edukacja, siedzenie na lekcjach które w 90% ulegają zapomnieniu, że wykształcenie jest tak cenione? Nikt nie potrafił wyliczyć mi konkretów, tylko "tak trzeba". Da się w jakikolwiek sposób wykorzystać całą tą czysto teoretyczną wiedzę (matrix mitochondrialny otoczony jest błoną i zawiera wodny roztwór białek...), którą w nas tam tak pompują? Czy to w ogóle ma jakikolwiek sens? Cel? Pomijam to, że specjalistyczna wiedza z kilku przedmiotów jest mi potrzebna żeby dostać się na studia
Tak a propos pierwszego dnia szkoły.

[ketyow]

Akurat chemia i biologia strukturalna szaremu człowiekowi nigdy się nie przyda. Ja tam już mało co pamiętam, jeśli chodzi o wiązania itd. - mi są potrzebne własności chemiczne materiałów - typu jeden materiał ma niższy potencjał elektrochemiczny, więc mogę go zastosować jako anodę, która będzie korodowała zamiast innego materiału, który przed korozją chcę uchronić. To niby też chemia, ale praktyczna i przydatna. A jakie wiązania czy liczby atomowe... a co mnie to obchodzi. Natomiast do czasu szkoły średniej chyba jednak dobrze, że poruszane są takie szczegóły, bo dzięki temu wiesz co Cię interesuje, a co nie, wiesz np. że nie chcesz mieć z biologią nic wspólnego i na takie studia nie pójdziesz, ani w takich rzeczach pracować nie będziesz. To jednak trochę zaznajamia z problemami poruszanymi przez poszczególne dziedziny. Owszem, lepiej byłoby gdyby było więcej praktyki, ale nasze szkolnictwo niezbyt przyucza do tego co faktycznie przydatne, nawet na studiach.

Na temat lektur wypowiadałem się w innym temacie, tak czy owak, ja od szkoły średniej nie przeczytałem NIC (z kanonu), a zamierzam jedynie Mistrza i Małgorzatę oraz Dżumę na pewno. Ja bym tam wszystko do góry dnem wywalił. Wczoraj wysiadałem z pociągu i córka (na oko 25) mówi do matki: "Ale świetna książka, rewelacja. Dobrze, że ją wzięłam, bo bym się zanudziła w tym pociągu." Mówię sobie, spoko, też tak spędziłem jazdę. A po chwili dodaje: "Nie wyobrażam sobie jak ludzie mogą czytać. Gdybym miała to czytać, to po pół godziny bym się zmęczyła, a jakie to przecież długie! O nie, dobrze, że jest wersja do słuchania. Przecież na dodatek jest jeszcze drugi tom. Nie, nie rozumiem jak można czytać." Na co matka: "Ale wiesz, jak się czyta to chyba szybciej niż jak się słucha?" "No co Ty, tak samo."


Tu była lekturowa dyskusja
http://www.science-fictio...p=524520#524520

[Matrim]

[eLAN]

[Matrim]

Teraz to już mówisz o systemie edukacji, a to różnica

[ketyow]

Podstawowym problemem jest, że rozwiązujesz równania, tworzysz wiązania, ale nikt nie mówi co tak naprawdę robisz i po co to robisz. Dlatego np. nigdy nie lubiłem matematyki. Zadania z treścią robiłem ostatnio w gimnazjum, a poza tym tylko na matematyce dyskretnej i tylko dlatego, że akurat kobieta miała takie podejście, że uważała je za dobre. Przedmiot nie należał do prostych, byłem jednym z lepszych a i tak nie załapałem się na czwórkę, ale go naprawdę lubiłem. A rozwiązywanie setek skomplikowanych kosmicznie całek, pochodnych, równań, nierówności, potrafi tylko obrzydzić przedmiot. Nie wiesz po co Ci to, umiesz rozwiązać całkę, ale nie umiesz tego wykorzystać, bo nigdy nie robiłeś zadania z treścią. Wątek z zagadkami logicznymi jest już bardziej twórczy, bo choć obliczenia w nim są zwykle dość proste, to trzeba trochę pomyśleć, a nie tylko powtarzać kolejne nic nie znaczące obliczenie, jak maszyna, nie myśląc co się robi, masz tylko uzyskać poprawny wynik. Robić wiązania kwasu, zasad, tak naprawdę niewiele o nich wiedząc. Na algebrze liniowej robiłem tak kosmiczne obliczenia liczb zespolonych, że wychodziłem z zajęć rzucając takimi wulgaryzmami, że ściany się rumieniły wkoło. A teraz dopiero na elektrotechnice (czyli innym kierunku, tamto miałem na informie) te liczby zespolone wykorzystuję w praktyce i okazuje się, że 90% przerobionego materiału na liniówce to czysta teoria do niczego nie potrzebna, a ja na dodatek mam znać tylko wzór i odpowiednie zależności, a potem je wystukać na kalkulatorze. Problem jest taki, że człowiek się uczy, ale nie ma pojęcia czego i po co. Jakiegoś cholernie ważnego elementu w tej edukacji brakuje. W technikum robiłem pomiary oscyloskopem tranzystorów w bramce NAND, a dopiero rok później dowiedziałem się, czym ta bramka jest. Absurd goni absurd.

[eLAN]

[Matrim]

[Fidel-F2]

eLAN, podstaw jakich uczą w liceum potrzebujesz w zasadzie wszędzie i zawsze. Naturalnie, że nie każdemu przyda się każda informacja i nie każda w taki sam sposób. I nie chodzi tylko o proste posiadanie informacji ale o ogólny rozwój umysłu i ducha.

[Iscariote]

[eLAN]

Tyle że podstawy fizjologii człowieka to gimnazjum, w LO na matfizie uczymy się rzeczy typu - nazwa związków chemicznych w synapsie. Do czego mogę użyć takiej informacji, w czym mi pomoże? Takich pierdółek jest sporo, ośmielę się stwierdzić, że nawet większość z informacji nie ma zastosowania w życiu.

[Adon]

[Ice]

Rozwój ducha to jedno, druga sprawa to rynek pracy, nie wiesz do jakiej branży trafisz i jak długo w niej zagrzejesz, nieraz życie plany licealne zmienia o 180 stopni.

[Skotopasek]

Liceum jest dla tych, którzy tylko mniej więcej wiedzą, co chcą robić w przyszłości. Gdyby ci strzeliło do głowy w klasie maturalnej, że nie chcesz być tylko informatykiem, ale np. bioinżynierem, wtedy ta pogardzana wcześniej wiedza z biologii będzie jak znalazł. Gdybyś wiedział wcześniej, że chcesz zostać mechanikiem, poszedłbyś do technikum mechanicznego. Miałbyś zawód już po 4 latach, zamiast 6 (liceum plus licencjat). I... wyobraź sobie, co by się stało, gdybyś w klasie maturalnej wpadł na pomysł, że chcesz zostać bioinżynierem. Nie zostałbyś nim, bo w technikum mechanicznym jest biologii i informatyki tyle co kot napłakał. Dlatego ciesz się, że wybrałeś liceum, które napcha ci do głowy na pozór zbędnych rzeczy, ale pozostawi otwartą drogę do wyboru zawodu, który będzie cię interesował, kiedy osiągniesz wiek, w którym będziesz już potrafił podejmować dojrzałe decyzje.

Z innej strony - sporą część wiedzy w szkole średniej (czy w ogóle w edukacji od 4 klasy podstawówki) można by przekazać nieco inaczej, nastawiając się bardziej na umiejętności. Co z tego, że dzieciaki mają ogromne zasoby wiedzy, skoro za cholerę nie są w stanie wykorzystać jej praktycznie.

Co do lektur:
Wymieńcie dokładnie, co chcecie wyrzucać i podajcie jakieś zamienniki dla poszczególnych epok. Bardzo mnie to ciekawi
PS. Jakąś listę znalazłem tutaj.

[Hubert]

Problemem jest to, że wałkuje się nierozszerzone przedmioty, których nikt/prawie nikt nie zdaje - jeszcze w klasie maturalnej. Ogólnokształcenie ogólnokształceniem, ale wielu belfrów jakby zapomina, że ich super-ważna religia, uber priorytetowa dla klasy humanistycznej biologia albo informatyka w trzeciej klasie tak ważne być przestają. I nic nie trafia do zakutych łbów. Rozumiem, przez pierwsze dwa lata, ale w trzeciej klasie, kiedy trzeba często chodzić na zajęcia fakultatywne, bo nauczyciele z najważniejszych przedmiotów, mimo rozszerzenia, nie wyrabiają się z programem? I mniejsza o to, czy profil jest ścisły, czy humanistyczny.