[NURS]

Z wielka przyjemnościa przedstawiam kolejna postać znaną z łamów pisma a także z kart Żółtej Serii. Panie i panowie, oto Ania Koronowicz - autorka pamiętnej Lady Loscksley a także Pieczęci.
znacie jedno jej oblicze, ale ma ich jeszcze kilka, ale o tym, może niech sama opowie.

[Ariah]

Jak obiecał, tak i zrobił... Ach, Robert.

Czaiłam się troszkę na forum, przyznaję bez bicia... A teraz dla każdego kto chciałby się czegoś o mnie dowiedzieć... Lub o coś zapytać...

Dane:
Anna Koronowicz,
Zodiakalna Panna, rocznik 1981.
Zawód wyuczony: nauczyciel języka angielskiego.
Hobby i inne takie: grafika komputerowa, czasem komiksy

[Anko]

Cóż, może to nie jest najlepsza pora (na pewno niezby wczesna), ale zawsze chciałam to wyrazić i chyba jest w miarę dobry moment.

Wielkie brawa za tekst Nieprzekładalne. Bardzo mi się podobał - i od razu czułam, że musiał napisać go ktoś o filologicznym zacięciu. Sama uczę się paru języków z mniejszymi lub większymi sukcesami i nieraz zadziwia mnie to, ile w tym tajemnic, zaś ludzie nieraz przyjmują język obcy jako coś prostego i oczywistego. Cieszy mnie zatem takie podejście, jak u Ariah.

No i bardzo mnie to ujęło, ile może zależeć od jednej osoby, czyli od bohaterki opowiadania - zmienia ona losy cywilizacji, a stojący obok niej ludzie pewnie nawet nie wiedzą, w czym rzecz. Tak, ludzie, uczcie się języków... Puenta - zemsta z miłości - kiedy się ją ujmie w te 3 słowa brzmi może banalnie, ale to tylko wtedy. W tekście była... jakby to ująć, kiedy w moich ustach wszystko się spłyca... to było wzniosłe i satysfakcjonujące, tak to ujmę.

Po prostu gratuluję świetnego pomysłu i równie świetnego wykonania.

[Ariah]

Dziękuję!

I to podwójnie, bo za ten tekst dostało mi się troszkę krytyki... Że tak powiem.

Ale zauważam, że jeśli się podobał to właśnie płci pięknej (chyba jesteśmy bardziej... wrażliwe <=banał! albo zdolne do zdrady z miłości, ma się rozumieć...)

Dziękuję Ci raz jeszcze!

[Margot]

Confiteor Deo omnipotenti et vobis, fratres et sorores, quia peccavi...

Nie czytałam, a pragnęłabym przeczytać. Przeto rzeknij słowo, gdzie znaleźć mogę?

Mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa. Ideo precor vos orare pro me ad Dominum Deum nostrum.

[Logan]

[Ariah]

Cóż... Bibliografia:

SF 17: "Lady Locksley"
SF 34 "Nieprzekładalne"

"Pieczęć" (powieść) w Aresie w 2003.

[NURS]

Wychodzi jakos tak, że co 17 numerów masz tekst. Nastepny w... 51 powinien być?:-)
W jeszcze jest powieść Wieża.

[Ariah]

Ale teraz liczymy od 1, wiec do 51 to jeszcze jeszcze...

Nie bój nic, drugą część Pieczęci też piszę... Kto wie? Może zalinkuję do prologu i części pierwszego rozdziału...?

(przy akompaniamencie: "Czy mnie jeszcze pamiętasz...?")

[Margot]

Zasznurkuj, jeżeli Admicja Szanowna pozwoli. W końcu autor musi się gdzieś promować - tyle teraz tytułów różnych wychodzi...
A ten tekst, to muszę mieć. Bo SF nr 34 mam. Znaczy: oprócz tego mam również dziurawą pamięć. Sobie zaraz przeczytam, to przypomni mi się. Wampiry mają przechlapane - żyją tak długo, jak mogą tyle pamiętać??

[Margot]

Przeczytałam "Nieprzekładalne". Podoba mi się. Musiało mi się wcześniej też podobać, ale pewnie jeszcze nie miałam gdzie tego wypowiedzieć, to zapomniałam. Już sobie przypomniałam. Język Rhua fajny - te ilości gramatycznych odmian bardzo mi przypadły do gustu. Język opowiadania też ładny, lekki. Wiem, co mi zazgrzytało i dlaczego pewnie mężczyźni gorzej przyjmują to opowiadanie - patosu za dużo. Uzasadniony, oczywiście, rozwiązaniem fabularnym, ale od razu wyzwalający zarzuty, że łzawo, romatycznie i babsko. Jest może dwa potknięcia - ale nieduże. Dziwne, że redaktor nie wychwycił, a powinien...:mrgreen:

Takie kameralne, ciepłe opowiadanie, bez fajerwerków, za to z solidnie zrealizowaną koncepcją kreatywną. I dużo filologii => wszystko razem dla mnie na plus, czyli babski odbiór rulez

[bogow]

[Ariah]

Nic mi o tym nie wiadomo. A jeśli autorowi nic nie wiadomo, to...

Konspiracja?

Nie, nie ukazała się. W Żółtej nadal jest, jak słyszałam, na liście. I czeka.

[Ariah]

[Margot]

[NURS]

[Anko]

[Margot]

<vox de profundis>
Słuchać krytyki. Krytyka, to drugie oczy. Bardzo złe oczy. One patrzą na utwór i szukają błędów, żeby się doczepić. Jak się nie doczepią, znaczy, jest dobrze. Jak nie ma żadnej krytyki, to znaczy, ze jest źle, bardzo źle.

[Ariah]

Jak krytyka milczy absolutnie i jak grób, to znaczy, że i tekst nijaki. Ani ziębi, ani grzeje...

Lubię konstruktywną krytykę. Nie toleruję czegoś w stylu: "nie podobało mi się bo nie. Marne i koniec." OK, fajnie. Ale dlaczego się nie podobało? Nie zrozumiałeś? Nie twój temat? Zakończenie nie podeszło?

Słucham krytyki z chęcią wielką, pazerna jestem na nią, co nie znaczy, że zgadzam się bez słowa i zmieniam natychmiast styl, tematykę i Bóg jeden wie co tam jeszcze!... Ale odpowiednio podbudowana krytyka -- z ust kogoś, kto wie co mówi -- daje mi do myślenia.

Więc (zdań od 'więc' się nie zaczyna! ) jeśli ktoś pragnie powiedzieć coś do słuchu (vide: "co to był za numer z tą książką i czemu ona taka krótka?!" lub, audentyczne, "narracja taka jakaś szarpana to i ta recenzja będzie szarpana") to zapraszam serdecznie, gryzę lekko i jestem szczepiona (przeciw grypie...)

[andre]

"Nieprzekładalne"było bardzo dobrym tekstem.Zapadł mi w pamięć,co przy mojej amnezji świadczy dobrze o opowiadaniu:)

[NURS]

Przy sklerozie andre, sklerozie:-) Przy amnezji nic ci raczej nie zapadnie.

[Margot]

[andre]

[Czarny]

Dzisiaj wraz z numerem 2 SFFH z prenumeraty dotarła też Twoja "Pieczęć". Jak przeczytam nie omieszkam coś tu skrobnąć.

[Ariah]

Czekam więc na Twoje refleksje, złe bądź dobre, Czarny... A jak nie chcesz przy wszystkich, to dawaj na maila. (ariah81@yahoo.com)

Andre -- dzięki. Skleroza czy amnezja, nieważne

A tak na marginesie, pracowałam nad stronką "autorską" (jeszcze w powijakach) : Zapraszam serdecznie , można poczytać kilka fragmentów książek. jeszcze nie wszystko uaktywnione, ale wkrótce powinno działać jak należy.

Wersja beta (βετα)

[Czarny]

Zacznę może tak, kiedy będzie Mirai?
Książka jest fajna, z pomysłem i dość sprawnie napisana. Potrafi zainteresować i chętnie przeczytam ciąg dalszy, bo właściwie pierwsze dwa czy trzy rozdziały "Pieczęci", to trochę zbyt długi wstęp. Akcja, która tak naprawdę mnie wciągnęła i zainteresowała, to ostanie trzydzieści stron. Wcześniejsi bohaterowie są baaaardzo sztampowi i przewidywalni w swych zachowaniach i relacjach międzyludzkich. Dopiero dziwna piątka/czwórka i Mirai zapowiadają nieprzewidywalność i tajemniczość. Może też będą nieco mniej "obdarzeni", bo wyjątkowść Welanda i Sharleen trochę bije po oczach.
Podsumowanie wypada jednak zdecydowanie na plus i mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że da się to czytać

[ Dodano: 21 Gru 2005 08:45 ]
Kilka słów więcej zawarłem w krótkiej recenzji na swojej stronie link, gdzie opisuję wszystkie przeczytane książki.

[Ariah]

Dzięki

Gwoli wyjaśnienia: pierwsze trzy rozdziały były pisane jako wstęp, czyli opowiadania do druku, jedno po drugim. Stąd pewne uproszczenia i lakoniczność opisów... Ostatni rozdział to już początek książki, a właściwie pierwszy rozdział

Jak to się wszystko znalazło w jednej książce? Odpowiedź zna Red. Nacz.

Zainteresowanych dalszym ciągiem odsyłam na swoją stronkę, tam można poczytać wstęp i spory fragment pierwszego rozdziału (nowego:))

Zapraszam!

[Anko]

Ariah:

[Ariah]

Zbyt długo mnie nie było w okolicach forum, to prawda...

Anko, dzięki za informacje, odebrałam wcześniej, ale dopiero teraz mam pełen dostęp do wszystkiego.

Co do dalszego ciągu Pieczęci, sprawa przedstawia się następująco: 5 rozdziałów w komputerze, jeden w zeszycie (lubię pisać najpierw na papierze, pewnie dlatego tak wolno mi to idzie), epilog w drugim zeszycie a siódmy rozdział w głowie.

Rodzina i znajomi są powiadomieni, gdyby cos mi się stało, wszystko (za wyjątkiem głowy) trafia do NURSA... (żartuję. chyba)

[NURS]

Boże, poczułem się jak syn Tolkiena