[Mariusz Saint]

Już teraz przez nieśmiałe głosy zaczyna być określany drugim Lemem. Przywalił mocno swoimi "Innymi pieśniami", w których genialnie zbalansował swoje postacie; przestały one być li tylko nośnikiem pomysłu na świat. "Perfekcyjną Niedoskonałością" udowodnił, że w tej chwili nie ma na niego mocnych...
Uważam go za najlepszego współczesnego pisarza sci-fi (i dzięki "Innym pieśniom" również fantasy )... czy zgadzacie się ze mną, czy też macie odmienne zdanie?

[Argael]

Z Dukajem mam taką ciekawą sytuację, że jego książki dają mi dużo więcej frajdy już po ich przeczytaniu. Genialnie to określił ktoś kiedyś w Esensji - czytając książkę Dukaja człowiek się męczy i męczy, by kiedy skończy, stwierdzić, że było warto.

[Logan]

Twórczość Jacka Dukaja podobała mi się do pewnego momentu. Do "Czarnych oceanów". Później niestety jego teksty przestały zupełnie do mnie przemawiać. Może jeszcze kiedyś zmienię zdanie, gdyż gust i inne takie zmieniają się z wiekem, ale w tym moim momencie życiowym nie trafię tego.

[Mariusz Saint]

Ja mam dokładnie odwrotnie - "Czarne oceany" uważam za bardzo chaotyczne i bez konkretnego zakończenia, jakiegoś podsumowania - coś tam Hunt robił, gdzieś szedł, czasem było mu smutno, czasem wesoło, na końcu coś tam się stało. "Inne pieśni" oferowały inną, moim zdaniem dużo bardziej przystępną Formę ( ) - epicką fabułę, wyraziste postacie, otoczkę fantasy podpartą niesamowitym pomysłem, nadzwyczaj plastyczne opisy (czy Tomek Bagiński jest w stanie wygenerować komputerowo adynatosa? )... z czymś takim jeszcze się wcześniej nie spotkałem - "Inne pieśni" w pełni wykorzystują patenty, które "Czarne oceany" ledwo dotykały.

[Romek P.]

[Mara]

Ja miałam pecha trafić na "Czarne oceany", jako na pierwszą moją książkę Dukaja i po ich przeczytaniu zraziłam się do całości.

[Romek P.]

[dofo]

[Vanin]

[dofo]

[Mariusz Saint]

[dofo]

Bede musial sprawdzic w domu ta interpretacje. Brzmi logicznie. Problem w tym, ze nie pamietam teraz jak brzmialo ostatnie zdanie. Jedyne co to pamietam, ze ono wywrocilo mi wszystko do gory nogami

[Vanin]

[bogow]

Jeśli chodzi o IP, to liczba interpretacji może nawet być równa liczbie czytelników tej książki
Co do możliwej interpretacji ktorą przedstawił Mariusz Saint, to:

(j.w. Uwaga! Poniżej szczegóły tyczące zakończenia "Innych pieśni". Czuj się ostrzeżony Szanowny
Czytelniku!)


S
P
O
I
L
E
R

S
P
A
C
E



W powieści parokrotnie jest powiedziane, że zrozumienie adynatosa równa się przyjęciu jego formy i po prostu staniu się adynatosem. Wtedy na końcu książki jesteśmy świadkami nie zwycięstwa Berbeleka, ale jego porażki, która swoją drogą wydawała się być nieunikniona.
To oczywiście też jedynie jedna z możliwych interpretacji zakończenia - moja.



S
P
O
I
L
E
R

S
P
A
C
E

[Mariusz Saint]

[dofo]

[kruczywiatr]

Ja tam Dukaja nie znałem, dopóki nie postanowiłem popracować nad projektem własnego świata. No i tak się złożyło, że pare osób wskazywało mi tegoż autora jako wzór stworzyciela światów. Mówię sobie: "Dobra, zobaczmy co to za geniusz". No i patrzę, i oczom nie wierzę, i ohgarnia mnie przypływ wesołości. Po zapoznaniu się ze stylem pana Dukaja i jego sposobem na tworzenie świata fantasy, doszedłem do jedynego prawidłowego wniosku, że lepiej robić po swojemu i jesli już czerpać z jakiegoś źródła, to głównie z wyższej ligi (czytaj zagranica).
Nie lubię wydumanej filozofii, przemycanej pod maską fantastyki. Psycholgia, owszem. Ktoś nazwał mnie "purystą fantasy" i miał poniekąd rację. Ja lubię jak fantasyka jest zrozumiała dla szerszego grona, a nie dla elit.
Pracując na swoim stylem, zauważam, iż znakomita większość polskich autorów z "górnej półki" stosuje bardzo zbliżony do siebie język literacki. Ten potop wielokropków i archaizacja języka... Najtrudniejszy do przełknięcia jest stosunek formy do treści (monstrualna dysproporcja). Na mnie większe wrażenie robi oszczędne gospodarowanie środkami wyrazu, przy towarzyszącym temu silnemu oddziaływaniu treści na czytelnika, który dosłownie dotyka środowiska i klimatu, jakie pragnął uzyskać autor. Oczywiście to mistrzostwo, potrafią tak tylko najlepsi. Styl pana Dukaja na pewno nie jest dla mnie wzorcowy.

[GAndrel]

Jestem elita. :-)
Kruczywiatr piszesz, że jesteś "purystą fantasy", a Dukaj pisze raczej hard science-fiction.
Światy Dukają sa totalnie kompletne. Jest tam wszystko od języka po kompletne teorie naukowe na których światy bazują. Porównać je chyba można tylko z "Diuną" Herberta, fundacją Asimova, "Państwem Środka" Wingrowa czy innymi wielkimi cyklami "starych czasów".
"Inne Pieśni" połknąłem ale musze chyba przeczytać jeszcze raz. "Perfekcyjna niedkoskonałość" to moim zdaniem najlepsza powieść si-fi jaką ostatnio czytałem. Z waszych postów wynika, że jest mi łatwiej bom fizyk i informatyk. ;)
Ktoś wie kiedy wyjdzie drugi tom?

[dofo]

[bogow]

Przecież JD pisze, że czeka "aż się pewne rzeczy w nauce wyklarują, żeby mu się kreacja nie zdezaktualizowała w trakcie pisania" Obawiam się, że na Drugą Tercję Progresu przyjdzie nam jeszcze poczekać...
Na szczęście WL wyda niedługo nową książkę Dukaja, tylko wśród sprzecznych informacji nie jestem pewien czy będzie to "Król bólu", czy zupełnie inny projekt.
Poza tym Solaris zapowiada wydanie powieści Grega Egana, którego twórczość również jest wybitnie okołoprogresowa

[bardzo_czarny_kot]

Mmmmm... Bardzo lubię Dukaja. Zaczęłam od "Czarnych oceanów", potem przyszedł czas na "Perfekcyjną niedoskonałość", niedawno skończyła "W kraju niewiernych". W planach mam "Inne pieśni". Jest niesamowity. Przyznam, że za opowieściami SF nie przepadam, ale w jego powieściach jest coś takiego, co sprawia, że nie mogę się od nich oderwać, nie przeszkadza mi nawet to, że niewiele pojmuję z matematyczno-fizyczno-technicznych opisów. Wystarczającą rekompensatą jest dla mnie fabuła, koncept, postacie... Coś pięknego.

[Keiran]

Hmm, na razie jakos nie mialem za bardzo okazji Dukaja poczytac. Posiadam Inne Piesni ktore kupilem zaraz po premierze, ale jakos nie moglem sie przemoc i utknalem po kilkunastu stronach. To ksiazka na pewno wymagajaca czasu ktorego mi ciagle brakuje.

[bardzo_czarny_kot]

Przede wszystkim wymaga nastawienia "tak, przeczytam to, choćby nie wiem, co" - wspomniane przeze mnie opisy, którymi Dukaj kreuje swoje światy to zabójstwo w biały, łatwo się zniechęcić... A potem, to już można tylko tego żałować.

[Słowik]

Zmuszać się do przeczytania Dukaja ?
Jak można zmuszać się do czegoś, co daje taką przyjemność !
Uwielbiam to, jak Dukaj wtrąca jakieś wątki, pomysły w swoje powieści/opowiadania, a potem wykorzystuje je i rozwija w innych.

[Alkioneus]

Dla mnie bezwzględny numer jeden na naszym poletku. Trudno oczywiście porównywac go z innymi, ale coś w nim jest skoro potrafił zainspirowac Bagińskiego do "Katedry". A gwoli "Czarnych Oceanów" - dla mnie była najbardziej ciężkostrawna ze wszystkich jego powieści. Ale same pojedyncze motywy, wyrwane z kontekstu opisy, stawiają ją u mnie bardzo wysoko.

Jeśli chodzi o to, czego od niego oczekuję, to kolejnej wielkiej opasłej kobyły pokroju "Innych Pieśni", co by się mógł Jacuś pobrykac do woli.

[bardzo_czarny_kot]

[BR]

Najsampierw przeczytałem "Perfekcyjną Niedoskonałość" - pierwsze dziesięć stron czytałem trzy razy, bo próbowałem wszystko dobrze zrozumieć. Po trzeciej nieudanej próbie poszedłem dalej i czytałem maksymalnie skoncentrowany. Genialne, dla mnie, było "wywrócenie Ziemi do góry nogami". I tak, jak powiedział Argael na początku tego topicu więcej radości ta książka dostarczyła mi już po przeczytaniu, przy chłodnej analizie tego, co pochłonąłem. Później przyszedł czas na "Xavrasa Wyżryna" (wydanie z SuperNowy, w której zawarty był "Xavras Wyżryn" i "Zanim noc"). Te dwie minipowieści bardzo mi siępodobały, są z gatunku alternatywnych opowieści i nie mają nic wspólnego z Dukajowymi wybrykami w stylu "Inne Pieśni", czy "Perfekcyjna Niedoskonałość". Xavrasa czytało się przyjemnie, bardzo mi sie podobał. A kilka miesięcy temu skończyłem czytać właśnie "Inne Pieśni". I co mogę powiedzieć? Trudne, cholernie trudne, trzeba czytać maksymalnie skoncentrowanym, wiązać wątki i wydarzenia z wcześniejszych rozdziałów. Książka bardzo dobra, bardzo mi się podobała.

[Last Viking]

U mnie było tak, że najpierw przeczytałem wszystkie opowiadania Dukaja.
Zaczęło się od "Złetej Galery" i później wszystko po kolei jak w NF leciało

Na kolana powaliło mnie "Serce Mroku", świetne nawiązanie do Conradowskiego "Jądra Ciemności".

Później książki. Zaczęłem od "Xawrasa" i "Czarnych Oceanów". Świetne, doskonałe... ale dopiero:
"Inne Pieśni" i "Perfekcyjna Niedoskonałość" to książki genialne.
Ile radości i dodatkowych znaczeń odkrywa się w "Innych pieśniach" jak zna się choć trochę Arystotelesowską koncepcję świata. Mózg mi się przepalał czytając "Perfekcyjną Niedoskonałość" Podczas czytania co chwilę musiałem sięgać do notatek o fizyce kwantowej,czasoprzestrzeni, przestrzeniach Banacha itp.
Było bosko

Inne Pieśni to najpiekniejsza książka Dukaja, Perfekcyjna Niedoskonałość - najlepsza.
Jak do tej pory

[Myrtille]

Ja czytałam tylko "Extense" i opowiadanie "Sierpniowa noc"-króciutkie opowiadanie,ale moim zdaniem genialne.Jest na oficjalnej stronie Pana Dukaja,warto przeczytać.Co do Extensy to czytałam 3 razy,za każdym razem bardziej się w nią zagłębiałam i coraz bardziej mi się podobała.

[Piotrek Rogoża]

Ja generalnie nie przepadam za twórczością Dukaja, ale opowiadanie "Gotyk" - luźna kontynuacja "Kordiana" Słowackiego - zrobiło na mnie piorunujące wrażenie. Niesamowita atmosfera, taki gęsty, zawiesisty horror. Wspaniały język, bardzo bogaty i plastyczny, ale nie aż tak barokowo rozbuchany, jak to się Dukajowi zdarza - i co często mnie od niego odrzuca.