[Tleli]

[Kasiek]

Głosowałam na "Hetmana" za język, jako polonistka miałam trochę radości i na "Ratując Gagarina". Reszta jakoś do mnie nie przemówiła, generalnie numer niezbyt mnie uwiódł.

[khamenei]

[terebka]

[dziko]

Numer przeciętny. Ilość jakoś nie przeszła w jakość.

Andrzej Pilipiuk - Lot - rozumiem, że miało być zabawne. Miało.
Dawid Juraszek - Hetman - obiektywnie doceniam wysiłek Autora, parę fajnych gier językowych, ale obraz świata zupełnie mi subiektywnie nie podszedł.
Mikołaj Wachowicz - Żonobójca - nie było to złe, ale też nie zachwyca, taka mocna czwórka, ciut zabrakł do punktu.
Artur Baniewicz - Kufel z rękojmią - początek ciężkawy, ale potem coraz lepiej. Widać, że Autor piszę o czymś, co go rajcuje (militaria), wychodzą z tego często dobre teksty, jak właśnie ten. Punkt.
Irena Wiszniewska - Przestępca z Pulsartu - hermetyczna hybryda ambitniejszego artykułu z "Twojego Stylu" ze space-operetką. Nie podeszło.
Jan Żerański - Ratując Gagarina - napisane OK, ale do zapomnienia.
Marek Siudaj - Zabawa w chowanego - jak nie przepadam za urban-horror, to ten kawałek bardzo mi przypadł do gustu. Jest pomysł - dobry, choć prosty, jest napięcie. Najlepszy tekst numeru. Punkt.

[hrabek]

Dawid Juraszek i Marek Siudaj.

Zacznę od tego drugiego: świetny horrorowy klimat, niebanalna treść. Wciągnęło mnie od samego początku, a że fabuła nie idzie sztampowo, to i zakończenie wyszło nieźle.

Dawid Juraszek: jeden z kandydatów do tekstu roku. Napisany fenomenalnie. Fabuła na drugim planie, ale wystarczająco ciekawa, żeby nie nużyć. Za to styl znakomity. Pamiętam pierwsze opowiadania Gustawa, w których styl jeszcze był mocno surowy. W tej chwili to już pełnoprawny pisarz. Jeśli w dalszym tempie będzie się tak rozwijał, może być najlepszy w Polsce.

Poza tym podobało mi się opowiadanie Żerania, ciekawie pomyślane i napisane.
Andrzej Pilipiuk przeciętnie, podobnie Mikołaj Wachowicz. Artur Baniewicz był dość przyjemny w odbiorze i to ostatni plus tego numeru. Tekst Ireny Wiszniewskiej napisany jest w tak koszmarnym stylu, że nie udało mi się przetrawić do końca.

Ogólnie bardzo mi się numer podobał.

[Profan]

Andrzej Pilipiuk - Lot - Humor trochę wędrowyczowy, ale opowiadanie leciutkie, podobało się.

Dawid Juraszek - Hetman - Tekst bardzo długi, zawiewający nudą. Nie lubię takich brzydkich operacji językowych, które może niektórych zachwycają.

Mikołaj Wachowicz - Żonobójca - Fajnie wymyślone, ale trochę takie... Mało szczegółów, średnia fabuła.

Artur Baniewicz - Kufel z rękojmią - Dobre opowiadanie. Bardzo mi się podobało.

Irena Wiszniewska - Przestępca z Pulsartu - Fajnie zbudowany świat przedstawiony, oryginalny pomysł.

Jan Żerański - Ratując Gagarina - Bardzo dobry pomysł na opowiadanie, przyjemnie się czytało.

Marek Siudaj - Zabawa w chowanego - Tekst numeru. Rzadko na łamach SFFH widuje się horrory, a ten miał ładny klimat. Trzymający w napięciu. Punkt.

[Przemo]

Ratująca Gagarina - bardzo dobre opowiadanie.

[Witchma]

Lot - po tygodniu już nawet nie wiem, o czym to było.

Hetman - zdecydowanie najlepszy tekst numeru, bardzo dopracowany w warstwie językowej (co odbieram jako megaszacunek dla czytelnika!!!), fabuła zupełnie mi nie przeszkadzała PUNKT

Żonobójca - niewątpliwie przyjemnie się czytało, ale zakończenie mnie rozczarowało.

Kufel z rękojmią - niby świat ciekawy, niby jakaś tam historia jest, niby kilka naprawdę fajnych pomysłów, ale lektura szła mi jak po grudzie. Co jakiś czas się gubiłam, co, kto i dlaczego, jakby ktoś wyciął kilka kluczowych zdań.

Przestępca z Pulsartu - niewątpliwie trzeba się było wgryźć w ten tekst, ale nie żałuję czasu przy nim spędzonego. Autorka miała świetny pomysł, być może nieco zbyt go skondensowała, ale i tak w pełni zasługuje na PUNKT

Ratując Gagarina - zupełnie minęłam się z tym tekstem, nie przekonało mnie rozłożenie akcentów, co z tymi obcymi? Jeśli w pierwszym akcie na ścianie wisi strzelba, to w trzecim powinna wystrzelić. Może z czasem się przekonam, ale póki co jestem zirytowana niedopowiedzeniami.

Zabawa w chowanego - sytuacja odwrotna do "Przestępcy z Pulsartu", czyli pomysł nazbyt rozwleczony, przez co tekst stał się nużący.

[Wachon]

[Zagubiony]

Ostatnio sobie przeszedłem grę "Heavy Rain" i muszę przyznać, że po tym doświadczeniu opowiadanie "Zabawa w chowanego" jeszcze bardziej mi się spodobało - bardziej emocjonalnie odebrałem postać spanikowanego ojca.

[Wachon]

Mi zaś 3 dni po lekturze przytrafiła się identyczna niemal, jak w opowiadaniu, historia w dużym domu. Mój syn jest mistrzem w wynajdywaniu kryjówek i tym razem zniknął w biały dzień na dobre pół godziny. Oczywiście, ukrył się prawie na widoku (por. E. A. Poe "Skradziony list") i cichutko przycupnął.

[dalambert]

Prawie doczytane - to co zwraca niewatpliwie uwagę to Hetman i Żonobójca, Lot jest wcale porządnym opowiadaniem, ale niewątpliwie wybijają się dwa pierwej wymienione.
Żonobójca porządnym hororkiem z zacnym osadzeniem historycznym.
Hetman natomiast absolutnie uraoczą zabawą językową przy wprawdzie dość pretekstowej fabule, ale te wszystkie urocze nawiązania, kpinki i sugestie są po prostu wspaniałe. Ja nie czytałem tego dla intrygi , co nie znaczy , żeby była kiepska, ale dla tego jak jest opowiadana i do czego Autor pije i jak pije
Szczeze zdumiały mnie tu niektóre wypowiedzi, że fabułka owszem,ale czyta się ciężko , no bo tyle nawiązań , że człek nie wie o co biega
Coż jak ktoś jest nieoczytanym , co tu wiele mowić tumanem-leniuchem, to trudno by coś z Hetmana wychwycił , nie ten target
nad punktacją pomyślę, ale faworyci już się zarysowali.

[Nitj'sefni]

Lot - Nie da się ukryć, że autor chciał w ten sposób zachęcić czytelników do sięgnięcia po jego najnowszą książkę. Mnie przekonał. Czytało się łatwo i przyjemnie. Punkt
Hetman - Do połączenia Mickiewicza ze space operą podchodziłem jak pies do jeża. Niesłusznie. Autor w naprawdę umiejętny sposób połączył te dwa światy i wplótł w nie interesującą fabułę. Punkt
Żonobójca - Miało być intrygująco i tajemniczo. No i rzeczywiście było, ale mnie specjalnie nie wciągnęło.
Kufel z rękojmią - Całkiem niezłe opowiadanie i pewnie byłby nawet punkt, gdyby nie to, że ja przyznaję je tylko trzem najlepszym. To, nie jest w tej trójce.
Przestępca z Pulsartu - W moim przekonaniu - słabo. No cóż, może to dlatego, że nie jestem miłośnikiem sztuki, a to ona była głównym tematem tego utworu.
Ratując Gagarina - Ciekawe, zarówno ze względu na temat, jak i sposób narracji. Tylko, że do punktu czegoś mi zabrakło. Niestety nie wiem dokładnie czego. Jakiegoś bliżej nieokreślonego błysku.
Zabawa w chowanego - O tym utworze mogę napisać tylko jedno słowo - kapitalne! Wszystko jest w nim kapitalne, z ilustracją włącznie. Jest to po prostu świetne opowiadanie grozy do końca trzymające w napięciu i sprawiające, że człowieka nachodzi niepokój, a może nawet i lęk. Punkt

[ailiS]

Każdy z tekstów jest na swój sposób ciekawy, ale żaden nie zapadł mi w pamięć tak, jak np. opowiadania Fronczak czy Orkana z poprzedniego numeru.

[xan4]

5 dni pozostało, może jeszcze trochę ocen i głosów skapnie?

[merula]

Mikołaj Wachowicz - Żonobójca
Jan Żerański - Ratując Gagarina
Marek Siudaj - Zabawa w chowanego

Przestępcę z Pulsartu już gdzieś chyba czytałam.
Lot, jako wstęp, albo część całości chyba do mnie nie trafił.
Hetman i Kufel... jakoś mnie nie porwały, choc złe nie są.

[dalambert]

No ja powoli dochodzę do zdania meruli, mam bardzo podobne odczucia.
Hetman jest doskonały jako rozrywka dla oczytanych, czyli rebus literacki - sama fabułka dość mizerna, ale się czyta, byle nie w nadmiarze.
Może Żerań dla mnie za bardzo zakręcił swoją opowiastkę...
cóż pomyślę jaszcze chwilkę.

[xan4]

Tylko 43 osoby przeczytały 63 numer?

[Chal-Chenet]

Mój numer 40 i 4.
A głos na Wiszniewską, bo mnie jakoś smuciła ta "5".

[Martva]

Hetman i Zabawa w chowanego.

[mBiko]

Hetman, bo uważam ten tekst za najbardziej przemyślany i dopracowany, a poza tym bardzo mnie ubawił.

Ratując Gagarina, bo to najbardziej klasyczne s-f w numerze, a i zachęta przyda się Autoru.

[dalambert]

No jedna 50 głosów się znalazła- HEJ obcyndalacze ostatnia chwila

[Mateusz Zieliński]

Zagłosowałem, 3 punkty:

Hetman - trzeba mieć zacięcie, żeby stworzyć coś takiego. Wydaje mi się jednak, że Autor po pierwszej części trochę spuścił z tonu, jeśli chodzi o stylizację. Może to i dobrze? Sama fabuła rzeczywiście przyćmiona językiem i realiami, ale zajmująca. Tekst numeru.

Ratując Gagarina - niezbyt porywające, ale jednak s-f. Na zachętę.

Zabawa w chowanego - za klimat prostej, dziwnej historii.

[xan4]

4h do końca, może ktoś się jeszcze zdecyduje?

W tak zwanym międzyczasie zmienił nam się lider, ale przecież wszystko przed nami

[Gustaw G.Garuga]

Nie ukrywam, ze na widok ostatecznego wyniku usta wygiely mi sie w podkowke... Dziekuje za wszystkie glosy i kazdy glos. To nie pierwszy raz, gdy czytelnicy zwracaja mi uwage na rozdzwiek miedzy forma tekstu a fabula. Pomysle nad tym.

[Żerań]

Ja również bardzo dziękuję za głosy i obiecuję dalszy rozwój, bo IMO w życiu każdego człowieka (nie tylko pisarza, ale tutaj chyba przede wszystkim) chodzi także o to, by się rozwijać, uczyć, poznawać. Fajnie, że się wam opowiadanie podobało. Chciałem zrobić maksymalnie klasyczną science fiction i złożyć hołd mojej ukochane filmowej fantastyce - kinu science ficiton - którą bardzo lubię. Wszystko w tekście jest wypadkową pomysłu wyjściowego - robimy "literacki film". Chyba mi wyszło:) Natomiast wołami nie wyciągnięcie ze mnie, co tak naprawdę tam się stało. Uwielbiam teksty-zagadki (a tutaj rozwiązań możliwych jest kilka).

Ja również bardzo dziękuję za głosy i obiecuję dalszy rozwój, bo IMO w życiu każdego człowieka (nie tylko pisarza, ale tutaj chyba przede wszystkim) chodzi także o to, by się rozwijać, uczyć, poznawać. Fajnie, że się wam opowiadanie podobało. Chciałem zrobić maksymalnie klasyczną science fiction i złożyć hołd mojej ukochane filmowej fantastyce - kinu science ficiton - którą bardzo lubię. Wszystko w tekście jest wypadkową pomysłu wyjściowego - robimy "literacki film". Chyba mi wyszło:) Natomiast wołami nie wyciągnięcie ze mnie, co tak naprawdę tam się stało. Uwielbiam teksty-zagadki (a tutaj rozwiązań możliwych jest kilka).

[Maxencius]

Bardzo, bardzo dziękuję za głosy. Szczerze mówiąc, przyzwyczaiłem się już do myśli, że będę gratulował zwycięzcy, ale kiedy na parę godzin przed końcem głosowania okazało się, że "Zabawa w chowanego" wygrywa, uznałem, że najlepiej będzie nie zaglądać aż do finału. Tymczasem pojechałem z rodzinką w góry, właśnie wróciłem i zajrzałem.
To wspaniałe uczucie - jeszcze raz bardzo dziękuję głosującym i gratuluję pozostałym autorom.

[Agi]

Maxencius, gratuluję zwycięstwa i zapraszam do Twojego wątku.

[rag]

Andrzej Pilipiuk - Lot
Polski wampir w kosmosie, prawie. Zabawne, ale umiarkowanie.

Dawid Juraszek - Hetman
Powrót do świata 'Odysei sarmackiej'. Tym razem zamiast fredrowskiej romantycznej komedii mamy superbohatera (coś między Supermanem a Iron Manem). Zupełny misz-masz klimatów, ale działa zadziwiająco dobrze. THE BEST OF 63

Mikołaj Wachowicz - Żonobójca
Horror(?) wpółczesny. Pod wpływem pięknej artystki mąż zabija żonę, naśladując wydarzenia historyczne. Koncept chyba trochę za słaby, bo wyraźnie nie zadziałał, choć opowiadanie napisane całkiem nieźle.

Artur Baniewicz - Kufel z rękojmią
Fantasy w świecie po wojnie demokratyczno-feudalnej w wiosce, której wiodącym przemysłem jest fabryka garnków. Bardzo oryginalne i ciekawe, ale zdecydowanie za gęsto upakowane. W notce autor twierdzi, że woli pisać powieści niż opowiadania - to widać... Na przyszłość: trochę mniej wydarzeń - albo przynajmniej dwa razy dłużej. Ale i tak: SECOND BEST OF 63

Irena Wiszniewska - Przestępca z Pulsartu
Przestępca z planety sztuki zbiegły na Ziemię. Ciekawy pomysł inwazji/podboju Ziemi od strony świata sztuki, ale samo opowiadanie trochę za bardzo pretensjonalne.

Jan Żerański - Ratując Gagarina
Gagarin na orbicie Marsie, ratowany przez Sagana - opowiedziane od strony żony astronauty. Coś w rodzaju hołdu dla astronautów i 'ludzi kosmosu'. Przyjemne, choć pretekstowe.

Marek Siudaj - Zabawa w chowanego
Horror współczesny. Pomysł ciekawy, ale wyraźnie niedokończony. (Chyba, że ma to być alegoria dorastania? 'Przychodzi taki moment, że dzieci nie chcą już znać swoich ojców'?)