[Romek P.]

Małpy górą, a ludzie (niektórzy)

dołem.

Zabawna historia.

[Czarny]

Tak to bywa, kiedy jakieś bohomazy nazywa się sztuką, a potem okazuje się, że małpy potrafią lepiej.

[Rodion]

Historia stara jak "sztuka nowoczesna".

[Romek P.]

[Czarny]

Może co niektórzy (np. wybitni krytycy) uznają za sztukę

[Rodion]

Chcesz przepisu na "dobry" obraz?
Weź deskę, zagruntuj ją na biało. A potem przez miesiąc lub dwa czyść na niej regularnie pędzle. Sukces "murowany"!!

[Margot]

I po co aż tak długo - wystarczy chlapnąć parę razy po niezbyt dokładnie zagruntowanym płótnie, żeby się nie wysilać...

Z drugiej strony, zdolna ta małpa.

[Romek P.]

[Rodion]

Albo można namalować małą białą kropkę na białym tle, i powiedzieć, że to nowy nurt artystyczny!

[NURS]

To już niestety było, tak samo, jak rzucanie *beep* w wentylator i rzyganie na płótna. Niestety...

[Romek P.]

[Gustaw G.Garuga]

Nie podali, co na to Ernst Wilhelm Naya i kapituła nagrody Guggenheima - na pewno mieliby coś do powiedzenia w temacie. A dr Katji Schneider to mi nawet żal... Głupia małpa!

[Haletha]

Czytałam kiedyś, że pewnej szympansicy (może tej samej) urządzono wernizaż, podpisując jej prace wymyślonym imieniem i nazwiskiem. Krótko mówiąc: ściema zakrojona na szerszą skalę. Krytycy byli wniebowzięci i zaczęli prześcigać się w interpretacjach osobowości tajemniczej artystki. Ustalili, że jest to ekstrawertyczna młoda dziewczyna o głębokiej osobowości. Czy jakoś tak. Sprawa się rypła, gdy obrazy zaczęły schodzić za niezłe sumy.

I takie właśnie panują poglądy o sztuce. Co ciekawe zjawisko nie jest do końca nowoczesne. Twórczość barokowej malarki Judith Leyster była w cenie, dopóki krytcy sądzili, iż mają do czynienia z mężczyzną. Po nagłym oświeceniu na jaw wychodziły takie wady, jak "słabość kobiecej ręki". Pewnego razu na koncercie któregoś rosyjskiego kompozytora (nie pamiętam którego) orkiestra pomyliła się i zamiast jego utworu zaczęła grać Chopina. Następnego dnia oburzony krytyk napisał, że bezczelny muzyk zaczął wciskać melomanom nędzną i prymitywną podróbkę wielkiego mistrza:D

[Gustaw G.Garuga]

Przypomina się Gombrowicz i jego prowokacje, kiedy to polecał znajomym przedstawiać się w towarzystwie jako awangardowy pianista. Sadzany przez podekscytowanych gospodarzy przed fortepianem bębnił w klawisze bez ładu i składu, zawsze zbierając oklaski za zachwycający pokaz talentu

[Wiedźma]