[corpse bride]

[Sebastian]

ja tak czasem mam niestety. Wówczas podłączam się do forum i po chwili jadę dalej!

[mawete]

Sebastian: na dobrą wódke Cię kiedyś muszę zabrać...

//edit: oczywiście później idziemy na panienki...

[Sebastian]

na nastrój pomoże tylko czy od tego pisać będę lepiej?
W każdym razie mawete, jesteś nieoceniony

[corpse bride]

[Sebastian]

zrobił się offtopik, a na spotkaniu chyba będę tylko że później bo w piątki pracuje dłużej

[Adashi]

Here I Go Again!!! Yeah! Ale wiksa, wuchta wiary na parkiecie, tak, tak, ręce wyżej proszę i jedziemy z tym coxem! Niech się kurzy

Sebastian Uznański - Księga, która wyjada oczy
Po pierwsze, raczej nie przepadam za takimi hybrydami fantasy i sf typu "magowie w kosmosie". O wiele bardziej przypadły mi do gustu "Lodowe łzy", jeśli chodzi o klimat i wykreowany świat. Tym nie mniej lektura "Księgi" dostarczyła mi wiele rozrywki, doceniając to przyznaję PUNKT Forumowa dyskusja o sławetnych "momentach" spowodowała, że oczekiwałem Bóg wie czego, jakiegoś porno hardcore, ale w tym względzie ktoś tu mocno przesadził i nie był to bynajmniej Sebastian. Bez przesadyzmu, drodzy parafianie Aha, trochę brakowało mi zaznaczenia upływu czasu, niby początek magicznej edukacji, a tu bach - zaraz mamy lakoniczną wzmiankę, że minęło kilka lat Nie czuć tego, ale to szczególik. Co do podobieństw z HP to jakieś aluzje chwytam, ale szczerze to nie znam za bardzo opowieści o małym czarodzieju, za to początek "Księgi" przywiódł mi na myśl "Czarnoksiężnika z Archipelagu"

Dariusz Domagalski - ORP DZIK: Wiedźma
Dobre Z króciaków o Dziku może nawet najlepsze opowiadanko, ale generalnie czekam na dłuższe teksty a'la "Prasłowiańska zamieć".

Rafał W. Orkan - Egzorcysta
Mimo ogromnej ilości epitetów wszedłem w klimat jak nóż w masło. I toczy się ta nierówna walka, a czytelnik śledzi ją z zapartym tchem, wręcz obgryza paznokcie ze zdenerwowania, co będzie dalej, zastanawiając się, czy to sadystyczny psychopata porwał niewinne dziewczę, czy też może ta z pozoru czysta duszyczka jest faktycznie opętana przez demona. dla tego pana, a potem ciach i wyskakują kosmici, załamka

Cezary S. Frąc - Mechanizm
Lubię takie political fiction, dobrze się czyta i nieźle trzyma w napięciu. Po namyśle nawet skumałem zakończenie

Adam Mrozek - Miniatury literackie
Nie przepadam za shortami i miniaturami, ale-ale temat podjęty przez mada ("Wizytacja", "Kiedy ziemia była płaska", "Demiurg") i sposób jaki z niego wybrnął zasługują na uznanie "Zabawka" także przypadła mi do gustu. Ode mnie PUNKT

Andrzej Kozakowski - Karton
Także mocne shortowe uderzenie na koniec numeru, ale punkty już rozdane. "Karton" upewnił mnie w poczuciu, że bardziej od shortów nie lubię porządków

Dziękuję, za uwagę

[rumeli]

Głosowania nadzedł czas.
Księga - Uznańskiego od jakiegoś czasu zawsze czytam chętnie.
Wiedźma - nie moje klimaty, nie wypowiadam się.
Egzorcysta - ciekawe, intrygujące, może nie do końca udane, ale robiące wrażenie.
Mechanizm - oststnio mało takiej literatury, tym większe brawa dla autora za pomysł. Chyba jednak mozna było z pomysłu wycisnąć nieco więcej.
Miniatury - 3 kapitalne teksty, jeden (Zabawka) słabszy. Szkoda, bo gdyby nie Zabawka, byłby punkt.
Karton - wydaje mi się, że coś bardzo podobnego gdzieś już czytałem.

Punkty dla Uznańskiegi i Orkana. Blisko byli Mrozek i Frąc.

[Yeri]

Fajnie,że Uznański dużo pisze,bo mu to idzie."Księga..."nie jest może tego kalibru co powalające "Lodowe łzy",ale i tak jest świetna.pomimo,że razi mnie zwykle łączenie fantasy ze space-operą to Uznańskiego się super czyta.I oby więcej go było.Punkt.

Drugi punkt dla "Egzorcysty"Orkana.Fajne i króciutkie,w sam raz na deser.

[Loko]

Punkty dałem Sebastianowi Uznańskiemu oraz Dariuszowi Domagalskiemu.
Egzorcysta Orkana - zaczęło się nieźle, rozwijało ładnie, niestety po słowach "posłuchaj mnie uważnie -odparła dziewczyna" ..... pierdut.
Mechanizm Cezarego Frąca - dobre, ale nie cierpię opowiadań odnoszacych się do auktualnej tematyki. Trąci mi to za bardzo NF. Kupuję Science Fiction raczej po to aby zapomnieć o realnym świecie.
Shorty
Jak dla mnie wydrukowane zostały w kolejności od najlepszego do najsłabszego.

[Loko]

Dałem punkt "Księdze,która wyjada oczy" ,niemniej kilka rzeczy mnie tam drażni.
Dlaczego tak naprawdę przyszli augurowie zajadają te spermobezy?? Tłumaczenie "ech to taki pomysł augurów ekologów, by się nic we wszechświecie nie marnowało" jest mało przekonywujące.Całe szczęście ,że w tej sytuacji autor nie podjął tematu co się dzieje z innymi wydzielinami adeptów.
Łóżko ze szparą, hmm -jakie łóżka w takim razie miały adeptki? Też z rurkami do kuchni?
Co dawały swoim wybrankom na deser przy śniadaniu?
Wogóle mam wrażenie,że ktoś ciachnął i skrócił to opowiadanko.
No i koniec: łzy ,miłość i wschodzące słońce.
Byłem wściekły, już się wczułem w klimat,a tu taka mydlana opera.
Wydaje mi się, że fajnych pomysłów i postaci wystraczyłoby na grubą książkę, może cykl o tym uniwersum, jednak autor musiałby to wszystko doszlifować.
NUrsowi brawo za odwagę -wstawić takie opowiadanie gigant do czasopisma to spore ryzyko.W zasadzie jeśli komuś ta "miniaturka" się nie spodoba to zostaje mało do czytania w tym numerze.

[Anko]

Numer wyraźnie zdominowany przez Uznańskiego... ale chyba tak musiało być, licząc objętość tekstu.

Miejsce 1.
Uznański - no cóż, przy moich preferencjach trudno byłoby nawet świetnemu szortowi rywalizować z choćby przyzwoitym opowiadaniem "pełnowymiarowym". A tutaj można powiedzieć, że mnożnik stron wyjątkowo zwiększa "sytość" po skonsumowaniu takiego utworu. Przyznam, że "Księga..." podobała mi się bardziej, niż pozostałe niedawne utwory Uznańskiego. A to w sporej części dlatego, że wreszcie nie ma smutnego czy przygnębiającego zakończenia.

O stronie językowej opowiadania może lepiej nic nie powiem, bo jak plotka głosi, nigdy nie wiadomo w przypadku publikacji tego autora, kto tak właściwie jest za język do końca odpowiedzialny (ekhm, czyż nie ma tu pewnej korelacji z późnym ogłoszeniem wyników pewnego konkursu? )
Jeśli zaś chodzi o treść, to mamy tu Uznańskiego, jakim go znamy, czyli pisarza fantastyczno-erotycznego z dużą dozą "postmodernizmu" i specyficznego humoru. Poza, oczywiście, "momentami", mamy też humor podszyty mocno erotyką (scena z "ciastkami", podglądanie zajęć grubego nauczyciela, etc.), albo takie "smaczki" jak "dentovag". Zapewne, jeśli komuś erotyka + fantastyka nie współgra, to mu tekst nie zasmakuje.
A, jest nawet "trademark": rurki. ("Na głowach nosili hełmy z dziesiątków rurek." - s. 22)

Co mi się w tekście podobało? Fragment o tym, "do czego może doprowadzić jedna książka" (s. 10). Fragment "przypowieści o próżności": Ojciec (...) wyniósł się w dawnych czasach, nie wiadomo dlaczego.
O, na s. 12 spodobało mi się stwierdzenie: Oni się boją. Tylko udają, że chcieliby żyć inaczej. - Niby opisuje ono prosty psychologiczny mechanizm, ale jakże prawdziwy, niestety. Tym dobitniej to widać, gdy się w życiu zetknąć z takim zachowaniem (osoba, u której się to spostrzeże, nigdy się do tego nie przyzna ).
Wesoły był także opis targu (z owocami podpisanymi "trucizna" ). No i chyba autor ma jakieś upodobanie do elfów? Nazywa nimi różnorakie istoty, a to "Cerebro i Elfka", a to mieszkańcy innego wszechświata...
O, i fajna definicja cierpienia (s. 15). Założenia "bioreligii" całkiem interesujące. Rozważania o upokorzeniu (s. 32) - niezłe, niezłe.
Ale najbardziej podobał mi się fragment z przełomu stron 26 i 27. O tym, że: Utrzymywanie barier kosztuje. Dużo kosztuje. - Oraz że: Paranoja nie jest sposobem na życie. Żałuję, że pewna osoba o tym nie wie , ale nawet gdyby ktoś taki to przeczytał, to i tak, zgodnie z zasadą Zagubionych Czytaczy, nic by to nie zmieniło.

W kompozycji tylko przeszkadzało mi, że nie jest jasno zaznaczone, kiedy "przeskakujemy" od czasów "początków nauki w akademii", do czasów, kiedy bohater przebywał tam już "wiele lat".
I właśnie, czemu to się kończy w takim momencie, jakby miała być kontynuacja? Będzie? No bo w sumie, nie wyjaśniło się, co z tymi przepowiedniami, no i ostatnia scena to jakby klasyczne "i teraz heros ze swoją wybranką wyruszają w świat".
A ciekawe, czy "Dagobath" to celowe nawiązanie? Tak jak i "ansibl"?
Niemniej, punkt daję bez wahania.

Miejsce 2.
Domagalski - cykl o ORP tym razem przenosi się na ląd, zmienia się także nastrój w odcinku na mniej humorystyczny. Przyjemnie się to czyta. I to wystarczający powód, by w tym numerze otrzymać drugie miejsce. No to punkt.

Miejsce 3.
Mrozek - mam mieszane uczucia co do tych szorcików. "Kiedy ziemia była płaska" oraz "Wizytacja" dosyć mnie rozbawiły. Moim zdaniem, "Demiurg" ma tylko jeden interesujący moment (treść zadanego pytania), reszta jest tylko "obudową". Natomiast "Zabawka" mi się nie podobała. I myśl już zetlała (oj, w szkole wbijano mi do łba, że już Kochanowski pisał o ludziach jako "zabawkach", "marionetkach"), i jest to też najdłuższy z 4 szortów, a jakoś "rozmach" (tudzież "rozmaszek") nie dodał puencie siły... No nie wiem, czy szort może być nudny , ale ten dla mnie był.

Poza podium:

Orkan - razi mnie nadmiar dookreśleń, przeładowane zdania. Razi mnie też wtręt "propagandy wegetariańskiej" (nie mam nic przeciwko potrawom wegetariańskim, ale przeciwko ideologii to owszem - takie mam poglądy i koniec). Treść tekstu też jakoś nie równoważy mi tego, co mi się nie podobało, bo jakoś nie mogę się doszukać czegoś, co by mi się szczególnie podobało. Treść zwyczajna, puenta też nie powalająca... ale to język przede wszystkim nastawił mnie tak na "anty" do utworu. Każdy utwór, przy którym się łapię na liczeniu tudzież podkreślaniu przymiotników, przysłówków, imiesłowów, nabiera u mnie statusu "irytujący". No, przykro mi.

Kozakowski - sorry, ne kapevu pas.

Frąc - a o tym tekście to się nie wypowiem. Moje prawo.

[Sebastian]

Loko,

[corpse bride]

anko, dawno cię nie było, witaj znowu

widzę, że masz podobny gust do mnie - podobały ci się te same zdania i momenty w księdze, co mi i widzę, że te przymiotniki w egzorcyście zadziałały na ciebie tak samo
hehe.

[Agi]

Dyskusję na temat bioreligii i nie tylko, przeniosłam do wątku autorskiego Sebastiana

[Lump Kałmuk]

Nr 1 - Sebastian Uznański - "Księga..." - najobszerniejszy tekst numeru, co samo z siebie zasługuje na uwagę. Poza wieloma rzeczami, o których już pisali moi przedmówcy, bardzo podobało mi się stwierdzenie, że "jedyny świat, o który warto walczyć, to własny" (cytat z głowy). Jak dla mnie skończyło się wszystko trochę zbyt raptownie, chyba trzeba będzie sięgnąć do "Żałując za jutro", bo dalszy ciąg mnie intryguje. PUNKT

Nr 2 - Adam Mrozek - Miniatury - podoba mi się styl mad'a (głosowałem też na niego w ostatnich szortach ). Czekam na więcej. PUNKT

Pozostali - generalnie nie było tekstu, który bi mi się mniej lub bardziej nie podobał. Trudno, wszystkim punktu dać nie mogę

[Słowik]

Lumpie, Żałując... nie dokończyłem, ale to nie jest kontynuacja opowiadania z numeru. To dopiero przed nami.

[Sebastian]

Aczkolwiek Lumpie Kałmuku choć brzmi to paradoksalnie znajdziesz tam min. dalsze losy Kandamona. Więcej ani słowa, bo wyjdzie maxi spojler...

(dołożyłem wymagającą myślenia gierke do zestawiku)

[Anko]

[Agi]

Anko, przepraszam za kłopot, ale do szatkowania posta nie czułam się upoważniona

[Anko]

Nie szkodzi, zresztą podobno moderator może posty przenosić, ale dzielić już nie - prawda to? Mam nadzieję, że Cię nie uraziłam ani nie zdenerwowałam? (Podpadanie moderatorowi - zła rzecz ). Mam nadzieję, że teraz jest już wszystko na swoim miejscu. Nie chciałam tylko, żeby np. dyskusja o szortach z udziałem Mada i Bellatrix zaginęła w wyniku zesłania do innego wątku.

[Agi]

Anko, luzik, jak mawia mawete

[mawete]

Specjalnie dla Was:

Dokoła daje ostro majem
Ryczą wszelkie samograje
i jak cukier
Wybitnie słodkie są dziewczyny
Cool faceci, mówię wam - no super !

I tylko
w kręgach byłych, młodych kóz
kwitnie stonowany luz
się składa:
wypada mieć gust.

We frytur woni komór dzwoni
dwieście, żeby nie uronić
nic z wieści
Tyle miłości w mieście
że aż nie chce się w tym mieście to wszystko zmieścić

i tylko...

Tam w barze czterej kominiarze
Leją swoje skromne gaże
do buzi
Darmowe szczęście - jak najczęściej !
Rąk nie starcza, żeby złapać za guzik

i tylko...

Wiosenny pobór mówiąc grzecznie
Już ich raczej niekoniecznie
dotyczy
Kląskanie drobiu, co najwyżej
konwalijka, albo śpiew słowiczy.

No czasem
jeszcze sfrunie im do nóg
jakiś były, młody bóg
pół zywy
i siwy ma czub
albowiem:
w kręgach byłych młodych kóz
kwitnie stonowany luz
ta wada:
wypada mieć gust.

[NURS]

[Anko]

Wiem, wiem. Żartowałam przecież. Chyba kiedy jeszcze nie pisałam, to nie Ty siedziałeś pod telefonem w Science Fiction, no nie?

[NURS]

od początku 2001 siedze pod tym telefonem

[andre]

raaany,ale to musi być wielki telefon...

[Adanedhel]

No, w końcu udało mi się przeczytać!

Sebastian Uznański - Księga, która wyjada oczy - najdłuższe i najlepsze. Punkt.
Całkiem zabawna ta mieszanina sf i fantasy. Mógłbym się czepić kilku szczegółów, jak np. "zgubionych" kilku lat, ale właściwie nie ma to znaczenia. Nie jest też tak straszne, jak to niektórzy malowali

Dariusz Domagalski - ORP DZIK - Wiedźma - punkt nr 2.
Do historii o naszych dzielnych podwodniakach zdążyłem się już przyzwyczaić Chyba każda trzymała przyzwoity poziom, ta również. Nie jest najlepszą z nich (co to to nie!) ale nadal dobra.

Rafał W. Orkan - Egzorcysta
Eee... Nie, zupełnie nie podeszło. Od początku nie za bardzo pasował mi styl, jakoś nie czułem napięcia, strachu dziewczyny (a chyba powinienem?)... a potem końcówka z kosmitami...

Cezary S. Frąc - Mechanizm
Polityka to banalny temat na opowiadanie, łatwo coś wyciągnąć, ale trudno zrobić coś dobrego, ciekawego. Niestety tutaj nie znalazłem zbyt dużo ciekawego. Sporo tylko stereotypów o politykach i polityce.

Adam Mrozek - Miniatury literackie
Pierwsza ("Wizytacja") podobała mi się. Milutkie zakończenie, choć z chrześcijańskiego punktu widzenia zupełnie absurdalne Pozostałe takie sobie. Zwłaszcza "Demiurg". O ile pierwsze broniło się mimo absurdu, to ostatnie już nie.

Andrzej Kozakowski - Karton
Takie sobie, w pamięć nie zapadnie. Choć miło byłoby czasem wymienić swoją wersję

[Chosenone]

No to jedziemy!

Księga, która wyjada oczy - trudno powiedzieć. Książka jest to wielowymiarowa i wstyd ją potępiać ją za jedną rzecz, która się nie podobała i jedną rzecz, która się podobała. Jeśli chodzi o mnie to niezbyt mi się podobały "niektóre momenty", ale ogólnie ciekawie napisane opowiadanie. Szczególny plus za ukazanie zwykłego przedmiotu jakim jest książka z nieco innego punktu widzenia.

ORP Dzik - Wiedźma - Mogłoby być śmieszniej. Nie śmiałem się podczas tego opowiadania, ale w narracji było coś pogodnego - na tyle pogodnego, że czytałem z uśmiechem na ustach. Zdecydowanie gorsze od "Prasłowiańskiej Zamieci", ale jakby autor postarał się o dłuższe opowiadanie to może wyszłoby lepiej. Niemniej nie żałuję życiorysu nieco ukróconego za sprawą "Wiedźmy".

Egzorcysta - Jakoś mnie nie ruszyło. Narracja nieźle poprowadzona, ale brakowało tego "czegoś". A może po prostu to "coś" się gdzieś ukryło. Na przyszłość polecam autorowi lepsze kajdany dla "cosiów" .

Mechanizm - political and science fiction... hmm... niezłe. Ale czy jesteś pewny, autorze, że to była książka obyczajowa, nie fantastyka ?

Miniatury Literackie - Niewiele pamiętam z tych miniaturek. Tylko to o człowieku-zabawce utkwiło kawałkami w pamięci.

Karton - nietypowe i skłaniające do refleksji. Fabuła jest na tyle lekko zarysowana, że czytający sam się może wielu rzeczy domyślać. Dam plusa za pomysł.

Dałem głos na Księgę, która wyjada oczy i Mechanizm.

[mBiko]

Uznański i Mrozek.