[Pako]

Poślij do Alkoineusa (czy jak to się tam pisze ) On pośle do wszystkich. Na początku zaznacz, że to publicystyka, to każdy sobie zdecyduje, czy czyta, czy nie.
Czekam z niecierpliwością.

A co do języka: to jeśli nie będzie to wyglądało tak: E=mc2 => "(g*78/3m+z^7)*0.356 = 7 to dam radę przeczytać

[dzejes]

Ja nie fizyczny
Tekst jest o malutkich żwieźontkach

[Pako]

Czekam. Dostanę. Przeczytam. Ocenię.

[Anko]

Pako:

[Alkioneus]

Słać wszystko poza poezją i zdjęciami w negliżu męskich członków loży szyderców. Tych dwóch rzeczy nie podejmę się recenzować. Jak to piszę i patrzę na daty, to powinno już być. Roześlę po meczu.

[MrMorgenstern]

No, pomysł jest świetny, tyle tylko, że za duża rozbieżność gatunkowa by była... bo jeden by chciał pisać horrory, drugi SF, trzeci Space Opery... Zaś żaden z nich nie chciałby Sword&Sorcery

A teraz, panie, specjalizacja. Nie ma, że raz napiszesz szekspirowski dramacik a za trzy dni drugiego Ulyssesa

[Navajero]

dzejes ( w innym topiku);

[Anko]

MrMorgenstern:

[Navajero]

Nie torturowano kogoś, kto miał być wbity na pal. Samo palowanie było wyrafinowaną, długotrwałą torturą a skazańca wcześniej nie męczono bo chodziło przecież o to, aby jak najdłużej na owym palu żył...

[MrMorgenstern]

MrMorgenstern:

[MrMorgenstern]

Navajero:

[Navajero]

MrMorgenstern

[MrMorgenstern]

Chodzi Ci o tortury wykonywane w izbie tortur? Cóż, torturować można wszędzie i na wiele sposobów.

[Navajero]

Chodziło mi o jakiekolwiek tortury. Palowanie było złożoną, psychofizyczną torturą której nie łączono z innymi.

[Anko]

MrMorgenstern:

[MrMorgenstern]

Navajero:

[Mołodi]

Pewnie zrobię to w nieodpowiednim miejscu. Ale co tam, może ktoś zerknie, prędzej odpowie. Wklejam początkowy kawałek dłuższego tekstu, który teraz morduję. Niech ktoś mi powie, czy to się do czegoś nadaje, plis, plis.

W ciemnym, wilgotnym lochu śmierdziało stęchłym potem, krwią, moczem i kałem. Nowym ze strachu często puszczały zwieracze, a niedawno przybył kolejny transport z północy. Ranni pojękiwali cicho, opatrywani nieudolnie przez nerwowego chłopca, zbyt młodego, by można go było nazwać medykiem, wprawiał się w dopiero w fachu, anatomia niewolnika i obywatela nie różni się zasadniczo. Z góry dobiegał stłumiony przez grube, kamienne ściany zgiełk wiwatujących tłumów. Trwała właśnie walka młociarzy, walczyli zazwyczaj po ośmiu, w czteroosobowych zespołach. Sądząc z częstotliwości głuchych odgłosów uderzeń o drewniane tarcze, starcie miało się ku końcowi.
- A teraz kolejny punkt programu – szepnął rosły mężczyzna o poznaczonej bliznami twarzy, rozciągając mięśnie karku. Nos, wielokrotnie zapewne złamany, wyginał mu się niczym banan, w chronicznie spękanych ustach ziały czernią liczne uszczerbki uzębienia, prawy łuk brwiowy, źle opatrzony w przeszłości, wyglądał jak jedna wielka blizna. Pięćdziesięcioletni, łysiejący, tłusty jegomość, który właśnie skończył owijać jego dłonie skórzanymi paskami, podszedł do stojącego obok młodzieniaszka, dziwnie spokojnego jak na debiutanta.
- Padnij po kilku ciosach i nie staraj się go trafić. Log to weteran – rzekł cicho tłuścioch. Na twarzy szczeniaka nie pojawił się cień emocji. – Rozumiesz mnie? – dodał grubas. – Nie wkurwiaj Loga, już nie takich chojraków musieliśmy składać po tym, jak go rozdrażnili.
Log z pogardą spojrzał na młodzika, z którym miał za chwilę stanąć do walki. Sam nie był mistrzem. Ale miał spore doświadczenie. To z nim na ogół staczali swoje pierwsze walki nowi. Rzadko wygrywali, na tyle jednak często, że zawsze znalazł się ktoś, kto stawiał na debiutanta. Zawsze były emocje, bo wynik walki nie był z góry przesądzony. I o to właśnie chodziło. Tym razem Log był jednak pewien zwycięstwa. Młodzik nie wyglądał na mocarza, nie był imponująco potężny, czy groźny, w zasadzie wyglądał nawet trochę niemrawo i głupio z tą swoją kamienną twarzą i niespecjalnie inteligentnym spojrzeniem. „Dwa, może trzy strzały” – pomyślał Log, taksując nowego wzrokiem – „i będzie błagał o litość. O ile starczy mu sił, by błagać.”
Po chwili młodzieniec, z obwiązanymi już skórą dłońmi, został wyprowadzony ciemnym, wąskim korytarzem, biegnącym na drugą stronę areny. Chodziło o to, by wyszli po przeciwległych stronach, głupio by wyglądało, gdyby obaj wyłonili się z tych samych wrót. Loga zawsze trochę śmieszył ten rytuał. Tymczasem rozpoczęto wnoszenie młociarzy. Dwóch kroczyło o własnych siłach, należeli do zwycięskiej drużyny, ciężko oddychali wyczerpani walką, ściskając w lewicach strzaskane szczątki tarcz. Tłuścioch skinął Logowi głową i ten poszedł w kierunku kraty prowadzącej na skąpaną w słońcu, piaszczystą powierzchnię areny. Wysłuchał krótkiego, standardowego przemówienia zapowiadacza. Krata ze zgrzytem uniosła się. Log wyszedł.
Słońce oślepiło go na moment, uderzyła ściana okrzyków z wypełnionych publiką trybun. Ruszył w kierunku środka wyznaczanego przez dwumetrowej przeszło wysokości ściany okręgu areny, na spotkanie idącemu z naprzeciwka młodzikowi. Zatrzymali się tam obaj, dzieliła ich teraz odległość kilku zaledwie łokci, obrócili się w kierunku loży burmistrza i oddali mu pokłon. Równocześnie zaległa cisza, widzowie przerwali rozmowy w oczekiwaniu na walkę. Burmistrz wykonał niedbały gest, oznaczający, że mają zaczynać. Log obrócił się w kierunku młodego i uniósł gardę. „Niech to chociaż wygląda wiarygodnie” – pomyślał. Tymczasem młody, również zwróciwszy się w kierunku przeciwnika, stanął z opuszczonymi wzdłuż tułowia rękami i patrzył tym swoim nie wyrażającym niczego wzrokiem.
- Unieś gardę, szczeniaku – warknął Log. – Chyba ci powiedzieli, o co w tym chodzi? Skąd oni was biorą, pieprzone dzikusy?
Nowy nie zmienił pozycji, stał nieporuszony, patrzył. Słońce grzało niemiłosiernie, lekki wiatr unosił niewielkie chmurki piasku i pląsał nimi po powierzchni areny, czyjś suchy, urwany kaszel zadźwięczał słabo w ciszy. Log poczuł kroplę potu spływającą mu powoli po plecach, między łopatkami, wzdłuż kręgosłupa, po krzyżu, poczuł jak znika, wsiąkając w materiał lnianej szarfy, którą był przepasany, następnie zaś poczuł następną, powtarzającą szlak wcześniejszej. Z trybun dobiegł szmer, ktoś z tylnych miejsc rzucił jakąś kąśliwą uwagę, weteran wielu walk zerknął w kierunku najważniejszej loży, zauważając, że burmistrz poruszył się niecierpliwie, zabębnił palcami o oparcie bogato zdobionego krzesła, przejechał wnętrzem dłoni po przystrzyżonej krótko brodzie.
- Jak sobie chcesz, chłystku. Bez twojej gardy też mogę ci *beep* – rzekł bokser.
Poruszył lekko barkami, zrobił krok naprzód i wyprowadził niespodziewanie piorunujący prawy prosty na szczękę nowego, cios będący znakiem firmowym Loga, trenowanym latami na skórzanych workach i łbach sparing-partnerów. Tym większe było jego zdziwienie, gdy poczuł, że pięść trafia w próżnię, a głowa nowego jest już dobry centymetr obok. Niemile zaskoczony, nie zdążył się nadziwić. Błysk, przeszywający mózg ostry ból i trzask łamanego nosa były ostatnimi spostrzeżeniami, jakie zarejestrował, nim osunął się na kolana i upadł bezprzytomnie. Zaległa cisza.

[Fidel-F2]

Ja tam nie jestem fachowcem, pewnie Ci coś dołożą mądrego, i powiem, że mi się podobało. Wciągnęła mnie opowiadana historia, chciałem wiedzieć co dalej. Nie zauważyłem specjalnych błędów poza kilkoma.

[Agi]

Mołodi przeczytałam z zainteresowaniem.
Co do zgrzytów, to do tekstu, oprócz już wskazanych przez przedpiścę, IMHO nie pasują dwa określenia:
-

[Navajero]

Agi55

[Mołodi]

Dziękuję Fidel-F2 i Agi55 za uwagi krytyczne i opinię.
Z tym czasem opowiadania to o tyle skomplikowana sprawa, że rzecz się dzieje w postapokaliptycznej przyszłości zdegradowanej pod wieloma względami do prostszych czasów (takie fantasy z elementami sf). Zapomniałem o tym wspomnieć, a z fragmentu to nie wynika.
Dzięki raz jeszcze!

[Agi]

Navajero

[gorat]

Mołodi

[Navajero]

Agi55

[Mołodi]

Dzięki gorat za uwagi, opinię i namiar!

[Agi]

Navajero

[Navajero]

Agi55

[Argael]

A może tak się zapisywało to słowo w staroniemieckim? Przecież ten język musiał choć trochę się zmienić od średniowiecza. Zauważcie, że w zapisie wikipediowym nad "i" jest pozioma kreska, a nie kropka (przypuszczam, że to jakieś "długie i").

A wracając do tematu, to fragment opowiadania bardzo przyzwoity. Przydałby się jakiś ciąg dalszy

[Mołodi]

Dzięki za opinię Argael! Dzięki również wcześniej się wypowiadającym forumowiczom, czuję się zmobilizowany do dokończenia tego tekstu

[Navajero]

Argael