[ketyow]

A Extensa wam się podobała? Trojka? To takie kolejne przykłady czegoś co nie ma wyjaśnialnego sensu, a nad czym piano zachwyty.

[Silaqui]

"Extensa" bardzo mi się podobała, na "Trojkę" mam ochotę od dawna, ale jakoś się czasowo nie składa...
Może inaczej: lubię, gdy opowieść ma jakiś cel. Fabularnie czy tez na poziomie pomysłu i/lub emocji. "Ślimak..." mnie pokonał, bo prócz negatywnych emocji (typu: cholera, jakbym czytała zapis rozmów w mojej drukarni) cały czas czułam, że i tak Strugaccy zostawią mnie z ręką w nocniku.

[Nocturn]

ketyow,
Dukaja akurat też lubię. Czytałem Extense i dałą mi dużo do myślenia.
Extensa jest kwintesencja pisarstwa Dukaja, tzn, jest ciezka naukowo, filozoficznie i emocjonalnie. Ale zadziwiająco w tym spójna.
Bardzo też możliwie, że jej nie zrozumiałem

Trojki nie kojarze, więc pewnie nie czytałem

[konopia]

nie trawię Dukaja, pisałem o tym wielokrotnie, nie jestem z nim kompatybilny, na siłę skończyłem inne światy i nie wiem po co.

Trojka - nie znam


mam tak jak Nocturn, że rosyjska jest mi dziwnie bliska, ale nie tylko, bo ja lubię fantastykę dnia codziennego generalnie, taką dziejąca się obok nas, zarówno w wydaniu wschodnim, jak i w wydaniu zachodnim, ten klima amerykańskich przedmieść z Dicka czy Sheckleya,
Serial Cudowne lata, czy te wszystkie filmy o rozterkach pryszczatych amerykanów grający w kosza, nie mogących załatwić partnerki na prom itp.
którymi karmiła mnie tv w ubiegłym wieku musiały nieźle wyprać mi mózg, nie wspomnę już o tych wszystko czarownicach jeżdżących na piecach czy latających w kotłach

[Fidel-F2]

Część ludzkości ma takie upośledzenie. Jeśli trafi na bezrozumny bełkot, natychmiast odnajduje w nim wyższe wartości i niecodzienną wrażliwość chociaż niczego nie rozumie, bo nie ma czego rozumieć. Rodzaj potrzeby widzenia siebie w roli nadzwyczajnej osobowości, maskowany kompleks niższości, nie pozwala na przyznanie się do niemożność zrozumienia. Nie jest w stanie ocenić czy przyczyną niezrozumienia jest fakt że to rzeczywiście bełkot czy że wina leży po stronie niemożności ich aparatu percepcji. Wybiera więc bezpieczny wariant i nie przyznaje się do niezrozumienia. Nawet przed sobą. Dzięki temu następuje autodocenienie i poczucie niższości zostaje zepchniete do podświadomości. Nie można jednak na tym poprzestać, by nie dało się świadomie autopodważyć tej logiki osoba taka czuje wyższość w stosunku do nierozumiejących matołów, politowanie dla nich. By koncepcja była jeszcze solidniejsza trzeba stać się gorącym orędownikiem wartości takiego bełkotu. Oprócz tego, że postępowanie takie uwiarygodnia koncepcję, można wtedy stale pobudzać działanie czynników poprawiających samoocenę. Problem polega na tym, że sytuacja jest nie do odróżnienia od sytuacji gdy utwór rzeczywiście jest trudny/specyficzny i możliwy do absorpcji dla nielicznych.

[Kruk Siwy]

Otóż to. "Ślimaka" nie przebrnąłem. Znudził mnie okropnie. Jednak kilka znanych mi osób, o których sporej inteligencji oraz braku zakłamania jestem przekonany twierdziło, że im się podoba. Przyjąłem do wiadomości, że Strugaccy tym razem nie nadawali na tych samych falalch co ja. Ale - nie nazywam tego kupą.

[Nocturn]

Fidel-F2,

uczono mnie na jakimś szkoleniu na ten temat
Pokazywano jak łatwo można zmanipulować statystycznym ludziem poprzez użycie kilku prostych tricków opartych o : autorytet, znajomych lub uderzając w delikatne struny samooceny (samouwielbienia). A internet w tym pomaga, bo teraz każdy może być(się czuć) ekspertem w każdym temacie. Tak sie teraz tworzy krótkoterminowe trendy i marki nastawiony na maksymalizacje zysku kilku bogatych ludzi, którym za mało. Wykorzystując właśnie "nierozumiejących matołów" z "maskowanym kompleksem niższosci".

A sztuka ma to do siebie, że kazdy zrozumie dzieło troszkę inaczej. Czy będzie matołem, egzaltowaną nastolatką, nabuzowanym małolatem, profesorem czy chłopkiem roztropkiem. I fajnie. Tylko nie z każdym sie da porozmawiać, a niektórych nawet posłuchać sie nie da.

[thinspoon]

[bio]

Przykładem takiego bełkotu jest Światło Harrisona, które doczekało się długich dyskusji i wielopoziomowych analiz. Dla mnie fidelowa kupa w czystej postaci. Czasem toleruję bełkoty, jeśli wciągną klimatem, wizyjnością, jakąś energią żywotną. Jak na przykład Wurt. Trojka bardzo mi się podobała za sprawą narracji, ale poległem w połowie, co nie oznacza, że kiedyś nie wrócę. Zaś Ślimaka nie pamiętam specjalnie, poza obrazem i klimatem. Kiedyś łykało się wszystko niemal, nawet Chruszczewskiego. Głodny górnik zje i stylisko od kilofa.

[RD]

[bio]

Ostatnio? W pewnym sensie ostatnio. Anna Karenina. Więcej po rosyjsku mi się udało, niż w przekładzie. Są takie bardzo ważne powieści, które nie zmieściły się w czasie. A czemu? Cholera wie. Bo inne się zmieściły? A miejsce ograniczone. Chciałbym jeszcze wrócić do kilku pisarzy. Pewnie nie uda się na czas. Wielkie mi co!

[Silaqui]

[Nocturn]

[Fidel-F2]

[nureczka]

[Silaqui]

[nureczka]

[Fidel-F2]

Właśnie, logiką posługuje się niewielki procent ludzkości a i to nie zawsze.

[Silaqui]

nureczka, Fidel-F2
a szkoda

[nureczka]

[Luc du Lac]

co wy baby godocie ?
nie bylibyśmy ludźmi ...

[Rafał]

I bardzo dobrze dla was, gdybyście ludzie byli naprawdę istotami logicznymi łatwiej by było wami rządzić.

[Silaqui]

Rafał, łatwiej? Toż przecież łatwiej rządzi się idiotami, a logika do idiotów nie pasuje

[Rafał]

E tam, najwięksi wariacji, jakich miałem zaszczyt poznać byli bardzo logiczni i przewidywalni. A czasem się trafiają

[ihan]

Poczwarka Doroty Terakowskiej. Polski Coelho. Od banałów aż kipi, wylewają się z każdej strony, a to jeszcze dodatkowo podlane jest sosem biblijno-mistycznym. Cóż bardziej banalnego niż yuppie, którzy zwlekali z decyzją o dziecku aż wybudują dom urządzony minimalistycznie (tak, tak, przestrzeń i wygaszone barwy to zło, bo wiadomo, że na pewno nowobogaccy dodatkowo kupują książki zwracając uwagę tylko by okładki się dobrze komponowały) i będą w odpowiednim wieku, by statystyki korelacji między wiekiem matki a zespołem (pardon, DS. czyli syndromem Downa) Downa ładnie autorce zagrały. Cała książka to zgrane klisze, luksusowa klinika porodowa, piękny dom, ojciec dobrze zarabiający i koniecznie w zarządzie firmy, bo wiadomo kadrze menedżerskiej tez trzeba dokopać. Z drugiej strony Adam, ojciec to rzeczywiście wyjątkowy idiota, skoro przez 8 lat od narodzin dziecka nie potrafi znaleźć informacji, że trisomia, jeśli jest dziedziczna (tak, zdarza się w przypadku mozaikowej formy) to jest to niezwykle rzadki przypadek i jeśli go to dręczy to sprawdzenie tej ewentualności jest dosyć łatwo wykonalne , po drugie, będąc z racji wieku w grupie ryzyka, będąc człowiekiem zamożnym nie zapewnia żonie badań prenatalnych. Nie doczytałam do końca, bo jednak tania ckliwość i banalność mnie pokonały. A gdyby autorka nie szła po linii najmniejszego oporu? Gdyby matka była 18-latka, bo statystycznie większość dzieci z zespołem Downa to w tej grupie wiekowej, ze względu na ilość ciąż kobiet młodszych. Gdyby miała problem z dostępem do lekarza mieszkając na prowincji choćby, gdzie do najbliższej kliniki przyzwoitej trzeba się tłuc busem z trzema przesiadkami, gdyby dziecko cierpiało na typowe choroby towarzyszące ( w książce jedynymi objawami są: ślinienie się, brak kontroli załatwiania potrzeb fizjologicznych i opóźniony moment samodzielnego chodzenia i mówienia) i musiało przejść kilka zabiegów kardiologicznych choćby.
Koszmarnie spłycająca książka i banalizująca problemy osób z niepełnosprawnym w rodzinie. Ale rozumiem, że taka prawdziwa, bez wyciskającego łzy z oczu happy endu, i gorzej by się sprzedała i gorzej byłaby przyjęta przez ordo Iuris. Moim zdaniem, nie warto czytać. Osobiście planuję autorkę omijać szerokim łukiem.

[Romek P.]

Nie znam tej książki, ale... bierzesz poprawkę na to, że ona została napisana niemal dwadzieścia lat temu i to co, dziś jest kliszą, wtedy nie było? Że dziś badania genetyczne są jakby deczko łatwiejsze niż dwadzieścia lat temu?
Jeszcze raz: nie bronię książki, bo nie znam, ale czasem widzę, jak starsze książki mają pod górkę tylko dlatego, że są starsze

[ihan]

Biorę. Powiedzmy, możliwość dziedziczenia przez mozaikowość wtedy mogłaby nie być znana, czyli raczej w drugą stronę. . Bohaterem nie jest kmiotek, tylko facet na stanowisku, z kasą.

[Luc du Lac]

Czytał ktoś Angusa Watsona i jego "Żelazną" trylogię? Dobre toto?

[Fidel-F2]

Dziwny wątek sobie wybrałeś

[Luc du Lac]

właśnie dostałem od gwiazdora - więc nie przeczytane
mój wybór książek nie zawsze pokrywa się z upodobaniami teścia... więc podchodzę ostrożnie do cyklu.