Ambioryks - 27 Lipca 2009, 22:09 Temat postu: Sens życia/istnienia Temat zaczerpnięty z analogicznego na innym forum. Uważacie, że życie czy istnienie ma jakiś 'głębszy' sens? Czy jest raczej absurdem i czymś, czego w ogóle nie powinno być, bo tak byłoby lepiej? Jak wiadomo, nikt się na ten świat nie prosił. Ale każdy, kto żyje, nie ma innego wyboru; nie może tego cofnąć. Może to najwyzej zakończyć, ale to nie to samo, co cofnięcie. Jednak, różni ludzie różnie podchodzą do życia. Jedni traktują je jako dar, błogosławieństwo i szansę, inni jako przekleństwo i to, nad czym nie panujemy, bo nikt nie decyduje ani o swoim poczęciu i narodzinach, ani o swojej śmierci - bo zarówno początek, jak i koniec życia są nieuchronne i niezależne od woli samego zainteresowanego. Wklejam tu mój post z innego forum: Jeśliby rozpatrywać kwestię sensu życia, to trzeba by zarazem rozpatrywać bardziej szczegółową kwestię, jaką jest istnienie elementów utrudniających owo życie. Np. istnienia wirusów, zarazków, powstawania w głowach ludzi i prób wcielania ich w życie różnych zbrodniczych i totalitarnych ideologii itd. Skoro istnienie życia miałoby mieć jakiś sens, oznacza to, że także istnienie rzeczy uznawanych za jednoznacznie negatywne, a jednocześnie wiążące się z życiem, też musiałoby mieć sens. Bo popełnianie błędów i cierpienie są nieodłącznymi składnikami życia. Każdy, kto żyje, błądzi i cierpi - w różnym stopniu i przez różny okres czasu, ale jednak. Kiedy istnieje życie, istnieją też choroby i śmierć. Gdyby nie było życia, nie byłoby też chorób ani śmierci. Jaki z tego wniosek? Przyczyną wszelkiego zła jest istnienie życia, bo zło może dotyczyć tylko istot żyjących i tylko od nich wypływać. Klęski żywiołowe nie są złem, bo jako niemyślące i nieświadome nie podlegają ocenie moralnej. A ludzie, jako świadomie działający, podlegają takowej ocenie. Niewykluczone więc, że sens istnienia życia jest taki sam, jak sens istnienia chorób i totalitaryzmów na świecie - czyli żaden. Niewykluczone też, że tak naprawdę najgorszą chorobą ze wszystkich jest życie: chorują na nie wszyscy, jest nieuleczalne, a śmiertelność wynosi 100%. Tym trzem stwierdzeniom nikt nie jest w stanie zaprzeczyć, jedynie zamienić słowo "chorować" i "choroba" na inne, mniej pesymistyczne. Możliwe zatem, że życie jest złe i absurdalne oraz że absurdalna jest chęć życia i chęć tworzenia nowych żyć. Bo skoro choroby i śmierć wynikają z życia, to gdyby nie było życia, nie byłoby też chorób ani śmierci. Dlaczego więc większość ludzi uznaje życie za pozytywne, natomiast choroby i śmierć za negatywne, mimo że drugie i trzecie wynikają z tego pierwszego i nierozerwalnie się z nim wiążą? To niekonsekwencja. Możliwe, że wcale nie powinniśmy kochać swoich rodziców, tylko mieć do nich żal o to, że nas poczęli, bo przecież każdy, kto tworzy nowe życie, tworzy też nową glebę dla cierpienia oraz z pewnością tworzy nowy materiał na niechybną śmierć. Bo każde nowo poczęte życie kiedyś musi się skończyć. Dalej: dlaczego życie uznaje się za pozytywne, skoro nie istnieją w nim realnie ani sprawiedliwość, ani miłość? A te wartości są przecież bardzo wysoko cenione - mimo że istnieją tylko w umysłach i wyobrażeniach osób pragnących je realizować. Sprawiedliwość nie istnieje w rzeczywistości, ponieważ żeby móc kogoś sprawiedliwie ocenić i osądzić, trzeba wiedzieć o nim wszystko. I zrozumieć to wszystko. A to niemożliwe. Nikt nie wie wszystkiego o drugiej osobie. I nie może się dowiedzieć. Nie ma sprawiedliwości i nigdy nie będzie. Miłość to po prostu zbiór reakcji chemicznych zachodzących w mózgu i organizmie. Tylko ludzkie wyobrażenie nadało temu sens metafizyczny. Skoro więc niemożliwe jest urzeczywistnienie, uzewnętrznienie poza mózgi i wyobrażenia sprawiedliwości ani miłości, to czy życie ma sens? Życie bez miłości i sprawiedliwości? Życie w świecie własnych mrzonek i marzeń niemożliwych do spełnienia ani urzeczywistnienia? Jeśli mimo to życie ma sens, to czy nie jest to życie pełne sprzeczności i paradoksów? Jest. Tak samo jak natura ludzka. Karl - 28 Lipca 2009, 00:21 Hm. Życie należy potraktować jako punkt wyjścia, a sens należy sobie samemu określić. Albo z pomocą kogoś. Albo wcale tego nie robić. Gwynhwar - 28 Lipca 2009, 00:24 Nuda Dunadan - 28 Lipca 2009, 01:22 Sens życia według Monthy Pythona 
Może zamiast doszukiwać się tego sensu wziąć by tak i żyć? 
dzejes - 28 Lipca 2009, 08:10 Temat postu: Re: Sens życia/istnienia
Możliwe też, że masz problem. dalambert - 28 Lipca 2009, 08:28 Zdaje się dzejes, że trafiłeś w sedno, po prostu mamy doczynienia z przypadkiem chorobowym, cóż nerwice nie bolą
dzejes - 28 Lipca 2009, 08:39 Bolą, i to bardzo. Tylko że z racji wieku kolegi podejrzewam też nasilony sturm und drang perioden. Gustaw G.Garuga - 28 Lipca 2009, 08:49
A wiesz, że miałem pisać to samo, jeno po polskiemu? Ambioryks jest na etapie pasowania się intelektualnego ze wszystkim i wszystkimi. Chyba każdy/a z nas to przeżywał/a? W innym wątku (wszyscy wiemy, w jakim) daje dowody szerokiej (choć mocno dziurawej) wiedzy, ale i słabej zdolności do łączenia faktów w spójną całość. To minie, sens życia też się jakiś znajdzie. Adanedhel - 28 Lipca 2009, 09:27
Chyba nie w takiej skali. Teraz jestem już pewien, że on po prostu lubi być poniewierany. Rafał - 28 Lipca 2009, 09:36 Ambioryks, IMO błądzisz strasznie, ale szukasz i to jest bardzo dobre, szukaj dalej bo odpowiedź podana na tacy z pewnością nie będzie satysfakcjonująca - to pytanie jest z kategorii do samodzielnego poszukiwania. Fidel-F2 - 28 Lipca 2009, 09:42 panowie, ale po co ta gadka? Karl - 28 Lipca 2009, 10:14 Żeby sobie posty ponabijać, a niby po co są fora?;) Ambioryks - 28 Lipca 2009, 11:39 Wiedziałem, po prostu wiedziałem, że dzejes, Adanedhel i dalambert napiszą mniej więcej to, co napisali. I że nikt nie napisze tak długiego posta jak ja i że zacznie się pisanie o mnie zamiast o sensie życia i istnienia i że mało kto będzie się zastanawiał nad samym tematem.
A nie periode? Bez n?
Czysto filozoficzne rozważania niekoniecznie są tożsame z aktualną sytuacją osobistą rozważającego. Aczkolwiek mogą być. Mogą, ale nie muszą.
Wiem, że dla każdego ten sens jest inny, bo każdy ma swoje życie i to jemu nadaje sens, ale mi chodziło ogólnie, a nie szczególnie. Ozzborn - 28 Lipca 2009, 11:57
Uważasz, że długość posta jest wykładnią jego wartości? Ja np. długie posty olewam jako stratę czasu - ktoś pitoli 2 strony jakby nie mógł się streścić - wolę poczytać książkę (uwaga jest ogólna nie konkretnie do Twoich postów) Anonymous - 28 Lipca 2009, 12:11
Ale ogólnie w świetle Twego posta, to nic nie ma sensu.
Czyli to życie ludzkie nie ma sensu, a nie życie w ogóle, tak? Zwierzęta też nie podlegają ocenie moralnej. Wirusy też. Sensu się próbuję dopatrzyć jakiegoś na razie, bo go w całym poście niewiele widzę. Fidel-F2 - 28 Lipca 2009, 12:12 w pewnym sensie wszystko jest w pewnym sensie dalambert - 28 Lipca 2009, 12:15
Bo my nie rekordzisty od długości postów jesteśmy, a z byle kim sie nie gada na poważne tematy , nota bene dzejes znalazł Ci jednostkę chorobową i to wcale pasującą do tych namolnych słowotoków 
Ambioryks - 28 Lipca 2009, 12:23
Czasami tak. Nie zawsze, ale zdarza się. Bo jak się porusza tematy mające wiele zagadnień i aspektów, to trzeba dużo napisać, żeby ten temat wyczerpać.
To Twój problem.
Czasami nie da się streścić. A czasem trzeba się wyrażać jaśniej, bo inni nie rozumieją tego, co jest za bardzo streszczone i skrócone.
Oprócz życia samego w sobie, są też rzeczy z nim współwystępujące. Oraz wynikające z niego. M.in. te, które podałem.
Wiesz co, chyba masz rację. Więc nie wiem, dlaczego w ogóle odpisywałem ci w temacie o kryzysie. Bo ekonomia to bądź co badź poważny temat. Ale cóż, PiSuary nigdy nie interesowały się ekonomią ani politologią. Anonymous - 28 Lipca 2009, 12:27 E, rozmyśliłam się. dzejes - 28 Lipca 2009, 12:29
A numery totka też znasz? Daj na priv. 8 baniek do wyjęcia, podzielimy się. Ja za swoje 4 będę używał życia, Ty kupisz sobie wyspę i wpowadzisz na niej anarchokapitalizm. Umowa stoi? Adashi - 28 Lipca 2009, 12:29
dalambert, mimo powagi dla Twoich siwych włosów, racz ważyć słowa, bo mnie taka gadka irytuje 
dalambert - 28 Lipca 2009, 12:33 Adashi, a co długość postu świadczy o jego jakości ?, a jak Cie denerwuje to neospazminę poleca, tfurcom tyż dobrze robi 
Adashi - 28 Lipca 2009, 12:36 dalambert, długość postu mam w nosie. Protekcjonalny ton mnie razi. "Z byle kim" na ten przykład. Fidel-F2 - 28 Lipca 2009, 12:37
Adashi - 28 Lipca 2009, 12:40 Nie, nie podoba mi się nazywanie innego forumowicza "byle kim". "Nieznajomy", "anonim z netu", ok to rozumiem. Fidel-F2 - 28 Lipca 2009, 12:41 nie o to pytalem Gustaw G.Garuga - 28 Lipca 2009, 12:44
Nie myl zastanawiania się nad czymś z dyskutowaniem o tym. Osobiście nad sensem życia, naturą Boga i tak dalej zastanawiałem się dużo i dyskutowałem zażarcie lat temu ładnych kilka. Teraz uważam je za swoje prywatne, wewnętrzne sprawy i sążnistych postów pisać o nich nie zamierzam. Adashi - 28 Lipca 2009, 12:44 Fidel, uważam, że w przygodnej rozmowie z kimś z netu dyskusja na poważne tematy niekoniecznie jest dobrym posunięciem. Ixolite - 28 Lipca 2009, 13:45 Zgodzić się niestety muszę z Adashim - nie chcecie, nie rozmawiajcie, komentarze w stylu dalamberta ani są grzeczne, ani zabawne. A co do meritum tematu: Bełkot niestety - rzucam ja wam kilka myśli, macie i się bawcie. Mógłbym zapytać na początek tak: Co to jest życie? Co to jest sens? Według jakiego systemu wartości mamy to oceniać i kategoryzować? Anonymous - 28 Lipca 2009, 13:48 Według Ambioryksowego, chyba. Dlatego nie bardzo tu widać pole do dyskusji. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
