ilcattivo13 - 22 Września 2011, 21:51 Ozzborn - ten mini serial już widziałem. Leciał na jakimś polskojęzycznym satelitańcu z rok z hakiem temu. I mimo, że Zooey jest cudowna, to serial jest jedną z największych kup wszechświata 
Fidel-F2 - 22 Września 2011, 22:16 z muchomorkiem nie da się pomylić, trzeba być ślepym albo po pięciu piwach Ozzborn - 23 Września 2011, 02:56
Kurcze jeszcze ze dwa filmy z Zosią i podejmę to ryzyko 
Jedenastka - 23 Września 2011, 11:18
merula - 23 Września 2011, 12:31 ja bym się na grzybki wybrała, ale chyba nieszczególnie dużo ich na razie i to mnie nieco zniechęca. ilcattivo13 - 23 Września 2011, 14:54 dziesięciolitrowe wiadro ślicznych małych opieniek - 8 zeta. I to już przebrane - tylko umyć i do gara. Nawet się do lasu nie opłaca jechać 
****************** złożyłem kolejny wniosek. Trzy godziny spędzone w urzędach (i po niedzieli dojdą kolejne) i każdy urzędnik mówiący co innego. Wk***iałem sie przez pierwsze pół godziny, potem już tylko chichotałem z rezygnacją 
merula - 23 Września 2011, 15:30 skądś to znam. wczoraj komitet kolejkowy w skarbówce sprzyjał niezłej integracji. i ilu ciekawych rzeczy się dowiedziałam 
Matrim - 23 Września 2011, 21:22
***
A żeby Ci ten wniosek... kurde, przyjęli! Na złość!
Rafał - 23 Września 2011, 22:10 Kuźwa, zaraz jak tylko z lasu wrócę zrobię wątek "na grzyby". Żeby opieńki nie rozpoznawać 
Podam też sprawdzony przepis znajomego na czerwone muchomory. ilcattivo13 - 23 Września 2011, 22:49 opieńki umyłem, obgotowałem (15 minut, żeby zabić ewentualne żyjące syfy i wstępnie zmiękczyć grzybki), potem na patelnię (z częścią sosu z gara), dodałem liście laurowe i pieprz (mielony, bo nie chciało mi się dłubać, a grzybki miały być ostro-pieprzne). Dwadzieścia minut duszenia, potem śmietana i sól, jeszcze kilka minut i włala. Ze świeżo upieczonym domowym chlebem, są prawie tak dobre jak kurki 
Rafał, a po co dublować wątki. I tak, na pogawędki o grzybach, wszyscy przychodzą do mnie
*********************** merula - u mnie nie było kolejek, bo byłem sam. Za to w obu urzędach obsługiwały mnie na raz po trzy panie (w tym jedna telefonicznie z nadrzędnej instytucji). Do konsensusu nie doszły, ale w razie czego będę miał podstawę, żeby się kłócić, jeśli odwalą wniosek ze względów formalnych :/ Najlepsze jest to, że w jednym urzędzie dostałem formularz do wypełnienia przez drugi urząd, a ten drugi powiedział, że oni takich druków wypełniać nie będą, bo mają swoje własne (tyle, że inne dane się w nie wpisuje). Można się "z nerw" w czoło ugryźć. Matrim - chyba bardziej wierzę w sobotniego totka, niż w to, że wniosek przejdzie :/ I to mimo tego, że połowa wniosków dostanie kasę, a z milionów kuponów totka tylko kilka (nie liczę nic poza "6"), albo i w ogóle. Rafał - 23 Września 2011, 23:03 ilcattivo13, może i tak. No więc mam znajomego, gość wybitnie trunkowy i oryginał, zna Pana Tadeusza na wyrywki i na dodatek w oryginale! No niesamowite. W każdym bądź razie, facet zbiera muchomory czerwone, te z białymi kropami. Obgotowywuje ze cztery razy i marynuje do słoika. Po czym namawia mnie do konsumpcji! Póki co się wzbraniam. Ale coraz słabiej, bo facet w sile wieku i widać taka dieta mu służy. Hm. ilcattivo13 - 23 Września 2011, 23:10 każdy byłby oryginałem, gdybym jadł, jak by nie było, halucynogenne muchomory
Rafał - 23 Września 2011, 23:12 Mówisz halucynogenne? Hm...
Kai - 24 Września 2011, 08:47
Ja też No, prawie, trochę się już zapomniało, ale jedno spojrzenie w tekst i mogę recytować.
Lis Rudy - 24 Września 2011, 09:00
Rafał, lepiej nie próbuj. To że gość pożera od buk wie ilu lat muchomory, oznacza po prostu że przyjmuje małe dawki trucizny od lat i one mu się w organizmie i wątrobie kumulują. Nie ma gwarancji, że po którejś z rzędu degustacji Twojego znajomego trza będzie w trybie nagłym wieźć na oddział toksykologii.
Do czasu... Do czasu.... Martva - 24 Września 2011, 11:01 Akurat muchomor czerwony nie jest jakoś strasznie śmiertelnie trujący, ma raczej działanie psychodeliczne i coś się z nim tam da zrobić żeby był bardziej jadalny. na jakiejś prelekcji konwentowej nawet mówili
Kai - 24 Września 2011, 11:37
To się nazywa mitrydatyzm. Dołączam się do ostrzeżeń, "jeden zjada bardzo pięknie z czego drugi zaraz pęknie". Jedenastka - 24 Września 2011, 12:03
Wygląda jak psiak 
Rafał 
Wolę zostać przy konsumpcji gąsek zielonych... Lis Rudy - 24 Września 2011, 14:12 Jedenastka, gdybym miał słoik muchomorów i gąsek, zostałbym jednak przy gąskach. A ja po grzybkach. Napiszę tak-gdyby to było grzybobranie, to złościłbym się że ich mało. A ponieważ to był spacer Z grzybobraniem, to jestem zadowolony. Sporo podgrzybków (małych i średnich), trochę kurek (niestety końcówka), 1 osak (ten z brązowym łebkiem), sitaki (zaczuynają się w większych ilściach) i zajączki (też nieźle). Jeśli chcecie do lasu, ro można ale bez nastawiania się na mega zbiór. Cieszcie się tym co uda wam się znaleźć.
Noooo..... Nawet jak całe stadko psiaków. Doszedłem do wniosku że daruje sobie opieńki. Wątrobę ma się jedną. Wolę ją zostawić do picia. Ale nie kompotu. ilcattivo13 - 24 Września 2011, 15:07
na ostatnim Falkonie. Jadalne są tylko młode osobniki (podobnie jak w przypadku purchawek), tzn. zanim się zarodniki wykształcą (czy jak tam to się nazywa). Martva - 24 Września 2011, 15:16 O, wiedziałam że ktoś będzie miał lepszą pamięć ode mnie
Jedenastka - 24 Września 2011, 15:32
Co to jest?
Tak? To może być znak, że pokażą się też gąski. Zwykle widuję towarzystwo razem. Sitaków raczej nie biorę bo mało mi smakują. Chyba, że bardzo ładne, młode. A wiecie co to jest i czy spotykacie?
Godzilla - 24 Września 2011, 15:40 To nie sarny przypadkiem? dalambert - 24 Września 2011, 15:43 Sarniak dachówkowaty - ładny zjeść się da, ale jeno młode - starsze łykowate, najlepiej marynować i np. do przybrania sałatki, bo drań dość dekoracyjny jest. Z Puciem przed wiekami / gdzieś w 1977/ byliśmy na grzybobraniu w Borach Tucholskich koło Tlenia i się parę trafiło , a ogólnie zbiory były rewelacyjne - do dom dowieźliśmy karton po telewizorze rubin i kosz grzybów wszelakich pełne
Godzilla - 24 Września 2011, 15:48 Słyszałam o nich, że spodnią warstwę, tzn. rurki, trzeba w ogóle zebrać i wyrzucić, bo mało jadalna. Poza tym chroniony: http://www.nagrzyby.pl/in...=gatunek&id=336 http://grzybland.pl/index...=911&Itemid=102 Lis Rudy - 24 Września 2011, 15:50
koźlarz babka. tu sobie go obejrzysz: http://pl.wikipedia.org/w...=20070917171842 a kozak czyli koźlarz czerwony, wygląda tak: http://pl.wikipedia.org/w...=20070307123720 Jedenastka - 24 Września 2011, 15:51 No tak, to sarniak dachówkowaty, mój ojciec też nazywa go po prostu sarną. Strasznie ładny jest, zwłaszcza w naturalnym otoczeniu
Pod spodem nie ma ani blaszek ani rurek tylko jakby włoski, milutkie w dotyku. Przed przyrządzeniem należy je oskrobać (najlepiej wychodzi łyżeczką). 
Słyszałam, że obecnie te grzybki są pod ochroną... (o, właśnie widzę, że Godzilla mnie ubiegła )
Godzilla - 24 Września 2011, 15:52 Och, mlask, jakie smaczne zdjęcia! Edit: ja się właśnie w tej chwili o ochronie dowiedziałam. W drugim linku piszą, że jest od 2004 r. Jedenastka - 24 Września 2011, 15:56 Grzybobranie z koźlarzami to moje marzenie, niestety nie spotykam. Z opowieści mamy wiem, że piękne są, zwłaszcza czerwonego miło znaleźć, podobno lubi w brzozach rosnąć. ilcattivo13 - 24 Września 2011, 20:16 Martva - jeśli chodzi o halucynogeny, to pamięć mam jak żyletę
powiedziałbyś jak człowiek - "podbrzeźniak" i "czerwony łeb" i każdy by wiedział o czym mówisz
Jedenastka - "czerwone łby" zaczynają się na przełomie lipca/sierpnia i rzadko kiedy rosną dłużej niż kilka lat w tym samym miejscu, bo lubią podłoże wracające do dzikiego stanu po przekopaniu (np. małe śródleśne szkółki - takie na wyrębach - oraz rowy przeciwpożarowe, itp.). I z mojego doświadczenia wiem, że łatwiej je znaleźć w lesie mieszanym liściastym (ale bez dębów, buków i grabów - bo z tymi się "nie lubią") i liściastym z małą domieszką drzew iglastych, niż w czystym brzeziniaku. I w przeciwieństwie do borowików i podbrzeźniaków niespecjalnie lubią dookoła wysoką trawę. Smaczne są, ale przy takich latach jak ostatnio, rzadziej się pojawiają niż rydze
***************************************** A zanim mi całkiem grzybami wątek zasmrodzicie, pochwalę się, jakiego szybkiego kota mam. Do domu weszliśmy razem: ja prosto od fugowania, Grucha prosto od leżenia na pryzmie drzewa. Do lodówki dotarliśmy też w miarę jednocześnie. Jemu wyjąłem "kocinę" (tym razem wątróbka i serce parszuka), dla mnie była zupka mleczno-dyniowa. Potem on zaczął żreć, a ja szukałem sobie miseczki. Znalazłem metalową i jak ją wyciągałem z szafy, to mi na glebę upadła. I co? Tylna połowa kota była już po drugiej stronie kuchni, a przednie łapy jeszcze ładowały mięcho do gęby, a jak już się nic więcej nie zmieściło, to jeszcze zdążył nabrać mięcha w obie garście i dopiero wtedy nastąpiło ściągnięcie gumy i przód zszedł się z tyłem. Gdzieś w okolicach kanapy w salonie. A kobieta, co przyszła do sąsiadów, mówiła z piętnaście minut wcześniej - "Ale grubiutki kotek! Jaki ospały i nieruchawy"... Nieruchawy... Żeby zobaczyła to co ja, to na odszczekaniu pod stołem by się nie skończyło
************* A żeby nie wyszło, że tylko mój kuocik maljeńki jest taki wysportowany - zrobiłem najtrudniejsze salto-ciut-nie-terminalne-mortale w moim życiu. I to pod prysznicem. Aż chciało by się zanucić: "Mydło, brodzik, niedźwiedź, letnia woda - tak się zaczyna, akrobatyczna przygoda... Do tej pory się cieszyłem z posiadania dużej ilości miejsca pod prysznicem - przy dwuosobowym korzystaniu nikt nikomu kolanami oczu nie wybija. Ale dziś... Dziś się przekonałem, że więcej miejsca pod prysznicem oznacza większy rozbieg, a co za tym idzie - większą prędkość na progu, a co za tym idzie - mniej czasu na dokładność wybicia i przybranie odpowiedniej pozy do lotu... Czasami lubię sobie pooglądać "Sekundy grozy" na Discovery World, ale co innego oglądać, jak kaskader skacze na motorze nad Wielkim Kanionem, a co innego samemu zrobić taki skok. Zresztą, co ja gadam... Jaki Wielki Kanion... Przy tej prędkości, mógłbym skacząc z Afryki przelecieć nad Ameryką Płn. i lądować dopiero gdzieś w okolicach Filipin. Na szczęścio-nieszczęście, z trzech stron miałem murowane ściany, a wysokość lotu ograniczył mi sufit i siedzący na nim komar, którego niechcący zmusiłem do terminalnego pocałowania moich umięśnionych pośladków. A konkretniej lewego. Bąbla nie mam i nic mnie w miejscy styku komar-pośladek nie swędzi, więc chyba nie zdążył się napić. Za to ja się napiłem. Co prawda, dopiero po trzecim odbiciu się od powierzchni brodzika i przy lądowaniu, no i nie piłem krwi, tylko mydliny, ale jednak zdążyłem. Znaczy, prawie tak szybki jak Grucha jestem. A tego, jak się w powietrzy okręcałem, żeby nie spaść na plask tylko na czoło (posiadanie zakutego łba jest w pewnych okolicznościach przyrody niewątpliwą zaletą), tego nawet kot-akrobata nie dałby rady powtórzyć. Choć muszę przyznać (bez bicia, bo i tak mnie tu i ówdzie moje męskie, umięśnione ciało boli)(ale jakby jakaś fajna laska chciała mnie bipnąć, to proszę bardzo - bez krępacji), że słodycz akrobatycznego sukcesu psuje mi łyżka dziegciu w postaci wajchy mieszalnika wody, którą wbiłem sobie w biceps... Nic to - jak widać, daję radę pisać jedną ręką, a piwa na razie otwierać nie potrzebuję, bo przy antybiotykach alkoholu nie wchłaniam. A poza tym, zębów nie wybiłem i przy odpowiednim pragnieniu dałbym radę przegryźć szyjkę butelki... Hmmm... Chyba muszę sobie skombinować odznaki: "niedźwiedzia-akrobaty" i "suborbitalnego niedźwiedzia dalekiego zasięgu"... |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
