[gorat]

konopia, serio nie. 1 i 3 ubite przez Jutjuba, w sumie cały podpic powinienem wymienić, nie tylko te dwa linki.

[Silaqui]

[gorat]

Wedle życzenia:

[Luc du Lac]

Tak z punktu patrzenia starego zgreda - mieszanie konwentu fantastyki z japońskim psychoanime jest bez sensu. Kiedyś miało to rację bytu - czysto finansowo-organizacyjną, natomiast czasy się zmieniły.

[Silaqui]

Się zagapiłam, a tymczasem mogę już wrzucić recki z kwietniowej NF, Zatem:

1. Gdzie niebo mieni się czerwienią, Lisa Lueddecke:

Powieść Lisy Lueddecke zapowiada się nieźle – czytelnik wprowadzony zostaje w tajemniczy świat wierzeń pseudoskandynawskich. Jest magicznie, lekko nostalgicznie, a nad losem bohaterów wisi nieuniknione zagrożenie. Na pierwszych kilkunastu stronach można nawet łudzić się, że oto mamy przed sobą niebanalne SF, sprytnie przemycone w historii samotnej wyspy, położonej gdzieś na niegościnnych północnych wodach. Szybko jednak zostajemy sprowadzeni na ziemię otrzymujemy young adult w najbardziej sztampowej i irytującej odmianie.

Dostajemy tu wszystko, co typowe dla prozy skierowanej do tej grupy wiekowej. Nieszczęśliwa i odrzucona społecznie bohaterka, której głównym zadaniem jest użalanie się nad sobą i rozpamiętywanie każdej drobnej nieprzyjemności, jakiej doświadczyła. Wielka tajemnica, zagrożenie, zagłada (do wyboru). Deus ex machina pomagający naszej ofierze losu w końcu zasłużyć na szacunek całego świata. Obowiązkowy wątek romantyczny, naznaczony oczywiście niezbędnym tragizmem. Gdy doda się to tego zero jakiejkolwiek logiki w postępowaniu protagonistki i postaci dalszych planów oraz efekciarskie zakończenie udowadniające, że „tylko ty możesz uratować ludzkość”, otrzymujemy streszczenie „Gdzie niebo mieni się czerwienią”, pozwalające uniknąć wątpliwej przyjemności obcowania z tym dziełem.

Można by podjąć próbę obrony książki wspominając o obecnej w niej genezie wątków nadprzyrodzonych, która wciąż nie jest często spotykana, jednak u Lueddecke elementy te są jedynie pretekstem, na dodatek bardzo nieumiejętnie wplecionym w powieść o klasycznej Mary Sue. Chyba żaden argument nie mógłby zachęcić do lektury kogokolwiek powyżej piętnastego roku życia, bo chociaż powieści utrzymane w określonej konwencji nie są niczym złym, to jednak przydałoby się mieć do czynienia z czymś więcej, niźli tylko chaotycznym zbiorem oklepanych tropów.

2. Zadra, Krzysztof Piskorski:

Pozycja Krzysztofa Piskorskiego na naszym fantastycznym poletku jest mocno ugruntowana, o czym świadczą nominacje i wygrane w dwóch najważniejszych nagrodach polskiego fandomu. W marcu tego roku „Zadra”, jedna z nagrodzonych książek, doczekała wznowienia łączącego dwa tomy, rozszerzonego i zmienionego przez autora. Wydaje się to być dobrym zagraniem ze strony wydawnictwa, zwłaszcza gdy weźmie się pod uwagę niedawny sukces powieści „Czterdzieści i cztery”. Z drugiej strony jednak, jeśli po „Zadrę” sięgnie czytelnik zachwycony wspomnianym tytułem, to może się nieco zawieść, a przynajmniej zwątpić w zasadność wspomnianych wyżej nagród.

Przyjmując jednak, że mamy świadomość tak prozaicznej rzeczy jak chronologia powstawania powieści, nowa edycja opublikowana przez Wydawnictwo Literackie z powodzeniem zapewni nam kilka godzin rozrywki. „Zadra” oferuje bowiem zgrabne połączenie steampunku w wydaniu „powiedzmy-że-nadwiślańskim”, awantury szpiegowskiej, niemalże dobrze napisanego wątku romantycznego i odrobiny toposu Polski jako Chrystusa narodów. W wykonaniu podrzędnego autora mogłaby wyjść z tego totalna katastrofa, jednak Piskorski na tyle sprawnie bawi się wyżej wspomnianymi elementami, że wszystko składa się w opowieść pozwalającą na niczym niezmąconą przyjemność z lektury.

Dodatkowym atutem „Zadry” jest umieszczenie w powieści wielu smaczków historycznych, będących nie lada gratką dla tych, którzy dzieje Europy śledzą z równym zapałem, co nowości na rynku fantastycznym. Wyłapywanie realnych nawiązań i celowych przekłamań sprawia, że prócz dobrej zabawy dostajemy niebagatelną lekcję historii, która mogła się przecież wydarzyć. Rozrywka, która nie nudząc bawi, a jednocześnie czegoś uczy, jest czymś, czego potrzebuje polska fantastyka, a Piskorski pokazuje nam, że jest w tym naprawdę dobry.

[dalambert]

No, no Si pięknie się rozwijasz

[Silaqui]

[Silaqui]

Się chwalę się - w sierpniowym numerze NF mój drugi już duży tekst. Tym razem piszę po swojemu o Bradburym

[Silaqui]

Mam już listę swoich punktów programu na Falkonie. Sobota i niedziela będzie... intensywna:

Sobota:
13:00 - 15:00 Książki których nie znacie i powinniście tego żałować - level 2
17:00 - 18:00 Terry Pratchet i jego miejsce w fantastyce
20:00 - 22:00 Wyznaczniki obcości
22:00 - 0:00 Przemoc w fantastyce - przykra konieczność?
Niedziela:
9:00 - 11:00 Czy opowiadania nagrodzone Zajdlem są tej nagrody godne?
12:00 - 13:00 Co by było, gdyby... alternatywna historia
13:00 - 14:00 Hermetyczność Fanodmu

Statystyki prowadzę : biorę udział 6:1

[gorat]

Że jak to, program do północy?

6:1 to skąd? Bo pobudka o nieludzkiej porze?

---

Sam zgłosiłem i jeszcze czekam, ale możliwe, że czeka mnie wątpliwa przyjemność odwoływania punktów - łącznie z przyjazdem.

[Silaqui]

Tak wyszło- o zasadności tak późnych punktów programu nie będę się wypowiadać (chociaż jak w 2016 miałam o 22:00 panel o tabu to trochę ludzi było), natomiast kończenie o północy sprawi, że pierwszy raz nie zawitam w sobotę do Czeskiej. A to trochę smuci
6 paneli prowadzę, w jednym jestem uczestnikiem

[gorat]

Przodowniczka trzody

Możesz powiedzieć więcej o Czeskiej, gdyż tej tradycji nie znam?

Edit: jeśli dobrze widzę pogłoski o programie 06:00-24:00, to Falkon staje się już prawie typowym konwentem mangowym z 24h/doba

[Silaqui]

Kolejny większy tekst z NF uwolniony. Tym razem pisałam o Bradburym. Założenia były podobne co przy "Fantastyce dla opornych": pokazać, że dobra literautra nie boli, nawet jeśli jest kilka razy starsza od czytelnika
https://www.kronikinomady...y-bradbury.html

[bio]

Że jak? Pętla czasowa?

[Silaqui]

[gorat]

Mniemam, że bio pił raczej do tego, że jest starszy od tekstu Bradbury'ego.

[bio]

Od jakiegoś tekstu to i owszem. Kluczowym okazało się chyba słowo "uwolniony". Zatem nie pętla.

[Silaqui]

[Silaqui]

Na blogu pojawił się tekst o zbiorku opowiadań Bartka Biedrzyckiego: https://www.kronikinomady...sanka-stop.html

[Silaqui]

Krótkie podsumowanie blogowego roku plu stabelki - jedna z przeczytanymi w 2018 książkami (zebrało się 69 tytułów) i druga - z opowiadaniami z czasopism (76 sztuk).
https://www.kronikinomady...wanie-2018.html
w tym roku plan podstawowy zakłada - więcej opowiadań, w tym tych z starych FAntastyk. Czy się uda? Zobaczymy

[Luc du Lac]

Lotofagi ? to taka broszurka czarne iskry ? nie to żebym się czepiał, ale to raczej opowidanie

[konopia]

Silaqui, zajrzyj do ostatnio czytane, akurat było o Amberze parę wypowiedzi, może coś dodasz od siebie.

[Fidel-F2]

Czytasz strasznie dużo starożytnego chłamu.

[Silaqui]

[Fidel-F2]

[Beata]

[Silaqui]

[bio]

Podaj nazwiska tych dziadów, trzeba z nimi pogadać.

[Luc du Lac]

Zajrzalem na twojego bloga, w sumie nie bardzo rozumiem listę lektur z "Eksplorując nieznane" - jakiś dziwny klucz doboru pozycji (w ogóle a nie przeczytane)

[Silaqui]