Początek filmu mnie wciągnął, bo nie wiedziałem czego się mam spodziewać. Czternastoletnia dziewczyna o imieniu Hayley umawia się przez neta z kolesiem po trzydziestce. Czuję, że zdarzy się coś niemiłego i to nie koniecznie z bohaterką, która swoim zachowaniem pokazywała śmiałość już na samym początku. W każdym razie spotkanie w knajpie było preludium do dziwnej gierki, która miała się rozpocząć. Kiedy zaś Hayley zdecydowała się na wycieczkę do domu fotografa, dochodzi do zagęszczenia atmosfery. I do czasu schwytania fotografa przez Hayley, było naprawdę dobrze. Potem zaś pojawiły się zgrzyty. Najpierw z sejfem. Wiem, że można dojść do szyfru, ale żeby aż tak szybko? IMO byłoby bardziej ciekawie, gdyby nie udało jej się to nie udało, widz pozostałby w ciągłej niepewności, czy Jeff rzeczywiście jest pedofilem. Dalej zastanawia mnie sytuacja z kastracją, czy aby przy niewątpliwym bólu, bohater czasem nie powinien zemdleć? Wszystko znosił godnie, tak jakby zostało mu podane znieczulenie. Oczywiście z jego wyrazu twarzy, dało się zauważyć, że coś tam czuje, choć sądzę że reakcja powinna być bardziej ostra. Ale chirurg ze mnie żaden, więc wolę się nie zagłębiać w domysłach. Inną zastanawiającą mnie rzeczą, było użycie przez bohaterkę paralizatora, pod cieknącą z prysznica wodą. Czy używając go w takich warunkach, jej samej nie kopnął by prąd? Cień na silną psychikę bohaterki, rzuciła scena, w której Hayley rozmawiała z sąsiadka Jeffa. Mieszała się, nie była już taka opanowana i zimna. Tak myślę, że reżyser, po to użył tego zmieszania Hayley podczas rozmowy, by widz myślał, iż sąsiadka wyczuje dziwne zachowanie dziewczyny i wezwie policję. Ale nic z tego. Niepotrzebna była - według mnie - opowieść Jeffa o ciotce, ponieważ tak jak wcześniej zdjęcia znalezione w sejfie, tak ona potwierdzała jego winę. Koniec mocny, ale wymienione wcześniej wątki, trochę zaniżają ocenę całościową filmu. Choć jeśli było to drugie morderstwo Hayley, to jej wyważona postawa w domu Jeffa, byłaby usprawiedliwiona. Za to zdjęcia w Hard Candy bardzo dobre, gdyż skupiały się na twarzach bohaterów, ukazując ich emocje. Początek zachęcający, potem obniżenie lotów, a i tak trochę się podenerwowałem, więc na plus.