[Witchma]

No nie może być... nareszcie

[Chal-Chenet]

No!

[Chal-Chenet]

Przeczytałem Drugą Stronę Lasu. Jak dla mnie, opowiadanie jest bardzo przyjemne, choć nie tak pokręcone jak kilka wcześniejszych dzieł Sebastiana. Czy to wada? Zależy od oczekiwań. Autor ciekawie spojrzał na tradycyjne motywy z bajek i przedstawił je w krzywym zwierciadle, co momentami wyszło dosyć creepy (świetne krasnoludki!). Wydaje mi się także, że opowiadanie rzuca okiem w stronę rodziny, na sposób w jaki mogą reagować dzieci na problemy w małżeństwie ich rodziców. Ogólnie jestem usatysfakcjonowany,
Teraz muszę jeszcze nadrobić "Nawet Cienie będą szeptać".

[Chal-Chenet]

Najnowsze opowiadanie (Pieśń dla Kamienia) robi naprawdę bardzo dobre wrażenie. Intryguje już od samego początku opisem dziwnych ludzi-nieludzi. Przeskok w kolejną lokację to początkowo lekka konsternacja, jednak połączenie obu jest ostatecznie przedstawione przekonująco. Oba główne wątki subtelnie się przeplatają,, doskonale nawzajem uzupełniając.
"Pieśń dla Kamienia" wyróżnia się niezwykle nostalgicznym nastrojem, to opowieść o chęci bycia zapamiętanym, moralności, osobistych wyborach, a także o emocjach. To w gruncie rzeczy bardzo smutna historia, która potrafi poruszyć.
"Typowego" Uznańskiego jest tu bardzo mało, co w tym przypadku jest akurat zaletą. Choć osobiście bardzo lubię także tę dziwną stronę twórczości Sebastiana, to do tej historii pasuje właśnie bardziej stonowany nastrój.