[krisu]

Dunadan, nie wybrzydzaj, to jest miut i dobre kino, lepsze od marvelowskiego goovna.
To jest goovno z Amazonu

[Homer]

[Dunadan]

krisu, nie wybrzydzam obejrzałem dwa pierwsze odcinki. Zapowiada się ciekawie, sporo interesujących pomysłów i w ogóle, zobacyzmy jak będzie dalej.

[krisu]

Dunadan
Coś na zachętę

[Dunadan]

krisu, a co tam jest? bo w pracy nie mogę odpalić YT obejrzałem już kilka odcinków, jest fajnie. Rufus Sewell jest fenomenalny i strasznie się cieszę z Alexy Davos w której się kocham od Kronik Riddicka

[krisu]

Tam byłypozdrowienia "hajl hitla " z 1 sezonu "Allo allo". Nie ma YT? To w PL już cenzurują internet?

[Dunadan]

krisu, u mnie w pracy tak... klap!

[Chal-Chenet]

Scream (Sezon 1)

Dobre przeniesienie filmu na mały ekran i udana rewitalizacja gatunku teen slasher. Oglądałem ze sporą dozą zainteresowania, a o to w tym w sumie chodzi. W kwestii "kim jest morderca" twórcy udanie mylą tropy i ostatecznie udaje im się zaskoczyć widza. Mam nadzieję, że sezon numer dwa będzie równie udany.
7/10

[Goria]

Jessica Jones - super!

edit

Stragner Things - bardzo dobry. Świetna rola Winony Rider.

[Martva]

Konkubent mi napisał że znajoma z pracy mu poleciła Kroniki Shannary. Zdziwiłam się, bo pamiętam książkę jako baaardzo sztampowe fantasy, sztampowe do wyrzygu, a on z fantasy najbardziej lubi statki kosmiczne i wielkie roboty. No i wyszło że obejrzał trailer a w trailerze były ruiny naszej cywilizacji i sobie wkręcił że to post apo fantasy. Ajć

Ja kończę 4 sezon Grimma i muszę sobie zrobić przerwę, bo zaczynam komentować nieracjonalne rzeczy. Na głos. I takie nie że nieracjonalne, tylko po prostu durne też.

[konopia]

bo to jest post-appo, tyle, że .... nie wiem ile mogę napisać bez spoilerowania...
to jest czysto młodzieżowe, produkcja MTV, wydaje mi się, ze pisałem o tym wcześniej.

Grimm, skończyłem oglądać jak go złapali i mieli wysłać ... nie pamiętam który to był sezon, a raczej jego końcówka, potem zmieniła się kablówka i straciłem kontakt, ale całkiem przyjemne to było do rowerowania.

[Martva]

Ja to czytałam i to ekhem post apo się przewijało baaaardzo w tle, tak bardzo w tle że nie uznałabym go za element na tyle istotny żeby go wrzucać do trailera. Z drugiej strony czytałam milion lat temu i może nie pamiętam, ale uznałam te zarośnięte ruiny wieżowców za jedyny ciekawy motyw w tym cyklu. A naprawdę nie byłam wtedy szczególnie wybredna.

[Luc du Lac]

Kroniki Shannary to większa kupa od Goodkinda

[Martva]

Ale serial może być lepszy od książki bo warstwa wizualna.

[krisu]

[Nocturn]

Martva,
Udało mi sie obejrzeć dwa odcinki.
Nie da sie za bardzo tego oglądać

[Martva]

Okej, wierzę Pamiętam z książki że poza tym że było nudne i schematyczne, było też jakieś toporne językowo, co w serialu mogło zniknąć. J. powiedział że obejrzy pierwszy odcinek na próbę, ale dziwnie nie sądzę żeby to był nasz nowy serial

[Luc du Lac]

my się wciągnęliśmy w Suits'y (W garniturach) - o prawnikach ale prawie bez rozpraw/sądówki. Takie tam zabawy zakulisowe - w większości wygląda to tak że do sądu idą gdy już wszystko załatwione. No i oczywiście interakcje wewnątrz firmowe.


kilka fajnych postaci

[Nocturn]

Czaga,

tak z ciekawości, co Ci sie podobało w Jessice Jones, że aż super ?

[Dunadan]

[Fidel-F2]

[Dunadan]

[konopia]

Drugi sezon jest kompletnie inny od pierwszego, na początku jest zdezorientowanie o co chodzi potem pojawia się nawiązanie do pierwszego.
Oglądając to czułem się tak samo jak przy lekturze cyklu "długa ziemia" liczyłem na to, ze pójdzie to w zupełnie inną stronę, że skupi się na ważnych sprawach, odpowiedzi na pytanie podstawowe, ale nie scenarzyści wolą zgłębiać inne rzeczy.

[Martva]

[Goria]

[Lowenna]

Oglądam drugi sezon Gotham . Jakoś bez większego przekonania.
Agentki Carter strasznie mi szkoda. Bardzo lubię tę postać i serial.

[Goria]

Lowenna, - ja także ja ogromnie lubiłam, a z robili z tego jakąś beznadziejna operę mydlaną .
Drugi sezon Gotham - raz mi się podobał, raz nie. Ale nadal wydaje mi się, że warto.

Narcos - bardzo dobry serial. Polecam. Chyba nawet lepszy od Stranger Things - chociaż ten jest także bardzo dobry.

[dalambert]

Ziemiomorze / dwa kawałki/ trudno to serialem nazwać. ilustracyjnie ciekawe Le Guin spłycona po hamerycku jak cholera 5/10

[ilcattivo13]

Hell on Wheels. Akcja dzieje się w latach 1865 - 1869. Główny bohater, były żołnierz Konfederatów, idąc śladami morderców swojej rodziny trafia do ekipy budującej wschodnią część Pierwszej Kolei Transkontynentalnej.

Troszkę się bałem tego serialu i bez przekonania do niego zasiadłem, bo w końcu nikt nie dałby rady nakręcić drugiego Deadwood. I, dzięki Bogu, wcale nie nakręcili drugiego Deadwood. Nakręcili coś, czemu Deadwood może co najwyżej ostrogi przy kowbojkach polerować. Znaczy, wyjątkowo, w nagrodę za należyte wypróżnianie spluwaczek.

Przede wszystkim, Hell on Wheels jest genialny aktorsko. Większość aktorów jest na poziomie co najmniej dobrym, nawet raper, Common, bardzo pozytywnie zaskakuje. Ale jest dwójka aktorów, która i tak wybija się z tego grona, na plus oczywiście. Christopher Heyerdahl od początku gra tak, że od ktoregoś odcinka pierwszego sezonu autentycznie bałem się go i nienawidziłem, gdy tylko pojawiał się na ekranie. Nasza półrodaczka, Kasha (serio, ona tak ma na imię - jej ojciec musi być nielichym zgrywusem ) Kropinski rozkręca się może wolniej, głównie przez to, jaką jej postać odgrywa rolę w fabule, ale za to w końcówce gra tak, że szczękę z podłogi zbierałem jeszcze długo po zakończeniu odcinka. Z obsady Deadwood tylko Ian McShane mógłby konkurować z aktorami z Hell on Wheels.

Fabuła. Fabuła w HoW to w sumie dodatek do tego, żeby pokazać autentycznych (choć nie zawsze zwyczajnych) ludzi. I to udaje się w stu procentach. Nie ma tu postaci jednoznacznych, może poza tą graną przez Heyerdahla, choć nawet ona potrafi zaskoczyć i strzelić widza w potylicę. Postacie są na wskroś żywe i normalne. Tu każdy popełnia błędy, ba, u niektórych to wręcz całe życie to jedno wielkie pasmo błędów i pomyłek, normalne zdrowe babranie się w gnoju. I wszyscy brną przez to życie, miotają się, bo albo nie potrafią się zmienić, albo mają pecha i co by nie zrobili, to i tak hauno z tego wyjdzie, albo napędza ich nadzieja, czasami marna, czasami wyraźna, na lepszą przyszłość, na szczęście. I czasami okazuje się nawet, że światełko w ciemnościach tunelu, to jednak nie kolejna lokomotywa z wagonami pełnymi gnoju, tylko ekipa ratunkowa, albo błysk samorodka. Jak w prawdziwym życiu, u każdego z nas. Strasznie to brzmi, tak operomydlanie, ale zapewniam, że tak nie jest. Jest natomiast bardzo mocno emocjonalnie. Czasami tak bardzo mocno, że to chyba pierwszy serial, który na równi ogląda się i oczami, i rozumem, i sercem.

Trzecią mocną, cholernie mocną stroną HoW, jest klimat. Nie było w historii westernu drugiego takiego filmu czy serialu, który tak wiernie oddawałby realia tamtej epoki i okolicy. I absolutnie nie przeszkadza, że producentom nie starczyło kasy, żeby zatrudnić dziesięć-dwanaście tysięcy Irlandczyków i Murzynów na potrzeby odwzorowania wschodniego etapu budowy, czy piętnastu tysięcy Chińczyków dla zachodniej, że raczej to jest w porywach sto pięćdziesiąt osób, bo te sto pięćdziesiąt osób wystarcza aż aż. Ta "producencka bieda" nie kłuje w oczy, wręcz przeciwnie, pozwala skupić się na szczegółach.

Z realizmem wiąże się też inna rzecz - choć niektórzy (na ten przykład, fani Domku na prerii i Dr Quinn) uznają to za największą wadę serialu - poziom przemocy. Ale czemu się dziwić? To serial o podbijaniu Dzikiego Zachodu. O konflikcie cywilizacyjnym białych i Indian. O konflikcie wewnętrznym w narodzie, wszak akcja zaczyna się tuż po zakończeniu wojny secesyjnej, co przecież nie oznaczało wcale, że nagle miliony Amerykanów z obu stron zaczęły się kochać i szanować. To serial o ludziach, którzy usiłowali przeżyć w miejscu, gdzie nie było legislatury i prawa, gdzie rządził silniejszy i bardziej bezwzględny. To serial o czasach, w których dopiero się zaczynała kształtować współczesna cywilizacja, o moralności nie wspominając.
Nie kojarzę odcinka, w czasie którego ktoś nie zostałby w ten czy inny sposób zamordowany, zastrzelony, zaszlachtowany, zadźgany, gardłowopoderżnięty, wysadzony w powietrze, spalony, powieszony, zgnieciony czy zmasakrowany mniej lub bardziej tępym narzędziem. Często gęsto krew chlapie na obiekty kamery i jak oglądałem to z projektora, w FHD, to nieraz się łapałem na próbie otarcia twarzy Są tu głupie śmierci, są bohaterskie (czyli głupie inaczej, jak to niektórzy mówią), są mniej lub bardziej potrzebne, są mniej lub bardziej bezsensowne, ale jakie by nie były, spora ich część jest przedstawiona tak, że odbiera się je osobiście. Niektóre nawet bardzo.

Aha - jest jeszcze jedna rzecz, o której muszę wspomnieć w kwestii realizmu. Twórcy serialu bardzo staroświecko, rzekłbym wręcz że dziewiętnastowiecznie-dżentelmeńsko, pochodzą do erotyki i nagości w ogóle. Mimo że jedna z bohaterek jest damą negocjowalnego afektu, a burdel, wraz z absolutnie wszelkimi przejawami burdelowego życia, jest jedną z częściej pokazywanych lokacji. Z początku mnie to raziło, bo Deadwood i inne współcześnie kostiumowe seriale przyzwyczajają do czego innego, no i przecież przy tej ilości przemocy i krwi i tak nie dałoby się serialowi zdjąć "eRki", ale potem dotarło do mnie, że to po prostu kolejny, sensowny sposób, żeby pomóc widzowi lepiej wczuć się w tamte klimaty. I to działa.

Muzyka. Przez cały serial przewija się kapitalna, folkowa muzyka autorstwa Kevina Kinnera (theme skomponował inny facet, Santaolalla). Do tej pory tylko raz, w rimejkowanym BSG skomponowana muzyka tak pasowała do tego, co działo się na ekranie. A poza tym jeszcze twórcy, dla podkreślenia niektórych scen filmu, wykorzystali utwory zespołów takich jak Mumford & Sons, czy The Duhks. Czasami wręcz ma się wrażenie, że jakaś scena filmu powstała tylko dlatego, że twórcom HoW spodobał się jakiś utwór i chcieli go wykorzystać w serialu - Timshel Mumforda i Synów to jeden z lepszych tego przykładów. Więc w sumie, to w odbiór HoW, oprócz oczu, mózgu i serca, trzeba też, na równych prawach, włączyć i uszy

W lipcu skończył się piąty i ostatni sezon. Wszystko miało się rozstrzygnąć w czwartym, ale w połowie czwartego, pod wpływem chińsko-amerykańskiej społeczności, część wątków pozostawiono otwartych i dorzucono dużo nowego przerzucając akcję częściowo na zachód, aby powstał sezon piąty. Troszkę to sprawia, że po niesamowicie dobrym czwartym sezonie ciężko jest jest wbić się w te nieco nowe klimaty, miejsca i ludzi, ale mniej więcej od połowy piątego sezonu wszystko wraca na swoje miejsce.
Ten serial jest tak dobry, że zwyczajnie zmiażdżył moją serialową skalę ocen, więc musiałem ją odbudować od nowa, wszystkim wcześniejszym serialom obcinając 20% punktacji. W nowej skali, pierwszy sezon HoW ma u mnie 9/10, drugi i trzeci po 9.5/10, czwarty 11/10 (przy czym jest taki odcinek, który zasłużył na 20/10), a piąty, do połowy 7/10, potem 9/10.

Komu nie polecam tego serialu? Osobom emocjonalnie wrażliwym - depresja i/lub PTSD po oglądaniu murowane, mimo że w zakończeniu jest nadzieja na nadzieję na happy end

Edit: nie polecam go też tym, którzy oglądają dużo seriali. Istnieje spore prawdopodobieństwo, że kolejne seriale nie będą tak fajne, jak mogłyby być, gdyby taki ktoś nie obejrzał HoW

[Fidel-F2]

Grubo pojechałeś