[Martva]

[RaV_Gluchowski]

Odnośnie "soku jabłkowego" - De gustibus non disputandum - czyli jeden lubi ogórki, drugi ogrodnika córki , Są różne plemiona męskie, ale plemię Napędzanych Testoteronem rzadko uznaje sok jabłkowy saute za rzecz poważną, nawet jak jakiś kolega jest na odwyku i musi, to reszta chichocze w rękaw.
W opowiadaniu Agniszki Szady - gdzie ten "sok" się tak wdzięcznie pojawił, wszystko tak trochę jak w powieści Adama Bahdaja przebiegało - co nie znaczy że źle - część obyczajowa opowiadania (mimo "soku") kupuję, nomen omen, bez zapijania.

PS
Z dawnych lat przypominam sobie zawołanie plemienne Testosteronowców (w fantasy - Conanowców) - WUTKA I ŻŃEŃCIE

[charande]

[RaV_Gluchowski]

charande, Kiedy, tak naprawdę, ta opowieść o różnych plemionach to ściemka - Napędzany Testosteronem jest cały ród męski !!! Owszem, podstępni jesteśmy i chytrzy, widząc, ze pohukiwanie czy szarpanie za warkocze nie przynosi pożadanego skutku, potrafimy zmienić taktykę i trochę poudawać kulturalnych intelektualistów, ale w głębi każdego Jekylla drzemie Testosteronowy Hyde !

Wracając znowu do Hrabine - atawistyczny lek - no, fakt . Chyba dlatego niektórzy lubią horrory No i sportowy (testosteron!) element wyzwania ! jak mawiał tow. Gierek "pokożcie, co potraficie" (Hrabino)

[Fidel-F2]

[charande]

RaV_Gluchowski, oj, ja raczej zostanę na stanowisku, że nie w każdym mężczyźnie drzemie ukryty Conan. Tak jak nie w każdej kobiecie drzemie ukryta Yennefer

Edit:

Fidel, odniosłam się do tych wypowiedzi w dyskusji:

[nureczka]

[RaV_Gluchowski]

charande, też się czasami łudzę, że nie każdy facet to Konan, ale jak czasami człowieka poniesie To czy Owo, to potem aż się sam przed soba ze wstydu i smiechu pozbierać nie może.
Ale, jak słusznie zauważyłaś - istotą jest nie permanentny stan zidiocenia, a okresowe "miewanie" napadów Samczości - taki rodzaj męskiej malarii .

A żeby ten jakże interesującey, ale mocno offtopikowy wobec literatury wątek nieco ściągnąć w okolice opowiadaniń z numeru 66 - często gęsto taką "gorączkę" potrafi wywołać osoba pokroju Hrabiny.
I za kreację tej bohaterki dla Autorki opowiadania duży plus (choć za słabą i niezborną linię fabularną tudzież żenujące chomiki nie ma PUNKTU)

pozdrawiam !

[Martva]

[RaV_Gluchowski]

"żenującość" chomików to naturalnie wyłącznie mój subiektywny odbiór - a żenujący jest w nich infantylizm koncepcji (to również moja wysoce indywidualna ocena) - co, zwłaszcza wobec tak krwistej i ostrą, czerwoną kredką zarysowanej postaci, jaką jest Hrabina, stanowiło silny, a nie poprawiający oceny opowiadania, kontrast.

Reasumując - książkę o Hrabinie kupiłbym z zainteresowaniem, ksioązki o chomikach nie kupiłbym.

pozdrawiam !

(potencjalny) Czytelnik

[Martva]

Chyba nie widziałeś jak krwisty i ostry potrafi być wściekły chomik. Chyba powinieneś mieć nadzieję że nigdy się nie dowiesz.

ED. maleńki przykładzik:
http://www.youtube.com/watch?v=ADRoRlR6W4o

[RaV_Gluchowski]

Martva, jak już muszę się dowiadywać o krwistości i ostrości, to w miejce chomika zdecydowanie wybieram Hrabinę (oj, znowu temat ściąga niebezpiecznie w Grząskie Tereny Podmokłe...)

[cranberry]

Olympus Mons - przeczytałam z przyjemnością i daję (jedyny w tym numerze) PUNKT. Za sam pomysł (wspinaczka + wyprawa w kosmos) u mnie duży plus, zrealizowane sprawnie, lekko. Może nie wszystkie przerysowania do mnie przemówiły, ale świetne przegaduszki alpinistów, no i postać Blu (tak ładnie stopniowo wprowadzana). Faajne.

Szkoda, że na okładce nie ma pełnego tytułu, niby rozumiem, że długi, ale wycięto z niego to, co najważniejsze, czyli nazwę góry.

Nie wiem, gdzie to powinnam napisać, więc napiszę tu - i tym razem bardzo mi się podobały wszystkie ilustracje, zwłaszcza do "Kuriera".

Edit: dopiero teraz czytam komentarze do Olympusa, bo wcześniej nie chciałam sobie spoilerzyć. I tak, zgadzam sie z Ceridwen, że Kukułka vs Herakles to była jak najbardziej klasa Dla mnie właśnie konwencja mityczno-baśniowa, gdzie jeden bohater zagina drugiego w kompletnie odjechanej, nierealistycznej rywalizacji. Mnie scena z Heraklesem osłodziła przegięcia z wchodzeniem na Eiger z ręką przywiązaną do nogi - niby rozumiem dowcip, ale dla mnie przegięcie

[RaV_Gluchowski]

cranberry,
Widać, każdyu ma swój limit tolerancji na humorystyczne przegięcia opowiadania - ja Eiger zniosłem (choć próba wyobrażenia sobie tego mnie rozłożyła na łopatki), ale Heraklesa już nie, Panie inaczej De gustibus, omja ocena niezmienna, opowiadanie udane, ale o kroczek za mało na punkt (i tak wyraxnie wygra z moim faworytem "Kurierem")

pozdrawiam

[hardgirl123]

jedynie opowiadanie Czarne koty mi się podobało. Pozostałe były albo koszmarnie nudne, albo godne politowania

[Martva]

[Fidel-F2]

Martva, podła jesteś

[hardgirl123]

opowiadanie Kurier - beznadziejna i żenująca akcja, postaci o skrzywionej psychice.
opowiadanie Dzień... - doczytane do połowy, totalnie niestrawne,
opowiadanie Trucizna - oklepane i przydługawe
opowiadanie Hrabina i nocołaki - pomieszanie infantylizmu, świata magii z wyuzdaną erotyką - jakoś mi to się gryzie.

[shenra]

[cranberry]

[RedActor]

[hardgirl123]

tak, tylko że tu było to toporne opisanie samca ze stolycy albo inszego człowieczka który myśli że jest nie wiadomo kim,
literatura Pilipiuka jest sama w sobie irytująca i pisana jakoby tylko dla kasy

[RedActor]

Czy toporne, można się spierać, mnie akurat się podobało (mimo że było to wtórne). To już kwestia gustu.

A co do bohatera to nikt nie zabroni autorowi opisać "samca ze stolycy albo inszego człowieczka który myśli że jest nie wiadomo kim". Jeśli zrobi to dobrze, to czemu nie? na pęczki jest takich bohaterów w literaturze, których nie da się lubić, ale nierzadko są bohaterami zacnych dzieł. Że przywołam chociażby Juliana Sorela z "Czerwone i czarne" Stendhala.

[Fidel-F2]

[RedActor]

A to czemu?

[Fidel-F2]

bo poza stosownymi filologami nikt pewnie tego nie czytał i podciąłeś pęciny pegazom

[dalambert]

[RedActor]

[nureczka]

[Fidel-F2]

i pewnie oglądali pomiędzy X-menem i batmanem