[Ariah]

Ostatnio stwierdziłam, że z moim gustem musi być coś nie tak. Chodze do kina na szmiry zza oceanu i czerpię z tego przyjemność... Pewnie to forma masochizmu.

Ponieważ większośc moich znajomych używa mojego gustu jako barometru (jesli mi sie podoba -- trzymac się z daleka!), postanowiłam od czasu do czasu recenzowac na forum jakiś film z gatunku sf/ fantasy / horror, który miałam okazje zobaczyć, aby inni mogli ocenic, czy warto wydac kilka złotych czy tez nie.

Zacznę od Mgły.

Filmu Carpentera nie widziałam, więc nie mogę odnosic sie do niego. Może dzieki temu nie popełniam pierwszego grzechu recenzentów filmowych, czyli rozpatrywania filmu na tle czegoś, nie jako tworu samego w sobie. Oto więc Mgła, twór Ruperta Wainwright'a z roku 2005.

Tradycyjnie: film rozpoczyna tajemnicza wielce scena przemocy (ma byc strasznie, chyba) i już wiemy, że oto podano nam na tacy rozwiązanie zagadki. Niech będzie, i tak średnio rozgarnięty przedszkolak załapie o co chodzi. Ale oto przenosimy sie do spokojnego (a jakże!) miasteczka na wyspie (gdzieżby indziej?) gdzie oczywiście mieszkańcy skrywaja mroczny sekret... (werble prosze...)

No nie, niezupełnie. Mieszkancy to banda przygłupów żyjących z turystów. Sekretu nie umieliby dochować nawet w śpiączce. Kłopot w tym, że sekret jest, tylko oni o tym nie mają pojęcia...Ech.

Wkracza główny bohater, czyli... Clark Kent?...

No dobrze, Nick Castle. Próbuje wyglądać seksownie i zdecydowanie. Choć aktor urodził się w 1977 roku, nadal wygląda na 17 lat. Ciężko z takim wyglądem uchodzić za postać męską... No cóż. Pech.

Otóż Nick ma dziewczynę. Dziewczyna Nicka wyjechała. Nick uszczęśliwia inna dziewczynę... Myslicie, że ma to jakieś znaczenie dla fabuły? Że w momencie krytycznym ten wątek nagle wypłynie na powierzchnię i Nick będzie musiał wybrać pomiędzy blondynką z długimi nogami a brunetką z dzieckiem...?

Ha. Mylicie się. Wątek pojawia się i znika, by nie wrócić. A już myślałam, że w każdym podręczniku dla scenarzystów uczą znaczenia słów 'ekspozycja' i 'redundacja'.

Dalej. Dziewczyna Nicka wraca (niespodzianka?) i jest nią... Shannon? Eee, Maggie Grace, długonoga blondynka z Lost. Wybór obsadowy cokolwiek chybiony, gdyż postać Maggie w Lost nie budzi wielkiej sympatii i jakoś teraz, widząc ją w opałach na ekranie, nie mogłam się przemóc i odczuć choć odrobiny współczucia... Zresztą jak można, skoro zestaw min i gestóe Maggie to cała Shannon.

A pomyśleć, że o rolę Elizabeth starała się tez Julia Stiles.

Jedyną osobą z aktorskiego towarzystwa wartą cieplejszego słowa jest Selma Blair w roli Stevie, samotnej matki (to ta, która pocieszał Nick. Zanim wróciła Elizabeth. Nie, to nie jest telenowela... Chyba.).

Jak to w horrorach bywa, małe miasteczka atakuje Tajemnicza Siła, tym razem w postaci dymu z dmuchawy... Nie, przepraszam. Pomyłka. W postaci Mgły...

Po miasteczku zaczynają łazić żądne krwi duchy...

Nie bójcie się, nie bedę aż tak psuć zabawy i spoilerować...

Powiem tak: będą trupy. Nawet więcej niż trzy. Krwi nie będzie -- widocznie przebicie człowieka kawałkiem szkła na wylot nie powoduje krwotoku, ani nie zostawia śladów na owym kawałku szkła.

Z filmu dowiedziec się możemy jeszcze kilku ważnych prawd o życiu i nie tylko:
- Afroamerykanie są dowcipni, cool i umieją przeżyć nawet w lodówce.
- Nie należy dawać kamery cyfrowej na przechowanie blondynce.
- Bycie meterologiem to praca wysokiego ryzyka.
- Podobnie, choć mniej, bycie radiowcem.
- Ogladanie teleturniejów nie popłaca.
- Jeśli twój dzieciak przywlecze do domu śmieć z pobliskiej plaży, pakuj manatki i zwiewaj gdzie pieprz rośnie.

Polecam jako dobrą komedię. Chociaż reżyser byłby zdruzgotany, słysząc tą opinię...

Za jakiś czas wemę się za Underworl 2: Evolution. Ostrzegam lojalnie -- podobało mi się. Bójcie się.

[dzejes]

Jestem wstrząśnięty i zmieszany.
Mgła Carpentera jest filmem naprawdę fajnym i miałem nadzieję, że remake będzie choćby przyzwoity.
Przecież można, na przykład Teksańska masakra... której remake jest bardzo znośny.
Teraz to już nie wiem, bo miałem iść do kina, a może zamiast tego jeszcze raz sobie objerzę oryginał?

[Ariah]

Ależ naprawdę polecam

Może nie w kinie, ale w charakterze zabawnego wieczoru z piwem przed TV...?

[NURS]

He, he, i moja pochwalna recenzja zostanie teraz obśmiana

[Ariah]

Ależ uprzedzałam, że mam dziwny gust
Dowód? AEon Flux nawet mi sie podobało.

Zresztą 'Mgła' nie jest zła. Trzy razy podskoczyłam na fotelu. To dobry wynik

[NURS]

Żartowałem, tez ją zjechałem Za bardzo lubie stara wersję... BTW wiele cech wspólnych wychwycilismy

[Logan]

Ariah, podpisuję się ręcami i nogamy pod Twoją recenzją. Remake "Mgły" to ... nie, wulgaryzmów pisał nie będę. "Mgła" Carpentera to klasyk i żaden remake nie będzie lepszy od niego.

[joe_cool]

czekam na recenzję underworld 2 - czy bęczie tak samo beznadziejny jak część pierwsza? (na której uśmiałam się po pachy... )

[Henryk Tur]

Tak zainspirowany wypowiedziami nt. remaku Mgły dochodzę do wniosku, że 99% remaków to gnioty. Więc pytam - który remake waszym zdaniem było o.k.?
Ja chyba nie widziałem żadnego takiego

[Miria]

[Romek P.]

[Miria]

[Czarny]

[Romek P.]

[dzejes]

Już pisałem wcześniej, że Teksańska masakra... jest nieźle zremakowana.
Choć zapewne nie miała zbyt szerokiej widowni

[Last Viking]

Uwielbiam Carpentera,a "Mgła" jest moim ulubionym jego dziełem
Może dlatego, że klimat morski, a ja przecież Viking jestem.

Nowej "Mgły" nie widziałem i chyba nie chcę...

Co do remake' ów, to chodziły jeszcze niedawno słuchy o "Casablance" w wykonaniu Jennifer Lopez i Aflecka ... mam nadzieję, że im już przeszło

[Logan]

W pierwszym "Cape fear" z 1961 grali Robert Mitchum i Gregory Peck, więc obsada też była rewelacyjna.

Inny remake lepszy od oryginału - "Prawdziwe kłamstwa" z Arnoldem Gubernatorem w reżyserii Camerona.

Kolejny przykład - "The thing" Carpentera. Remake filmu z 1951 "The Thing From Another World" w reżyserii Christiana Nyby.

[Romek P.]

[Ariah]

[Aga]

[dzejes]

[Ariah]

[sulka]

[Ariah]

[sulka]

[Ariah]

Jak obiecałam, oto krótka i zgryźliwa, ale szczera jak najbardziej, recenzja sequel'a Underworld.

Underworld 2: Evolution

Oto ponownie wkraczamy do dziwnego świata w którym wampiry nie kwapią się do wysysania ludzi a wilkołaki nie nosza spodni, chyba, ze sa hybrydami w kolorze blue.

Nasza piękna i zabójcza (a jakże!) bohaterka Selena wraz ze swoim nowym pieskiem... Wilkołakiem, ma się rozumieć, nie uciekła daleko. Oto dość ciekawa niespodzianka: spotykamy ich jakieś 20 minut po ostatnich wybrykach, podczas których Selena 'przypadkiem' upuściła miecz na czerep Victora. Ze skutkiem śmiertelnym.

Czekających na gorący, zwierzęcy romans uspokoję -- za pół godziny. Najpierw jatka, potem seks. Zasady.

Ale, czym by nie był film ostatnich lat bez flashback'u? Może moda przyszła do nas z Lost, nie wiem. Flashback cofa nas -- bagatela -- do poczatków wojen Wampirzo/Lykanskich i łykamy przy tej okazji sporą dawkę dziwacznej mitologii. Co uważniejsi mogą poczuć dziwny dreszczyk. Wyjasnię -- to uczucie mówi nam, że nie wszystko zgadza się z częścią pierwsz Underworld. Jakoś tak się wszystko... Nie zazębia;)

Ale, jedźmy dalej. Flashback jest dobry, dzięki niemu bowiuem widzimy Billa Nighty'ego w akcji, a to zawsze miło. Szczególnie kiedy syczy i parodiuje samego siebie. Może złe odniosłam wrażenie, ale nie mogę nic na to poradzić. Bill gra lorda wampirów prześmiewczo. I dobrze.

Kolny gracz pojawia się na scenie konfliktu -- Ojciec Cadfael! Nie. Klaudiusz, wuj Nerona. Też nie. Oj, wiecie o kogo mi chodzi. Aktor szekspirowski. I co on tu robi? Szaro-eminencjuje.Szefuje grupce typowych badasses (już wiemy jaki ich los spotka pod koniec filmu... Nie? A co się stało z Marines w Obcym 2?... Chm?...), którzy najwyraźniej zajmują się kolekcjonowaniem trupów wampirzych i wilkołaczych lordów. Fajne hobby.

Ojciec Cadfael zaś lubi babrać się w cudzych wnętrznościach. Coś jak Scully, tylko mniej seksownie.

Mniejsza z tym. Michael, nasz ulubiony mieszaniec, zaczyna odczuwac skutki wilkołactwa. Nie w smak mu pociąganie z rurki osocza, więc rusza na miasto -- z braku laku w leśne ostępy, by trafić do stanicy pod halami. Wiem, rzecz nie dzieje się w Polsce. Ale klimaciki takie swojskie.

Jak łatwo przewidzieć, Michael napyta sobie biedy, Selena będzie musiała ratowac jego zadek, za co i on się odwdzięczy w swoim czasie. Na karki obojgu bohaterom wsiądzie zaś wyjątkowo szpetny potworek, czyli hybryda numer dwa. Ostatni pozostały przy życiu Lord, Markus, po przypadkowym napiciu się krwi Wilkołaka, nieco się przepoczwarzył. I teraz zaczyna szaleć. Z mniejszym, lub większym sensem, w zalezności od gustu.

Cóż takiego podobało mi sie w tym filmie?
To, że nie traktował samego siebie całkiem serio. Od czasu do czasu puszczał oko i widz nie ogarnięty burzą hormonów (a miałam takich trzech fotel obok -- koszmar. Ich komentarze sprawiały, ze chciałam zobaczyć, czy faktycznie można oderwac człowiekowi głowe od tułowia...) jest w stanie to zrozumieć. Tak. Nareszcie film nie udawał czegoś, czym nie był (Moralitet, vide AEon Flux) tylko prosto z mostu gwarantował jatkę za jatką.

Krwi w filmie było sporo, naprawdę sporo. Dokładnie dzień wczesniej zastanawiałam się, czy jesteśmy skazani na filmy PG-13, tonowane dla dzieci (wiadomo, większa kasa), gdzie przeciwnik zmienia się w obłoczek zielonego dymu (Elektra) lub jest wygodnie pozbawiony twarzy przez hełm rodem z Gwiezdnych Wojen (AEon). A tu -- niespodzianka. Krew dosłownie sika na wszystkie strony, konczyny urwane fruwają, głowy są urywane i miażdżone. Vlad palownik może się powstydzić.

Seks... Tak, musi być seks. I tym razem scena jest dość śmiała jak na ostatnie dokonania filmowe zza oceanu (to Francuzi są odwazni w pokazywaniu seksu. I Szwedzi). Niektórzy mogą się poczuć niezręcznie. Niektórzy -- jak moi ukochani chłopcy z kina -- moga potrzebowac zmiany bielizny.

Słowem: jak krew -- to galony. jak seks -- to ostro. Jak już wykonczyć przeciwnika -- to nic nie zastąpi dobrego helikoptera. I to wcale nie w taki sposób, o jakim myslicie...

Cóż jeszcze dobrego w tym filmie? Kadry. Kolory. Czegokolwiek by nie powiedziec -- dobrego, czy złego -- o Underworld Evolution, to jednak kolorystyka kadrów jest piekna. Mroczna, gotycka, granatowo/zielona, gdy trzeba ciepła, gdy trzeba chłodna jak lód.

A muzyka? Ostrrrrrrra. Jak to ostatnimi czasy modne się stało. Na ścieżce dźwiękowej filmu akcji o gotyckich korzeniach usłyszęc można ostry (w założeniu...), mroczny (też w założeniu) rock. I metal. Ale nie jest źle. Można przesłuchac na Amazonie, oceńcie sami.

Czy więc warto? Tym, którym podobała się częśc pierwsza, moge polecić z czystym sumieniem. Reszcie -- czyli tym , którzy śmieli się do rozpuku -- też. Śmiech to zdrowie Gdzie teraz znajdziemy dobra komedię?

Film nie jest ani logiczny, ani dobrze powiązany z częścią pierwszą, luki w fabule są takie, ze nawet Titanic przepłynie i to burtą a nie dziobem na wprost, ale jest to kawałek odmóżdżającego kina.

Nie każdy film musi stawiać pytania egzystencjalne, prawda?

[Aga]

Umarłam, jak to przeczytałam. Idealny poprawiacz humoru.

[Ariah]

[Aga]

Nawiasem mówiąc, gdyby przełożyć na język pisany, tak jak powyżej, sposoby kręcenia scen erotycznych przez różne nacje albo reżyserów, to całkiem ciekawe zestawienie by wyszło. Pośmiać też by się było z czego. Tylko czy ktoś się podejmie...?

[Logan]