[Godzilla]

Wegner - I będziesz murem
Punkt, dobre tempo, i parę razy zostałam zaskoczona. Działało na wyobraźnię. Poza tym nie było odstraszacza w postaci storturowanego więźnia, jak ta goblinka w poprzednim opowiadaniu. Chociaż to pozyskiwanie dłoni <precz ze spojlerami> takie trochę... melodramatyczne. To nie można było od kogo innego? Bardziej by pasowały

Cetnarowski - Nocne ścieżki gwiazd Nie ucieknie, nie ucieknie, przy tym stopniu uzależnienia od gwiazd. Zresztą co on, wcześniej sobie orbit nie policzył?
Chociaż ładnie się to czytało, język mi się podobał.

Bochiński - Co wiedźma miała na myśli? - jeden z faworytów, choć koniec końców bez punktu. Konkurencja była silna. Ale parę scen było naprawdę pysznych. Szkoda że tak urwane, i tyle trzeba sobie dopowiadać. Co by było widać pod koniec przez okulary MORSa... czy mogli się tam zapałętać niewtajemniczeni przechodnie, nieoczarowani przez Wiedźmę? Na przykład pracownicy elektrociepłowni? I tak dalej. Mam bardzo prozaiczne wątpliwości

Sawicki - Inkluzja w szkarłacie
Fajna ta żelazna gwiazda. Punkt. No i chcę ciągu dalszego, kiedy będzie ciąg dalszy? Co to był za czerwony ludź?

Domagalski - ORP Dzik: Slainte Mhath
Wikingu drogi, ponawiam pytanie postawione przez kogoś innego, jak się czyta tytuł? Pytanie z gatunku złośliwych. Dysponuję podręcznikiem irlandzkiego (szkockiego niestety nie) i widzę jaka jazda jest z czytaniem słów irlandzkich. Każdego trzeba uczyć się na pamięć, i są jeszcze bardziej pogięte od angielskich. No więc jak się czyta Slainte Mhath? Proszę mnie nie odsyłać do egzotycznych utworów muzycznych, bo marne szanse że sobie ich posłucham. Chyba że się zjawisz w Warszawie i mi sam puścisz
Poprzedni odcinek miał jakąś bardziej pozbieraną akcję, ale i tu zachichotałam pod koniec. Podsumowanie obserwacji przez peryskop

Miszczak - Modlarze
Zgrabnie się czytało, jest atmosfera, tylko... taka bardzo biznesowa ta modlitwa. Racjonalne działanie nakierowane na przyniesienie określonych korzyści. Właściwie możnaby przyjść z miernikiem i policzyć skuteczność trzech panów. Bioenergomodlitwa?

[Haletha]

Ja tam jestem prosta, myślę prosto i nie w głowie mi żadne pojedynki. Zresztą o co? Na rynku są dwa pisma z interesującej nas branży. Poza szczyptą zdrowej rywalizacji (która wychodzi tylko na dobre, bo podnosi jakość) niepotrzebna im więc chyba walka o utrzymanie kosztem tego drugiego. To nie konkurencja proszków do prania, z których każdy daje inny rodzaj bieli. Przeciętnego polskiego czytelnika stać na zakup obydwu periodyków, a jeśli tego nie robi, wynika to raczej z osobistych upodobań. A o gustach się nie dyskutuje, ani tym bardziej o nie nie kłóci.
Po chorobę komu jakaś święta wojna? Przecież stanowimy coś na kształt jedności poprzez fakt wspólnego, bardzo fajnego i kulturalnego zainteresowania. Rozumiem, pojedyncze jednostki mają prawo się nie lubić, ale po co mieszać w to jakieś frakcje? Brr. Trzymajmy się razem, bo niezgoda rujnuje. A jak niektórzy lubią walczyć dla samej walki, to niech się umówią na poligonie i pobawią w ASG, abo coś w tym stylu. No.

[Godzilla]

O to to, możemy zorganizować jakiegoś paintballa, bo już mnie ta dyskusja nudzi.

[dagra]

Szlag mnie trafia jak widzę tego typu zagrania i przepychanki.
A zezłościć mnie trudno.
Aż się odechciewa wchodzić z obawy w co się znów przypadkiem wdepnie.

i (żeby nie mnożyć postów offtopowych) EDIT i skrót:

Napisałam:
”Jeśli się nie aprobuje jakiegoś zachowania, zawsze można pokiwać w zadumie głową i tyle.”
I zastanawiam się, czy aby na pewno?
Czy nie należy jednak łopatologicznie nazwać pewnych rzeczy i zachowań po imieniu? Po imieniu i wprost.

Może pokiwanie głową i zmilczenie (mój wcześniejszy postulat) jest w efekcie odbierane jako zgoda i aprobata dla uprawianych gierek?
A zgody nie ma i być nie powinno.

Takie luźne refleksje, a pojawiły się w ciągu kilku godzin ostatnich, bo rzecz dotyczy znanych mi i lubianych osób i rozwój sprawy na tyle zaskakująca, że jakoś tak tym razem nie chce wyjść z głowy.

[Adashi]

Jako marketingowiec z wykształcenia całkowice zgadzam się z Last Vikingiem. Moi drodzy nie chodzi tu wcale o żadne wojny ani pojedynki, kto jest lepszy. Każda redakcja stara się, żeby jej pismo funkcjonowało jak najlepiej. Nie ma się co boczyć, do tego niezbędny jest marketing, i tutaj znów, wcale nie idzie o maksymalizację zysku (jak największy nakład), tylko o jak najlepsze dopasowanie produktu do potrzeb potencjalnego nabywcy, tym naprawdę zajmuje się marketing (czasami owszem owe potrzeby się kreuje od podstaw, ale to już inna bajka). Opko, które było powodem dyskusji na obu forach pod względem marketingowym (a nie literackim) jest przykładem działań PR, nie reklamą jak paski Rodiona, i to świetnie zrobionym PR, bo podstawowa zasada PR mówi "nieważne jak o nas mówią, ważne że w ogóle" Tyle od czarodziejów PR, teraz wróćmy do czarodziejów fantasy

[Nivak]

[Homer]

[NURS]

W sumie racja, jak juz wczesniej napisałem, nie ma tego, czy tamtego forum, sa tylko czytelnicy fantastyki. i kazdy, kto udowadnia wyższośc jednego nad drugim prędzej czy później zje czapkę.
Ja staram sie od dawna tworzyc zgraną społeczność, stąd wszelkie pomysły, np. wspólnego głosowania na forach, zapraszanie ludzi z innych for na imperzy, bo naprawdę nie odbieram nikogo, jako czytelnika tego, czy innego pisma. Jesli ma coś do zaoferowania, cos ciekawego do powiedzenia, albo może pomóc, zapraszam. Ale z drugiej strony chciałbym, żebyście pamietali o takiej rzeczy - to co robie, to nie zabawa, to firma, która podlega wszystkim regułom rynku,a jedną z nich jest cos takiego jak dbanie o dobre imie firmy. a każde kolejne szkalowanie może przełożyć sie na wyniki finansowe. dlatego mysle, że warto bedzie zacząc traktować te sprawy we własciwych proporcjach.
szkoda, że draken sobie poszedl, bo chetnie bym podyskutowal, jak to jest z tymi rodzynkami w zakalcu, porownujac rzeczywiste osiagnięcia NF, SFFH i MF na polu polskiej fantastyki przestrzeni ostatnich kilku lat.

[hrabek]

Wyslij mu priva, moze wroci?

[Fodnik]

Wegner i Sawicki jak dla mnie. Między innymi za to, że są klasycznymi opowiadaniami, a ostatnio jakoś tak mnie nachodzi. Nie wiem dlaczego. Stąd też np. Cetnarowski mi nie pasował. Nie, że złe, bo dobre. Ale jakoś tak...

[NURS]

Dzieki, fodnik, miło powitać cię w gronię ludzi głosujących

[Tomcich]

Moje punkty w tym miesiącu idą na:
Inkluzja w szkarłacie - nareszcie coś się dzieje w kosmosie, torpedy fotonowe, statki kosmiczne - czekam na więcej takich opowiadań (zgodnie z obietnicą Nursa)
Modlarze - za ciekawy pomysł i klimat

O punkt otarł się
I będziesz murem - fajne opowiadanie, dobrze się czytało, ale nic tam nie było o torpedach fotonowych

Troszkę dalej ORP Dzik - pierwsze opowiadanko bardziej mi się podobało, a to ze względu na tematykę. Lubię zabawy z czasem.

Nocne ścieżki gwiazd - chyba poetycka fantastyka nie jest dla mnie

Co Wiedźma miała na myśli - no nie bardzo mi podeszło, a dlaczego to by trzeba więcej się rozpisywać. Powiedzmy, że to ze względu na stereotypowe przedstawienie Wiedźmy w utworze.

Numer ogólnie dobry, brak natomiast paska SETI (z tego co pisał Nurs tylko przez pomyłkę), a warto promować team na 10 miejscu w Polsce, ze średnią w liczeniu na poziomie temu czwartego. - Trochę reklamy teamu nie zawadzi. I okładka z tyłu podsyca apetyt. Kiedy to wydanie Nikitycza będzie dostępne?

[Fidel-F2]

[Tomcich]

[Fidel-F2]

Tomcich, ja Cie nie krytykuję tylko tak mi przyszło do glowy

[Haletha]

Pod względem formy jest to jak najbardziej fantasy poetycka, bliska dokonaniom romantyków czy Młodopolaków. Taki Anhelli się kojarzy;) Treść to insza para butów.

[NURS]

Dzieki Tomcichu za głos.

[Anko]

Poniższy tekst napisałam już ponad tydzień temu, czekał tylko na wklejenie, bom internetu nie miała. Standardowo, wcześniejszych ocen jeszcze nie czytałam.
---

Oj, już po zapowiedziach czułam, że będzie numer więcej niż porządny... Takie mocne punkty nie zdarzają się co miesiąc.


Miejsce 1.
I Będziesz Murem.
I to się nazywa fantasy! (Dla mnie, to Siarkiewicz sprzed miesiąca jest przy tym jak ogarek przy reflektorze. ) Dwa drobne zastrzeżenia: 1) Znowu motyw zdrajcy - poprzednio był mag, teraz ten kapłan... 2) Nazwy z apostrofami - ale to jestem skłonna zaakceptować, bo choć apostrofy są passe, to mnie aż tak znowu nie zależy na tekstach "trendy".
Ogólnie tekst podobał mi się bardziej niż "Honor Górala". Bohaterowie ciekawsi, więcej się dowiadujemy o świecie, ogólnie więcej cukru w cukrze. A niektóre odzywki - przeboskie! Choćby ta: "Zanim zaczniecie podważać prowadzenie się waszych matek..." albo "...idźcie, dzieci, tłuc się z siłami Mroku sami, bo ja tu muszę jeszcze Świątynię pozamiatać." Aha, i nie wiem, komu dziękować, autorowi czy redaktorowi - ale jestem wdzięczna, że wreszcie ktoś napisał poprawnie: nie rozgłaszano wszem wobec. Jestem pod wrażeniem. Dobry obyczaj językowy jeszcze nie wyginął.
Tekst mnie wciągnął na tyle, że choć miałam w jednym momencie przerwać i iść spać, to znowu naderwałam kolejną nockę...
Aha, i dziękuję, że wreszcie są jakieś fajne dziewczyny (i to nawet nie dla pretekstowych scen łóżkowych). Yow, super!

Miejsce 2.
Inkluzja w Szkarłacie.
Postmodernistyczno-spaceoperowi wiedźmini powracają! Oh, yeah! Drugi tekst z tego numeru, który czytałam, nie mogąc się oderwać. Drugie miejsce tylko za to, że bardziej lubię: a) fantasy b) dłuższe teksty.
Tylko, drogi autorze, ile każesz teraz czekać na kontynuację? Tak skończyć, patrzcie go! Ostro pojechałeś z tym cliffhangerem, to się nazywa wykop na finiszu!
Językowo też wydaje mi się lepsze niż poprzedni odcinek - nie kłują już w oczy nadmierne "aberracje", za to mile łechce finezja w wymyślaniu porównań, odzywek i obelg (które nie idą w kierunku płaskich wulgaryzmów, no i są urozmaicone).

Miejsce 3.
ORP Dzik (2).
Tekst zmieścił się na podium ogólnie za mocną jazdę bez trzymanki, a szczególnie za ten fragment: Podobno kto chociaż kątem oka spojrzy na Najpotężniejszego... (etc. etc.) - to ogarnie go szaleństwo. (...) Komandor podporucznik Włodzimierz Borsuk (...) nie takie rzeczy już widział - (...) - powiedział tylko:
- Brzydki skurwysyn.
(Jak mi tu jakieś *-b-e-e-p-* wskoczy, to będę bardzo nieukontentowana, wszak to cytat. )
Dalej odnoszę wrażenie forumowego deja vu, zdaje się, że ten odcinek już znam. Ale zdecydowanie ta edycja shortów godna jest pochwały. Nie jest to przynudzanie ani jakiś hermetyczny żart. Po prostu kawałek do głębokiego odetchnięcia.
A tak z ciekawości - podobno Last Viking pisuje kawałki nie tylko do śmiechu, może by tak dać szansę nie tylko tekstom-żarcikom?

Miejsce 4.
Modlarze.
Gatunek, który chyba określa się "fantastyką bliskiego zasięgu" nie jest zdecydowanie moim ulubionym. Wolę zupełnie odrębne światy, jak u Robwega czy Savikola.
Aha, i pierwszy fragment (prolog jakby) byłby lepiej przyswajalny, gdyby był od reszty tekstu oddzielony utartymi "trzema gwiazdkami". Bo "światło" wypada akurat między kolumnami i myślałam, że ta jedna pusta linijka na końcu to tylko kwestia składu ("sieroty i wdowy" albo "bękarty", czy jak tam się nazywają te pojedyncze linijki akapitu, których się nie zostawia, tylko przerzuca do następnej kolumny).
Temat modlitwy też jakby nie taki mój ulubiony...
Ogólnie nie mam większych zastrzeżeń (miałam, zdaje się, zaprzestać wyliczania literówek, więc niechaj temu życzeniu stanie się zadość). Po prostu klimat i tematyka mi nie podpasowały. Jednak zdecydowanie autor nie ma powodów do wstydu.

Miejsce 5.
Co Wiedźma miała na myśli?.
Mam mieszane uczucia. Z jednej strony wypada docenić wnikliwość, zmysł obserwacji autora i łatwość przekuwania życia codziennego w natchnienie... Z drugiej strony, o ile widzę świetną kreskę karykaturzysty, nie zmienia to faktu, że czuję się nieswojo, gdy mnie karykaturują... Być może osoby o większym poczuciu humoru ode mnie odbiorą ten tekst jako świetną humoreskę. Ja sobie tylko mogę westchnąć, że dobrze, że Kruk Siwy nie wiedział, z kim spędziłam tamtą noc w jednym łóżku (albo okazało się to nie dość natchnieniorodne), więc skończyło się na anegdotkach z Barbi i Kenem w głównych rolach.
Cóż, do forumowej legendy przejdzie tylko moje poczucie humoru inaczej oraz "tragiczne kawały".
Teraz spróbuję spojrzeć, odjąwszy kontekst forumowy. Co my tu mamy? Kilka wesołych momentów z sałatką, Barbi i Kenem, Flako i Golonko, etc.; ogólny widok "fanienia" w krzywym zwierciadle; coś jeszcze? Zakończenie odchodzi od "humorystycznego" klimatu, uciekając, niestety, w sentymentalno-banalne tony. Doprawdy, zdaje mi się, że gdyby nie czerpać frajdy z faktu, że jest to "opowiadanie z kluczem", robi się z tego tekst mocno średniawy... Ale i tak lepszy niż podobne gierki Jabłońskiego i Inglota, które pamiętam z łamów Science Fiction. Ujdzie.

Miejsce 6.
Nocne Ścieżki Gwiazd.
Ę? Proza poetycka w fantasyce? Wynudziłam się jak na jakimś wieczorku poetyckim. Niech będzie, że brak mi finezji, a gust mam na poły plebejski. Ale nie przemawia ten tekst do mnie.

Podsumowując: Ja chcę więcej Xiu i Shao! Bo ten cykl dowodzi, że postmodernizm to nie tylko jałowa gra odpadkami, trafiają się istne perełki, tworzące nową jakość.
Robwega też proszę o więcej, tylko nie o córkozabójcach i innych wredasach strugających bohaterów. Wolę o takich, jak tutaj, co to są bohaterami, choć się nie puszą. Tylko, błagam, następnym razem bez przewodnika/zleceniowdawcy/najemnika/pomagiera/przypadkowego przechodnia zdradzającego/wciągającego w pułapkę/okazującego się Wielkim Brzydkim Złym. Bo inaczej jedyną moją przyjemnością będzie zgadywanie, kto tym razem jest personą jak z kryminału (winny - muszący z początku zdawać się poza podejrzeniami). Mimo wszystko takiemu fantasy mówię gromkie TAK.

[Gustaw G.Garuga]

[dagra]

Mimo, że przyznałam Wegnerowi punkt, nie podzielam Twojego, Anko, zdania, że ten tekst jest lepszy od Honoru górala. Widzi mi się znacznie słabszy. A może po prostu inny.

Siłą Honoru była sprawa goblińska, tutaj jest bardziej przewidywalnie i sztampowo. Wcześniej określiłam I będziesz murem jako bajkę, w którą można się zasłuchać przy ogniu - bo warsztatowo jest przecież ok, Honor natomiast można czytać w pelnym świetle, wielokrotnie i skłania do zamyślenia się.

Przyznałam punkt, jednak o włos tylko wygrało opko z Miszczakiem.
Wyżej oceniłam je po skończeniu niz w trakcie czytania - np. scena przy ognisku sprawiła nieco bólu zębów, ale po lekturze pomyślałam - no cóż, manipulator rozmawiał z dziewczynką, owszem - taką co to niejedno w życiu przeżyła, ale jednak dziewczynką, dla której każdy ludzki gest był zawsze towarem deficytowym i łaknie każdej namiastki pozytywnych uczuć. A ogień ma dziwną moc. Może więc naiwność tej rozmowy była usprawiedliwiona, a cel zmylenia przeciwnika i uśpienia czujności został w rozmowie osiągnięty.
Pewne rzeczy zostały podane dla mnie zbyt łopatologicznie i opko wydało i się zbyt przegadane.
Np wolę emocje bohaterów wywnioskować niż przeczytać ich dokładny opis.
Wolę zastanawiać się co i jak myśleli, niż czytać zapis myśli.
Poprzednie opka wydały mi się bardziej... zdyscyplinowane, dopieszczone warsztatowo, przez to zapadły w pamięć i wywołały emocje. Sprawiły, że czekam na następne. O nich dyskutowałam potem, o ostatnim już nie.

[Fidel-F2]

a ja tu muszą sie zgodzić z Anko, Honor górala to dla mnie najsłabszy znany mi kawałek Roberta, nie żeby zaraz jakieś straszne błędy, zwyczajnie nie wciągnął mnie specjalnie, co innego o kochaniu nad życie i murze, oba opka maja to coś, co sprawia, że nie można się oderwać od tekstu (proszę nie pytac, nie wiem co to jest)

[Anko]

[dagra]

Może kwestia emocji? Bo dwa ostatnie opka poruszają zupełnie inne w czytelniku.
Tak czy inaczej, zdolności gawędziarskich nie można mu odmówić.

EDIT
Nie zauważyłam Cię, Anko. Brzydkie numery mi dziś forum robi, wysyła się kilka minut.

[NURS]

Dzieki Ango, dzięki Dagra. nie przeszkadzajcie sobie w dyskursie. Kto następny?

[Sergent]

Punkty ode mnie dostają:
Wegner - I będziesz murem. Człowiek ma ciekawe pomysły i nieźle pisze. Czekam na następne jego teksty.
Sawicki - Inkluzja w szkarłacie. Lubię teksty z podtekstem popularnonaukowym.

Trzeci punkt dostaje Bochiński - Co wiedźma miała na myśli?, szkoda tylko, że nie mogę tak zagłosować. Bardzo ciekawy pomysł i też dobrze opisane. Niestety jest za krótkie.
Miałem właśnie dylemat komu przyznać te dwa punkty. Wcześniej mi się to nie zdarzyło. Oby w każdym numerze tak było, że trudno jest przydzielić punkty za najlepsiejszy tekst.
Domagalski - ORP Dzik teżbardzo dobre, ale za bardzo krótkie.

Cetnarowski - Nocne ścieżki gwiazd i Miszczak - Modlarze niestety nie strawiłem.

[Anko]

[Fidel-F2]

Anko, naturalnie, koń ma w przednich nogach łokcie
zadałem sobie nawet trud poszukania obrazka http://www.okonie.horsesport.pl/budowakonia.htm

[dagra]

[Anko]

[Aga]

Dobra, przeczytałam. Numer świetny. Wszystkie opowiadania są powyżej kreski z napisem "dobre". Widzę tendencję zwyżkową. I mam cholerny problem, na kogo zagłosować. Bo są co najmniej trzy teksty, które bardzo, ale to bardzo zasługują na punkt. Ale do rzeczy.

Miejsce VI
Michał Cetnarowski Nocne ścieżki gwiazd
Tekst, mimo że mi się podobał, wylądował na ostatnim miejscu. Widać w nim jakiś barokowy przesyt, a ja wolę gotyk. Rozumiecie, o co mi chodzi? Natomiast nie neguję umiejętności posługiwania się piórem i pomysłowości, bo te naprawdę są imponujące. Wielkie brawo dla autora, bo jak zazwyczaj nie przepadam za tak... nazwijmy to "poetyckimi" tekstami, to ten przeczytałam z przyjemnością.

Miejsce V
Tomasz Bochiński vel Kruk Siwy Co Wiedźma miała na myśli
Uśmiałam się zdrowo. Nie potrafię rozdzielić Agi-czytelnika od Agi-forumowiczki, więc nie mogę oceniać, jak odebrałby ten tekst człowiek w ogóle nie związany z forum. Mnie się podobało. Jedyny większy zarzut to taki, że opowiadnie mogłoby być na mój gust bardziej zwarte. Ale to tylko takie moje marudzenie

Miejsce IV
Dariusz Domagalski Slainte Mhath
Znów bardzo fajne, znów się pośmiałam, ale tym razem stawka jest na tyle mocna, że punktu nie będzie. Tak czy inaczej... biedny robaczek

Miejsce III
Andrzej Miszczak Modlarze
Dobre. A nawet więcej. Bardzo dobre. Otarło się o punkt i długi czas nie wiedziałam, komu go przyznać. Ktoś musi zająć to najgorsze, trzecie, niepunktowane miejsce i w tym numerze przypadło ono temu tekstowi. A szkoda, bo gdybym miała trzeci punkt, to bym go bez wahania przyznała. Bo podobał mi się niecodzienny pomysł (ja się przynajmniej z takim jeszcze nie spotkałam) i bardzo podobał mi się klimat tego tekstu. Taki duszny, przytłaczający. Bardzo, bardzo dobre opowiadanie.

Miejsce II
Andrzej Sawicki Inkluzja w szkarłacie
Bardzo mi się podobało. Akcja jest dynamiczna, bohaterowie wyraziści, fabuła interesująca, choć w sumie można się było bez trudu domyślić pochodzenia demona. Ale mnie to nie przeszkadzało. Bardzo fajna narracja, prowadzona dwutorowo sprawiała, że tekst czytało się szybko i był wciągający. Szkoda, że w tym odcinku tak mało było o Shao, a akcja bardziej skoncentrowała się na Xiu, ale nic to. Czekam na następną odsłonę.

Miejsce I
Robert Wegner I będziesz murem
Wiadomo już od jakiegoś czasu, że Robert Wegner to firma, po której można się spodziewać wiele dobrego. Tak było i tym razem. To jest to, czego ja szukam w fantasy i czego nie znajduję zbyt często, niestety. Akcja jak zwykle trzyma w napięciu, bohaterowie są wyraziści, zapamiętuje się ich bez trudu. Plus naprawdę bardzo dobry język, plastyczne opisy i naturalne, niewydumane dialogi. Pierwsza część wydawała mi się co prawda nieco przegadana, ale to może tylko takie wrażenie. Bo później było już o wiele, wiele lepiej. To opowiadanie jest naprawdę interesujące, klimatyczne i... no, co tu dużo mówić, to jest to, co tygryski lubią najbardziej.

Uff... No, podsumowałam. NURSie, świetny numer, tyle powiem. Oby więcej takich i to jak najczęściej.