Kai - 17 Września 2010, 22:47 Williams ostatnio za bardzo się sam cytował. Do pewnego momentu to było fajne, potem jakoś przestało. Matrim - 17 Września 2010, 22:53 Kai, a właśnie w Monachium wydawało mi się, że zaszalał, że zrobił muzykę zupełnie oderwaną od dorobku z kilku poprzednich lat. Ale może stwierdzili, że tematyka za bardzo "szindlerowa" i kolejny raz mu się nie należy?  A nieważne.
jewgienij - 18 Września 2010, 14:39
Cholera, a myślałem, że Audiencja to mój szort z edycji "Nawet Królowa" 
Słuchanie muzyki jest dla mnie zajęciem intelektualnym, jak czytanie. Jako tło nie trawię, najlepszym tłem jest cisza. Dlatego z ludźmi w pracy często toczę wojny o radio, które jest dla mnie torturą. Juz je niemal wyrzucałem przez okno, ale kumpel chwycił za mój czajnik elektryczny
Sauron - 18 Września 2010, 15:46 ja do uczenia się potrzebuję ciszy absolutnej, przy pisaniu czasem mi pomaga, ale zwykle robię wszystko, by mieć ciszę, spokój i samotność. Anonymous - 18 Września 2010, 15:59 A ja na odwrót, nie mogę znieść ciszy. Przy uczeniu się - jeszcze jest ona do wytrzymania, ale przy pisaniu zawsze jest ten sam rytuał: tabaka, lampka wina i jazz. Muzyka po prostu nadaje słowom i opowieści odpowiedni rytm. Opowiadanie musi mieć swoją "ścieżkę dźwiękową". Matrim - 18 Września 2010, 17:33
No i dobrze myślałeś
Tamtego szorta wysyłałem w ostatniej chwili i wziąłem najprostszy tytuł. Dopiero potem się zorientowałem, że już go użyłeś. Niniejszym oficjalnie przepraszam, za pożyczenie tytułu, szczególnie, że zbyt dobrej reklamy mu nie zrobiłem
Kai - 18 Września 2010, 17:34
Radiowa sieczka muzyczno-słowna to inna para kaloszy, jestem w kiepskiej sytuacji, bo w sąsiednim pokoju słuchają tego na okrągło, gadają, a ja wyskakuję ze skóry i nic nie mogę zrobić bo to przecież nawet nie ten sam pokój. Ale jako tło do pracy dobra i dobrana muzyka jak najbardziej pasuje. Słuchanie muzyki dla samego słuchania to święto, na które rzadko mogę sobie pozwolić. Przy tłumaczeniu czy pisaniu muzyka musi być koniecznie. jewgienij - 18 Września 2010, 17:44
Przeprosiny to za mało. Mój prawnik już dzwoni do Twojego  Za "najprostszy z możliwych" nie daruję.
Matrim - 18 Września 2010, 18:18 "Najprostszy", czyli najbardziej wprost mówiący o zawartości. "Bezpośredni", a nie "banalny". I to przemawia na moją korzyść, prze w'sokiego sądu
jewgienij - 21 Września 2010, 13:16 Co do podświadomego unikania czy też odwlekania momentu, w którym się powinno zacząć pisać, fajna ilustracja: http://www.youtube.com/wa...l&v=4P785j15Tzk Nawet Lem przyznawał się do takich wiecznych pokus, aby robić cokolwiek oprócz pisania, ale on je umiał zwalczać. Martva - 23 Września 2010, 13:03 Ej, a jeśli ktoś ma tak zupełnie hipotetycznie pomysł na opowiadanie które może się rozwinąć w powieść, wiecie, tak jak Kresowi się kiedyś zdarzało, to jak to wygląda od strony technicznej? Powiedzmy że opowiadanie pójdzie w piśmie, to pismo potem nie będzie miało pretensji że ma prawo do praw i w ogóle? Wiem że motam ale rozumiecie o co chodzi. jewgienij - 23 Września 2010, 13:09 Pismo może mieć prawo do tego konkretnego opowiadania, jesli sobie zastrzeże, ale nie do Twojego pomysłu czy świata. PS, zresztą kto by się przejmował  Pisz swoje, a te sprawy zostaw wydawcom.
RD - 23 Września 2010, 14:00 SFFH nie rości sobie praw do wydrukowanego opowiadania, a tym bardziej świata w nim przedstawionego. Zawieramy umowę na jednokrotny druk, a ja oczekuję tylko od autora, że nie opublikuje tego samego tekstu w tym samym czasie gdzie indziej i odczeka przynajmniej pół roku, a jeszcze lepiej ze trzy kwartały, zanim go powtórnie wyda. To zresztą leży w najlepiej pojętym interesie samego twórcy. Sauron - 23 Września 2010, 14:06 Ech, chciałabym mieć takie problemy... Co do forumowych pisarzy: Kiedy mieliście pierwszą publikację? I jak długa była? Marcin Robert - 6 Października 2010, 09:40 Widzę, że forumowe warsztaty literackie ruszyły. W takim razie możecie w ich ramach poznęcać się nad nową, poprawioną wersją mojego starego spodenka.
Przygody czarodzieja Ryśka: Prawda was wyzwoli Zapadł zmierzch i blokowisko rozbłysło niezliczonymi światłami. Rysiek - na co dzień skromny urzędnik magistracki, w wolnych chwilach zaś czarodziej-amator - siedział przy stole zajmującym sporą część jego kawalerki i wertował "Rzucanie uroków dla idiotów". - Już ja pokażę tym siewcom propagandy i tandetnej rozrywki - mruczał pod nosem, myśląc z wściekłością o twórcach i decydentach telewizyjnych. - Sprawię, że prawda zwycięży i nie będę już więcej musiał oglądać tych kretyńskich programów! Wreszcie znalazł formułę czaru wyzwalającego z więzów kłamstwa i dla pewności po raz kolejny uważnie ją przestudiował: Weź szklaną popielniczkę, włóż do niej zdjęcie osoby, na którą chcesz rzucić urok i posyp je skrawkami odrzuconego podania, pociętego tępą żyletką o północy, gdy Księżyc jest w pełni. Dodaj pięć listków uschniętej paprotki spod okna oraz niedojedzoną kanapkę twojego szefa. Podpal to wszystko czarną zapalniczką i wymów zaklęcie Suscrofa, a wówczas prawda zajaśnieje niczym wyświetlacz telefonu komórkowego. Pod spodem znajdował się dopisek, na który domorosły mag nie zwrócił większej uwagi: A prawda cię wyzwoli. Przedmioty niezbędne do odprawienia obrzędu czarodziej zbierał już od tygodnia, czasami z dużym poświęceniem. Na przykład kiedy w ostatni wtorek jego szef, kierownik Wydziału Oświaty, urządzał po pracy przyjęcie imieninowe, Rysiek podkradł z talerza zwierzchnika nadgryzioną kanapkę z szynką drobiową i ogórkiem. W pudle z rupieciami znalazł też stare podania o przedłużenie sesji egzaminacyjnej, które jako student co semestr składał w dziekanacie, z łatwym do przewidzenia rezultatem. Mag odstawił podręcznik na półkę, rozłożył na stole wszystkie niezbędne ingrediencje, następnie zaś z wprawą zabrał się do dzieła. Umieścił w popielniczce wycięte z gazet zdjęcia ważniejszych osób związanych z telewizją, położył na nich pozostałe składniki i podpalił. Gdy tylko skończył wymawiać zaklęcie, kawalerkę wypełniło na moment jaskrawe światło. A potem zapadła ciemność. I wtedy rozległo się pukanie do drzwi. To przyszedł inkasent z elektrowni, aby odciąć czarodziejowi prąd z powodu niezapłaconych rachunków. W ten sposób Rysiek na miesiąc wyzwolony został od możliwości oglądania telewizji. nureczka - 6 Października 2010, 09:51 Nie chcę wchodzić w kompetencje Moderacji, ale czy "Do redakcji" jest najodpowiedniejszym miejscem do takiej dyskusji? dalambert - 6 Października 2010, 09:53 nureczka, To moze by rzacz do picnicu, na drogi skraj i bedzie git 
baranek - 6 Października 2010, 09:59 każdy osobnik o skłonnościach masochistycznych może też założyć sobie bloga na samym dole i tam pozwalać się katować wszystkim chętnym. Marcin Robert - 6 Października 2010, 11:12
To może faktycznie założę tego bloga, a tu się skasuje? merula - 6 Października 2010, 11:16 załóż, załóż. baranek - 6 Października 2010, 11:23 i sobie będziesz wrzucał co będziesz chciał, nikt nie będzie przenosił, a my będziemy sobie czytali. komentując. z rzadka. być może. Ozzborn - 6 Października 2010, 18:47 Marcin Robert, a czy Ty nie masz czasem tematu autorskiego z powodu szortów? Marcin Robert - 7 Października 2010, 12:13 W życiu nie miałem opublikowanego żadnego szorta (tzn. w papierowym czasopiśmie, bo na forach, to mam ich pełno), więc i wątku autorskiego się nie dosłużyłem.
PS Natomiast pochwalę się, że za Neurołowcę dostałem brązowe pióro od redakcji "Nowej Fantastyki". Ozzborn - 9 Października 2010, 09:52 a to mi się coś pozajączkowało
|
||||||||||||||||||||
