[NURS]

Zgodnie z naszą świecką tradycją. Dwa głosy do rozdania...

[Dabliu]

Witam

Wygląda na to, że tym razem jestem pierwszy a więc, do dzieła...

miejsce ósme; ostatnie:
Piotr Rogoża - "Jajko"

Bla, bla, bla!

miejsce siódme:
Magda Kałużyńska - "Katharsis"

Autorka zapewne chciała coś przekazać, wyrazić coś... ale ja nie mam pojęcia, co... pewnie za głupi jestem
Na poziomie zdania czyta się to dobrze, ale kompozycja utworu, konstrukcja fabuły (fabuły?) to taka szarpanina, że nie sposób się w tym połapać. Ktoś coś robi, mówi, ale kto? On? Ona to ona? Czy ktoś inny... A po co? O co chodzi? Że kto? Co? Ale czemu?
Po przeczytaniu kolejnego akapitu zwykle nie potrafiłem ogarnąć, o co w nim chodziło, ani pojąć, jak ma się to do poprzedniego akapitu.
Treści ważkie powinno się podawać w sposób czysty i prosty. A tu trzeba przedzierać się przez tekst, jak przez malaryczną dżunglę. Zaraz po przeczytaniu opka próbowałem przypomnieć sobie, o czym traktowało... i nie wyszło...
Co gorsza, w budowie zdań znać ogromny potencjał, który niestety rozbija się o kanciastą, chaotycznie rozrzuconą konstrukcję. O co kaman? Ja tego nie wiem; nie chwyciło było

miejsce szóste:
Cezary Zbierzchowski - "Limfy Szklanka"

W zasadzie, to mógłbym napisać to samo, co powyżej w przypadku "Katharsis"... Utwór zapunktowałem wyżej, bo był dla mnie nieco bardziej zrozumiały, choć równie kamienisty, i kilka fajnych klimacików się pojawia...

miejsce piąte:
Ela Graf - "Pożegnanie"

Bardzo dobre... i bardzo smutne, więc tym bardziej dobre, bo smutne w mądry sposób.
Niewiele więcej można napisać o utworze tej długości i nie mogłem zapunktować go wyżej, właśnie ze względu na długość, ale taki właśnie powinien być short. Ten, w krótkiej formie opowiada mocną historię w niegłupi sposób i kończy się równie mocnym uderzeniem. Brawa dla Eli za genialnego shorta

miejsce czwarte:
Agnieszka Podruczna - "Czas Zapłaty"

Świetne naprawdę dobre motyw zemsty, alchemicy, przypominało mi to trochę "Sforę" Oszubskiego. Czytało się bardzo płynnie. Opko klasa... jakieś takie... wiarygodne. Ujęła mnie szczególnie scena, w której główny bohater próbuje sobie opatrzyć ranę; była tak obrazowo podana i niewysilona, że czułem się, jakbym oglądał film... Bardzo przyjemna lektura Z chęcią dałbym punkt, gdyby nie to, że do dyspozycji są tylko dwa. I jedna wada - za krótkie

miejsce trzecie:
Rafał Dębski - "Serce Żywych Gór"

Fajne, wciągające, akcja rwie do przodu, ciekawe postaci i takież zakończenie. Co tu więcej pisać - po prostu dobry, sprawny tekst.

miejsce drugie:
Iza Szolc - "Pocałunek"

Mocne opowiadanie. Kawałek świetnego tekstu. Dojrzałe, doskonałe warsztatowo, postaci żywe i realne. Nawet nie przeszkadza to, że do głównej bohaterki czuję odrazę. W zakończeniu odrobinkę mi się rozmyło, ale tylko odrobineczkę Punkt

miejsce pierwsze:
Paweł Ciećwierz - "Pieśń"

Bezkonkurencyjne opowiadanie tego numeru Heroic fantasy najwyższych lotów!
Autor kopie tekstem w jądra i poprawia z dyńki
Bezkompromisowy język, bezpretensjonalny styl, akcja, przygoda, krew, flaki i inne przysmaki
Świetne, krwiste i mięsiste opko. Uwielbiam takie Duży Punkt

I tyle... czytało się superowo

[NURS]

Dzięki Dabliu, czekam na opinie innych forumowiczów.

[MrMorgenstern]

Na razie przeczytałem:

Pieśń Pawła Ciećwierza - z wielką satysfakcją muszę powiedzieć, że gdy tylko przeczytałem zapowiedź NURSa tego opka, od razu intuicja podpowiedziała mi: będziesz miał frajdę z czytania

Frajdę miałem; przednią! Nie ma to jak dobre opko Fantasy, takie pirackie i szelmowskie Zwłaszcza początek wymiatał, piracka łajba zapełniona bezwzglednymi rozbójnikami... aby nie było za wesoło, Autor poczynił brutalne wstawki o gwałcie - to tylko dodało realizmu...

Właściwie Autor mógłby totalnie pójść ścieżka "classic" i dać nam odpłynąć w dawny czas, nie używając słów typu sabotaż czy propaganda, jednak grunt to dobra zabawa i odprężenie - wyszło przednio i chwała wielka za to Pawłowi Ciećwierzowi, nie wyłączjąc NURSa, który odważył się opublikować fajne opko bez morałów

Pożegnanie Eli Graf - od razu powiem, ze nie lubię wyciskaczy łez i staram się takowych unikać, gdyż wiele łez na świecie (chociażby w Wydarzeniach w TV). Jednak to opko potrafiło wzbudzić refleksję (w przewrotny sposób ), zatrzymać się i pomyśleć o losie tych, którzy nie mają nawet cząstki tego, czego my już dawno nie doceniamy... Za to też

[NURS]

Czytaj dalej, czytaj

[Dabliu]

[MrMorgenstern]

MrMorgenstern:

[Gustaw G.Garuga]

Lektura powyższej wymiany zdań przypomniała mi niedawną dyskusję o "sławojkach". "Propaganda" i "sabotaż" to słowa opisujące zjawiska, które w oczywisty sposób miewały miejsce i w czasach średniowecza, więc nie widzę powodu, dla którego dzisiejszy twórca nie mógłby ich użyć. Gorzej, gdyby nie tylko słowa, ale i desygnaty typowo współczesnych pojęć pojawiły się w 'fantasy średniowiecznej' - np. "komputer" albo "pierestrojka".

Opka jeszczem nie czytał, ale już przebieram doń nogami

[Dabliu]

[MrMorgenstern]

Gustaw G. Garuga:

[Gustaw G.Garuga]

Zawsze czytam dokładnie. Dialog, nie dialog, kwestia drugorzędna. Pojęcie wymaga odpowiednego słowa, a tak się składa, że 'sabotaż' trudno zastąpić - bo czym, 'dywersją'? Więc IMO autor ma prawo owego słowa użyć, czy to SF, fantasy czy horror. Zakładanie, że sztafaż fantasy jest średniowieczny i jako taki wymaga stricte średniowiecznego słownictwa jest IMO błędne.

[Dabliu]

[NURS]

Popieram cię, Gustawie, gdyby uzywać wyrażeń adekwatnych do jakiejś epoki, tekst mógłby być niezrozumiały.

[Rafał]

Przeczytałem na razie Izę Szolc i Rafała Dębskiego i cóż, zakochałem się w sposobie pisania Izy. Jest tu może? Natomiast Rafał zupełnie mi nie podszedł. Zgrzytałem nad tym tekstem, oj zgrzytałem. Jak doczytam resztę opiszę wszystko co i jak. Ale już rozwija się we mnie sentyment do stylu Izy, oj rozwija.

[MrMorgenstern]

[Gustaw G.Garuga]

Dziękuję NURSie za wyrazy poparcia

[MrMorgenstern]

Gustaw G. Garuga olał mnie! Zresztą co ja mu się dziwię - ma poparcie NURSa... i w podpisie Czas Fantastyki a więc pismo związane z samą Nową Fantastyką














(Śmiertelnie poważny GGG - to był oczywiście żart )

[Gustaw G.Garuga]

[mawete]

Długo tak możecie? <zainteresowanie mode on>

[mawete]

Zagłosowałem... ale nie powiem na kogo... o tak... przez złośliwość... a jednej osobie, z tych na które głosowałem wyślę na pw błędy które znalazłem

[Rafał]

Jadziem? No to jadziem!

Rafał Dębski – Czarny Pergamin – Serce Żywych Gór
Fabuła pierwszej wody, można by z niej zrobić cudeńko, należy pozazdrościć wyobraźni autorowi. No właśnie, można by. Zgrzytają szczegóły i sposób prowadzenia czytelnika po opowiadanej historii. Czytamy bowiem o wojakach. Nie o żołnierzach, wojach czy innych bohaterach tylko o wojakach. Szwejkach? Zgrzyt pierwszy. Język „wojaków”. Stylizowany w sumie to nie wiem na co. Coś pośredniego między gwarą wiejską, a staropolską. Jenom, jakem, rzyć i dziewka zestawione razem z rarytasem, dupą, szeregowcem i feldfeblem. Narrator też nie wie jakim językiem się posługiwać, bo raz używa „rychlej”, a raz „rozporządzeniem”. To chyba nie te epoki ... literackie co najmniej. Tu już nawet „ukaz” mniej by raził. Dialogi miały być chyba rubaszne, a wyszły sztuczne. „Wysmagane wichrem skały były ostre jak klingi mieczy” – znaczy się, że co? Że w tym świecie entropia maleje? Nie ma erozji, nie ma procesów wietrzenia, a góry wyrosły dosłownie dwa dni temu? Czy tamtejsze miecze były po prostu tępe jak arbuzy? Dzielna drużyna jest po kolei atakowana niedźwiedziem, przeważającymi siłami tubylców i samymi górami po to aby dowiedzieć się, że tak naprawdę są oczekiwani przez faktycznego sprawcę tych ataków. Po kiego grzyba zatem te ataki? Nie rozumiem. Ale opowiadanie ma w sobie to coś, co sprawia, że nie można przejść obok niego obojętnie. Kuleje jak chory pies, ale pies rasowy. Sam nie wiem co o nim sądzić. I skąd do jasnej cholery Czarny Pergamin w tytule?
Iza Szolc – Pocałunek
Oj Iza, uwiodłaś mnie tym opowiadaniem. Historia opowiadana niby banalna, ale z banału zrobiono coś pięknego. Nastrój, powiew smutku, przeznaczenie, tragizm postaci – to wszystko podlane romantycznym sosem dekadencji. Mniodzik.
Piotr Rogoża – Jajko
Nie wiem dlaczego oczekiwałem Kajko ... i Kokosza. To chyba forumowa znajomość z autorem. Jak dla mnie bomba. Porównywalne z Pocałunkiem Izy Szolc jeżeli chodzi o sposób prowadzenia czytelnika. Masz chłopie niesamowity wprost potencjał. Ale mógłbyś fabułę podciągnąć. Albo zamotać. Bo w tej warstwie opowiadanie chyba trochę kuleje. Może coś bardziej osobistego?
Agnieszka Podruczna – Czas Zapłaty
Aga, dałabyś to do poczytania komuś wcześniej, albo pozwoliła na leżakowanie w szufladzie celem nabrania dystansu i wyłapania nielogiczności. Jak zabito Ren’a z Florentyny? Po co zostawiono świadka? Dlaczego jeźdźcy mimo zjechanych koni doganiają Nicholasa? Jakim cudem chłopi masakrują dwóch jeźdźców oszczędzając Nicholasa de Rogersa? Bo im wsiowa laska telepatycznie nakazała? A ona co miała za interes w ratowaniu zbiega? Bo autorka tak chciała? A ten niby nie zrabowany dwór, to co, nie przydał się okolicznym choćby jako kamieniołom? I to na dodatek z wyposażeniem? Co się nie ruszy to się wszak spali (po co sąsiadom dobra przysparzać), a z kamieni to choćby obórkę się postawi. Wiesz co? Napisałabyś to od nowa, trochę dramaturgii, jakieś sprzeczności interesów, bo ja wiem, trochę namiętności?
Magda Kałużyńska – Katharsis
Przeczytałem raz. Nie skumałem o co chodzi. Przeczytałem drugi raz. Chyba za trudne to na mój mały rozumek.
Cezary Zbierzchowski – Limfy szklanka
Fajne to! Ale głupie. Mamy oto starcie dwóch sił, które okazują się w finale być po prostu naturalnymi sprzymierzeńcami. A co to, a skąd to, a dokąd to gna. A co to za siła wprawiła to w ruch. Migawka chwili niby to decydującej, ale o czym? Nie wiem. Mały drobiazg: „Po Janim Merowie pozostało kilka szczątków, które znaleziono w trawie.” Mam kolegę na PKP. „Szychuje” tam. Ofiary bliskich spotkań z pociągami bywają rozsmarowane po torach, odrzucane w większych lub mniejszych kawałkach na pobocze, najczęściej stanowią worek rąbanki leżący na podkładach, ale zawsze buty zostają na torach, bywa nawet , że z nogami. Ale zawsze.
Paweł Ciećwierz – Pieśń
Bardzo fajnie i składnie opowiedziana ... kicha. Jacyś piraci, jakiś Japoniec, jakiś Nepalczyk, jakiś skarb. Skąd żeś autorze wziął znaczenie łacińskiego słowa „AVE”? Skąd żeś wytrzasnął motywacje bohaterów? Bo warsztatem zaginasz konkurencje, wykreowałeś świat całkiem składny i zgrabny, tylko po co? Żeby opowiedzieć jak pirat uczy się grać na fujarce?
Ela Graf – Pożegnanie
Już chyba coś pisałem o tym opku, przy okazji Fahrenheita rzecz jasna. Nic nowego nie mogę wymyśleć, a nie pamiętam dokładnie co myślałem wówczas więc lepiej zamilknę. Przy najbliższej okazji dam ci po (tutaj wiedziony wrodzoną delikatnością postanowiłem łaskawie pominąć milczeniem tę część ciała Elam, którą mam na myśli – i nie jest to *beep* wy zboczeńcy) za sprowadzenie na mnie tej chandry. Chcę więcej optymizmu!!!

I jak tu punktować?

Iza Szolc – na pewno, na 100%. I ... Rafał Dębski – za to, że mnie wkurzał przez większą część opowiadania nie pozwalając oderwać się od niego.

To kiedy ten nr 11?

[NURS]

Dzięki mawete, kto nastepny?

[Lahkoona]

Nikt nie skuma o co "kaman" (do *beep* to okreslenie jest) w Katharsis, jezeli nie przeczyta czesci dalszych cyklu.
O to w tym wszystkim chodzi. Tym sie cykl charakteryzuje.
A przynajmniej bylo takie moje zalozenie.
Proste i logiczne.
O co "kaman" w tekscie, to sie okaze. A to, że po łbie dostanę... no, spodziewałam się.
A dostanę, bo nikt nie rozumie o co "kaman" w tekście...
Ech.

Dzieki Nursie, odwazny jestes Red-Nacz.
Przecieranie nowych sciezek zawsze na poczatku jest niedocenione .

Pozdrawiam
Magda Kałużyńska

[NURS]

No prob, na tym polega moja rola...

[Czarny]

Numer ogólnie pod znakiem fantasy - i dobrze

Rafał Dębski - Serce Żywych Gór
Bardzo dobry tekst i świetna zachęta do sięgnięcia po książkę. Początek "atmosferycznie" przypomina mi "Północną granicę" Kresa (patrol, zasadzki, oddział twardzieli - te rzeczy). Fabuła wciąga na maksa, choć są i zgrzyty (oczywiście w moim odczuciu) np. język mnie też nieco trzeszczało. Dziwna też nieco "niefrasobliwość" starca, wybraniec pojawia się rzadko a ten olewa, prawdę mówiąc, nagły skok mocy. Mimo wszystko - PUNKT

Iza Szolc - Pocałunek
Słabiaste. Czytałem inne opowiadania o Irenie i bardziej się mnie podobały. Tu też zaskakująca niefrasobliwość w działaniu WIEKOWEJ wampirzycy. Poszłą całkowicie na żywioł nie zważając na otoczenie i konsekwencje. Poza tym sama fabuła porwana i niezbyt interesująca.

Piotrek Rogoża - Jajko
Bardzo kiepski tekst. Może nadaje się tylko dla czytelników o artystycznej i poetycznej duszy. Albo to majaki nawalonego ćpuna, albo zadufanego w sobie cierpiącego artysty (no bo jakże by inaczej), dla którego reszta to szare, ohydne stwory nic nie znaczące i niegodne uwagi Artysty (przez duże A). Opinia dotyczy bohatera, nie autora (żeby nie zostać źle zrozumianym).

Agnieszka Podruczna - Czas zapłaty
Jako wstęp do czegoś większego, to całkiem, całkiem. Jako samoistne, niewiele oferuje, ale daje się czytać.

Magda Kałużyńska - Katharsis (tekst numer 500)
Drugi babol numeru. Nie wiem o czym, nie wiem po co, nie wiem kto, ani jak. NIC NIE WIEM.

Cezary Zbierzchowski - Limfy szklanka
Interesujące, miejscami ciężkie w odbiorze, ale ciekaw byłem jak to się potoczy i skończy. Punktu nie dam, ale trzecie miejsce mogę przyznać.

Paweł Ciećwierz - Pieśń
Ten tkst otrzymuje mój drugi punkt, bo mu się po prostu należy. Bardzo fajny, z ikrą, choć nie podobało mi się przyspieszenie akcji w drugiej części utworu. Za szybko, za łatwo, za trywialnie. Nie dość, że nie był zbyt długi, to kończył się w tempie lawiny.

Ela Graf - Pożegnanie
Jestem starym cynikiem i takie lzawiaki mnie nie ruszaja. Ot takie sobie.

[NURS]

Dzięki, czarny, za twój głos, jak zwykle cenny. Zapraszam nastepnych forumowiczów do głosowania.

[Dabliu]

Lahkoona:

[Rafał]

NURS mi nie dziękuję, hmm.
Hm, musiałem mu czymś podpaść.
Może ...

[mawete]

Na polconie będziesz? Jak nie to już wiesz czym...

[Rafał]

Teraz to już wiem.
Cholewka. Znów mi emoty nie działają, non stop jakiś błąd na stronie. Jak się pisze tę mordę z czerwonymi ślepiami?