charande - 21 Kwietnia 2011, 07:27
shenra,  
Last Viking - 21 Kwietnia 2011, 07:44
Możliwe 
Niezbadanymi ścieżkami wędruje umysł ludzki. Tylko, że jak mnie dziewczyna dotyka to nie mięknę, a wręcz przeciwnie
A jeśli już jesteśmy przy psychologii, to zapraszam do nowego numeru SFFiH gdzie ukaże się mój felieton "Świry w kosmosie". A kilka dodatkowych słów i rozwinięcie znajdziecie na mojej autorskiej stronie www ŚWIRY W KOSMOSIE shenra - 21 Kwietnia 2011, 13:43
Hubert - 21 Kwietnia 2011, 15:23 shenra, kto wie, może można to i tak nazwać... 
shenra - 21 Kwietnia 2011, 19:05 Sosna na miejscu Vikinga bym w Ciebie czymś rzuciła
Hubert - 21 Kwietnia 2011, 22:03 Kwestia interpretacji.
Jotha - 22 Kwietnia 2011, 09:30 Przeczytałem „Aksamitny dotyk nocy”. Przyznaję, że po pierwszej części przystępowałem do czytania z niewielkim entuzjazmem, ale że książka z wypożyczalni, a termin zwrotu nadciągał… tymczasem, mimo że na początku kilka rzeczy mi się wydało błędnych lub niezręcznych, potem albo takowych nie było, albo akcja tak mnie wciągnęła, że jakichś drobiazgów nie zauważyłem. Czyta się dobrze, postacie są mniej papierowe, niż w „Delikatnym uderzeniu…”, nawet z przenoszeniem akcji w czasie jakoś sobie radziłem. A co mi na początku nie pasowało? No może kiedyś autor mi wyjaśni, jakie zwierzęta, stąpające po dywanie z opadłych liści, budują gniazda z drobnych gałązek, w dodatku w październiku? Wymienione są w tym akapicie wiewiórka, locha, ryś, borsuk oraz jelenie i łanie… Sformułowanie, ze Krzyżacy poczynali sobie jak „niepodzielni władcy” jest śmieszne (wszak przy użyciu miecza okazywali się być podzielni), pewnie miało być „udzielni”, a to, ze „żelazem wprowadzali niemieckie porządki” jest niezręczne co najmniej. Na 8 stronie Zbigniew z Brzezia zapewnia Jakuba Glinianego, ze kule z krzyżackich taraśnic do nich nie dolecą, a dwie strony dalej kula przelatuje nad ich głowami i ląduje sto kroków dalej 
Tamże puszkarze, artyści w dziedzinie artylerii, pilnują, by przed strzałem „kula dobrze zaklinowana” była. Ja się nie znam za dobrze na XV-to wiecznej artylerii, ale zawsze mi się zdawało, że zaklinowanie kuli od strony wylotu ma niezbyt dobry wpływ na stan lufy… Ale najbardziej mnie zdziwiło to, co opisane zostało po zdobyciu Bydgoszczy. Otóż usiłuję sobie wyobrazić męża doświadczonego, zdolnego przewodzić ludziom, wprawnego w kreciej szpiegowskiej robocie, jednym słowem takiego jak burgrabia Bernard. Człowieka, który w obliczu nadciągającej śmierci i z nią pogodzony, dla ekspiacji chce przekazać zwycięzcom ważkie informacje, dotyczące siatki szpiegowskiej. Spisuje je i… dziennik je zawierający zostawia na stole? Ot, tak… w nadziei, że ludzie przeszukujący jego dom dziennik znajdą, przeczytają, zrozumieją jaki jest ważny i oddadzą, komu trzeba… . Usiłuję sobie coś takiego wyobrazić i nie jestem w stanie. Ja bym ten dziennik w objęciach piastował i krzyczał do tych, co przyszli po mnie, ze to ważne pisanie, że trzeba je do dowództwa odnieść, to złotem zapłacą! Już nie będę wnikał w to, że aby pojmać i doprowadzić do ukarania ważnego zdrajcę wysłano by pewnie jakiegoś znacznego rycerza, któremu można by zeznania złożyć, albo w to, że Bernard dopuszczał możliwość, że zostanie tylko uwięziony w lochach kruszwickiego zamku, a obietnica złożenia ważnych zeznań mogła by stanowić monetę przetargową w targach o łagodniejszą karę… No, jeszcze jeden drobiazg, według mnie bez uszczerbku dla powieści Małofiej mógł spokojnie pozostać tylko narzędziem swojej emanacji i zdolnym i dobrze umieszczonym szpiegiem-zabójcą. Uczynienie z niego ostatniego assasyna to już przysłowiowy trzeci grzyb w barszczyku. feralny por. - 22 Kwietnia 2011, 09:47
shenra - 22 Kwietnia 2011, 09:53 feralny por.,
Last Viking - 22 Kwietnia 2011, 11:15 Jotha Nie uważam żeby postacie w mojej powieści były papierowe, czyli według definicji literackiej: bohaterowie nieskomplikowani, sprowadzeni do jednej cechy. Główny bohater wierzy w ideały rycerskie, ale popełnia morderstwo, główna bohaterka na pewno nie jest kalką niewiast ze średniowiecza (a wręcz odwrotnie - to wyzwolona, wyemancypowana kobieta). Więc wyjaśnij mi proszę gdzie tu typ bohatera papierowego? Zapewnienia Zbigniewa z Brzezia, to nic innego jak próba uspokojenia Jakuba Glinianego, co świetnie pokazał na przykładzie feralny por.. No ale trzeba umieć czytać między wierszami
Jeśli chodzi o pierwsze bombardy, które były stosowane w oblężeniu Bydgoszczy polecam książkę "Polska Technika Wojskowa do 1500 roku", która jest wymieniona w Bibliografii. Po to zamieszczam bibliografię, żeby czytelnik mógł się wyedukować, a nie biegał z pytaniami do autora. Zwierząt i budowania gniazd nie skomentuję, bo to co jest w jednym akapicie nie znaczy wcale, że musi dotyczyć tych akurat zwierząt. Znowu zrozumienie tekstu się kłania. Nie widzę nic niezręcznego w sformułowaniu, że "Krzyżacy wprowadzali niemieckie porządki". Polacy wiedzą dobrze co one oznaczają, co oznacza sąsiedztwo narodu, który przez wieki chciał dominować. To, że teraz mamy względny spokój nie oznacza, że mamy zapomnieć o tysiącletniej historii zmagań o naszą wolność. Mam gdzieś polityczną poprawność i germanofili. Jeśli chodzi o Burgrabiego Bernarda, to ja osobiście zachowałbym się tak jak on. Idealizm może nie jest monetą, za którą można kupić sobie życie (w przeciwieństwie do wyrachowania o którym piszesz) ale jest warty ujęcia na kartach powieści. To literatura, projekcja charakteru autora, jego myśli, czynów, słów... Niektórzy to kupią, inni nie, bo każdy z nas jest inny.
Hubert - 22 Kwietnia 2011, 11:53 Jotha bój się Boga. Cytując Fidela: Ty tak na poważnie? Stary, ja naprawdę rozumiem, że książka może się nie podobać, bo może, no takie Twoje prawo. Autor wszystkim nie dogodzi, choćby z Vikinga przedzierzgnął się w czarnoskórego Indianina o mongolskich korzeniach. Jednak przynajmniej połowa zarzutów, które wytoczyłeś, jest z d*py. To taka pseudo-merytoryka, jakby nie starczyło zwyczajne 'nie podoba się'. Np.
Z której strony? Jotha - 22 Kwietnia 2011, 18:05 Aaaa... między wierszami? Ja jestem prosty facet z warszawskiej Pragi, więc dziękuję
Autorowi dobrego samopoczucia z okazji Świat życzę
Szkoda, że za bardzo zajęty jestem, by czytac całą bibliografię... naprawde tam było o klinowaniu kul? Zadziwiające
RD - 22 Kwietnia 2011, 19:21
Dlaczego? Hubert - 22 Kwietnia 2011, 20:04 RD, tego, obawiam się, już nie dojdziemy
baranek - 22 Kwietnia 2011, 20:24 Przeczytałem I niechaj cisza wznieci wojnę. Ponieważ nie bardzo znam się na balistyce i zwyczajach zwierząt leśnych mogło mi się po prostu podobać. I podobało się. Last Viking - 22 Kwietnia 2011, 20:33
Zadziwiające jest to, że bezczelnie wchodzisz do wątku autora, zarzucasz mu jakieś bzdurne niedociągnięcia żeby podbudować własną samoocenę, dowartościować się. Wymagasz, żeby autor tłumaczył, że nie jest wielbłądem, a jak odsyła cię do bibliografii to odwołujesz się do zawaluowanych sugestii, a jest to po prostu zwykła, tandetna manipulacja. Robię to tylko po to, żeby piętnować takie zachowanie jak twoje pokazując, że w internet jest wielu sfrustrowanych osobników. 
Miło mi
RD - 22 Kwietnia 2011, 21:12
Szkoda, bo bardzo jestem ciekaw, co poeta miał na myśli
Jotha - 22 Kwietnia 2011, 21:12 Więc żem nie tylko tłumok, co nie umie czytać między wierszami, ale nawet ze zrozumieniem? W dodatku germanofil... w sumie nic dziwnego, mam Hoch na nazwisko
Bo przewidywalni są niestety.
I taki dostojnik głupka z siebie robi, przy czym owo uspokojenie iluzoryczne dosyć, skoro za chwilę w obliczu kuli przelatującej nad głowa pryska... tyle między wierszami wyczytałem.
Wyedukować, powiadasz Autorze... wojskiem interesuję się amatorsko od kilkudziesięciu lat, mam na półkach kilkaset książek na ten temat, tytułu przez Ciebie wspomnianego nie mam akurat, ale mam np. o XVI- XVII wiecznej artylerii gładkolufowej i nigdy nie spotkałem się z pomysłem klinowania kuli.
Nie komentuj. W dalszym ciagu pozostanę w niewiedzy, jakie zwierzę buduje w pażdzierniku gniazdo w polskich lasach.
Ja widzę, choćby dlatego, że czego by nie mówić o naszych sąsiadach, to w owym czasie stamtąd czerpaliśmy wzorce w wielu dziedzinach, ot, choćby w rolnictwie. Zachowanie wojsk krzyzackich zresztą nie odbiegało od ówczesnych europejskich wzorców i przypuszczalnie mieszkańcy Działdowa i 14 okolicznych wsi, spalonych w 1409 przez wyprawę Bolesława uważali, ze polskie porządki wcale nie są takie cudowne.
Ty Autorze poważnie, ze zacytuję twego "adwokata"? Ja pisałem o głupocie, a nie o wyrachowaniu. A zestawienie w jednym zdaniu tego szpiega i zdrajcy z idealizmem mogę potraktować tylko jako dowcip. Cóz, widać nie tylko czytam, ale i piszę też bez zrozumienia. No to sobie pisanie w tym watku daruję.
Tak... może byc dobra, może być zła. Tak jak jej autorzy
Hubert - 22 Kwietnia 2011, 21:25 RD, mnie też to nurtuje. Swoją drogą, muszę się dowiedzieć, jakie stawki mają prawnicy w Trójmieście. Autor znany, to trochę będzie można go z kasy oskubać za usługi adwokata.
+1 U mnie idzie to dalej, polskie rycerstwo mogłoby zasuwać na Shermanach i nie biadoliłbym. Po prostu w prozie Darka moją uwagę najbardziej przykuwa zarys relacji i napięć między bohaterami. Pod tym względem większość, jeśli nie cała, literatura uprawiana przez Darka jest mocarna
Choć oczywiście podziwiam pieczołowitość oddawania realiów
Jotha, bohaterowie są w jakimś tam stopniu przewidywalni, bo działają w określonych ramach i realiach historycznych. To trochę krępuje. Jagiełło nie może sobie pójść na kurtyzany do Łodwigowa w pewien piękny kwietniowy dzień, bo akurat stał tam gdzie stał i wydawał rozkazy bandzie zakutych w blachy, najstraszniejszych wojowników jakich miała Polska. To samo się tyczy wielu innych bohaterów, nawet tych fikcyjnych. Autor chciał przedstawić takich a nie innych bohaterów i tak a nie inaczej ich przedstawił. Jest to inna metoda kreacji niż u np. Sapkowskiego czy Kresa, ale to nie znaczy, że są mniej jednoznaczni. Po prostu w średniowieczu ludzie pewnych dylematów nie mieli. To tak jakby ktoś narzekał, że Maurice Druon za wcześnie wykończył przezajebistego bohatera, jakim był Robert D'Artois (choć podobno strasznie smutno mu było, jak pisał ostatnie sceny). Jotha - 22 Kwietnia 2011, 21:29
Hmm, Twoja przenikliwość jesli chodzi o moją psychikę jest powalająca. To mnie sfrustruje jeszcze bardziej.
Natomiast ilustracja, którą przedstawiłeś jest rzeczywiscie frustrująca. I teraz rzeczywiście chyba sięgnę po owo dzieło. RD - 22 Kwietnia 2011, 21:34 A może byś jednak wyjaśnił przystępnie i w miarę logicznie, dlaczego sformułowanie "żelazem wprowadzali niemieckie porządki" jest niezręczne? Hubert - 22 Kwietnia 2011, 21:39 RD, może tu chodzi o jakąś - tfu, tfu - politpoprawność, że teraz to nie wypada o bratnim narodzie niemieckim tak pisać czy coś?...
Oczywiście kpię sobie, ale w kontekście niezręczności takie skojarzenie mi się nasunęło. BTW, przeczytałem I niechaj cisza wznieci wojnę i również jestem ukontentowany, ale szczegóły to na pw/gg, bo jeszcze zostanę posądzony o poklepywanie po plecach albo nawet adwokactwo 
mBiko - 22 Kwietnia 2011, 22:52 Książkę udało mi się przeczytać przed wizytą Darka w Łodzi i zdecydowanie ona "misię". Pomijając właściwie głównych bohaterów cyklu, daje możliwość nacieszenia się jeszcze trochę klimatem powieści. Na deser dorzucę kilka obrazków ze spotkania w Manufakturze. merula - 23 Kwietnia 2011, 05:51
bo ja wiem? wiewiórka na przykład, albo jakiś inny gryzoń. co prawda to trochę późno, ale zwierzakom też przydarzają się nieszczęścia i czasem trzeba się przeprowadzić i zaczynać wszystko od nowa. a potocznie ich norki, zwłaszcza jak sie tam moszczą i mają młode, nazywa się gniazdami. Last Viking - 23 Kwietnia 2011, 06:39 mBiko Zdjęcia wyszły wyśmienite
shenra - 23 Kwietnia 2011, 09:49
merula - 23 Kwietnia 2011, 11:48 shenra, zapomniałaś o
shenra - 23 Kwietnia 2011, 11:50 Z "+1" to się chyba nie liczy
mBiko - 23 Kwietnia 2011, 12:26 Dziękować. Hubert - 24 Kwietnia 2011, 12:05 No i dalej nie wiem, o co chodziło z tą niezręcznością...
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
