[Pako]

Kay ma też być podobno gościem honorowym na przyszłorocznym Polconie, w Warszawie. Może być ciekawie

[Argael]

Hmm... Tak wszyscy chwalicie Kaya, może faktycznie czas się nim zainteresować...?
Trzeba będzie tylko skombinować jakieś anglojęzyczne wydania, bo przekładów z języków, które znam, od jakiegoś czasu z zasady nie czytam.

[Ariah]

Tigana - nie mogę przestać do niej wracac i za każdym razem coś nowego, za każdym razem wypieki na policzkach (a na końcu łezki pod powiekami...)

Lwy Al-Rassanu -- majstersztyk. Nie chciałam, żeby się skończyła, a gdy się skończyła... Ojej. Az zabolało, bo wiedziałam, że u nikogo innego juz podobnej prozy nie przeczytam.

(A film będzie z 'Lwów', wiecie?)

[Misiołak]

O rety! Tyle zachwytów nad Kay'em. Nie pozostaje mi nic innego jak przyłączyć się do chóru

[Caitleen]

'Tiganę' przeczytałam już dawno temu i spodobała mi się na tyle, że polecam ją wszystkim którzy do gatunku fantasy odnoszą się z lekka lekceważąco. Ale w tym roku upolowałam Sarantyńską mozaikę w oryginale i kompletnie mnie zauroczyła. Rzadko pozwalam sobie na siedzenie z książką do 1 w nocy gdy wiem że musze wstać o 8 rano, ale po prostu nie mogłam się oderwać ;>. A kiedy skończył mi się drugi tom to poczułam taki głupi żal, że się skończyło, bo wiem, że Kay konsekwentnie nie pisze sequeli. I bardzo dobrze. Pozwala mu to opisać tą alternatywną Europę z różnych punktów widzenia, w różnych epokach. 'Ostatnie światło słońca' polecam równie gorąco a teraz zaczynam łowy na Fionavarski gobelin, mrrr...

[Rafał]

Już się napaliłem, będę się rozglądał, aż upoluję:

[Ariah]

Brzmi arcyciekawie... Celtowie, Anglowie... Kiedy można się tego spodziewać?

[Czarny]

Chyba już, bo właśnie zamówiłem w merlinie

[Słowik]

A ja już mam w szufladzie
IHAA

[Martva]

Oooooh
Zaczęłam od 'Fionavarskiego gobelinu' który kojarzył sie szalenie tolkienowsko i był porządnie napisaną, schematyczną fantasy, no dobrze, z zaskakującymi czasem elementami. I cieszę się, że od tego zaczęła sie moja przygoda z Kayem, bo w porównaniu z innymi dziełami Gobelin jest cienki jak d... yyy... tylna część ciała węża.
Potem była 'Tigana', dość nieśmiało nawiązująca do historii, albo tylko take miałam wrażenie; potem 'Sarantyńska mozaika' i 'Lwy Al-Rassanu', i "Ostatnie promienie słońca'; i jest to jeden z lepszych autorów, jakich zdarzyło mi się czytać. Strasznie żałowałam, że w podstawówce uczyli nas zupełnie nie takiej historii jak powinni i że nie mam zielonego pojęcia o Bizancjum. Wyczaiłam tylko jedna nieścisłość, mianowicie ziemniaki krojone w kostkę przez kucharza Zielonych? Niebieskich?
On ma taki fajny sposób narracji, kojarzący mi się z miodem spływającym z łyżki - tak się ciągnie, ale bez dłużyzn, przyjemnie, słodko, leniwie. A potem - to juz mało miodowe - jest jakiś moment, od którego zaczynam obgryzać paznokcie i nie jestem w stanie się oderwać. I płaczę pod koniec, niemal zawsze.
Kiedys, jak byłam jeszcze mniejszą dziewczynką niz obecnie, chciałam zostac pisarką fantasy. Ale przeczytałam zbyt duzo zbyt dobrych książek, żeby kiedykolwiek napisać coś, co by mnie zadowoliło. Kay jest jednym z tych pisarzy, którzy skutecznie powstzymali mój rozwój pisarski

[Haletha]

Ziemniaki, nawet krojone w kostkę, to IMHO nie błąd. Swiat "Mozaiki" wbrew pozorom nie jest średniowiecznym Bizancjum, a uniwersum alternatywnym. Zdziwiła mnie natomiast notka na okładce "Tigany", informująca, że to mają być renesansowe Włochy. O ile w pierwszej książce Kay otarł się o rekonstruowanie rzeczywistych realiów (przynajmniej Bizancjum, bo wschodnie krainy wyszły już nieco gorzej;)), o tyle tutaj widzę najczystszą fantasy w zasadzie bez odniesień do historii.

[Martva]

Ziemniaków się musiałam czepić i już. To jest częsty 'błąd', nie wiem na ile świadomy - ale w całej masie książek fantasy o Celtach też wszyscy tam jedzą ziemniaki, co mnie rozwala.
Uniwersum alternatywne - z jednej strony tak, dwa księżyce etc, ale jednak Kay się stara trzymać realiów...
'Tigana' rzeczywiście najmniej historyczna jest, z drugiej strony chyba się opiera na jakiejś legendzie? Bo widzę tu podobieństwa do jednego z opowiadań Ani Brzezińskiej, tym o gobelinie.

[Haletha]

Ziemniaki w książkach o Celtach? O łaaa, to faktycznie niezła wtopa.
Podobieństw do Brzezińskiej jakoś nie zauważyłam, choć legenda głosi, że istnieją;) Natomiast Kay odbył w posłowiu (moim zdaniem całkowicie niepotrzebnym) spowiedź i wymienił źródła inspiracji.

[Martva]

Eeej, no motyw krainy, na którą wkurzył się władca-mag i zniszczył ją; kobieta pochodząca z tejże krainy, która postanawia się zemścić i zniszczyć tegoż maga, a następnie dziwnym zrządzeniem losu pojawia się 'iskrzenie'...? Nie da się nie zauważyć:)
Co do ziemniaków jeszcze; wiadomo, że jak akcja toczy się w Irlandii, to bohaterowie muszą jeść ziemniaki, no bo innego w końcu

[Martva]

'Pieśń dla Arbonne' za mną i podobała mi się. Bałam się że będzie tak nie do końca, jak 'Ysabelle', ale się nie zawiodłam, jak zwykle mamy zetknięcie dwóch kultur, jak zwykle mamy mnóstwo różnych emocji między masą ludzi, jak zwykle wszystko się powolutku rozkręca, ale jak już się rozkręci, to czytelnik przewraca strony i gryzie palce równocześnie. Miód.

[agrafek]

"Pieśń..." wydała mi się zbyt prosta jak na Kaya i zbyt przewidywalna. Ale to drugie może wynikać z faktu, że już się trochę w autorze oczytałem i odnajduję powtarzane wzory w jego powieści. Natomiast rozczarowali mnie "źli" w tej powieści. Dopiero na samym końcu główny zły zyskuje ciut głębi. W innych powieściach Kaya racje nie są tak jednostronnie ukazane jak tu.

[Iselor]

Lubię Kaya. Rozsmakowałem się głównie w Sarantyńskiej mozaice dzięki specyficznemu klimatowi. Tigana też była świetna ale gorzej ją zapamiętałem. Wciaż w domu leżą i czekają na ruszenie Ostatnie promienie słońca i Lwy Al-Rassanu.

[Rafał]

Do Kaya potrzeba mi dwóch rzeczy deficytowych: specyficznego nastroju i sporo czasu. Inaczej to jest jak chlanie niezłego koniaku z gwinta

[Romek P.]

Rafał, do listy dorzuć wydawcę nowych książek...

[Rafał]

Dorzucam, ale to niekoniecznie zła wiadomość, prędzej czy później wydawca się znajdzie, dobrze, że jest co wydawać

[idid]

Jak dla mnie to Tigana to skończone arcydzieło. Czytałem jeszcze Gobelin, który wydaje się dość przyjemny i momentami wciągający. Podobnie zresztą jak Pieśń - z pewnością nie tak dobra jak Tigana, ale i tak na wysokim poziomie.

[morham]

Faktycznie Tigana to jedna z tych książek do których można co jakiś czas wracać i odkryć nowy smaczek. Wyborna historia. Martva, całkiem trafnie to porównuje do tego miodu

Finovarski Gobelin też swego czasu czytałem i owszem - schemat tam goni schemat ale było to zdecydowanie czytliwe Tylko cały czas miałem wrażenie, że ta historia została zbyt skrótowo potraktowana...

[Luc du Lac]

[idid]

[morham]

Luc du Lac, to może to kwestia kolejności. Na FG trafiłem dość późno mając już spory bagaż innych książek fantasy za sobą - stąd może moje wrażenie schematyczności.

A co do skrótowości - nic na to nie poradzę... To jedna z rzeczy które doskonale zapadły mi w pamięć czytając FG - uczucie iż niektóre wątki powinny być bardziej rozwinięte bądź zostały potraktowane totalnie po macoszemu

Ale to świadczyło tylko i wyłącznie o tym iż FG mi się podobał i byłem ciekaw wielu według autora prawdopodobnie pobocznych spraw...

[Ice]

FG czyta się świetnie, ale jest tak zerżnięty z Władcy Pierścieni, aż zęby bolą.

[Luc du Lac]

[idid]

[morham]

Przez tą dyskusję na mój tablet trafił FG Aktualnie tom o drzewie czyli pierwszy.

Ice, też się nie zgodzę - to bardziej mam wrażenie iż z LOTR bardziej zrzyna Jordan na początku Kół Czasu.

Owszem - pewne elementy w FG się pojawiają ale zrzynką bym tego nie nazwał.

[idid]