[Haletha]

[gorat]

Eee... Co to jest i skąd się wzięło? Nie widzę uzasadnienia dla dość nietypowej formy zapisu.
Łeb mnie boli i czas wreszcie do domu wracać.
Pa
Za parę godzinek będę...

[Margot]

Zacytowane. A moderator lub admin nie mógł po prostu wyciąć i wrzucić??
Haletho, strasznie sie musiałaś przy tym napracować!

[Harkonnen2]

[Logan]

Haletho, podziwiam trud i wysiłek. Na przyszłość piszcie pw, a wydzielę odpowiednie posty do nowego tematu.

[mawete]

Ja też zawsze "na dwór" mówiłem... i nie zamierzam tego zmieniać...

[Argael]

Ja też mówię "na dwór". Hihi, a jak się zdziwiłem, jak w Krakowie pierwszy raz usłyszałem "na pole". Na początku w ogóle nie wiedziałem, o co im chodzi, jakie pole w środku miasta? Do lodów borówkowych też się musiałem przyzwyczaić.

[Margot]

Znalazłam pewien futurystyczny tekst Wawrzyńca Podrzuckiego. Tekst jest ocalony z FF przed reaktywacją po krakersowym napadzie, więc tylko tutaj się pojawia. A mówi właśnie o potencjalnym rozwoju języka polskiego (??).

To tak w nawiązaniu do postu Harkonnena - przypomniało mi się
Tytułem wyjaśnienia, tekst pochodzi z dyskusji o nagrodach, ale, jak to na forum, zboczył nieco w kierunku zupełnie innej fatastyki
______________

Po śmierci, jako Wielce Zasłużonemu dla Literatury, będzie się Autorowi należała jakaś dęta mowa nad grobem. Jako że wygłoszą ją za kilkadziesiąt lat, język polski będzie trochę inny niż teraz, ale dobrze już dziś się z nim oswajać, żebyśmy się z wnukami dogadać mogli.
Oto moja skromna propozycja takiego peanu:

Drodzy zebrani, belowowani bracia i siostry, aficjonadowie artów wzniosłych i niezłomni orędownicy progresu na niwie kooltury i literatury, jakoż szmiry i chałtury, co to od lat już kilkudziesięciu starem pierwszym na hewenie naszych wielkich dokonań glaruje i znakiem przewodnim na bannerach naszych jest!

Mornujemy w tym dniu glumowatym a bolesnym okropny lost w personie ukochanego Barda naszego i jednego z największych prekursorów uphewalu, co to się za życia naszego w literackiej materii stejkplejsował. On ci to, duch asertywny i nonkfor... nonrokf... eeee, luzacki, poszedł boldliście za głosem hartu tudzież nosa i submisiwszy się najważniejszemu rulowi w przyrodzie, to jest rulowi podaży i popytu, osiągnął w końcu najniższe niziny alias najwyższe wyżyny z dziedziny pisarskiej popeliny.

Beginował skromnie acz uparcie, dzampując do tendencyjnie wysokiej poprzeczki. Atoli w sam czas kilka helpfulnych handów wyciągnęło się ku niemu i poprzeczka została mercyfulnie obniżona najpierw do kilku łatwych centymetrów, by za następnych lat kilka zupełnie w kałuży legnąć.

Brejktruchem w karierze Misia, jak wszyscyśmy go pieszczotliwie nejmowali, była nagroda "Przepustki do Kapustki". W tym miejscu chciałbym z całym pałerem underliniować, że plotka, jakoby nagrodę przyznano Mistrzowi w wyniku zakładu o browca pomiędzy dwoma z członków jury jest kompletnym bólem szytu!
Znamienite gremium doceniło, jakżeby inaczej, ponadtajmowy dymens dzieła, uzasadniając to frazami znanymi nam dzisiaj wszystkim na pamięć:

"Za to, że z niezwykłym oddaniem pomógł wydobyć się kilku ludziom z finansowego dołka. Za tak głęboko w tekście ukryte walory literackie, poznawcze oraz edukacyjne, że nawet nam, krytykom zaprawionym i znawcom oczytanym, nie udało się ich dostrzec. Za niezwykłe wyczucie ducha współczesności wyrażającej się w cwaniactwie, hochsztaplerstwie i koniunkturalizmie, w hołdowaniu najmniej wybrednym potrzebom ogółu, lenistwie intelektualnym oraz pochwale miernoty. Za wielki słuch literacki, a zarazem głuchotę wewnętrzną. Za nowoczesne podejście do znanej maksymy 'carpe diem', które w przekładzie rzeczonego pisarza oraz całego jego mecenatu oznacza 'nażryj się do obrzydzenia dzisiaj i pieprz to, co będzie jutro' ".

Belowowani moi, cóż więcej mogę jeszcze dodać? Mistrz i jego kontemporalni utorowali nam rut, po którym pewnie i sejfowo kroczymy. Dzięki takim, jak on, rajtować może dziś każdy, a fantom krytyka literackiego bezreturnowo łokował w przeszłość. No bo któż teraz ośmieli się nas krytykować? Któż by potrafił? Wszak pokolenie, które groł-apowało na dziełach Mistrza nie rozumie już zdań bardziej skomplikowanych od "Ala ma, k**wa, kota", o książkach zaś wiedzą tylko tyle, że "książki" to księża rodzaju żeńskiego i interesują się nimi jedynie wtedy, kiedy łokują w mini-sutannach. O co zresztą cały tajm brejwnie walczyliśmy. I udało się, moi belowowani, udało się jak cholera!

Uczcijmy memor naszego Misia minutą silensu.

[Gustaw G.Garuga]

Ja nie z Krakowa, tylko z Bielska, a długo jedyną znaną mi formą było "na pole". Kiedy w końcu zdarzyło mi się podczas lektury trafić na "na dwór", to tak samo jak Haletha kontestowałem zwrot od strony logicznej i architektonicznej. Wbrew jednemu znajomemu, który wywodził uczenie, że "na pole" to mówią potomkowie ludnosci wiejskiej, a "na dwór" szlachty, nic przeciwko "na dwór" nie mam, choć nadal mówię i piszę wyłącznie "na pole". Jeżeli to nawet jest pewien regionalizm, to czemu nie używać go i w pismie? Szkody nikomu nie czyni a słownictwo czytelnikom może wzbogaci.

NB - którego z powiedzeń używacie w sytuacji niemożności dogadania się z rozmówcą: "ja o niebie, ty o chlebie", "ja o kozie, ty o wozie", "czy "ja o powidle, ty o motowidle"? (dla wyjaśnienia - pierwszej formy używam od dziecka, drugą usłyszałem od wykładowcy-katowiczanina, który z kolei nie znał pierwszej, a trzecia padła w Polskim Radiu).

[Margot]

Najzabawniejsze jest, że znając wszystkie trzy, chyba żadnej nie używam w mowie potocznej. Za to najczęściej słyszę pierwszy zwrot => wiadomo, Wrocław => zazwyczaj wychodzi tu inaczej niż np. na Śląsku Górnym (czyli po tutejszemu: na Ślunsku, z artykulacją nosowego u, którego tutaj zapisać nie mogę).
Ciekawe, czy jakaś opozycja (przejawiająca się w języku) istnieje między Górnym a Dolnym Śląskiem...?
Teraz mi się tak nasunęło, bo:
a. dość powszechne jest we Wrocławiu "znielubienie" gwary górnośląskiej - nie z powodu antypatii do użytkowników tejże, lecz dla jej twardego brzmienia;
b. dolnoślązacy wymawiają miękko, lekko zaciągając z kresowa, natomiast górnośląska artykulacja jest twarda => słychać od razu, gdy Katowiczanin i Wrocławianin rozmawiają - nawet rytmika i intonacja jest różna;
c. przysłowia i zwroty frazeologiczne zazwyczaj się "nie zgadzają"
d. zupełnie inne protezy językowe używane są przez obie grupy - na Dolnym Śląsku częściej eee..., na Górnym - yyy, o zwrotach protetycznych, kolokwialnych i regionalnych nie wspominając (tutaj: ja Cię kręcę, proszę ja Ciebie, etc., - tam: nieobecne tego rodzaju zwroty bezpośredniej bezczelności wskazujące na większy dystans do rozmówcy, nawet przy luźnym dialogu).

Oczywiście, teza pewnie naciągana. Ale takie wrażenie gdzieś mi przylazło i nie chce odejść

Notabene: jak Harkonnen, całe życie wychodziłam świadomie na dwór, a na pole wyłącznie na wsi, gdzie też szłam na dwór, chyba, że do pracy, wtedy szło się w pole

[Gustaw G.Garuga]

[Harkonnen2]

[Teofil]

[Czereśnia]

Ludzie obdarzeni wieksza wyobraznia to wychodza "na pole do popisu"

W moim otoczeniu nikt nie mowi "na pole", jak chce sie wyjsc z domu, to mowi sie "wyjsc na dwor"; czasem nawet "jaka pogoda na dworze?" dwor stal sie chyba synonimem zewnetrza

[Harkonnen2]

[Ziuta]

[Gustaw G.Garuga]

"Gie" kontra "Ge" to cała wojna. Podobno "powinno" być "ge", bo "gie" to rzekomo błędne zmiękczenie czy cuś. Znam takich, co zamiast "Giertych" mówią "Gertych", bo tak im zmiękczone "g" nie pasuje, że nawet na pisownię nie zważają...

[Margot]

[dofo]

[Margot]

Z tego, co pamietam, były dwa tłumaczenia Roberta Stillera (nie jestem pewna nazwiska, jeżeli pomyliłam, przepraszam Translatora) => jedno z naleciałościami rosyjskimi, drugie - z angielskimi...

[dofo]

Dla uscislenia - wersja z amerykanskimi nalecialosciami to Anthony Burges - "Nakrecana Pomarancza". Wydana w 1999 przez Wydawnictwo Etiuda. Tlumaczyl Robert Stiller.

dla Margot

[Margot]

No, do głowy mi nie przyszło, że można nie wiedzieć, kto jest autorem "Mechanicznej pomarańczy"
Naprawdę trzeba uściślać?

Czyli, dobrze pamiętałam, że były dwa tłumaczenia - rosyjskonaśladowcze i amerykanizujące, tego samego tłumacza (udało mi się zapamiętać nazwisko translatora! hurra!).

[Ziuta]

Na czwartej strony okładki wydania angielskonaśladującego znajduje się informacja, iz Stiller pracuje nad kolejna wersją, tym razem pt. bodajże "Sprężynowa pomarańcza" (jaki tym razem język bazowy? Niemiecki? Polzki blOgUjĄcyh sExxoLaTeK?).

[Margot]

Wychodzi, że tę powieść można przetłumaczyć na wiele sposobów
Może teraz będzie wersja oparta na japonizowaniu?? Albo dialekcie mandaryńskim?

[Argael]

Hehe, z tym dialektem mandaryńskim byłoby trudno, chociaż pomysł ciekawy Trzeba by wtedy zmienić tytuł na "Mechaniczna mandarynka"

[Max Bohdanowski]

Przeczytalem caly temat z wielkim zainteresowaniem! Zgadzam sie z opinia o tym, ze w pewnych tekstach calkiem dopuszczalne sa "regionalizmy", ale tylko w takich, gdzie osoba lub wydarzenia sie nawiazuja do konkretnego regionu.

Na przyklad: czy wiecie, ze w jezyku rosyjskim istnieje kilkanascie regionalnych odmian tak prostego slowa "Co"?

Klasyczne brzmi jak "Czto".
Ale w rozmowie brzmi jak "Szto".
W Dniepropetrowsku mowia "Szo"
W roznych regionach bylego Zwiazku mowia: Czio, Czego, Czewo, Czawo, Czo, Cziwo...

Jasne, ze w tekstach ksiazek generalnie sie pisze "czto". Ale w jakims opowiadaniu o ludziach z polnocy pisarz zwykle pisze dialogi w ten sposob, w jaki zwykle rozmawiaja owi ludzie. Tez sie rozumie, ze jakis Szkot Dunkan McLaud nie moze mowic z akcentem Moskiewskim lub Riazanskim

[Max Bohdanowski]

Co dotyczy Anthonyego Burghesa, wiadomo, ze uzyl rusyzmow jako wyrazow slangowych. Nasz tlumacz podszedl do tego z poczuciem humoru i bez zbednego wysilku. Tlumaczyl ksiazku w latach 80-tych, kiedy byla fala drobnego przedsiebiorstwa, zwana Kooperatywy. Aby ludzie chcieli kupowac owa (czesto paskudnej jakosci) produkcje, zdobiono ja napisami "cudzoziemnymi". Dla ludzi, ktorzy przez cale zycie kiepsko czytali cyrylica, lacinica wydawala sie luksusowa bajka zamorska. Kazdy lecial na te "Abibasy", "Pamy" i inne Riboki jak motyl na swieczke. Wiec tlumacz po prostu napisal rosyjskie slowa lacinica i zabrzmialy jako wyrazy slangowe
To tak, jakby po polsku "szybko" napisac "sheebco"

[Margot]

Z rosyjskiego pamiętam, że wymowa riazańska i moskiewska różnią się "akaniem" => jedni wymawiają np. Maskwa, a inni Moskwa. Bułyczow napisał nawet opowiadanie z cyklu o Wielkim Guslarze, w którym żart polegał na rozbieżnościach w wymowie właśnie (bohater chciał ukraść środek na otyłość, ale ponieważ "akał" i wymawiał "atyłość", pomylił szafki i wziął lekarstwo na coś zupełnie innego )
Niestety, po polsku nie da się tego dowcipu przetłumaczyć => nie mamy odpowiedników