[Anko]

Marcin Wroński:

[Marcin Wroński]

Anko, ależ rozumiem, że nie zarzut, wcale Cię o to nie posądzam

[Anko]

Aha, "Węża Marlo" został mi już tylko jeden rozdział - recenzja niebawem. Ale przyznaję, że gładko łyknęłam to, w czym dopatrywano się "nielogiczności". Może ja taki łatwowierny czytelnik jestem?
Lubię fantasy. Zanurzam się w niej i nie porównuję co krok z "rzeczywistością" i "życiem", toteż np. jeżeli jest zwyczaj uroczystego grzebania koni, to przyjmuję, że w danym świecie po prostu jest.
A kwestie Sebu z córką oraz Sebiki (podobieństwo tych dwóch imion zamierzone? ) wcale nie wydały mi się naciągane. A to, że Sebu jest zdziwaczały, nie znaczy, że wszystkie postacie są (jak ktoś zarzucał w "recenzji").

[Nivak]

Anko

[gorim1]

Nivak, hmmm ty sama wiesz że każdy z nas jest zwariowany na swój sposób
Anko, ja też się nie zastanawiałem nad pogrzebem konia (przy pierwszym czytaniu) po drugim hmmm zaczęła mnie ciekawić motywacja takiego ceremoniału ale warto jednak zaufać autorowi w takich przypadkach
Marcin Wroński, widzisz te twoje obcinanie (często zbyt szczegółowe) powoduje kwestie do zastanawiania się i pewnych wątpliwości

btw. skończę czytać "sen o złotym cesarstwie" kruka i się biorę za "tfu pluje chlu"

ehhh recenzji do prawie brakowało nie mam zbytnio czasu napisać ostatnio (jak ja nienawidzę świąt przez tą moją robotę)

jedynie co tu mogę powiedzieć przy pojawieniu się tematu przewodniego antologii (kurcze raczej się bym spodziewał że magia to magia a nie interwencję boskie. No może akurat w tym wypadku jest to usprawiedliwione, ale i tak mi nie podpasowało) (jedynie podobała mi się ich złośliwość hehehe to niezłego psikusa mieli sprawionego )
pojawia mi się lekki zgrzyt a że opowiadanie jest krótkie to nie ma za bardzo czym nadrobić niesmaku ale ogólnie jest niezłe
nie powala na nogi ale też nie odstaje w kontekście całej antologii nie odstaje in minus
udało ci się wpadsować w ogólny poziom Tempus Fugit (fak faktem całkiem wysoki)

[Nivak]

gorim1

[hrabek]

Hmm... jesli wszyscy to czy wciaz mozna mowic o zboczeniu? Czy raczej zboczeni sa ci, ktorzy... zboczeni nie sa?

[Kruk Siwy]

U nas na Szmulkach świetnie prostują... Ja tam byłem apropagiem więc i prosty jestem (mniej więcej) i uzębienie całe. A granice normalności to się ostatnio czegóś rozsunęły znacząco.

[Nivak]

Interpretację mojej teorii pozostawiam już innym interpretującym

[mawete]

Zdjęcia Marcina można pooglądać TUTAJ

[Marcin Wroński]

Anko:

[Kruk Siwy]

Marcin Wroński, NIE CHCESZ. Zapewniam. A poza tym świat byłby bardzo nudny bez odpowiedniej dawki pozytywnych dziwaków. Więc daj spokój, przyjedź na Szmulki piwa się napijemy, pogadamy. To bardziej z korzyścią będzie.

[Romek P.]

Wiecie co? Ja też chcę się napić piwa. A pomiędzy Sosnowcem, Warszawą i Lublinem to chyba leży Kraków
Gdzie i kiedy? ;p

[Kruk Siwy]

Łódż nie byłaby lepsza? Znam tam fajnego gościa co nas zaprowadzi we właściwe miejsca... Ty Romek P., też znasz... hehehe.

[Romek P.]

Łódź też dobra, i ten facet też dobry tylko wtedy Marcin ma strasznie daleko

Ale swoją drogą, coś by w drugiej połowie stycznia - ja wtedy bedę na pewnym luzie - można zmontować jakieś małe starcie Tyta... to znaczy, Himalajów ;p

[Kruk Siwy]

Do Krakowa ma dużo bliżej? Bo jeżeli tak to jakoś się dogadamy...

[Marcin Wroński]

Kraków czy Kielce - dogadamy się Na razie dociągam do końca ten rok, ale zaraz zacznę snuć plany na 2007, wtedy się na pewno jakoś zgramy

A ponieważ już się pewnie nie odezwę przed Świętami, kochani, życzę Wam wszystkim dużo odpoczynku, spokoju, prezentów pod choinką - pięknych Świąt

[gorim1]

Marcin Wroński, już dokładnie wiem o co chodzi z pochówkiem koni w wężu marlo żeś nie dał ważnego zdania (pewnie wyciąłeś ) za to w wężu zwanym marlo opku co pojawiło się w tfu pluje chlu jest to dokładnie wytłumaczone
nie będę spoilerował kto chce niech przeczyta
Marcin Wroński, wszystkiego najlepszego owocnych świąt

[Anko]

"Węża Marlo" przeczytałam - chociaż "Tempus Fugit" jeszcze nie do końca, wbrew zapowiedziom, ale umęczył mnie tam nawał tekstów na jedno kopyto. A może one wcale nie są na jedno kopyto, tylko tak wiele jest z pogranicza, a ja mam ograniczone postrzeganie oryginalności w realiach misz-maszu?

Ale do rzeczy.
Książka mi się podobała. To jest właśnie to, co lubię. Oczywiście, mam pewne zastrzeżenia, bo jakbym się mogła nie doczepić? Ja?
Po pierwsze, idea "szkolenia" wydaje mi się nieco wyświechtana. To, że taki "spec-człowiek" traci człowieczeństwo, pamiętamy i z Wiedźmina, i z mniej popularnych historii. Postać mistrza, z którym trzeba się zmierzyć (by np. sobie coś udowodnić) to już chyba archetyp...
No i ze dwa razy uderzyło mnie po oczach pojedyncze zdanie. Pierwszego przykładu niestety nie pamiętam, drugi tyczył się półleżącej Severii w półprezroczystej sukni. Ale nie martw się, równolegle czytałam "Tempus Fugit" - i tak nie przebiłeś Pilipiuka, który w niemal sąsiednich zdaniach (rozdzielonych jednym) napisał: "Ostro pachniały końskie pączki..." i "Drzewa na skwerkach wypuściły pierwsze pączki, a w powietrzu unosiła się przyniesiona z wiatrem woń świeżo zaoranej ziemi." Możliwe jednak, że w obydwu przypadkach powtórzenie jest celowe, tylko ja w swej niedomyślności nie dostrzegam jego celu...

Jednak nijak mojego odruchu czepnego nie wzbudziły te scenki, o których dyskutowano na forum NF.
Historia z koniem bardzo ładnie uzupełnia tę wersję z "Tfu, pluje Chlu". Teraz widzimy, że wydarzenia wcale nie ułożyły się tak ładnie ("życzeniowo", jak ktoś zarzucił), ale po prostu zostały celowo ułożone. A że wszystko nabrało odcienia niezbyt praworządnego? Ja tam akurat nie lubię praworządności, he, he. Jak bohaterów lubię, a zakończenie mnie satysfakcjonuje, to akcja może się odbywać wbrew zasadom, prawu i sprawiedliwości. Kupuję!

A kiedy padł zarzut "czemu Węże nie przejęły władzy", to aż się zdziwiłam... W fantasy często mamy do czynienia np. z magami, a mimo to są królowie (a nie mago-kracja). I nie sądzę, żeby taka wielo-władza była oderwana od rzeczywistości. Przecież w średniowieczu duchowieństwo a teraz np. biznesmeni mają w garści wielkie środki wpływu, ale niekoniecznie oficjalnie przyjmują tytuł "władcy". Z Wężami - jak to odebrałam - jest jeszcze inna sprawa. Zostali wytresowani. W dzieciństwie przeszli "pożarcie dumy" czy coś takiego. Stąd myślę, że "pociąg do władzy" został im wykorzeniony. Zwłaszcza, że trening cały czas jest porównywany do tresury.

Był też jakowyś zarzut o "zbiorową schizofrenię" - ale nawet autor tego zarzutu znajduje 2-3 przykłady, a to dla mnie żadna wielka zbiorowość.
Zazwyczaj, kiedy czytam jakiś utwór, albo odzywa się we mnie głosik "a czemu ten bohater do jasnej ciasnej tak postąpił?!" albo się głosik nie odzywa, wtedy czytam bez czepialstwa i z przyjemnością. Tym razem się nie odezwał. Znaczy, albo bohaterowie dobrze przemyślani, albo treść tak zgrabnie ujęta, że łyknęłam bez zakrztuszenia. Albo jedno i drugie.

A co do scenki w domu Zejanna. Też mi było żal "niewinnych". Ale rozumiem, że Węża szkolono, by działał skutecznie i dyskretnie, a nie miłosiernie. Więc po prostu zadziałał zgodnie ze "sztuką", nie patyczkował się. Zresztą, to nie był nikt dla niego bliski. A wręcz wróg (i jego rodzina). Przy okazji: jak kto kojarzy Achaję i scenkę z kowalem, który zdejmował jej kajdany, to to mi się dopiero wydaje naciągane, a nie rzeczona scenka z "Węża..."

Wydaje mi się, że dobrze pokazane jest, jak Marlo dojrzewa. Zmienia się. A jednocześnie - jest Wężem i nie może się od tego uwolnić.

Nivak na forum NF napisała:

[gorim1]

No Marcinie teraz przyda ci się troszkę lania
przeczytałem tfu pluje Chlu.
Więc trochę cię objadę
twój zbiorek opowiadań narracyjnie jest lepszy niż wąż (co by nie powiedzieć równy nie jest ale ogólnie lekko lepszy)
Czepne się dalej tego samego
chyba przy Tfu... jednak mnie wycinałeś bo sceny są bardzie wyważone i pewne ważne kwestie które by pozostawiały po sobie niedomówienia są lepiej dopracowane
jak na debiut (w fantastyce) to trzeba przyznać całkiem nieźle to wyszło nie znakomicie ale lepiej jak pewna grupa innych debiutantów nazwiskami nie będę rzucał bo mnie obiją przy najbliższej okazji P.
Czego mi strasznie brakowało np. cholernie mnie zmęczyło opowiadanie pt. Co na ziemi to na niebie. Drzemie w tym opowiadanku pewien potencjał mowa tutaj o piątym żywiole (poruszonym już w Boith....) ale zostawionym widać do rozwinięcia w przyszłości .
dalej zezłościło mnie lekko to iż przy rozwinięciu węża zwanym marlo w osobną powieść i zamieszczeniu w tejże książce zmienionego drastycznie opowiadanka z tfu ... pominąłeś ważny szczegół o którym już była mowa tutaj czyli "końską sprawę" w opowiadaniu jest to logicznie umotywowane ale już w książe tego zabrkało.
W zbiorku tym umieściłeś kilka świetnych opowiadań, które pozwalają od ciebie oczekiwać więcej.
Ogólnie podsumowywując Tfu pluje Chlu jest nawet niezłym debiutem (zwracającym uwagę oprócz tytułu co przy debiucie jest ważne żeby jakoś zwrócić na siebie uwagę), który przy odpowiednim rozwinięciu kunsztu autorskiego przez pewien okres czasu rości pewne nadzieje na przyszłość. Mam nadzieję że w aspekcie narracji np z sępów (prowadzonej tam lekko i przyjemnie jednocześnie na wysokim poziomie) powrót do czegoś w pewnym sensie podobnego nastąpi przy drugim tomie węża.
Końcąc życzę wesołych świąt.

[mawete]

Marcin, Romek, Kruk, cała reszta, a może zastosujemy się do propozycji Kasiek?

[Kasiek]

[Marcin Wroński]

gorim1 - w sprawie końskiej - nie wiem, czy wyciąłem, czy nie napisałem, nie pamiętam. Generalnie staram się nie pisać 2 razy tego samego, w miarę możliwości nawet nie powtarzać zbyt często podobnych określeń, bo zakładam, że skoro mnie to nudzi, to i innych może. Bardzo więc możliwe, że w tej drobnej kwestii przedobrzyłem. Zwłaszcza że w przypadku "Węża Marla" akurat ta sprawa była na marginesie marginesu, podczas gdy w opowiadaniu "Marlo zwany Wężem" faktycznie miało to ciut większe znaczenie w samej fabule (rozmowa z koniuchem).

Anko, dziękuję za inspirujące uwagi, i oczywiście bardzo się cieszę, że książka Ci się podobała. Co do tego zdania z powtórzeniami, nie pamiętam, czy to było celowe. Sądząc z charakteru tego powtórzenia, zapewne tak, ale dzisiaj już bym tego tak nie napisał.

[Marcin Wroński]

Kasiek, mawete, cały czas robię w sprawie spotkania "myślu-myślu", ale nie umiem w tym momencie z sensem się zdeklarować. Bliskość połowy stycznia, gdy upływa parę istotnych dla mnie terminów, może to nieco skomplikować. Na dziś - na dwoje babka wróżyła.

[Anko]

Marcin Wroński:

[Marcin Wroński]

Anko, tak, dobrze pamiętasz tytuł. I cieszę się, że Ci się podobało Choć Kannabiemu to już nie pomoże... Co do Abselego jestem zdziwiony o tyle, że nie była to w moim zamierzeniu postać na tyle istotna, że do lubienie lub nielubienia, raczej instrumentalna niż znacząca. Ale skoro mimo to odnalazłaś w niej coś dla siebie, traktuję to jako jeszcze jeden prezent świąteczny Dzięki

[Anko]

W tamtym opowiadaniu podobała mi się pewna przewrotność i puenta, choć rzeczywiście wolę zazwyczaj dobre zakończenia od złych.
Marcin Wroński:

[Marcin Wroński]

Witajcie - tak się witam jak z zaświatów, bo dawno nie pisałem

A dziś mam pretekst - chciałbym się Wam pochwalić, że "Wąż Marlo" jest jedną z nominowanych pozycji do Książki internautów roku 2006 w Wirtualnej Polsce. Gdybyście mieli ochotę zagłosować (niekoniecznie na Węża, choć wcale bym się nie pogniewał ), oto formularz: tu klikać! Serdecznie zapraszam

Jak zwykle kilka kategorii, kilka pewniaków, wiele książek, których nie było kiedy przeczytać, i kilka takich, na które sam bym zagłosował, gdyby nie perfidia i koniunkturalizm

[Anko]

Zagłosowałam, a co!

P.S. A przy okazji leci do Ciebie PW - wspominam, bo podobno mailowych powiadomień o PW ostatnio nie ma.

[mawete]

Zagłosowałem