[Agi]

Martva, Twój tekst bardzo mi się podobał i od strony językowej i fabularnej, z wyjątkiem ostatniego akapitu. Tak dobry pomysł, aż prosił o bardziej finezyjną pointę, ale skoro sama piszesz, że tworzyłaś w ostatniej chwili, bez możliwości ponownego sczytania na drugi dzień, to i tak wyszło znakomicie! Gratuluję!

[Martva]

Bo to był pierwszy dzień ZamiastConu. I wszystko przez jewgienija, znaczy gdyby nie on, to tekst nie powstałby w ogóle, a tak - jest, jaki jest.
Następnego dnia coś tam wygładziłam, dodałam kilka zdań żeby nie było za sucho (wcześniej się strasznie streszczałam, ale shenra mi uświadomiła że mam mylne przeświadczenie jeśli chodzi o limit znaków), ale wykombinowanie innej pointy mnie już przerosła
Ciekawe jaki będzie następny temat

[mawete]

Martva: grzeczne może nie kłamią

[Martva]

mawete, na niegrzecznych się nie znam...

[shenra]

Martva, szort był niezły, zresztą mówiłam Ci

[savikol]

Short wręcz wzorcowy. Z zaskakującą puentą w zamykających, dwóch, mocnych zdaniach. Mam wrażenie, że właśnie o to chodzi w shortach. Rozwalić czytelnika (tj. zaskoczyć, spowodować, że się uśmiechnie, czy coś takiego) samą końcówką. Bardzo ładnie!
A teraz przejdźmy do rzeczy. Co z tym pełnowymiarowym opowiadaniem? Przypominam, że miało być co najmniej 30 000 znaków. Pisze się?

[Martva]

[savikol]

Ważne. Wszystko jest ważne Co do nazw, to radzę się do nich przyłożyć. Zdarzyło mi się kilkukrotnie dostać burę, za nazwy wymyślone na poczekaniu i niechlujnie. Imiona, nazwy istot, czy miejsc powinny być dźwięczne, proste i najlepiej jednowyrazowe. Tak jest bardziej naturalnie i gładko się czyta. W rzeczywistości ludzie też mają tendencje do skracania długich nazw i imion, radzę o tym pamiętać.
No i dobrze, by imiona bohaterów znacznie się od siebie różniły wizualnie. Najlepiej, by zaczynały się od innych liter. Dzięki temu czytelnikowi nie będą się postacie myliły.
Proszę o wybaczenie, jeśli mądrzę się tu bez sensu i powtarzam oczywiste prawdy, ale to jedyne rady jakie mam dla początkujących.
Powodzenia!

[Ziuta]

[Tequilla]

Martva fajny szorcik:) ( i mówi ci to ktoś kto na szortach się nie zna i z reguły ich nie rozumie:) ) - ładnie budujesz zdania, no i jest puenta taka, jak powinna być:) Ja tez chętnie przeczytałbym jakieś dłuższe opowiadanko w twoim wykonaniu.
Nie leń się, tylko pisz

[Martva]

[jewgienij]

Martva, powinnaś sobie jeszcze ulepić z wosku figurki bohaterów, żeby wiedzieć, jak wyglądają z różnych punktów widzenia i jak pada na nich światło.

[Martva]

jewgienij, niestety nie umiem lepić. Ani z wosku, ani z niczego, a szkoda, bo właściwie plastelina byłaby lepsza

A Główna Bohaterka Wpadająca W Opresję nie może być łysa, a miała

[shenra]

jewgienij, narysowanie sobie nawet koślawo bohaterów to nie dość, że wielka frajda to jeszcze daje do myślenia.

Martva, może zamiast lepić udziergaj z koralików

[Martva]

Rysować też nie umiem, a dzierganie z koralików - może kiedyś jak jakieś animal fantasy o żabach albo jaszczurkach popełnię

[shenra]

Albo rozwiniesz warsztat swoiście wielopoziomowo

[corpse bride]

o, jeden z tych szortów, których nie przeczytałam. szkoda, bo podobał mi się, chociaż, faktycznie, zakończenie mogłoby być jakieś... inne (nie mam pojęcia, jakie).

gratsy anyway

[Martva]

No dobra, to odświeżymy wątek, co?

Świt
W pokoju pachnie różami.
Kwiaty stoją w wazonie koło łóżka, gubiąc płatki na pościel – jedwabną, lśniącą złotem i oranżem, nieco zmiętą. Nic dziwnego, to była ciężka noc. A w każdym razie... intensywna. Sama myśl o tym przywołuje uśmiech na moją twarz.
Wysuwam się spod kołdry, przez chwilę patrzę na leżącą obok kobietę: jasne loki rozrzucone na poduszce, długie rzęsy rzucają cień na policzki. Oddycha spokojnie, pogrążona w głębokim śnie.
Przeciągam się, podchodzę do okna, otwieram je szerzej. Wdycham świeże, rześkie powietrze, spoglądam
w ciemność spowijającą ogród. Ptaki jeszcze się nie obudziły, ciszę zakłóca tylko cykanie świerszcza, widać znalazł się jakiś nadgorliwiec – większość jego pobratymców ucichła przed północą.
Wracam do łóżka, przysiadam na brzegu. Delikatnie muskam ramię śpiącej.
- Hej, czas wstawać! – mówię wesoło. Z jękiem przewraca się na brzuch, przykrywa głowę poduszką.
- Nie chcę – mruczy niewyraźnie w prześcieradło.
- Przecież wiesz, że trzeba... – tłumaczę – nie zdążysz do pracy.
- Poradzą sobie beze mnie – mamrocze.
- No już, bądź dzielną dziewczynką – przekonuję, podnosząc poduszkę i odkładając ją na bok- jesteś niezastąpiona, musisz się zjawić przed szefem i otworzyć mu.
Błękitne oko patrzy na mnie nieprzyjaźnie znad zgiętego łokcia, zasłaniającego resztę twarzy.
- Myślę, że mój brat mi wybaczy nieobecność raz na jakiś... - Zdecydowanym ruchem ściągam z niej kołdrę. Parska jak rozzłoszczona kotka, a potem przewraca się na plecy i przeciąga się zmysłowo, patrząc mi w oczy.
-... czas. Prawda?
Jej ciało jest doskonałe. Aksamitna skóra lśni w migotliwym blasku świecy; kusi mnie żeby wyciągnąć dłoń i poczuć gładkość pod palcami. Powstrzymuję się ostatkiem sił.
- No chodź do mnie, chociaż na chwilę... – Lubieżnie przesuwa językiem po górnej wardze.– Nie chcesz...?
- Później, piękna. Im szybciej pójdziesz, tym szybciej wrócisz, prawda? I będziemy mieli mnóstwo czasu dla siebie – wykrztuszam przez ściśnięte gardło. Nagle robi mi się gorąco.
Widzę w jej oczach zawód, potem gniew. Wstaje, wychodzi z pokoju demonstracyjnie wolno, kołysząc biodrami, żebym dokładnie widział, co straciłem. Wiem o tym aż za dobrze. Kolejny raz żałuję mojej stanowczości... Nadal siedzę na łóżku, kiedy po chwili wraca, odświeżona i rześka, gotowa do wyjścia. Ma na sobie bezwstydnie krótką tunikę w kolorze szafranu, a rzemienie sandałów oplatają długie nogi aż do kolan. Wstaję, żeby przytulić ją na pożegnanie. Jej loki, nadal w nieładzie, łaskoczą mnie w nos. Odsuwa się, patrzy mi w oczy.
- Wróć do mnie szybko, moja bogini – mówię z przesadną atencją.
- Wrócę, a wtedy się policzymy, śmiertelniku – parska, wydyma wargi w grymasie złości. Udawanej złości, oboje dobrze o tym wiemy. W błękitnych oczach odbija się mój uśmiech.
Chwytam jej dłoń, z galanterią całuję różane palce.
- Będę czekał, Eos.

A teraz pokłócę się trochę z krytykami.

[Stormbringer]

Gratulacje, bardzo przyjemny tekst. Co prawda nie głosowałem w tej edycji szortów, ale gdybym przyznawał punkty, to właśnie "Świtowi". Na szczęście i tak sobie poradził.

[Martva]

Przerasta mnie opowiadanie, którego jeszcze nie zaczęłam pisać. Czy to normalne?
Myślałam że sobie spokojnie dojrzeje, poszczególne sceny się wyklarują, wygładzą i zrobią się gotowe do przelania na pap... monitor znaczy. Tak jak z szortami. Ale zamiast wygładzać stare mój umysł stwarza nowe, przydałaby mi się umiejętność wymyślania intryg, sytuacji geopolitycznych świata i tych wszystkich rzeczy które mnie zachwycają np u Martina, a które u mnie leżą i kwiczą.
Bo na razie bohaterowie mają jakieś tam relacje, ale są zawieszeni w rzeczywistości. Nie umiem jej dopracować.

Bez sensu.

[Gustaw G.Garuga]

To normalne.

[Martva]

Dziękuję za uspokojenie
Może rzeczywiście zacznę to wyjmować z głowy, jakiś plan ramowy zrobię czy coś w ten deseń. Bo boję się że kiedyś mnie nawiedzi jewgienij w stroju pielęgniarki...

[Stormbringer]

Po prostu zacznij. Opisz jakąś sytuację, posłuż się dialogiem, przedstaw w tym choćby jeden procent tego, co chodzi Ci po głowie. A potem - kawałek po kawałku - podczepiaj pod to resztę. I jakoś to pójdzie. Po drodze pewnie i tak jeszcze niejedno pozmieniasz, więc nie musisz wymyślać wszystkiego od razu (wystarczy zarys) - niektóre pomysły przychodzą w trakcie, w miarę rozwoju wydarzeń. Głowa do góry.

[Ziuta]

Orbitowski powiedział, że należy pisac tylko te rzeczy, któe cię przerastają. Opowiadania, powieści, prace dyplomowe i wiersze miłosne do lubej/lubego.
A jeśli jewgienij przyjdzie, to zrób prosze zdjęcie i wrzuć na forum . Albo nie! Podeślij do Fabryki Słów, będzie super obrazek na skrzydełko okładki.

[Martva]

[Adanedhel]

[Martva]

To co? Masz strój pielęgniarki?

[Adanedhel]

To jewgienij. Ja mam tylko jeansy i czarne podkoszulki.

[Dabliu]

[Hubert]

Napisz opowiadanie o pisarce, która ma 'writer's block' i zgłoś się do opublikowania. Dostaniesz dotację.