[Agi]

Cztery opowiadania i cztery lemoniadowe szorty.
Zapraszam do oceny i głosowania.
Mam nadzieję, że trzy głosy do dyspozycji będzie w sam raz.

[hardgirl123]

Andrzej Pilipiuk - Czortek, trafiło do mnie
Magdalena Felicytka Szymanek - Biuro- ukłon za poruszenie problematyki pewnych środowisk zawodowych, niech to będzie ostrzeżenie, ze nie samym biurem człowiek zyje.
Jewgienij T. Olejniczak - Arabska noc, nie tylko z sympatii do Autora, ale także za to że treść przemawaia do mnie.

[felicytka]

[Agi]

felicytka, Twój tekst przeczytałam jako pierwszy. Nie mogę go jeszcze ocenić na tle pozostałych w tym numerze, jednakże podzielę się na gorąco uwagami.
Fabularnie interesująco, warto przypominać historię miasta, ale literacko nie urzekło mnie. Styl drętwy z lekka, a zakończenie nazbyt wyraźnie kojarzy się z innym warszawskim, a w zasadzie praskim opowiadaniem, które nota bene Nautillusa zdobyło.

[felicytka]

Szczerze mówiąc tekstu, o którym piszesz nie czytałam. Przypadkowa zbieżność zakończeń. Zresztą w pierwszej wersji było zupełnie inne, ale szanowne ciała redakcyjne z pewnego fantastycznego portalu uznały, że jest straszne i dopiero trzecia wersja została zaakceptowana.
Co do stylu to może z czasem się wyrobi, a przynajmniej mam taką nadzieję.

Dziękuję za uwagi. Jeśli mogłabyś mi dać jakiś bliższy namiar na ten warszawski tekst to uzupełnię braki.

[dalambert]

[felicytka]

W tym wypadku, to z tego co pamiętam, bardziej pojechały po mnie Ika i Małgorzata oraz pewien wampir

[Agi]

felicytka, nie posądzam Cię o zapożyczenie, zwłaszcza jeśli to "ciało redakcyjne" narzuciło zakończenie.
Skojarzyło mi się z "Cudownym wynalazkiem pana Bella" Tomasza Bochińskiego opublikowanym w 2 tomie antologii "Niech żyje Polska. Hura!". Też wydanej przez FS.

[felicytka]

Agi, nie odebrałam Twojej uwagi w pierwszym poście jako zarzut. Ponoć w literaturze wszystko już było, nowi twórcy przetwarzają tylko to, co ktoś wymyślił. Sytuacja z podobnymi zakończeniami niestety świadczy na korzyść tej teorii

Dziękuję za info dotyczące tekstu.

[baranek]

podobały mi się wszystkie opowiadania. ale któreś musiałem wybrać. to wybrałem:

Robert J. Szmidt - Pola dawno zapomnianych bitew: Kuźnia. i znowu głosuję na coś, co zupełnie nie mieści się w moich ulubionych klimatach. nie wiem, gust mi się zmienia, czy co.
Dariusz Domagalski - ORP "Dzik": Od zmierzchu do nieśmiertelności. ślicznie zakręcone. dokładnie takie jak lubię.

na szorty już raz głosowałem, ale co tam:
Loui E. Merril - Krótkie dzieje króćca. cały czas uważam, że to był najlepszy szort tamtej edycji.

[teddy]

Moje głosy idą tym razem na jedno opowiadanie i dwa szorty

Magdalena Felicytka Szymanek - Biuro

Aleksander Kusz - Jak Klapaucjusz...

Jewgienij T.Olejniczak - Arabska Noc - moim zdaniem to był najlepszy szort tamtej edycji, ale de gustibus...

[dalambert]

No nie a u mnie na Grochowie to jeszcze nie ma Nr.47 i jak tu pyskować

[NURS]

To się przeprowadź do miasta, a nie narzekaj. Woły na Grochów ze trzy dni jadą, najdalej w piątek SF bedzie w obu kioskach.

[dalambert]

[NURS]

Oni, za mostem, widzą to inaczej.

[jewgienij]

[NURS]

warsiawa da siem libić, ale handlować, to tylko na pragię.

[jewgienij]

Detalicznie racja, bez pomiełki, wszyscy zmuszonem są smarować na pragię, bo mocniejsza w tem fachu

[NURS]

jak widzć, beła. bo teraz, to te zza wisly, cugle ścisły. Na pragie, panie, nie dowieźli.

[jewgienij]

Żarty żartamy, ale faktycznie zamiast z fasonem zapychać na pragię, żeby budkię troszkie zaopatrzyć, to się dostawczaki niemożebnie w handlu zapuściły

[nureczka]

Się ktoś pode mnie podszył! PROTESTUJĘ!
Nie głosowałam - chociażby dlatego, że nie czytałam - a wyniki widzę.
Upraszam moderację o interwencję.
Wietrzę spisek. To na 100% ONI!

[jewgienij]

A czemu nie ONE?

[nureczka]

Bo kobiety subtelniejsze są. ONE by to zrobiły inaczej.

[Agi]

nureczka, nie mam możliwości niczego zmienić, bardzo mi przykro.
Klikałaś żeby zobaczyć wyniki? Może w tym momencie przeskoczyło?

Kolegów Ałtorów uprasza się o nieofftopowanie.

[nureczka]

Jak nie głosuję, tylko chcę zobaczyć wyniki, to wchodzę bez logowania. Wtedy pokazuje. nauczyłam się, bo czasem z wiadomych powodów, nie wypada mi głosować.
Głosowałam na okładkę i publicystykę.

No cóż, widać komputer żyje własnym życiem. Mam nadzieję, że chociaż mądrze zagłosował.
Idę oglądać House'a

[jewgienij]

[mawete]

Szmidt, Szymanek, Domagalski.

[xan4]

Andrzej Pilipiuk - Czortek - tutaj sam siebie zadziwiłem, okazało się, że
Wędrowycz w małych ilościach jest całkiem znośny, zwłaszcza jak człowiek ma doła, PUNKT,
Robert J. Szmidt - Pola dawno zapomnianych bitew: Kuźnia - lubię space operę, średnio lubię bitwy i wojny, bardzo duży plus za zakończenie, którego powinienem się domyślić, ale nie zrobiłem tego, dobrze napisane, ale... czegoś mi zabrakło,
Magdalena Felicytka Szymanek - Biuro - Jakieś takie nierealne, za mało emocji(?), nie przemówiło do mnie,
Dariusz Domagalski - ORP Dzik: Od zmierzchu do nieśmiertelności - mój ulubiony cykl z SFFiH i okazało się, że w dłuższej wersji nie jest już tak dobry, przegrał z szortami,
Jewgienij T. Olejniczak - Arabska noc - rozpływałem się w zachwytach nad tym szortem podczas edycji, nie będę się powtarzał, ale podreślam jeszcze raz: bardzo, ale to bardzo lubię ten tekst, PUNKT
Krzysztof Baranowski - Prędzej wielbłąd... - ocena podobna do tej z edycji, fajny szorcik ale czegoś mi tu zabrakło,
Loui E. Merril - Krótkie dzieje króćca - w edycji punktu nie dostał, bo nie wypełnił limitu znaków, w numerze ze spokojem i radością zapunktuję ) PUNKT

Podsumowując: głosy na dwa szorty i jednego prawie szorta, ach ta moja miłość do krótkiej formy

[marcolphus]

Na razie przeczytałem tylko jedno opowiadanie - Biuro. I mam tutaj uwagę do autorki natury merytorycznej. Z pewnego źródła wiem, że IPN nie posiada i nigdy nie posiadał żadnych dokumentów sprzed 1945 roku, a tym bardziej sprzed wojny. Dlatego bohaterowie nie mogli uzyskać od IPNu jakichkolwiek dokumentów sprzed wojny. Takie dokumenty posiada za to Archiwum Państwowe - aż dziwne, że bohaterowie tam się nie zwrócili o pomoc

[felicytka]

Ech... czasem traciłam nadzieję, jak bohaterowie w opowiadaniu. Odsyłano mnie "od okienka do okienka". Na policji musiałam kłamać, bo jak zadzwoniłam i powiedziałam, że piszę opowiadanie i potrzebuję informacji to mnie wyśmiali. Ostatecznie poszukiwałam wyimaginowanego zaginionego. (Z tego miejsca chciałam przeprosić Komendę Główną Policji za drobne oszustwo i jednocześnie chciałam nadmienić, że nikt nie został poszkodowany na duchu, ciele oraz majątku).
Dlaczego nie wysłałam bohaterów do Archiwum Państwowego nie wiem i nie potrafię tego w żaden logiczny sposób uzasadnić. Na swoją obronę mogę tylko dodać, że szukanie pomocy w instytucjach państwowych to traumatyczne przeżycie.