REMOV - 9 Listopada 2009, 14:20 Ten, tego... wątek o Sapkowskim, państwo moderacja? Agi - 9 Listopada 2009, 14:30
Też. dalambert - 9 Listopada 2009, 14:44 Co do kontynuacji "Wiedźmina" zostawił sobie AS furtkę w postaci wpuszczenia Ciri ze swiata wiedźmińskiego do swiata naszego, no może nie naszego, ale legend arturiańskich, zaś co mu się będzie chciało, to tylko jeden diabeł wie. Zreszta 5 tom sagi uważam za najsłabszy / coż nie lubię wylgiwania się z logiki fabuły skokami w czasie i przestrzeni/a i pokrecona prowokacja wrednych rasistów w wyniku ktorej ciężko Gerelt obrywa mnie wkurz. Nie piszę ginie , bo wprawdzie na kajaczku z Jenefer granice nieskonczonosci przeplywają, ale co to dla porzadnego tfurrrcy jest coś takiego jeszcze raz przekroczyc i to w dowolną stronę. jewgienij - 9 Listopada 2009, 16:40 Sytuacja na rynku się zmieniła. To już nie lata 90, gdzie w Fantasy był Sapkowski i "pirogi", więc pozycja niekwestionowanego króla pozwalała czuć się komfortowo, wydawać opinie i traktować innych z góry. Grzędowicz czy ostatnio Wegner zagospodarowali puste miejsce po wiedźminie i zdobyli serca czytelników między innymi prostotą. Samo odgrzewanie starych grepsów już nie wystarczy. Obciążanie powieści erudycyjnymi popisami i wywalanie na wierzch całej zgromadzonej w trakcie pracy nad książką dokumentacji to za mało. To IMO( dla mnie jako czytelnika) powinno być w książce niewidoczne, a jedynie zasugerowane. Co do języka trylogii, to jest to dla mnie zbiór wspaniałych zdań. Każde z osobna jest świetne, wszystkie razem tworzą wrażenie, że autor chciałby rozśmieszyć mnie, mówiąc zwykłe "Dzień dobry". Ludzie starający się bawić każdą wypowiedzianą kwestią, na ogół stają się po kilkunastu minutach po prostu męczący. seba - 9 Listopada 2009, 17:06
"Pirogi" sa duzo lepsi  IMO. Sapek ma tyle kasy, że jest zarobiony. Czy bedzie sie wysilał na coś wiecej niż taki produkt jak "Żmija" raz na kilka lat? Wątpie.
Hubert - 10 Listopada 2009, 16:25
U Eriksona bohaterowie wracają w tę i nazad po pięć razy, chyba że zostaną unicestwieni do ostatnie cząstki duszy. Poza tym to okaleczenie Geralta było zasygnalizowane w pierwszym lub drugim tomie pięcioksięgu, więc można przyjąć, że AS planował to od początku i zrobił z pełną premedytacją. EDIT: Poprawione dalambert - 10 Listopada 2009, 17:29 Sosnechristo, mnie z jewgienij, mylisz! Mam się cieszyć czy wręcz przeciwnie  
Hubert - 10 Listopada 2009, 20:14 Pardon, to jakiś błąd w forum - często mi myli nicki przy cytowaniu. Już poprawiam. dalambert - 10 Listopada 2009, 20:17 Sosnechristo, nie ma sprawy- weselej było 
holger paradox - 10 Listopada 2009, 21:47 Wracając do Żmii, muszę przyznać, że bardzo ładnie zrobiona jes stylizacja wojennej ruszczyzny, podobał mi się język, podobał mi się ogromnie. Metafory i samo pisanie - łyżeczką powolutku smakowałem. Ale znowu bardziej o niczem książka była, to znaczy opowieść nie wciąga. I wiem, kwestia gustu powiecie, ale mam wrażenie, że to jest właśnie ten straszny siedzący na skaółąch statek Writers Block - jezyk dopracowany, akapity płyną spod pióra -a tu nic. Ani nawet zaskrzypi. Ech. MOże powinien w jakąś spółę autorską wejść, z takim co ma pomysły ale pióra mu poskąpiło? ihan - 11 Listopada 2009, 10:07 Oj, smutno się w tym wątku zrobiło. Bo dla mnie teza, że Sapkowski nie wróci do formy wiedźmińskiej jest okropnie smutna. Osobiście nie widzę żadnego następcy depczącego mu po piętach. Nie ma polskiego pisarza, na którego książkę czekałabym. I wspomniany Grzędowicz i Wegner to dla mnie jednak kilka długości różnicy. Dlatego przyjmuję, że demonizujecie, a tam gdzieś w szufladzie leży sobie przyjemniutki manuskrypcik. Mateusz - 11 Listopada 2009, 11:32 A ja powiem, że jest. Piszący w zupełnie innym stylu i innych realiach, ale moim zdaniem nawet lepiej i głębiej. Choć również im starsza książka tym lepiej. O kim mówię? Wit Szostak. I szczególnie mam na myśli jego zbiór opowiadań Ględźby Ropucha. Moim zdaniem małe arcydzieło. Ale z drugiej strony to może kwestia tego, że wiedźmin mnie nie przekonał. Tak jak pierwsze tomy były jeszcze w porządku, tak gdy zaczęły się właśnie podróże po światach i epokach to zdecydowanie mnie fabuła zmęczyła. REMOV - 11 Listopada 2009, 12:53
ihan - 11 Listopada 2009, 13:35 Wrzucam Grzędowicza do worka za postem jewgienija. Poza tym nie interesuje mnie podział na rodzaje i podrodzaje fantasy (bo jak wiadomo fantasy nie lubię, a moi ulubieni autorzy to: sapkowski, Kres i Erikson), tylko kogo mam ochotę czytać. Parowski (chyba, bo może mnie pamięć mylić) kiedyś pisał, że z Sapkowskiego (opowiadań wiedźminskich dla jasności) nie da się wyrzucić żadnego zdania bez straty dla całości. I IMHO tego się nikomu innemu osiagnąć nie udało. Szostak jest mocno poetycki, na całkiem innym poziomie. Do Brzezińskiej nie mam kompletnie przekonania, ale spróbuję zrobić kolejne podejście. Bo może to tak jak z kolendrą, trzeba wielu starań by zaczęła smakować. Co do wyposzczenia rynku, to chyba nie całkiem tak. Fantastyka w Polsce miała ogromne szczęście. Ukazywało się mało, ale ukazywało się dobrze. Fantastyka (potem częściowo też NF) drukowała naprawdę najlepsze z najlepszych, wtedy w życiu by mi nie przyszło do głowy uznawać fantastykę za gorszą literaturę. Gdy pojawił się Stalowy szczur Harrisona byłam oburzona, taki badziew fantastyką? A potem te wszystkie Smithy, miliontomowe fantasy. Dzisiaj pewnie nie czytałabym fantastyki, bo po przeczytaniu kilkunastu wydawanych teraz nie dałabym jej szansy. Nie chciałoby mi się szukać perełek. W mojej pamięci Sapkowski nie startował w morzu chały, raczej wśród wielu równych sobie i bardzo dobrych. REMOV - 11 Listopada 2009, 14:28
ihan - 11 Listopada 2009, 14:41 Dla mnie Sapkowski startował opowiadaniem na konkurs Fantastyki. I to dla mnie jest moment gdy zaczął wyrabiać markę (czyli 1986), a nie rozwalającym się przy pierwszym czytaniu fioletowym zbiorkiem (1990). I który to zbiorek by się pewnie nie ukazał gdyby nie zdobył sobie wcześniej czytelników. Oczywiście, że język i konstrukcja opowiadań wiedźmińskich są inne niż husycka, ale nie zmienia to faktu, o którym pisałam wcześniej, że konstatacje o końcu Sapkowskiego są dla mnie smutne. Bo mam nadzieję, że do tego wróci, a nie widzę nikogo innego kto by to mógł zrobić. REMOV - 11 Listopada 2009, 18:53
Mateusz - 11 Listopada 2009, 19:25 Hm, fakt że Szostak jest dość specyficzny. Niemniej to jeden z tych autorów, których najbardziej cenię w polskiej fantastyce (choć Oberkami mnie trochę rozczarował. Niby ma to coś, niby pokazuje świat, ma magię i styl... a jednak w Ględźbach bardziej czułem Szostaka jakiego widzę.) A zatem przeciwnicy Sapkowskiego na polskim rynku? Ponieważ jak dla mnie pisze on (a przynajmniej wiedźmina napisał, gdyż Narrentum nie miałem okazji przeczytać) raczej, jak mówicie, lekkim stylem, i niezbyt skłania do głębszych przemyśleń, to zestawiłbym go w worku z dość świeżym na scenie pisarskiej Adamem Przechrztą. Też jest język. Też jest świat. Wciąga strasznie (przynajmniej mnie), choć też nie daje tego myślowego "kopa", którego znajduję u Szostaka choćby. No, i oczywiście Kossakowska (choć dla mnie jest ona przede wszystkim autorką sagi Anielskiej, która mnie zdecydowanie najbardziej zachwyciła). Brzezińskiej, ze szczerym bólem serca i obietnicami poprawy, przyznam się, iż nie czytałem, więc nie mogę o niej powiedzieć nic. Agi - 11 Listopada 2009, 21:03
Czy zechciałbyś nie wyrażać się pogardliwie o czytelnikach? mBiko - 11 Listopada 2009, 21:25 Jak rozumiem Remov, dla Ciebie wielkość Sapkowskiego była jasna już po przeczytaniu pierwszego zdania "Wiedźmina"? REMOV - 11 Listopada 2009, 22:29
Rozumiem, że włączył się tutaj jakiś zmysł moderatora, ale zupełnie niepotrzebnie. Tak samo, jak to miało miejsce w przypadku pewnego, głupawego, ale niezbyt obraźliwego żartu, tak samo tutaj ubarwnienie wypowiedzi nie jest ani trochę związane z potrzebą obrażania kogokolwiek z rozmówców, a raczej opisem zjawiska. Jak już napisałem gdzieś indziej popadanie z jednej skrajności w drugą skrajność również nie jest najlepszym pomysłem.
mBiko - 11 Listopada 2009, 22:52 Być może stąd Remov, że z większości Twoich wypowiedzi przebija wyższość nad nami maluczkimi i absolutna niemal wszechwiedza. Agi - 11 Listopada 2009, 23:00
Jeśli pozwolisz, sama będę oceniać czy moja reakcja jest potrzebna, czy nie. Traktujesz wszystkich z wysoka i lekceważąco, a mnie się to nie podoba zarówno prywatnie, jak i jako moderatorowi. REMOV - 11 Listopada 2009, 23:08
Skądinąd ciekawe jest, że zarzut rzekomej "wszechwiedzy" rozmówcy zawsze pojawia się, kiedy rozmówcom brakuje argumentów czy kontrargumentów na temat, a dyskusję starają się zastąpić atakiem personalnym, jak w tym przypadku, zaciemnić, odwrócić uwagę od głównego watku. Cóż, z pewnością jest to jakaś metoda, aby adwersarza z którym nie można sobie poradzić w kulturalnej polemice jakoś zohydzić w swoich oczach. A czy dojrzała, cóż... Mateusz - 11 Listopada 2009, 23:41
Nie wprost, ale coś takiego zrozumiałem z kilku wypowiedzi. Z kolei moja niepewność jest tutaj tylko na takim tle, że nie znam części jego dzieł, więc mogę mówić tylko o tym, co znalazłem w znanych mi (7 książkach). I nie zgodzę się co do takiego zestawienia Sapkowskiego z Przechrztą, gdyż mi tego drugiego czytało się dużo przyjemniej i znacznie mocniej mnie wciągnął. (Tak, sprowadzam to do siebie, bo w końcu to moje zdanie, zaś opinii wszystkich czytelników nie znam). REMOV - 11 Listopada 2009, 23:55
Mateusz - 12 Listopada 2009, 01:05 A spróbuję, ale najpierw co do "walorów stylistycznych", bo mam wrażenie, że tutaj trochę się rozmijamy znaczeniowo.
Tak, uważam, że Sapkowski ma lekki styl pisania. Nie, nie uważam, że nie ma on walorów estetycznych. Dlaczego tak? Bowiem dla mnie walor estetyczny może mieć zarówno język lekki (dla mnie Sapkowski, czy właśnie Przechrzta), jak i ciężki (no właśnie miejscami Szostak, Dante Alighieri [Boska Komedia jest niesamowitym kawałem fantastyki, w której realizm jest doprowadzony blisko perfekcji]). Wszystko zależy od tematyki, czy raczej tego, co autor chce przekazać. I tak jak w dwóch przykładach ciężkiego języka mogę łatwo powiedzieć, jakie przesłanie ma tekst/teksty, tak w pierwszych jest mi ciężko. No i w ten sposób powoli przechodzimy do części drugiej. Wiedźmin. Początek jest na prawdę fajny. Początek, czyli jakieś 3-4 pierwsze tomy. Fabuła wciąga, język przyjazny, bohaterowie całkiem dobrze zarysowani. No, trochę niepokonalność Geralta irytuje, ale to cecha wspólna tego typu prozy. Niestety potem gubię się w krzyżowaniu się fabuły (szczególnie tom Pani Jeziora), dziwnych dodatkach, które miały urozmaicić jak rozumiem fabułę, a niestety, moim zdaniem, tylko ją zepsuły. Świat Wiedźmina jest ciekawy. Tak samo świat legend arturiańskich. Ale to nie znaczy, że ich połączenie też będzie świetne. Dla mnie nie jest. Gdzieś tam gubię przyjemność czytania, i szczerze mówiąc czytam do końca tylko dlatego, żeby móc powiedzieć z lekkim sercem - przeczytałem i taką mam opinię. Pierwszy Krok. Dałbym link do bloga z moją recenzją tej książki, ale zaraz by mnie ukrzyżowali, za reklamowanie podłe. Tak więc, język również lekki, ale tak jak i u Sapkowskiego bogaty. Fabuła ciekawa, postaci zarysowane świetnie (kotek za słabo i treść zdecydowanie wciągająca. Owszem, również bohater jest nieśmiertelny, mimo różnych prób zniszczenia tego obrazu, ale jak już napisałem, to cecha wspólna tego typu książek. Wydawałoby się więc, że podobne jakościowo. Tak, lecz właśnie w Pierwszym Kroku nie znajduje tego niesmaku na końcu. Jest dobry do samego końca, ostatniej linijki. Zakończenie hollywoodzkie, ale nie boli. Pasuje.
No i Przechrzta bierze stereotyp fantasy, burzy go, i scala na nowo, tak, iż mimo czytania czegoś, co czytało się już stosy razy (demony, magia, runy, szermierz) to ani trochę nie męczy. Nie, podoba się do tego, że możemy wrócić do dawnych czasów i przeżyć je raz jeszcze, nie mając tego niesmaku różnicy między wspomnieniami o rzeczywistością. Sapkowski również bierze ten stereotyp, rozkłada go, jednak mniej umiejętnie składa. Magia jest, runy są, demony też... ale wszystko jakieś takie dziwne. Do tego zachowując część normalnych "praw" takiej fantastyki, cześć burzy. To trochę drażni. Ale nie bardzo. Stąd też uważam, że tych dwóch panów można porównywać, a ja nawet dalej będę stawiał Adama Przechrztę wyżej niż Sapkowskiego. (nie przeczę, że może to być po części dlatego, iż słyszałem wiele superlatyw o Wiedźminie od brata i spodziewałem się czegoś druzgoczącego moje zmysły... a tego się nie doczekałem. Zaś do Pierwszego Kroku podszedłem bez żadnych założeń, przypadkiem właściwie trafiając na tę książkę w sklepie podczas szukania innej.) Hubert - 12 Listopada 2009, 12:59 Ja tam bardzo cenię obu autorów, ale... Czy nie wydaje się Wam, że zestawianie Navajero z Sapkowskim to jak porównywanie bokserów dwóch różnych kategorii wagowych, albo pytanie czy judo jest bardziej efektywne niż muay thay? ihan - 12 Listopada 2009, 13:14 Sosnechristo, REMOV próbował to napisać kilka postów wyżej. Hubert - 12 Listopada 2009, 13:34 Jest różnica między próbować a napisać
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
