[baron13]

rms: nie wiem, czy zauważyłeś, że dyskutowaliśmy o tym, nie ma tego wyjaśnienia ani w tym podręczniku, ani gdzie indziej. Nie potrafił go podać nikt kto zawitał na tym forum. Dowcip w tym, że ja potrafię jednym zdaniem podać regułę, z której można wyprowadzić całą szczególną teorie względności. Zadaję bardzo proste pytanie: skoro dwa wystające poza widmo wody pasma pochłaniania co2 na odcinku 10 metrów pochłaniają 99,94 % promieniowania, a z całkowania wynika że wąsy, które ewentualnie powstają na skutek faktycznie wzbudzeń cząsteczek co2 (a potrafisz powiedzieć, dlaczego używam "wzbudzeń", co tu jest "chybotliwego"?) dają dokładnie taki efekt
Edit że wycinają całą resztę promieniowania na 200 metrach
, to jakim cudem utoczyć ów efekt, skoro nie daje go całkowanie po całym widmie?
Mówiąc krótko dość proste szacowanie pokazuje, że cały transport ciepła idzie w stratosferze innymi kanałami, poprzez unoszenie i parowanie. co nie zmienia faktu, ze radiometry pokazują ekhem... temperaturę powietrza.
Megalomania Rms to także przekonanie o własnej wiedzy, którego nie potrafimy podeprzeć prostym stwierdzeniem "wszystkie zjawiska w układach inercjalnych, w tym także elektromagnetyczne, przebiegają w taki sam sposób".
W przypadku efektu cieplarnianego, jeśli próbować cokolwiek oszacować, to zwyczajnie brakuje do mierzalnych efektów rzędów wielkości. Rms przy 1 stopniu różnicy temperatury z 1 metra kwadratowego w okolicy 20 stopni Celsjusza może być wypromieniowywane jakieś 6 watów. Ile watów ciepła zostanie przeniesione przez unoszenie, ruch powietrza zakładając średnią prędkość 2 metr na sekundę? Jak ugryźć obliczeniowo transport ciepła na większe odległości poprzez promieniowanie. Pamiętajmy, że w gęstym gazie nie pozostającym w równowadze termodynamicznej o różnym składzie, także zawartości różnych faz, w szczególności wody, prawa Kirchhoffa nie bardzo działają.
Widzisz Rms, taka jest różnica: ja potrafie na paluszkach wyliczyć, że coś tu nie gra, że do efektu są całe rzędy wielkości, Ty zaś powiadasz, że za górami za lasami, jest podręcznik, ze specjalnym zaznaczeniem, po anglijsku i że jak bym sobie przeczytał, to bym zrozumiał. Wystarczyło by Rms, abyś odesłał mnie do abstraktu pracy. Na marginesie, jest ona w angielskiej wikipedi i w tej pracy własnie opisano jak to wszystko jest na kołkach podparte.
Rms, jakbyś to rozumiał, to bys wytłumaczył. Na przykład tak "nie da się rozróżnić izolowanego układu podlegającego działaniu pola grawitacyjnego lub podlegającego stałemu przyspieszeniu grawitacyjnemu żadnym eksperymentem, także elektromagnetycznym". Wiesz jaką teorię da się z tego wyprowadzić?

[rms]

[Rafał]

[Marcin Robert]

Podczytuję sobie od czasu do czasu ten wątek, nie jestem jednak specjalistą, nie potrafię więc jednoznacznie opowiedzieć się po którejś ze stron sporu. Gdyby jednak przyjąć, że brak racji jest wprost proporcjonalny do ilości inwektyw i chamskich odzywek zawartych w danej wypowiedzi, to wówczas rację należałoby przyznać baronowi.

EDIT: drobiazgi.

[rms]

[baron13]

rms: masz w jednym rację, że pomyliły mi się dane z artykułu który, jak sądziłem dotyczy pomiarów wymuszenia radiacyjnego, a tyczył pochłaniania. To osobna kwestia: dowolny efekt atmosferyczny, jest bliski wielkościom występującym w teoriach Globalnego Ocieplenia. Rms, ja sobie to poczytałem

Co do zalinkowanych fragmentów dyskusji: Rms na przykład ten o transporcie ciepła, jest opowieścią o tym, ze nie rozumiesz zagadnienia. Podałeś wzór który dotyczy, niestety czegoś innego. A mianowicie transportem ciepła przez powierzchnię pomiędzy ziemią, a powietrzem. O ile mnie pamięć nie myli usiłowałem Ci to wytłumaczyć.

Mówię o transporcie ciepła w atmosferze. Wymianą ciepła pomiędzy powierzchniami lepiej się nie zajmować. Kiedyś zmuszono mnie do tego, i wiem, że to trudne . Otóż Rms, nie to zagadnienie. Pozwolę sobie jeszcze raz przybliżyć problem. Masz wyobrażoną powierzchnię znajdującą się w powietrzu. Dla eksperymentu możemy wsadzić tam kawał poczernionej folii aluminiowej. A to dlatego, że przypisujemy jej dla łatwości współczynnik emisji 1. Zakładamy sobie, że to coś promieniuje ciepło w obszar o temperaturze mniejszej o 1 stopień Kelwina. Eksperyment prowadzimy przy temperaturze ok 20 stopni tym razem Celsjusza. Nie martwimy się na razie gdzie jest ten obszar. Z wyliczeń wychodzi coś w okolicy 6 watów na metr kwadratowy. Porównujemy ten układ z sytuacją gdy mamy dwa obszary, albo dwie objętości różniące się temperatura o 1 stopień Kelwina. Banalne zadanie termodynamiczne, jaka jest moc na metr kwadratowy transportu ciepła jeśli prędkość powietrza wynosi powiedzmy 2 metry na sekundę średnio w roku. Albo w ciągu innego równie nas interesującego czasu.

Dlaczego nie zajmuję się transportem między powierzchniami? Nie tylko dlatego, że to trudne: jeszcze dlatego, że temperatura powierzchni słońca jest dużo wyższa od temperatury powierzchni Ziemi. Rms co to założenie pozwala zaniedbać?

A czego dotyczy w ogóle pytanie? Jak to mianowicie możliwe ze wobec takich (potrafisz wyliczyć jakich?) proporcji pomiędzy mocą transportu ciepła różnymi drogami, zmiana wielkości transportu jedną z nich jest w ogóle mierzalna.

Rms: masz ochotę nas przekonać, ze jesteś świetnym historykiem klimatologii. Zaiste, bez najmniejszych wątpliwości masz znajomość i literatury i autorytetów. Np Briffa specjalista od pierścieni przyrostu drzew z półwyspu Yamal. Jak Cię o coś zapytać, natychmiast odsyłasz do literatury.

Tym niemniej jednak znajomość historii klimatologii jest chyba czymś innym niż umiejętność posługiwania się modelami fizycznymi. Mniejsza o to, czy opisującymi klimat.

Na przykład problem z mechanizmem efektu cieplarnianego. Niejaki Heinz Hug zapewne dla jaj wtrącił się w sprawy klimatologów. Dlaczego to zrobił? Zapewne zwietrzył łatwą ofiarę. Mamy takie czasy, ze jak w filmie tak i w nauce, nieważne jak mówią, byle z nazwiskiem. Facet posiadał spektrofometr i zmierzył jak pochłania podczerwień typowa atmosfera. Ciekawe, czy potrafisz wytłumaczyć, dlaczego użył jednak mieszanki gazów? Dlaczego nie czystego co2, potem par wody itd? Przyznam szczerze, że lekko mi szczęka opadła, jak wyczytałem, że specom od klimatologii trzeba było tłumaczyć...

No więc wyszło mu z pomiaru, a jajeczność eksperymentu polega na tym, że zasadniczo mógł to samo wyczytać z tablic, że współczynnik absorpcji co2 jest jak ma być i wynika z niego, że warstwa atmosfery o grubości 10 metrów wycina w pasmach pochłaniania te wspomniane 99,94 % promieniowania. co oznacza tyle, że do dalszego wycięcia na 10 metrach pozostaje z powiedzmy 100 watów promieniowania jakieś 60 miliwatów, lepiej kilkadziesiąt, bo pomiar jest z jakimś błędem. Pytanko: ile pozostaje na 1 kilometrze? Mówiąc krótko: jak zmiana czarności całkowicie czarnej atmosfery może coś zmienić? Niepokojące, prawda?

Owszem Rms: są próby wyjścia z tego problemu: tego właśnie dotyczy zagadnienie gdzie mianowicie ów efekt cieplarniany miałby zachodzić. Były próby rozwiązania problemu, były pomiary, z tego, co wiem, kiszka. O sukcesach, nie wyczytałem. Tym bardziej, że te próby były oparte o założoną znajomość parametrów atmosfery, nie tylko mechaniki, ale podejrzanie dokładnych pomiarów, byłbym ciekaw co mianowicie w kwestii mechanizmu efektu cieplarnianego?

Rms, zamiast pokazywać maluczkim, że nie czytali Immanuela Kanta, spróbuj wytłumaczyć jak tą przestrzenią Mińkowskiego, (a co to ma do Kanta ? ) albo jak się da po wycięciu wszystkiego, wyciąć jeszcze trochę... Przyznasz, że było by to dość fascynująca przygoda intelektualna ?

Rms: różnica pomiędzy znajomością historii klimatologii, a jakimś rozumieniem fizyki polega na przykład na tym, że potrafi się wskazać jakie schody są przy badaniu otwartych układów.

Potrafisz nam wykazać, a przecież to elementarne zagadnienie, że zakładając już, że obserwujemy istotny, wyłażący ponad błędy pomiarowe przyrost średniej temperatury powierzchni globu, mamy do czynienia z ogrzewaniem się globu w sensie termodynamicznym czyli wzrostem wielkości zwanej ciepłem?

Rms: nie za bardzo mnie interesuje historia artykułów Briffa'y czy Michael'a Mann'a zwłaszcza, że w ferworze naukowej dyskusji pojawiła się w odniesieniu do tego ostatniego jakaś ciemna bądź kryminalna materia, nie wiem, nie rozumiem angielskiego, szczególnie gdy prawnicy piszą.

Mnie interesuje, czy ktoś potrafi przedstawić mechanizm który pokaże, że pomimo ogromnej pojemności cieplnej oceanów, jeszcze większej pojemności przemian fazowych, możemy ufać, że jak średnia temperatura globu podnosi się, to rośnie ciepło pobrane przez układ, a nie nie jest to efekt uwolnienia energii na skutek przemian fazowych. Bo, chodzą słuchy, że powierzchnia Antarktydy rośnie, a ostatnio pojawiły się pomiary wskazujące na wzrost objętości lodu...

Rms: astrologia jest wielce zawiłą i diablo usystematyzowaną wiedzą. Aliści fizyk, który polegnie z historykiem astrologii w przedbiegach jesli chodzi o znajomość już to astrologów już to systemów, który nie skleci najłatwiejszego horoskopu, ma wszelako w dziedzinie astrologii wiedzę kapitalną. Że mianowicie, nie działa.

Nie sugeruję, że klimatologia, to ta sama kategoria, co astrologia, ale wobec zamieszania, nieznośnego hałasu, zamiast odsyłania do artykułu jakiego-kolwiek, rad był przeczytać krótkie opisanie fizycznego mechanizmu. Że tak to sobie wyobrażamy.

Potrafisz przedstawić jakiś mechanizm, jakiś eksperyment, którym pozwalałby stwierdzić, że obserwowany obecnie wzrost stężenia co2 w powietrzu nie jest skutkiem, ale przyczyną? Bo ja kiedyś już potrafiłem pokazać, że do wywalenia w powietrze takiej dawki co2 aby wystąpił "fizycznie niemożliwy" wzrost stężenia co2 do ok 400 ppm w okolicy 1940 roku wystarczy zmiana rozkładu temperatur w oceanach o 0,05 stopnia. Kelwina lub Celsjusza. Jak kto lubi. Nie zmiana średniej temperatury, ale zmiana rozkładu.

Rms: zapewniam Cię, że znajomość historii astrologii robi na ludziach wrażenie. Jeszcze większe, znajomość historii filozofii. Niestety Kanta gdy chcemy uruchomić GPS, możemy o kant stołu.

Dlatego powiadam Ci , dopominam się nie historii klimatologii, gdzie tekstów powstało wiele i gdzie mieliśmy awantury o prawa autorskie do skryptów (kilka sztuk krzywych kijaszków) gdzie podaje się budzące zdziwienie argumentacje.

Rms na przykład ciekawe było by, gdybyś wygrzebał współczynnik dyfuzji co2 w lodzie. Porównalibyśmy sobie to z objętością baniek powietrza w rdzeniach lodowych, jakieś 0,1 mm, oszacowalibyśmy możliwą zmianę składu...

[Rafał]

[rms]

[Rafał]

[Marcin Robert]

[rms]

[baron13]

[dziko]

[baron13]

[dziko]

[baron13]

Dziko: po mojemu, to ja się tu wykazuję straszliwą przyziemnością. Rzemieślniczą. Kiedy wystartujesz do fizyka odwalające swoje pomiary w laboratorium z teorią w której jest za wiele zmiennych to powie, że żadnej teorii nie ma. To jest tak jak mierzenie głębokości wody kijem, który może się giąć: albo woda jest głęboka, albo kij się zgiął i zaraz się władujemy na skały. Dlatego mówię, że skoro nie da się z zawartości co2 wywieść wymuszenia radiacyjnego, po prostu z prawa Lamberta Beera, to teorii nie ma. Może być tak, że decyduje ostatni odcinek, ale może być jeszcze mnóstwo innych zjawisk. Każde z nich jest prawdopodobne dokąd nie ma innych pomiarów. To nie jest teoria, to fantazja. Transport ciepła może zależeć od różnicy temperatur, ale pewnie jest silnie nieliniowy. Sto możliwości. A zdrowy rozsądek podpowiada, że skoro możemy sobie darować 99% co2 to o ile układ jest stabilny to samą końcówkę 1% lub mnie, też. Inaczej musiało by straszliwie rzucać temperaturą na Ziemi. To jest przyziemność, bo może być inaczej, ale jest to bardzo mało prawdopodobne. Wbrew temu co opowiada Rms nie głoszę niczego "odstającego" ale wręcz same banały. Zwykle skala ludzkich działań nie ma najmniejszego wpływu na globalne zjawiska.

[rms]

[dziko]

Rms, nie chce mi się z Toba już gadać, bo nie dostrzegasz ironii, nawet jak się zmaterializuje i nadepnie Ci na stopę. Możesz założyć, że wygrałeś

Tylko dwa wyjasnienia odnośnie Taleba:

[baron13]

Rms: duzo napisałeś
Jeszcze raz, o co z tym promieniowaniem i Hug'iem chodzi. A mianowicie możemy podejść do sprawy tak, że rozdzielamy dla rachunków transport ciepła. W przypadku takich zjawisk, jak unoszenie (nie koniecznie konwekcja) oraz promieniowanie, jest to uzasadnione. Możemy próbować wyszacować zmianę oporności termicznej (oporność termiczna nie bardzo pasuje do unoszenia, ale dość dobrze do promieniowania) na skutek zmiany stężenia co2. Robimy to na całej drodze i wychodzi kiszka, sama przewodność 10 do potęgi minus trzy tysiące z groszami liczona jako część promieniowania. Co zrobić aby uratować teorię globalnego ocieplenia? Zauważamy, że przynajmniej do granicy troposfery transport idzie inną drogą. Mówimy ze dalej działa promieniowanie i wybieramy sobie kawałek atmosfery na którym wyliczenia nie dadzą tragicznych wyników.
Gdzie może się taki obszar znaleźć? Tam gdzie łamie się standardowy skład atmosfery. Więc na pewno nie w troposferze, bo tamże na skutek konwekcji atmosfera jest "dobrze wymieszana". Bo nam chodzi o mole na kubik wiec może to zajść NAJNIŻEJ w stratosferze. NAJNIŻEJ. Czyli w najlepszym razie jakieś kilkanaście kilometrów nad ziemią. Jak sam zauważyłeś, wypadało by, aby WYŻEJ.
Otóż, w miejscu gdzie radiacja zacznie dominować spodziewalibyśmy się wzrostu oporności termicznej. Co powinno się objawić spadkiem temperatury. Tymczasem, przebieg temperatury od wysokości jak koń, każdy widzi. A stratosfera zachowuje się przy zmianach temperatury powierzchni Ziemi, jakby była nad tą strefą.
Otóż na dokładkę, przydałby się fizyczny powód do wydzielenia tego obszaru, gdzie zmiany zawartości co2 powinny zacząć dominować.
Raz, jeszcze dość dawnymi czasy mój kumpel tłumaczył władzy drogowej, że moze mu do mandatu zaliczyć tylko pół promila za piwo które faktycznie wypił pod sklepem, bo pozostałe trzy i osiem to z wczorajszego wesela. To mniej więcej taki jest model efektu cieplarnianego.

[rms]

[baron13]

Rms: nie mole na mol, (nic zdrożnego), tylko na kubik. Grubość optyczną właśnie staramy się oszacować. Gradientów mamy wiele, ale jak mi się zdaje, na ten za mało gazu.

[rms]

[baron13]

Rms, jeśli wypompować powietrze z butelki, to traci mniej więcej na litr 1,2 g wagi. dlaczego? A co się dzieje z molami w butelce?
Edit: Zaświtało mi! Rms zamiast wozić się po malinach odpowiedz mi czy aby miałeś na myśli coś takiego: mamy zagadnienie transferu radiacyjnego. Za rozwiązanie tego zagadnienia bierzemy się tak. Wybieramy lokalny odcinek ośrodka dla którego możemy zaniedbać rozpraszanie. A, dokładniej rozpatrujemy tylko transfer pomiędzy płaszczyznami pomiędzy którymi jest różnica temperatur. Składowa prostopadła jest w nazwijmy to "równowadze radiacyjnej". Promieniowanie od punkt do punktu opisuje równanie Schwarzschilda, którego rozwiązanie składa się z części promieniowania, które pokonało warstwę, oraz z części promieniowania, które zostało wyemitowane pomiędzy warstwami. To promieniowanie jest osłabione pochłanianiem na drodze do płaszczyzny docelowej. Oczywiście, gdy rozpatrujemy taki układ, nie zajmujemy się żadnym szczególnym odcinkiem atmosfery, tylko wprost całkujemy całą drogę. Im mniejsze pochłanianie w ośrodku tym więcej promieniowania dociera do płaszczyzny. Takie coś ?

[dziko]

[rms]

[dziko]

Przepraszam za tego "profesora", nie wiem skąd mi się to wzięło, a nie miałem książki pod ręką by sprawdzić. Przykład Taleba jest bardzo dobry, ponieważ mówi o przejściu od teorii do rzeczywistych problemów. Taleb chce zwrócić uwagę, że zdanie "uczciwa moneta wyrzuciła 99 razy orła" jest w praktyce bezsensowne (choć w teorii całkiem poprawne). To bardzo ważny wskazówka dla technik wnioskowania w badaniach empirycznych. Można się oczywiście na niego obrażać, że robi zwody i kpi z czytelnika, ale stracimy wtedy pewną wartościową myśl.

[rms]

[baron13]

Rms, wybacz ale pozwolę sobie pominąć polemikę, kto tu jest mądrzejszy. Jak rozumiem, zwracał uwagę Rafał, czytają to inni. Otóż dla innych co wiem a czego nie wiem. Podejrzenie: lwia część problemu z globalnym ociepleniem dotyczy przywiązania części ludzi do zagadnienia transferu radiacyjnego. Jak się zdaje, wyliczone wartości pochodzą wprost z zastosowania kilku metod obliczeniowych które pozwalają rozwiązać to zagadnienie. Wspominane przez Rms-a 4 W na metr kwadratowy dotyczy podwojenia zawartości co2 w atmosferze i jest wartością "poglądową".

Zagadnienie transferu radiacyjnego wprowadza model "dyfuzyjny": Możemy w uproszczeniu przypisać fotonowi średnią drogę swobodną pomiędzy aktem wyemitowania a pochłonięcia. Zwiększenie zawartości co2 w atmosferze skraca tę drogę: przewodnictwo cieplne atmosfery zmniejsza się. Tak jak zmniejszenie średniej drogi swobodnej elektronu mniejsza przewodnictwo elektryczne.

Otóż jest to zagadnienie. Czyli rodzaj zadania dla fizyka teoretyka, albo nawet matematyka. Jak to się ma do budowania modelu przewodzenia atmosfery? Można spróbować wyliczyć. Aliści: model w pierwszym podejściu nie uwzględnia ruchu powietrza i parowania. Co możemy dodać dla podniesienia nastroju: część energii związanej z wywoływaniem przemieszczania się mas na Ziemi jest produkowana z innych źródeł niż promieniowanie Słońca. Są to pływy i ruch górnych warstw atmosfery, gdzie obserwuje się przewagę wiatrów zachodnich. Zamiast jednak teoretyzować ile watów energii cieplnej pozwala przetransportować wat mechaniczny sprawdźmy eksperymentalnie, jak ma się transport przez promieniowanie do innych rodzajów transportu. Dość prosto unieruchamiamy atmosferę w skrzynce zamkniętej folią polietylenową. Przepuszcza podczerwień, przez co tworzywa tego używa się na produkcję soczewek do czujek na podczerwień.

Nasze skrzynka rozgrzewa się wedle polskiej normy nawet do ponad 100 stopni Celsjusza. Jeśli komuś nie chce się robić skrzynki, może zwyczajnie zostawić samochód na słońcu. Do podumania pozostaje fakt, że wewnątrz samochodu są warunki do tego, aby istniały ruchy konwekcyjne. Współczynnik przewodzenia szkła z jakiego są wykonane szyby jest rzędu 1 wata na metr na Kelwin, współczynnik przewodnictwa powietrza na poziomi 0,024 w tych samych jednostkach. Na teoretyczny rozum wprowadzenie przegrody o wielokrotnie większym współczynniku przewodnictwa w ośrodek w którym po obu stronach tej przegrody dalej mogą transportować te same zjawiska czyli konwekcja w najgorszym razie powinno przynajmniej nie pogorszyć transportu całości. Tymczasem samochód nagrzeje się nam do nawet 70 stopni Celsjusza. Pozostaje wniosek, że zjawiska transportu są silnie zależne od wielu innych czynników na przykład od geometrii układu.

Trochę więcej zachodu wymaga stwierdzenie, że konwekcja ma charakter progowy, startuje dopiero przy pewnej różnicy temperatur. Co sprowadza podejrzenia, że może generować taką samą zależność oporu termicznego od mocy cieplnej przyłożonej do układu, jak np przewodnictwo elektryczne gazów, czyli posiadać odcinek oporu ujemnego. Możemy się spodziewać, że tam moc wzrośnie, temperatura zmaleje.

Rodzi się podejrzenie, że opowieść o transferze radiacyjnym i efekcie cieplarnianym przystaje do opowieści o wyeliminowaniu z fizyki mechaniki arystotelejskiej. Opierała się ona na obserwacji wozów ciągniętych przez osły. Więc teraz mamy prostoliniowy odcinek drogi pomiędzy wsią Przedborowa a Lasem Kluczowskim. Tak go zwie okoliczna ludność. Droga jak to w okolicy, jest pokryta średnio 30 cm błota. Posiada stosownej wielkości dziury oraz jest zawalona kamieniami. Na tej drodze stoi wóz drabiniasty. Na wozie liście buraczane. Jeżeli na wóz nie działa żadna siła to wóz porusza się jednostajnym ruchem prostoliniowym, albo pozostaje w spoczynku względem drogi. Odpinamy kobyłę i proszę: wóz stoi

Jak się możemy domyślić, nikt specjalnie nie kłóci się z relacją zagadnienia transferu radiacyjnego do rzeczywistości, bo posługujemy się terminem "równowagi konwekcyjno-radiacyjnej".

Jeśli chcieliśmy cokolwiek zrozumieć z efektu cieplarnianego na drodze teoretycznej, to pierwszy wyraz rozwinięcia w szereg tego co wiemy, jest wedle Heinz'a Hug'a: da się całkować z bidą do jakiś kilkunastu metrów. Bo całkować trzeba tak, by dostać jakiś mierzalny wynik.

Najlepszym pomysłem było by coś zmierzyć. Na pewnych wysokościach gdzie już nie ma chmur, konwekcja jest niewielka, możemy założyć się przejście zagadnienia transferu w model zjawiska. Sęk w tym, że jak kilka razy zauważył Rms: takie warunki zachodzą za wysoko. Wedle tabel jakie sobie wygrzebałem, ciśnienie na wysokości 20 km zmienia się od 50 do kilkunastu hPa. Potrzebowalibyśmy obniżenia koncentracji co2 w granicach 1000 razy. Wedle teorii homosfery, pasowało by nam ok 50 km gdzie mamy 1 hPa. Obszar ten jednak musi znajdować się znacznie niżej. Poniżej strefy, która nagrzewa się gdy temperatura powierzchni spada. Jedyną nadzieją jest załamanie się składu chemicznego atmosfery na granicy tropopauzy. Co prawda co2 należy do dobrze wymieszanych gazów, ale profile zawartości co2 w zależności od wysokości mają kształt zbliżony do eksponent. Możemy też wygrzebać dane że średnia zawartość co2 w stratosferze wynosi nawet 0,1 zawartości troposfercznej. Przy uwzględnieniu tego, że wysokość troposfery spada do ponoć 6 km na biegunach, że z kapelusza wyciągnęliśmy oszacowanie połówkowej grubości optycznej mogło by styknąć.

Jak słusznie zauważył Rms, ostaje się tak naprawdę tylko założenie o załamaniu się składu atmosfery. Przy czym chodzi o wodę. Warto zauważyć, że warstwa Chapmana, warstwa która zastępuje nam w pierwszym przybliżeniu promieniowanie atmosfery, jest wyliczona w oparciu o założenie logarytmicznego zaniku ilości wody w atmosferze. Dla co2 trudno znaleźć miejsce, gdzie efekt mógłby zachodzić.

Jak mi się zdaje problem tkwi w tym ze gdy kobyła nie ciągnie, wóz, faktycznie, pozostaje w spoczynku względem drogi.

Na tym etapie komunikacji z klimatologami niewiele da się zrozumieć, co kombinują. Sytuacja jest taka, że mamy rozwiązane zagadnienie transferu radiacyjnego, nie mamy modelu zjawiska ocieplenia klimatu na skutek zwiększenia się zawartości co2 w atmosferze.

Można powiedzieć tak, że istnieją pewne przesłanki dla powstania globalnego ocieplenia. Jeśli podzielimy procentowy udział gazów w zatrzymywaniu promieniowania długofalowego pomiędzy wodę i co2 i założymy istnienie dość cienkiej warstwy, czyli faktycznie dokonamy rozwinięcia w szereg zagadnienia transferu, coś się da policzyć.

Niestety, co się naprawdę liczy, trudno stwierdzić, bo w pracach mamy zazwyczaj już tylko nazwy skryptów obliczeniowych, albo nawet programów, bez informacji jak to działało.

Mamy sytuację, że zamiast informować jak co zostało zrobione klimatolodzy pokrzykują na nas i starają się udowodnić, że nie starcza nam inteligencji, by ich dokonania jakoś zweryfikować.

Nie ufamy bo nacięliśmy się już na Manna z krzywą hokejową i Briffa z badaniami rdzeni przyrostu. Nie ufamy, bo prognozy IPCC już kilka razy poszły w las. Bo mamy podwójne standardy: np chemiczne pomiary co2 są be, zaś gdzie indziej możemy wyczytać "Methane is a very strong greenhouse gas. Since 1750, methane concentrations in the atmosphere have increased by more than 150%." )) Co oznacza że albo za tak zwanych dawnych czasów w XVIII wieku posiadali spektrofotometry, albo, gdy wyniki nam pasują, są nasze, a gdy nie pasują, są z tamtej wsi. Tak samo traktuje się np teorię Svensmarka, a nawet posuwamy się do kwestionowania wpływu aktywności słonecznej na klimat na Ziemi. Dla jasności Rms jesli chodzi o ekstremum aktywności słonecznej to jednak wedle moich poszukiwań największa od 10 000 lat aktywność zdarzyła się w 1959 a ni 1999 roku jak zeznawałem zaznaczając, że ze słuchu. Mamy dowolność w interpretacji tego faktu, w zależności od przyjętej stałej czasowej układu. Jeśli wynosi ona kilkaset lat, jeśli obserwujemy podnoszenie się temperatur po Minimum Maundera, to jak zwykle, winne jest Słońce.

[rms]

[Marcin Robert]