[Kasado]

Witam!

Postanowiłem założyć ten temat, gdyż po pierwsze takiego nie znalazłem i dlatego bo sam postanowiłem zmierzyć się z językiem angielskim po raz drugi. Z racji, że na forum jest zapewne kilku tłumaczy oraz, że wielu z Was posługuje się angielskim (chociażby czytając literaturę w oryginale), chciałbym Was prosić o porady jak podejść do nauki tego języka lub języków w ogóle.

Moja nauka tego języka zakończyła się w sumie jakieś 12 lat temu czego bardzo teraz żałuję. Co prawda mam certyfikat na poziomie A2 i jak się okazało wiele jeszcze pamiętam, ale naukę wspominam nieprzyjemnie. Kiedyś w sumie nauka polegała na tym(przynajmniej u mnie w liceum), że dostawało się listę słówek, których należało wykuć się na pamięć, ćwiczenia gramatyczne itp. Natomiast mowy nie było o ćwiczeniu słuchu, o mówieniu w tym języku nie wspomnę. Przetrwałem jakoś do matury, a potem po prostu odpuściłem.

Dopiero nie tak dawno zainteresowałem się tematem ponownie. I "odkryłem", że nauka oderwanych od kontekstu słów nie bardzo ma sens. Nie pozostaje nic innego jak uczyć zdań na pamięć, rozkładając każde zdanie na czynniki pierwsze. W ten sposób poznając gramatykę oraz znaczenie słów w danym kontekście. Niby nic odkrywczego, bo człowiek wielu rzeczy uczy się zapamiętując je, ale to zaj...biście ciężka praca i o utratę motywacji nie trudno.

Dlatego gdybyście byli tak mili i opowiedzieli mam nadzieję, ze nie tylko mnie jak wygląda Wasza przygoda z nauką języków. Z czym mieliście lub macie największe trudności, jak uprzyjemnić naukę, aby się nie zrazić. Wszystko co przyjdzie Wam do głowy.

W zasadzie wszystko czego się dowiedziałem o metodologii nauczania języka angielskiego pochodzi z tego serwisu:

http://isel.edu.pl/

I to diametralnie zmieniło moje podejście do tego zagadnienia.

P.s.

Na koniec prosiłbym o wzięcie udziału w ankiecie

[Matrim]

Kasado, patrząc na swoją "przeszłość" najwięcej dało mi (albo tak sobie tłumaczę ) granie na komputerze w zamierzchłych czasach, gdy na ekranie wszystko było po obcemu i siłą rzeczy skojarzenia "give/daj", czy "talk/rozmawiaj" same wchodziły do głowy.

A potem to już idzie samo, jeśli przed językiem nie uciekasz. Czytanie prostych tekstów, ze słownikiem pod ręką, czy oglądanie filmów bez napisów/lektora (i koniecznie w słuchawkach) jest o wiele przyjemniejsze i mobilizujące, niż kursy i podręczniki, a zwroty same wchodzą do głowy. Dziesięć sezonów "Przyjaciół" oglądanych "na czysto", to niezła nauka

[nureczka]

Mieszkanie 7 lat w Moskwie plus studia w lokalnym języku.

[joe_cool]

Angielskiego uczyłam się na piosenkach (trzeba sobie było teksty tłumaczyć, a poza tym łatwo zapamiętać pewne idiomy czy wyrażenia), początkującym internecie (wszystkie artykuły o moich ulubionych zespołach były po angielsku, trzeba sobie było jakoś dawać radę), chcąc nie chcąc rozmawiając w języku obcym (przyjechali kiedyś do nas skauci z Finlandii, a że wszyscy się wstydzili z nimi gadać, to zostałam naczelnym tłumaczem, mimo, że moja znajomość angielskiego była wtedy dość podstawowa ). No i pobyty zagraniczne i studia w danym języku dają bardzo dużo, trzeba tylko pamiętać o tym, żeby nie zamknąć się w grupie innych rodaków. W czasie studiów pracowałam w Niemczech w klubie studenckim, tam trzeba się było szybko nauczyć języka mówionego, który od książkowego/szkolnego różni się mocno
I mimo wszystko uważam, że nauka słówek jest istotna.

[Ilt]

[Godzilla]

Ja się uczyłam od pierwszej klasy podstawówki na zajęciach pozalekcyjnych. Gramatyka wlokła się niemiłosiernie, w siódmej klasie nie wiedziałam co to jest czas przeszły, bo z uporem maniaka wbijano nam do głowy Present Perfect. Wreszcie tata mi podsunął starutką książkę, zdobytą przed laty w księgarni radzieckiej, mianowicie uproszczone przygody Sherlocka Holmesa z rosyjskimi objaśnieniami różnych zwrotów i takimże słowniczkiem. Pierwszą stronę męczyłam ze słownikiem chyba kilka dni, zatruwając ojcu życie pytaniami: tato, a co to jest "saw"? A co to znaczy "went"? Potem już poszło. Zawsze uczyłam się na jakichś dodatkowych zajęciach, nie tylko w szkole. Trochę posiedziałam w Stanach. Potem w pracy język był non-stop w użyciu, ale ja już miałam sporo wprawy, nie było żadnego problemu.

Bardzo ciekawe były dla mnie kursy korespondencyjne, bo w pewnym momencie zapisałam się na podstawowy niemiecki i francuski (konkretnie w ESKK). To było kompletnie różne od szkolnej nauki. Dobre materiały do słuchania i ćwiczenia, wałkowanie pojedynczych zdań, żadnych długich czytanek, ciągłe piłowanie zastosowań, zastosowań, zastosowań. Zawiodła tylko moja cierpliwość - przyszedł jeden czy drugi nawał roboty w pracy i jakieś inne spiętrzenia i tak to zostawiłam. Ale po połowie kursu podstawowego byłam w stanie na wakacjach porozumieć się w górach z parą starszych Węgrów, którzy po angielsku ani w ząb! W szkole nie do osiągnięcia.

[Sauron]

Ja się angielskiego uczę już chyba jedenasty rok (od przedszkola jakoś będzie), a że jestem leniwa nie chce mi się nic wkuwać. Słówka zapamiętuję z filmów, gier, piosenek itd.
Problemu z mówieniem nigdy nie miałam, wręcz uwielbiam rozmawiać po angielsku i bardziej przeraża mnie pisemna część matury (nie wiem jeszcze, jaki chcę poziom zdawać).
Moja rada jest prosta, trzeba czytać, oglądać o słuchać: piosenki, filmy, artykuły, grać w gry itp., nawet jak nic konkretnego się nie nauczy, to się to jakoś zakodowuje w pamięci. A poza tym warto, bo sporo zwrotów albo nazw jest naprawdę ciężkich do przetłumaczenia (boleję nad polską wersją skyrima).
Gorzej mi idzie z hiszpańskim, dogadać się dogadam, ale co chwilę się zacinam i robię trochę błędów gramatycznych. Próbuję też opanować podstawy włoskiego przed wakacjami.
Chyba nic konkretnego nie wniosłam do dyskusji.

[fealoce]

[gorat]

[joe_cool]

[Matrim]

[Kai]

Nie wiem, mnie jakoś same wchodziły i równie szybko wychodziły. Najpierw francuski - miałam w domu, więc żadne mecyje, potem rosyjski - przymus w szkole i 2 lata studiów we Lwowie (po drodze był epizod z arabskim z czystej ciekawości, wleciał jednym uchem i wyleciał drugim), angielski też mi jakoś "użytkowo" wszedł (czytanie, programowanie, potem wszystkie dokumentacje były tylko po angielsku, potem firmę wykupili Szwedzi i trzeba było), ale używałam tak intensywnie, że francuski i rosyjski prawie całkiem mi z głowy wyleciały - teraz nadrabiam, bo się mnóstwo tłumaczeń posypało, no i hiszpański, raz zmuszona, teraz tylko tłumaczę i tylko techniczne, słowa nie wyduszę ani nie napiszę.

Generalnie trzeba mieć cały czas kontakt z językiem, bo potem szybko się zapomina i to nie tylko słówka, ale i gramatykę. No i musi być nacisk - jakakolwiek potrzeba, same chęci i nauka nie wystarczą, trzeba używać - pisać i mówić, gorzej lub lepiej, ale się nie bać.

[agnieszka_ask]

Mi najbardziej pomogło oglądanie telewizji/filmów w wersji oryginalnej z angielskimi napisami. Czego ucho nie wychwyci, to oko doczyta.
Nie jestem fanką nauki tylko ze słuchu (w sensie oglądania telewizji), bo jak wiadomo, ile krajów anglojęzycznych, tyle akcentów, a w przypadku np. Irlandii ile miast, tyle akcentów więc możemy usłyszeć dany wyraz "nieprawidłowo".
A najlepiej to znaleźć sobie jakiego obcokrajowca i rozmawiać, rozmawiać, rozmawiać...

[Gustaw G.Garuga]

Trzeba wyczaić, czy jest się słuchowcem, czy wzrokowcem, i dobrać do tego metodę nauki. Pomoże.

[Ilt]