[A. Pilipiuk]

dobra - może byłem przedwcześnie dojrzałym 11-12-13 latkiem. (cześc moich kumpli też, pozostałych taktowaliśmy jako naiwniaków i/lub idiotów).

*

Nie było we mnie "zgody na zastany stan rzeczy". Była rozpacz, bunt, świadomość nienormalności sytuacji. Chęć wyrwania się. Biegu.

Także chcęć znalezienia rozwiazania. Wyjścia. Znalezienia metody AKUMULACJI WYSIŁKU DLA PRZYSZŁOŚCI. Tzn. wymyslenia czegoś co pozowli na zmianę. Robienia czegoś co po latach da efekt. Nie umiem tego wyjaśnić. Chodizło mi wtedy o to że muszę sobie wymyślić zajęcie na którym skoncentruję wysiłek. Któremy poświęcę godziny dziennie przez lata ale za to kiedyś zaprocentuje.

Nie miałem kasy, narzędzi, możliwości - tylko umysł i trochę czasu. Postanowiłęm że nauczę się pisać książki. Zostanę pisarzem. Coś zarobię albo drapnę za granicę. Zważywszyże opracowałem ten plan w V klasie podstawówki i konsekwentnie go zrealizowałem świadczy o tym że chyba faktycznie byłem inny niż reszta. Moi kumple nie myśleli w tych kategoriach. Większość w ogóle nie myślała o przyszłości. Byli i tacy któzy nie myśleli wcale.

*

Kryzys oznaczał oczywiście brak suszonej kiełbasy, bananów czy czekolady. Kryzys sprawił że ubranie się po ludzku było wyzwaniem. Ale nie tyko o to chodziło.

Miałem różnych kumpli. I takiego który miał dla siebie parę metrów sześciennych bo rodzina 6 osób gdzieździła się w dwu pokojach i takiego który mieszkał w bliźniaku (czyli na owe czasy w wypasionej willi). Byli tacy którzy mieli gorzej niż ja i tacy którzy mieli ciut lepiej.

Nie porównywałem warunków mieszkaniowych, choć z filmów wiedziałęm jak żyją amerykańce czy mieszkancy RFN. Po prostu wcześnie uświadomiłem sobie że my Polacy żyjemy w nędzy i co więcej jednostka nie ba specjalnie szans zmienić ten stan rzeczy.

Bolało mnie co innego. O przydziale mieszkań decydowały gremia. Teoretyczne były pewne zasady i kryteria ale w praktyce panowała daleko posunięta uznaniowość. Znałęm ludzi autentycznie pokrzywdzonych przez system którzy latami płacili składki w spółdzielniach i żyli w koszmrnych norach czekając na przydział, jak i znałem ludzi którzy potrzebowali mieszkania i je dostawali nieomal od ręki

Doskwierało mi nie to że żyje się na parszywych blokowiskach ale to że będzie się na nich żyło bo ktoś podjął taką decyzję i można na rzęsach stanąć ale się tego nie zmieni. Że róznica polega tylko na tym czy ma się dwa pokoje czy trzy. I że bedzie się zyło w miejscu gdzie spółdzielna przyzna lokalizację. I będzie się chodizć do szkoły tej która wynika z rejonizacji.

Bo nie byli tego w stanie zmienić nawet dzielnicowi potentaci. W blokach żyli ojciec mojego kumpla z klasy "taksówkarz" (czytaj ubek), ociec drugiego prtyjnniak-dyplomata i ojciec trzeciego milicjant który w 1986-tym lekką reką wydał 7 melonów na nowego warburga.

A to byli ci półbogowie, zbliżeni do kręgów Władzy. Nadludzie. Zwykły cżłowiek mógł latami bulić przedpłaty na samochód i nigdy się go nie doczekać. Zwykły człowiek mógł być od dziecka zapisany do spółdzielni mieszkaniowej i nigdy nie dostać wymarzonej kawalerki.

W drobiazgach - widać bylo że jesteśmy niewolnikami, a nieliczni awansowali na obozowych kapo ale podobnie jak my siedzą za drutami.

rozumiałem to mając 12-13 lat. o tym są pierwsze wersje "Norweskiego Dziennika". O buncie, ucieczce, niezgodzie, konspiracji, odwecie...

*

Nie doskwierał mi brak komputera - bo czasem chodziłem pograć od kumpla - choć graliśmy niewiele - były ciekawsze rzeczy do roboty.

A brak video doskwierał mi o tyle że słyszało się o paru fajnych filmach ale nie było żadnej okazji ich obejrzeć. (nie, nie chodzi o filmy w kolorze cielistym).

Doskwierał mi szczególnie brak książek o których wiedziałem że istnieją ale nie przekładano ich na polski, lub wydano przed wojną i już potem nie wznawiano.

*

Paszport to dla mnie symbol wolności. Becenny artefakt oznaczajacy że nie jestem niewolnikiem. Że mogę plunąć władzy pod nogi i tak jak stoję w ciągu jakichś sześciu godzin znaleźć się poza zasiegiem jurysdykcji III/IV RP.

Co parę dni sprawdzam czy jest na miejscu w szufladzie. Taki odruch. Od kiedy /zdobyłem paszport w 1989-tym jestem o wiele bardziej szczęśliwy i dużo spokojniejszy.

Nie zrozumiecie.

*

Jestem człowiekiem wolnym. Pracowałem nad zerwaniem łańcuchów od kiedy uświadomiłem sobie że jestem niewolnikiem. Wieksozśc moich rówieśników odpadła już na tym etapie. Nie dostrzegali kajdań.

To co widzieli w Pewexie czy na zagranicznych filmach było dla nich luksusem a nie naturalnym stanem rzeczy. Ci najcwańsi próbowali zdobyć kasę drobnymi handelkami. Byli i tacy którym rzeczywistość doskwierała ale nie potrafili tego ubeać w idee. Bunt polegał w ich mniemaniu na noszeniu pacyfek bo czegoś milicja na Pradze potrafiła za to przylać. Miałęm też kumpla punka - to dopiero był idiota...

Ja byłem inny. Szukałem wyjścia z matni. Znalazłem. Wymyśliłem plan. Realizowałem. Być może poległbym w walce. Na szczęście w międzyczasie zmienił się świat.

*

Patrzę inaczej niż Wy. Pełniej? Mądrzej? Głebiej? nie potrafię ocenić.
Ale inaczej. Parę rzeczy w życiu przewidziałem. Parę razy próbowałem doradzać ludziom. Zazwyczaj moje rady ignorowano. Czasem okazywało się że miałem rację

zdołałem pokierować swoim życiem. Chyba lepiej niż większość znanych mi 36-latków. Są jednostki które osiagnęły więcej. (mam na myśli tych którzy osiagneli to pracą a nie fartem lub mieli bogatych rodziców).

są ludzie mądrzejsi odemnie i nie obrażam się o to. Chcę być na tyle mądry i przewidujący by nie dać się ponownie zakuć w kajdany. A "kto jest durniem umrze jako niewolnik"

[Fidel-F2]

[A. Pilipiuk]

ne panymaty polskoho

[Fidel-F2]

nie mój problem

[dalambert]

A. Pilipiuk, patrząc po Twoich dokonaniach wychodzi na to, że Ty jesteś wyjątkiem, czy się to komuś podoba czy nie. Ilu było w historii literatury pisarzy którzy postanowili pisać już w wieku 12 lat , no może sporo, w okresie dorastania różne rzeczy ludziom przychodza do głowy, ale ilu to się udaje zrealizować?
Po za tym masz niesamowitą pracowitość i talent - to nie często chodzi w parze, a wkurza bliźnich.
Czasami jak się Ciebie czyta to szlag człowieka trafia żeś nie napisał czegoś wolniej, a dokładniej, że walnąłeś kolejnego skecza o Jakubie , a nie opowiadanie dopracowane w szczegółach, , że ledwo Ci pomysł zaświtał to już w druku!
Coż to też jest ewenement, ale włąśnie przez unikatowość tego egzemplarza, jego rady odstają od przeciętności - więc miło się je czyta , ale ...

ps. Fidel-F2 fipam pupam pacefam upam piip

[Fidel-F2]

[A. Pilipiuk]

[terebka]

O tak! Te miliony czytelników i sprzedanych egzemplarzy są tego najlepszym świadectwem. Ty się po prostu lubisz użalać nad sobą, A. Pilipiuku

[baranek]

jesteś Andrzeju jednym z moich ulubionych pisarzy i jednym najmniej lubianych felietonistów. dziwne, bo przecież to to samo pióro. w sensie - klawiatura.

[Witchma]

Szkoda, że nie ma opcji "żaden z powyższych". Mój skromny umysł chyba nie ogarnia myśli, które chcieli przekazać w tym miesiącu publicyści.
Punkt dla Grzędowicza.

[A. Pilipiuk]

[Maxencius]

[A. Pilipiuk]

a mój tata (rocznik '38) w wieku lat nastu miał schowany karabin i rewolwer.

I mi brakowało - bo jakbym miał to bym kropnął killku komuszków...

*

Ergo:

Dzieci powojenne miały spluwy.
Dzieci obecne mają kompy i paszporty.

A ja miałem tylko dobre pomysły...

[Kasiek]

Mój tata (rocznik 39) nie miał karabinu i był szczęśliwy.

[Jotha]

Cebula - rżnąć, nie rżnąć... rżnąć jak się umie? Tylko co z tego?
Pilipiuk - po pierwsze Praga nie jest parszywiutka. Po drugie przez takich, co nie rozumieją potrzeby istnienia regulaminu pracowni fizycznej to potem są katastrofy smoleńskie. Po trzecie - nadzieja... no dobra, odpuszczę.
Domagalski - jak miałem kilka lat i pojawiła się telewizja, to byli tacy, co wieszczyli koniec książek, chociaż program wtedy był jeden, krótki i do d... Tymczasem moje starsze siostry czytają książki, ja czytam książki, mój trzydziestokilkuletni siostrzeniec i jego urocza małżonka Basia czytają książki i nawet dwunastoletnia bratanica mojej Pani czyta książki.
Może znikną drukowane, ale książki, były, są i będą...

Jedyny Grzędowicz napisał publicystykę. (I pewnie większość weźmie ten tekst za obronę palenia )

[A. Pilipiuk]

[dalambert]

Albo przynajmniej korkowiec

[A. Pilipiuk]

[A. Pilipiuk]

[Jotha]

[Profan]

Ode mnie głos leci na Domagalskiego i Pilipiuka.

'O rzeczach ważnych' - Imo najlepszy felieton numeru. Fajnie się czyta cudze 'biografie', no i ten... trochę widzę siebie teraz w tym piętnastoletnim Pilipiuku...

'Czytelnicy - wymierający gatunek' - W stu procentach zgadzam się z przemyśleniami Domagalskiego, ale jest tu lekki błąd adresata. Ludzie czytający SFFH, to w większości tacy właśnie dziwacy czytający książki na dworcu (a myślałem, że tylko ja tak mam), więc na niewiele nam się zdadzą konkluzje o złej młodzieży polskiej.
Owszem, jest zła. Ale mam nadzieję, że takich dinozaurów książkowych jak ja jest w Polskich gimnazjach wystarczająca dużo, żeby książki nie 'wyginęły'.

[dziko]

[Fidel-F2]

[Agi]

[A. Pilipiuk]

Fidel sprawdź sobie proszę w którym roku ukazała się książka M.Lepeckiego "Sybir bez przekleństw".

Do uzyskanego roku wydania dodaj 5 lat.

Załapałeś?

nie chcę pisać bardziej łopatologicznie bo się inni czytelnicy obrażą.

[Fidel-F2]

czy to leczy z debilizmu?

[A. Pilipiuk]

nie wiem, ale nie upadaj na duchu

[dalambert]

Panowie Pilipiuk i Grzędowicz - obaj macie rację i po punkcie , choć i tak niczego to nie zmieni

[Nitj'sefni]

Niby wszystkie felietony czytało się bez większego problemu (no, może oprócz Cebuli), ale żaden z nich niczym specjalnym mnie nie zachwycił, ani nie zaskoczył. Łatwiej by było wytknąć minusy, niż plusy, ale to w większości zostało już napisane przez moich, hmm... przedspamerów. Ja się ograniczę do przyznania punktów - Pilipiuk, Domagalski, Grzędowicz.

[mBiko]

Domagalski.