elam - 11 Maj 2007, 23:46 na razie 30%... Tomcich - 11 Maj 2007, 23:48 elam skupić się na książce, chyba że chcesz ja całą puścić jako poszczególne opowiadanka. gorat - 12 Maj 2007, 00:31 Tomcich dobrze prawi - nie rozdrabniać się, zrobić jak Madzik: dwa czy trzy pierwsze rozdziały jako opowiadania w prasie, reszta już jako cała książka. Bez dalszego rozdrabniania się. Możesz co najwyżej dopisać oddzielne historyjki ze świata, by się przypomnieć czytelnikom przy publikacji książki, ale żeby całą w prasie? To przechodziło kiedyś, dzisiaj już nie bardzo 
elam - 12 Maj 2007, 06:48 ejze, chlopaki - nigdy, nigdy, NIGDY nie mowilam, ze chce puscic cala ksiazke w prasie. poszly 3 czesci, Nurs namawia mnie na 4ta, i to by wystarczylo... (mi tez  )
no ale skoro nie chcecie, dobra - nie bedzie 4tego Dimoona tylko od razu calosc 
Dagra - co do Carlotty - nie powiem, na kim sie wzorowalam, opisujac Charlotte z poczatku opowiadania; bo by sie obrazily jeszcze jedna z druga, ...
ale ja takich kobiet znam naprawde ladnych pare.... dagra - 12 Maj 2007, 14:46 ja też znam 
bogowie... elam, dziś sobota, a Twój post jest z godziny 6.48 
elam, so-bo-ta! sobota to taki dzień, gdy śpi się długo! ciężki jest żywot pisarza ech bogowie mnie oszczędzili, jakieś kadzidło zapalę w podzięce czy co tam się robi gorim1 - 12 Maj 2007, 15:57 elam ziuta ma rację jeśli w miarę szybko dokończysz agencję co by mnie niezmiernie cieszyło (topnienie kolejki czytelniczej z 17 do 6  ) ale znając ciebie doczekamy się pełnoprawnej książki czy zbioru opowiadań za ok roku znając ciebie jak nie dwóch ciężko będzie czekać
mBiko - 19 Maj 2007, 17:42 elam jeżeli chodzi o Dimoona, to podpisuję się pod poglądem żebyś skupiła się na książce. To co opublikowałaś do tej pory i masz zamiar pokazać w najbliższym czasie powinno wystarczyć jako zanęcenie. Problemem może być tylko zbyt długi okres pomiędzy zanętą a książką. Lepiej by chyba było dać jakąś zajawkę na krótko przed ukazaniem się powieści na rynku. Co do " Ethnica II " to moje gratulacje. Opowiadanie podobało mi się bardzo, pomimo kilku uwag, o których nadmieniłem komentując głos w plebiscycie, a które tu przypomnę. Po pierwsze dosyć przewidywalne ( dla mnie ) wytłumaczenie fenomenu Belmiru, na drugim miejscu mocno rozchwiana emocjonalnie Charlotta, nie twierdzę, że nie ma takich kobiet, a tylko że strasznie mnie irytują. I w końcu Gerard.
Nie jest to postawa godna naukowca, chociaż podobnie jak z kobietami nie twierdzę, że nierealna, a tylko wkurzająca. Mnie. Ogólnie jeszcze raz podkreślę, że bardzo podobał mi się nieśpieszny i spokojny ( łagodny ?) sposób opowiedzenia tej historii. P.S. Przepraszam, że nie napisałem nic o stringach, czy innej bieliźnie  .
elam - 19 Maj 2007, 20:28 mBiko, dziekuje
za rozsadny glos w tym watku dziekuje bardzo
co do lagodnego opowiedzenia... ech chyba od tego jestem kobieta?
Charlotte wyszla mi taka, jaka miala byc w zamiarze - jesli irytuje, bo o to chodzilo. wzorowalam sie.... kims; kto mnie tak irytuje.....
a Gerard... wydaje mi sie, ze niektorzy mezczyzni, ci "naukowcy", tacy sa... Dagra - wiem, ze w sobote sie spi dlugo... ale ja w soboty jezdze do Katowic, pociag z PKP B-B o 08.20, wychodze na autobus do miasta o 07.30.... a juz mam taki nawyk, ze rano jak wstane, wlaczam zawsze komputer, zeby nakarmic gremlinki to i przy okazji sie jakiegos posta napisze...
Dimoon numer 4 poczeka jeszcze. zrobie wersje "opowiadaniowa" i ksiazkowa - bedzie i Olaf zadowolony, i owieczka cala
Agi - 22 Maj 2007, 22:20 elam, zrobiłam dziś sobie podwójną przyjemność. W ogrodowej altance, leżąc na huśtawce przeczytałam Twoje opowiadanie. Charlotte odmalowałaś pysznie  znam takie damulki. Ujął mnie piękny język i niespieszny tok narracji oraz duży ładunek ciepła zawarty w opisach planety Belmir.
Gratuluję. Haletha - 23 Maj 2007, 09:17 A ja mam kolegę Belmira:) elam - 23 Maj 2007, 17:45 dziekuje, Agi, za cieple slowa
sie staram ... 
Gustaw G.Garuga - 4 Lipca 2007, 09:01 Przeczytałem szorcik z nowego numeru. Bardzo zabawny
elam - 14 Lipca 2007, 12:26 KORALIKI Wszystkie dni dzieciństwa są ze mną zawsze barwne koraliki żółte to wiosna kaczeńce zawilce te zielone to wczesne lato pachnące czereśniami sianem i dzikim rumiankiem od którego miałam wiecznie zielone kolana... czerwień to czas wakacji tunelów w malinowych zaroślach chowania się w trawie wysokiej po szyję topienia się w rzece... pomarańczowe-szelest liści pod stopami białe pachną choinką błękit i granat-czas spędzony w szkole i te różowe kiedy siadałam przy oknie nad książkami przy czerwonej lampce i muzyce szare w których deszcz nie pozwalał się obudzić i te czarne... nanizane na nić mojej pamięci wszystkie Patrzę jak świat się męczy ludzie tracą czas chcąc go dogonić i zdobyć a on przychodzi sam kładzie się tęczowym okruchem przede mną nie gonię go a on nie ucieka Można go hodować jak kwiaty na nitce pamięci (1996) 
... no i podzielilam sie moim sekretem
Agi - 14 Lipca 2007, 15:00 Śliczne
elam - 14 Lipca 2007, 15:10 - koraliki, czy wierszydlo?
Agi - 14 Lipca 2007, 15:36 Historia koralików
elam - 14 Lipca 2007, 15:45 bo tak wlasnie jest... staram sie nie zapomniec dziecka, ktore zyje we mnie... ech, swiat bylby lepszy, gdybysmy wszyscy potrafili zachowac te dzieci .. i jeszcze, jak w tej starej piosence: szanujmy wspomnienia, smakujmy ich tresc, nauczmy sie je cenic, szanujmy wspomnienia, bo warto cos miec, gdy zblizy sie nasz fin de siecle hmm, a kto to spiewal?? Agi - 14 Lipca 2007, 15:56 Skaldowie elam - 14 Lipca 2007, 16:01 a ja myslalam, ze moze Starsi Panowie
oj ! dziekuje Agi - 14 Lipca 2007, 17:31 elam, to też już są starsi panowie
hijo - 15 Lipca 2007, 15:37 ech ja to chyba jestem poezjo-oporny , elam parasz się poezją w szerszym zakresie, czy tylko okazjonalnie?
Tomcich - 15 Lipca 2007, 15:59 Mnie się podoba. Wizja nizania koralików wspomnień na nić życia ma swój urok.
elam już wcześniej prezentowała trochę swojej twórczości poetyckiej tylko w innym wątku Agi - 25 Lipca 2007, 20:03 elam, na temat Twojego opowiadania powiem trzy słowa - ciepłe, mądre, głębokie 
elam - 25 Lipca 2007, 21:25 dziekuje. to Czarny chyba mi zarzucial, ze troche szwankuje w nim logika... no coz, to nie logika jest w nim najwazniejsza, a pewna prawda ... wlasciwie, czytajac je teraz, mam wrazenie, ze chyba zepsulam dobry pomysl.
Martva - 26 Lipca 2007, 21:01 Ja je odbieram jako pro-ekologiczne, a nawet pro-wegetariańskie. Przepraszam, tak mam Skojarzyło mi się troszkę z 'Dziecizną' Gaimana, chociaż to dalekie skojarzenie
elam - 26 Lipca 2007, 21:09 Martva, a wiesz, ze chyba cos w tym jest....
napisalam poczatek (ten o grzechu) a reszta jakos przyszla mi do glowy pod wplywem kilku dyskusji na forum - w tym wlasnie tej o wegetarianizmie, z twojego watku... zainspirowalas mnie
Ruda Muzo
Martva - 26 Lipca 2007, 21:24 Ha, zawsze miałam skryte głęboko, malutkie marzenie, żeby zostać muzą... Odkąd tylko zrozumiałam, że z pisarstwa nici
Dziękuję :* Tequilla - 27 Lipca 2007, 07:14 Martva to teraz kolej, żeby zainspirować jakiegoś malarza
Elam też miałem odczucia co do pro-wegetariańskiego przesłania w tym opowiadaniu. A na pewno do tego, żeby szanować inne gatunki, nawet jeśli ich nie rozumiemy. Bardzo fajny tekst. Anonymous - 30 Lipca 2007, 01:45
Skoro sama tak piszesz, to pozwalam sobie coś zasugerowac. Nie chciałbym się wymądrzac, ale wydaje mi się, że zabrakło czegoś dzięki czemu czytelnik polubiłby te alby i zaczął im współczuc. Póki co wychodzi na to, że alby to rodzaj leniwych bydlaków którym w dodatku jest wszystko jedno co się z nimi dzieje. W dodatku rzeź ma jakieś usprawiedliwienie - w końcu chodzi o pozyskanie cennych lekarstw -a nie np. czegos mającego walory tylko estetyczne, w rodzaju kości słoniowej. Przemiana bohatera wydaje się miec związek raczej nie z samą rzezią alb tylko z tym, że on i jego kumple dostali w kośc od pasterzy. p.s. Wcale się nabijam. Jestem przekonany, że ambitne opowiadanie jest 100 razy trudniej napisac niz jakąś krotochwilną historyjkę z mieczem lub laserami i dowcipem co drugie zdanie. Za to jak sie już uda to wbija w glebę. pozdr Adanedhel - 1 Sierpnia 2007, 19:32 elam, może wytłumaczę, dlaczego pojąłem opowiadanie jako... "ekologiczne". Widzisz, Dezerter666 ma trochę, a nawet więcej niż trochę, racji. Ciężko polubić te alby. Były mi po prostu obojętne. Czytając Twoje opowiadanie doszedłem szybko do stwierdzenia - broń na Pasterzach nie robi większego wrażenia? No to należy wziąć większego gnata. I podejrzewam, że ludzie by tak właśnie zrobili. No, ale u mnie rzeczywiście ciężko wywołać współczucie dla kogokolwiek. W efekcie wydało mi się, że opowiadanie tyczy się natury, a nie sumienia. |
||||||||||
