[Agi]

Mamy do przeczytania i oceny sześć tekstów.
W ankiecie zaznaczyłam trzy głosy do rozdania, czyli tradycyjne podium. Zastanawiałam się nawet nad wpisaniem dwóch, ale uznałam, że trzy będzie rozsądną opcją.
Możliwe, że od przyszłego miesiąca będzie inne rozwiązanie, ale na razie nie doszliśmy do porozumienia w tej kwestii (mam tu na myśli ogół dyskutantów).

Panie i Panowie zapraszam go urny!

[mawete]

Ciężko było wybrać.
Kozak i Bochiński

[hardgirl123]

Dziś kobiety górą
Kozak, Wójtowicz, Skuta.

[baranek]

ja jeszcze nie o opowiadaniach, ale o komiksie, a chyba nie bardzo jest gdzie, więc tutaj piszę. czy ktoś mógłby mi własnymi słowami streścić fabułę tego komiksu, bo ja ni w ząb nie kumam o co biega. mało tekstu, rysunki jakieś mętne takie.

[Kruk Siwy]

Niestety ja znam opowiadanie, czyli pierwowzór. I dlatego cokolwiek kumam, ale chyba następny odcinek po prostu sobie daruję...

[nureczka]

[dalambert]

baranek, nureczka, :
nr 44
str 1; Różowe diabełki odwiedzaja w szopie Jakiegoś Wylenialca / JW/
str. 2 JW za pomoca diabełka rozpala ogień pod sagankiem z jakąś zupą.
Nr. 45
str 1 diabełki chyba walą JW w łeb i pakują do worka
str. 2 JW wyjęty z worka jest niezadowolony i przerabia różowego diabełka na białego....
OCH cóż to dalej będzie , och, och

[Agi]

Komiks jest zupełnie niestrawny. Jak literacką wersję Wędrowycza czytałam z pewną przyjemnością, tak obrazkowa zupełnie mi nie odpowiada.
Zastanawiam się czy wydzielić dyskusję o komiksie do oddzielnego wątku, ale chyba nie warto.

[dalambert]

Agi, na komikś to obawiam się ze jeno płacz i zgrzytanie zębów by było, ale ad rem
Zakładnicy - nastrojowe, oj ciężka jest dola subtelnych żon prezesów , ale PUNKT
Śmierciołak - czemu prawie wszyscy debiutanci muszą tworzyć nowy świat, alchemię i tak w ogóle teza, antyteza i synteza i siup kolejny zbawca świata. Nul.
Pewnej dnio nocy... znowu świat apokaliptyczny i wredny staruszek kontra śmiały wizjoner z stosownym skutkiem / miłe/ ale punktów mało
Kraina Potworów- inteligentne , dowcipne, znakomita narracja Stara Gwardia nie rdzewieje - PUNKT
Przesiadka - może być, oj te trudy merdania życiem pozagrobowym , jak one autorów męczą, oj, oj, ale puenta zacna.
Pod ziemią- bardzo dobra opowieść i bez NOWEGO świata fantasy , okazuje się, że Śląsko wystarczy do dobrej opowieści - PUNKT
Ogólnie niezły zestaw, nic kompromitującego i aż się prosi by moc przyznać po więcej punktów na jedna sztukę/ to a'propos dyskusji o sposobie glosowania/

[Lichtenstein]

Rozumiem, że skoro póki co się oddzielny temat nie wydziela, to o komiksie tutaj?

Na szczęście naczytałem się tego typu rzeczy na tyle, by się nie gubić, ale wyraźnie widzę, że może zaplątać w głowach "zwykłych śmiertelników".

W pierwszej chwili chciałem napisać, że w zasadzie całość problemu ogranicza się do tego, że wzięli do tej roboty rysownika, a nie rysownika komiksów - jako że de facto same ilustracje są wyraźne, a kuleją tak na prawdę przejścia między kadrami i bardzo płynne tła - lecz na całe szczęście coś mnie tknęło, żeby zguglać nazwisko ilustratora - i zonk! Gość wydał z pięć komiksów. Pobieżnie przejrzałem kilka przykładowych plansz, które zdają się bardziej trzymać kupy.

Zadumałem się więc i przyjrzałem dokładniej komiksowi z tego numeru, rozmyślając w czym tak naprawdę tkwi problem.

I wydaje mi się, że autor ma za mało miejsca.

Chaos w opowieści wynika z tego, że dość długie są skoki pomiędzy czynnościami w kolejnych kadrach - ot, diabełek wyskakuje, diabełek zostaje pokonany, niezbyt jest miejsce na szamotaninę pomiędzy. Wydarzenia są tak skondensowane, że skróty myślowe są dla wielu zbyt długie. Również z braku miejsca wynikać może zamęt przestrzenny - plamowate tła de facto oznaczają brak przestrzeni, w której osadzeni są bohaterowie. Nie można mówić nawet o załamaniu osi akcji, bo bez przestrzeni owej osi po prostu nie ma. Początkowo wydawało mi się, że ta maniera rysowania tła to nieskuteczna próba wykorzystania sztuczki zaczerpniętej z anime/mangi - gdzie w szczególnych scenach akcji otoczenie zostaje zastąpione prostą geometrią, mającą na celu podkreślić ruch. Po chwili zastanowienia, wydaje mi się jednak, że to raczej prozaiczna kwestia braku miejsca na rysunek - kadry wypełnione są bohaterami, nie ma miejsca na wszystkie nieistotne szczegóły dookoła. Sądzę, że dość wyraźnie widać że tła w tym komiksie są tylko wypełnieniem do kształtu prostokątnego kadru, otoczenie (jak np. jaskiniopodobne piekło ze stalagnatami) pojawia się tylko w przypadku, gdy samo w sobie jest głównym celem kadru.

Wydawałoby się, że odpowiedzią na te problemy mogłoby być po prostu obniżenie tempa akcji - niechby było i tylko sześć kadrów na planszę, tyle że takich na których widać co się dzieje po kolei. Niestety, autor raczej nie może sobie na to pozwolić, jako że wtedy opowieść mogłaby się ciągnąć i cztery lata - to trochę jakby publikować oryginalne opowiadanie Pilipiuka po akapicie na numer.

Właściwą reakcją wydaje mi się zwiększenie miejsca dla komiksu, choćby o jedną stronę. Może dwie, ale to już mogłaby być przesada. Może sprawiać to nieco trudności wydawcy, jako że kolorowy komiks wymaga lepszego, okładkowego, papieru. Najprościej byłoby wstawić taką kartkę w środek numeru, generując cztery kolorowe strony (podobnie do komiksu o księdzach i seksie, który próbował swych sił w SFie swego czasu, lecz był na tyle marny, że nie pamiętam nawet jego tytułu), ale rozumiem, że byłaby to pewna przesada, bo komiks ten mierzony jest raczej na krótki, miły, przerywnik. Wykorzystanie obu wewnętrznych okładek do prezentowania jednej, spójnej opowieści jest tak smutne, że chyba nie muszę nawet o tym wspominać. Najefektywniej byłoby chyba doczepić kartkę z dobrego papieru zaraz za okładką. Nie wiem co można by wtedy zrobić z pozostałymi kolorowymi stronami - wstępniak z gołą babą? Więcej kolorowych reklam? - ale wierzę, że redaktor naczelny byłby w stanie coś wymyślić.

Mam nadzieję, że moja uwaga okaże się użyteczną i podjęte zostaną jakieś działania w sprawie tego komiksu, bo do tej pory tak naprawdę jedynym naprawdę udanym flirtem magazynu z komiksem były opowieści o Nikityczu. Wierzę, że drobną zmianą - oddaniem autorowi jednej strony więcej - można uratować ten komiks, co byłoby o wiele cenniejsze, niż "wygwizdanie ze sceny" osoby, która sądzę że byłaby w stanie zaprezentować produkt co najmniej sympatyczny.

[chomoon]

[dalambert]

[chomoon]

odpowiedź jest w samym pytaniu... jest młody i walczy o rozpoznanie na ciasnym rynku pomysłów że tworzy oryginalne i dopieszczone światy, pełne wiedzy tajemnej i bogów, to tylko znaczy, że ma wybujałą wyobraźnię i za dużo wolnego czasu... a prostych historii nauczyła go pewnie telewizja... ot, cała tajemnica

jeszcze nauczy się...

[baranek]

Zacznę od tego, że moim zdaniem nie było słabego opowiadania w tym numerze. Podobały mi się wszystkie, choć do niektórych mam, jako czytelnik, pewne zastrzeżenia.
Magdalena Kozak - Zakładnicy - Troszkę taka huśtawka klimatyczna była. Raz nastrojowo, mrocznie nawet, to znowu nieco humorystyczne dialogi. To wybijało mnie z rytmu.
Rafał Cywicki - Śmierciołak - Od początku do końca bardzo fajne. Te wspominane "wykłady" ładnie by się rozeszły w dłuższej formie [powieści, dla naprzykładu, albo chociaż zbiorze opowiadań], ale i tak nie raziły, ani nie męczyły przesadnie. I uważam, że debiutant może kreować własne światy, jeśli robi to dobrze. A Rafał robi. Punkt.
Milena Wójtowicz - Pewnej dniocy we Wraslowie - Bardzo fajne. Zakończenie mi siadło. Takie jakieś pospieszne było. Mogło jeszcze opowiadanie potrwać troszkę.
Krzysztof T. Dąbrowski - Przesiadka - Zabawne nawet momentami, ale tylko zabawne. A może aż zabawne. Nie każdy potrafi rozbawić.
Tomasz Bochiński - Kraina potworów - Świetne. Taki hardcorowy Kubuś Puchatek. Zapachniało "Scenami z życia smoków". A że zapach to nader przyjemny dla mego nosa - punkt.
Ewa Skuta - Pod ziemią - Klimatyczne od początku do końca. W innym przypadku pewnie męczyła by mnie gwara, tutaj - absolutnie. Punkt.

[dalambert]

[baranek]

Słusznie, słusznie: "Pufcio na Premiera"

[dalambert]

baranek, nie mieszaj smutnych realiów z cudami Krainy Potworów
Pufcio najlepszym naszym Przyjacielem jest!!!
Pufcio na KRÓLA

[Witchma]

Kiziak na cesarza!

[Fidel-F2]

Kiziak na patelnię!

[Agi]

Proszę nie robić manifestacji, tylko oceniać teksty!

[dalambert]

Agi, taż to właśnie ocena tekstu jest i to JAKA
ps. GŁOSOWAŁAŚ ?

[Agi]

dalambert, nie głosowałam, ponieważ nie przeczytałam jeszcze wszystkich tekstów, o czym zresztą Ci pisałam
A to powyżej, to zwykłe spamowanie, ale chciałam być uprzejma.

[dalambert]

Agi, OK. ALE jezeli tekst literacki bądź co bądź pobudza odbiorców do wznoszenia okrzyków to może i jest to spamowanie, ale napewno nie tylko spam, ale i niewątpliwa pozytywna ocena

[Agi]

dalambercie złoty, nie kłóć się ze mną, proszę.

[Fidel-F2]

Magdalena Kozak - Zakładnicy Po pierwszych akapitach miałem przestać czytać bo horrory to nie moja bajka ale szczęśliwie dalej było coraz lepiej. Dobra historia, nieortodoksyjne podejście, fajnie napisane. No i nie zepsute horrorowymi zagrywkami. Składnik horrorowty wykorzystany i napisany doskonale.
Rafał Cywicki - Śmierciołak Styl delikatnię męczący ale bez przesady. Świat ciekawy, fabulka jednakże szcżątkowa. Przyzwoite, autor ma czas by popracowac nad swoim pisarstwem.
Milena Wójtowicz - Pewnej dniocy we Wraslowie Zaczęło się tak sobie, rozwinęło bardzo przyjemnie. Szkoda jednak, że w zawierusze zaginęły gdzieś ostatnie akapity tudzież strony. Brak zakończenia odbiera punkt.
Krzysztof T. Dąbrowski - Przesiadka Ot takie sobie, mało zaskakujące. Nie męczy ale i nie zachwyca.
Tomasz Bochiński - Kraina potworów Świetne. Kilka konceptów zachwycających. Czekam na dalsze przygody. Jakoś czuję, że autor w skrytości ducha liczy na stworzenie czegoś na miarę Kubusia Puchatka.
Ewa Skuta - Pod ziemią Nie wzruszyło. Rzecz w zasadzie o niczym.

Punkty Kozak, Kruk i trochę na wyrost Cywicki. Gdyby system głosowania był taki jakim go postulawałem w sąsiednim wątku przyznalbym tylko dwa punkty.

Ogólnie numer przyzwoity, dwa opowiadania bardzo dobre, i kilka przyzwoitych, bez wpadek literackich.

Komiks można policzyć na konto wpadek

[Godzilla]

Punkty dostają Zakładnicy, Śmierciołak i Kraina Potworów. Wahałam się nad Pod ziemią. Blisko było.

[ihan]

Numer w sumie niby OK, bo czytanie żadnego tekstu nie szkodziło życiu lub zdrowiu. Brak jakiś gigantycznych problemów z językiem, brak przeładowania pietrowymi metaforami, w sumie dobrze. Tylko, w zasadzie tak mdło. Jak z kaszką na mleku, zdrowa, pożywna, ale na dłuższą metę wychodzi nosem i uszami.
Zakładnicy. Horrory lubię. Na plus zaskoczenie. Na minus zbyt schematyczna postać Piotra.
Śmierciołak. Punkcior. Za pomysł. Za własny świat. Za dodanie szczypty przypraw do kaszki. Za klasyfikację żywiołów. Nie jest idealnie, ale jest szansa na to, że idealnie będzie.
Pewnej dniocy we Wraslowie. Niby pomysł fajny, tekst też. Ale znudził mnie mocno.
Przesiadka. Teksty ironiczne i zabawne mają to do siebie, że łatwo o przesyt. W ubiegłym numerze był zombie-pracoholik, tutaj znowu alkoholik. Wystarczy.
Kraina potworów. I tu punkt drugi. Fakt, trochę prywaty, bo potworny Pufcio ratował konie. Czekam na dalszy ciąg potwornych przygód. I tak zastanawiam się, czy tylko ja zauważyłam podobieństwo rysunku Pufcia do pewnego zdjęcia z tego numeru?
Pod ziemią. Trochę egzotyczne, miło, że wypowiedzi pisane gwarą.

Aha, trzeciego punktu nie przyznałam.

[chomoon]

Mam wątpliwości czy powinienem głosować jako jeden z autorów, więc może się wstrzymam.

Refleksje po czytaniu:
Zakładnicy - początek był ciężki i jakiś zupełnie nienaturalny. Do tego od pierwszej strony nie polubiłem głównej bohaterki (choć zrehabilitowała się pod koniec). Ale warto było doczytać do końca Dostałoby punkta.
Pewnej dniocy we Wraslowie - Oryginalna wizja świata, ale myślałem, że zostanie bardziej pociągnięty wątek ekologiczny (magiczny smog - wypas pomysł). W dodatku liczyłem, że opowiadanie będzie o zwiadowczyni, a było o rozkrzyczanym i znerwicowanym czarodzieju, którego nie szczególnie polubiłem - może dlatego, że jego przenikliwość i ogólna zajefajność jest przytaczana jako odległa historia, a nie naoczny przykład. Zakończenie też mi nie podsiadło.
Przesiadka - po prostu nie lubię opowieści o pijakach i opowiedzianych pijackim tonem. Dla mnie w tym opku nic nie było. No może system zakupowania kolejnych wcieleń był zabawny, ale to tyle.
Kraina potworów - to opowiadanie nie może się nie podobać Bawiłem się przy nim bardzo dobrze, choć miałem czasem wrażenie przesytu absurdem. Nagrodziłbym punktem.
Pod ziemią - stylizacja językowa owszem dodaje kolorytu... ale przez to czytałem to opowiadanie trzy razy dłużej niż wskazywałaby na to jego objętość. A już sepleniącej bezzębnej gwary nie rozumiałem ni w ząb. Za to na plus idzie pomysłowa konstrukcja opowieści. Pewnie też nagrodziłbym punktem.

[Chal-Chenet]

[chomoon]