[Ambioryks]

Temat zaczerpnięty z analogicznego na innym forum.

Uważacie, że życie czy istnienie ma jakiś 'głębszy' sens? Czy jest raczej absurdem i czymś, czego w ogóle nie powinno być, bo tak byłoby lepiej?
Jak wiadomo, nikt się na ten świat nie prosił. Ale każdy, kto żyje, nie ma innego wyboru; nie może tego cofnąć. Może to najwyzej zakończyć, ale to nie to samo, co cofnięcie.
Jednak, różni ludzie różnie podchodzą do życia. Jedni traktują je jako dar, błogosławieństwo i szansę, inni jako przekleństwo i to, nad czym nie panujemy, bo nikt nie decyduje ani o swoim poczęciu i narodzinach, ani o swojej śmierci - bo zarówno początek, jak i koniec życia są nieuchronne i niezależne od woli samego zainteresowanego.

Wklejam tu mój post z innego forum:

Jeśliby rozpatrywać kwestię sensu życia, to trzeba by zarazem rozpatrywać bardziej szczegółową kwestię, jaką jest istnienie elementów utrudniających owo życie. Np. istnienia wirusów, zarazków, powstawania w głowach ludzi i prób wcielania ich w życie różnych zbrodniczych i totalitarnych ideologii itd. Skoro istnienie życia miałoby mieć jakiś sens, oznacza to, że także istnienie rzeczy uznawanych za jednoznacznie negatywne, a jednocześnie wiążące się z życiem, też musiałoby mieć sens. Bo popełnianie błędów i cierpienie są nieodłącznymi składnikami życia. Każdy, kto żyje, błądzi i cierpi - w różnym stopniu i przez różny okres czasu, ale jednak.
Kiedy istnieje życie, istnieją też choroby i śmierć.
Gdyby nie było życia, nie byłoby też chorób ani śmierci.
Jaki z tego wniosek? Przyczyną wszelkiego zła jest istnienie życia, bo zło może dotyczyć tylko istot żyjących i tylko od nich wypływać. Klęski żywiołowe nie są złem, bo jako niemyślące i nieświadome nie podlegają ocenie moralnej. A ludzie, jako świadomie działający, podlegają takowej ocenie.
Niewykluczone więc, że sens istnienia życia jest taki sam, jak sens istnienia chorób i totalitaryzmów na świecie - czyli żaden.
Niewykluczone też, że tak naprawdę najgorszą chorobą ze wszystkich jest życie: chorują na nie wszyscy, jest nieuleczalne, a śmiertelność wynosi 100%. Tym trzem stwierdzeniom nikt nie jest w stanie zaprzeczyć, jedynie zamienić słowo "chorować" i "choroba" na inne, mniej pesymistyczne.
Możliwe zatem, że życie jest złe i absurdalne oraz że absurdalna jest chęć życia i chęć tworzenia nowych żyć. Bo skoro choroby i śmierć wynikają z życia, to gdyby nie było życia, nie byłoby też chorób ani śmierci. Dlaczego więc większość ludzi uznaje życie za pozytywne, natomiast choroby i śmierć za negatywne, mimo że drugie i trzecie wynikają z tego pierwszego i nierozerwalnie się z nim wiążą? To niekonsekwencja.
Możliwe, że wcale nie powinniśmy kochać swoich rodziców, tylko mieć do nich żal o to, że nas poczęli, bo przecież każdy, kto tworzy nowe życie, tworzy też nową glebę dla cierpienia oraz z pewnością tworzy nowy materiał na niechybną śmierć. Bo każde nowo poczęte życie kiedyś musi się skończyć.
Dalej: dlaczego życie uznaje się za pozytywne, skoro nie istnieją w nim realnie ani sprawiedliwość, ani miłość? A te wartości są przecież bardzo wysoko cenione - mimo że istnieją tylko w umysłach i wyobrażeniach osób pragnących je realizować.
Sprawiedliwość nie istnieje w rzeczywistości, ponieważ żeby móc kogoś sprawiedliwie ocenić i osądzić, trzeba wiedzieć o nim wszystko. I zrozumieć to wszystko. A to niemożliwe. Nikt nie wie wszystkiego o drugiej osobie. I nie może się dowiedzieć.
Nie ma sprawiedliwości i nigdy nie będzie.
Miłość to po prostu zbiór reakcji chemicznych zachodzących w mózgu i organizmie. Tylko ludzkie wyobrażenie nadało temu sens metafizyczny.
Skoro więc niemożliwe jest urzeczywistnienie, uzewnętrznienie poza mózgi i wyobrażenia sprawiedliwości ani miłości, to czy życie ma sens? Życie bez miłości i sprawiedliwości? Życie w świecie własnych mrzonek i marzeń niemożliwych do spełnienia ani urzeczywistnienia?
Jeśli mimo to życie ma sens, to czy nie jest to życie pełne sprzeczności i paradoksów? Jest. Tak samo jak natura ludzka.

[Karl]

Hm. Życie należy potraktować jako punkt wyjścia, a sens należy sobie samemu określić.
Albo z pomocą kogoś. Albo wcale tego nie robić.

[Gwynhwar]

Nuda

[Dunadan]

Sens życia według Monthy Pythona

Może zamiast doszukiwać się tego sensu wziąć by tak i żyć?

[dzejes]

[dalambert]

Zdaje się dzejes, że trafiłeś w sedno, po prostu mamy doczynienia z przypadkiem chorobowym, cóż nerwice nie bolą

[dzejes]

Bolą, i to bardzo. Tylko że z racji wieku kolegi podejrzewam też nasilony sturm und drang perioden.

[Gustaw G.Garuga]

[Adanedhel]

[Rafał]

Ambioryks, IMO błądzisz strasznie, ale szukasz i to jest bardzo dobre, szukaj dalej bo odpowiedź podana na tacy z pewnością nie będzie satysfakcjonująca - to pytanie jest z kategorii do samodzielnego poszukiwania.

[Fidel-F2]

panowie, ale po co ta gadka?

[Karl]

Żeby sobie posty ponabijać, a niby po co są fora?;)

[Ambioryks]

Wiedziałem, po prostu wiedziałem, że dzejes, Adanedhel i dalambert napiszą mniej więcej to, co napisali. I że nikt nie napisze tak długiego posta jak ja i że zacznie się pisanie o mnie zamiast o sensie życia i istnienia i że mało kto będzie się zastanawiał nad samym tematem.

[Ozzborn]

[Miria]

[Fidel-F2]

w pewnym sensie wszystko jest w pewnym sensie

[dalambert]

[Ambioryks]

[Miria]

E, rozmyśliłam się.

E, rozmyśliłam się.

[dzejes]

[Adashi]

[dalambert]

Adashi, a co długość postu świadczy o jego jakości ?, a jak Cie denerwuje to neospazminę poleca, tfurcom tyż dobrze robi

[Adashi]

dalambert, długość postu mam w nosie. Protekcjonalny ton mnie razi. "Z byle kim" na ten przykład.

[Fidel-F2]

[Adashi]

Nie, nie podoba mi się nazywanie innego forumowicza "byle kim". "Nieznajomy", "anonim z netu", ok to rozumiem.

[Fidel-F2]

nie o to pytalem

[Gustaw G.Garuga]

[Adashi]

Fidel, uważam, że w przygodnej rozmowie z kimś z netu dyskusja na poważne tematy niekoniecznie jest dobrym posunięciem.

[Ixolite]

Zgodzić się niestety muszę z Adashim - nie chcecie, nie rozmawiajcie, komentarze w stylu dalamberta ani są grzeczne, ani zabawne.

A co do meritum tematu:
Bełkot niestety - rzucam ja wam kilka myśli, macie i się bawcie. Mógłbym zapytać na początek tak: Co to jest życie? Co to jest sens? Według jakiego systemu wartości mamy to oceniać i kategoryzować?

[Miria]

Według Ambioryksowego, chyba. Dlatego nie bardzo tu widać pole do dyskusji.

Według Ambioryksowego, chyba. Dlatego nie bardzo tu widać pole do dyskusji.