Adon - 15 Października 2013, 23:09 Ja właśnie "Samozwańca" t. IV kończę. 
Pucek - 15 Października 2013, 23:36 No i jak pan znajdujesz? Właśnie wróciłam ze spotkania z autorem, Ziemkiewicz prowadził. Pogadali se panowie od serca. Trzeba czasem z grochowskiego zaścianka na wielki świat wyjrzeć 
Starscreem - 16 Października 2013, 10:31 Skończyłam "Endera na wygnaniu" i jestem totalnie skołowana. Całość jest tak nierówna, że nie umiem tego nijak ocenić. Przez większą część książki czułam się tak: Spoiler: Luc du Lac - 16 Października 2013, 11:00
jak koń czy jak Arteju ? nureczka - 16 Października 2013, 11:16
Uffff... A już myślałam, że tylko ja nie daję rady Adon - 16 Października 2013, 11:30 Kroki w nieznane bierzcie te stare pod redakcją Jęczmyka, albo nowe pod redakcją Obarskiego. Te redagowane przez Walewskiego, cóż... on ma dość specyficzny gust, który też nie jest kompatybilny z moim. Pucek, "Samozwaniec" zacny, choć mam wrażenie czasem, że widzę zmęczenie autora materiałem. Ale i tak miałem uczucie czasem jak Amerykanie, którzyli domagali się od producentów "Gry o tron" zmiany w scenariuszu i wskrzeszenia Neda Starka. 
Procella - 16 Października 2013, 12:31 Odłożyłam "Tajemnice Paryża" na później, bo nie byłam w nastroju, a termin zwrotu gonił, ale postaram się do tego wrócić. Zabrałam się za coś zupełnie innego - "Call of the Weird" Louisa Theroux (syna Paula). Dobre. Spotkania z ludźmi ze specyficznych środowisk - mamy tu ufologów, neonazistów, gwiazdy porno... Ksiażka opowiada o tym, jak Theroux po kilku latach postanowił sprawdzić, co dzieje się z bohaterami stworzonej przez niego serii dokumentalnych programów telewizyjnych. Mam zresztą poważną ochotę je obejrzeć i chyba niebawem zacznę poszukiwania. Starscreem - 16 Października 2013, 12:32 Luc du Lac, w sumie to i jak Artax, i jak Atreju. Końska część mnie bardzo chciała się poddać jeszcze przed setną stroną, ale jednak walczyłam dzielnie do końca. Jezebel - 16 Października 2013, 14:00 Ja po Ksenocydzie chyba prędko Carda nie ruszę. Czułam się podczas lektury mniej więcej tak, jak przedmówczyni przy Enderze na wygnaniu i przebrnęłam przez to chyba tylko dlatego, że do słuchania przy sprzątaniu (audiobook) się względnie nadawało i tylko kilka razy miałam ochotę rzucać ścierą/brudnymi garami po ścianach
Romek P. - 16 Października 2013, 14:14 No, u mnie ta książka zabiła serię. "Gra Endera" była sympatyczna, "Mówca Umarłych" okazał się znacznie lepszy, ale "Ksenocyd" był takim rozczarowaniem, że już po żadną książkę z serii nie sięgnąłem... Jezebel - 16 Października 2013, 14:32 Jakbym własne myśli czytała
edit: to się oczywiście odnosi do wypowiedzi Romka, a nie do Ksenocydu
Memphis - 16 Października 2013, 14:36 A zabierał się ktoś za Pamięć Ziemi? Bo właśnie czeka na swoją kolej u mnie na półce. 
Fidel-F2 - 16 Października 2013, 14:38 ma raczej fatalne notowania Memphis - 16 Października 2013, 14:41 Mimo wszystko spróbuję, bo w tego co o niej czytałem wydaje mi się ona bardzo ciekawa
Fidel-F2 - 16 Października 2013, 14:44 w odróżnieniu od tych co ją czytali Rafał - 16 Października 2013, 15:01 A ja Ksenocyd wraz z Dziećmi Umysłu mam za rzecz kapitalną. To prawda, jest to coś całkowicie, kompletnie odmiennego od Gry Endera, tak odległego, że trudno jest te rzeczy do siebie porównywać. Uwielbiam wchodzenie w buty obcych kultur, obcych umysłów i w ogóle obcych myśli - co Cardowi świetnie się udało sprokurować. Bardzo żałuję, że zarzucił w połowie rozgrzebane już wątki ciągnące rzecz w dal i skupił się na popłuczynach poenderowych, prequelach, sequelach i duperequelach. Ja rozumiem, że klient nasz pan i chce strzelanek w kosmosie i cudownych dzieci w kombinezonach, ale cała siła wizji została wpakowana w wątki "postEnder za 3000 lat". Borsuk - 16 Października 2013, 15:06 Pamięć ziemi skończyłem parę dni temu. Pomysł na świat ciekawy, ale książka zdecydowanie nieudana, a Card ciągle gra na jedną nutę. Ciężko to polecić, nawet jeśli lubisz jego książki. Przeczytałem też Gwiazdę Pandory. W sumie bomba, zwłaszcza bohaterowie i świat, ale nigdy się tak nie zmęczyłem przy czytaniu. Romek P. - 16 Października 2013, 15:09
Niedobry Rafał, niedobry! Mnie tam znudziły nudne do por*ygu i naiwne jak cholera rozważania o Sieci, czy jak się to tam nazywało, a robale... wiesz, pokazanie robali w ten sposób, na ile dobrze pamiętam tamtą traumę, było po prostu wyjęciem trupa z szafy. W sensie, że nigdy nie powinien, bo było strasznie, a zrobiło się śmiesznie
Ale oczywiście to degustibus
Starscreem - 16 Października 2013, 15:09 Ja mam jeszcze na półce właśnie "Mówcę umarłych' i 'Ksenocyd'. Ale po tym, co przeszłam teraz, to chyba sobie muszę coś na odtrucie zaserwować wcześniej. "Ender na wygnaniu" to najdziwniesza książką z jaką miała styczność. Książki można podzielić na dobre, średnie i kiepskie - ta była każdym typem po trochu. Odnoszę wrażenie, że powstawała w bólach przez wiele lat. Że był jakiś początek pomysłu i koniec, ale wypełnienie przestrzeni pomiędzy zabrało Cardowi wiele czasu i wysiłku. Widać, gdzie się męczył. Widać, gdzie dmuchał objętość książki (bo przecież cienkie książeczki się gorzej sprzedają). I to by nawet nie było takie przykre i drażniące, gdyby człowiek nie narobił sobie smaka wcześniejszą częścią tej historii. Borsuk - 16 Października 2013, 15:11 Ja zgadzam się z Rafałem w stu procentach. Rafał - 16 Października 2013, 15:12 Relacje, kapitalnie pomyślane były relacje, idee, powstawanie kultur - otoczka fizyczna, jakkolwiek konieczna, trochę taka pretekstowa była - możliwe, że kluczem do obioru powieści jest typ osobowości czytelnika: czy jest kinestetykiem, czy wzrokowcem, czy jeszcze inną holerą
Romek P. - 16 Października 2013, 15:13 Ejno, ale rozmawiamy nie o całym cyklu, tylko o "Ksenocydzie", dziejącym się w czasach Endera
Więc argumenty, że potem jest ciekawie, może i słuszne, ale nie w kontekście dyskusji, że to polepsza ocenę tej książki
Rafał - 16 Października 2013, 15:17 Romek P., Mówca Umarłych, Ksenocyd i Dzieci Umysłu to tak jakby jedna rzecz. Ograniczona sztywnymi ramami czasowymi: osiedlenie się Endera na Lusitani i jego "śmierć". Gra Endera z popłuczynami to druga rzecz, odrębna gatunkowo. Tu epika, tam liryka - co najmniej ten poziom obcości
Borsuk, miło mi
Jezebel - 16 Października 2013, 15:21
No właśnie ja też Dlatego Mówca umarłych bardzo mi się podobał. Za to nie cierpię, kiedy ktoś pod przykrywką powieści próbuje sprzedać coś na kształt traktatu rzekomo-filozoficznego, ale niestety totalnie nie ma do powiedzenia niczego odkrywczego, więc smęci, powtarza się, rozwleka i łopatologicznie wyjaśnia czytelnikowi motywy bardzo fajnie, bo w niedopowiedziany sposób, zaserwowane w dwóch poprzednich książkach (patrz: więcej niż dobitne "zobrazowanie" skomplikowanych relacji Endera z rodzeństwem, mające miejsce pod koniec Ksenocydu) Doprawdy złe zdanie ma Card o swoich czytelnikach, jeśli założył, że nie zrozumieli za pierwszym razem. No i w Ksenocydzie rozwalił doszczętnie skrupulatnie wcześniej budowane charaktery niektórych postaci, wkładając im w usta wypowiedzi kompletnie do nich niepasujące (generalnie cały ten religijny bełkot, szczególnie w wykonaniu Endera i Valentine).
Kruk Siwy - 16 Października 2013, 15:45 Ksenocyd do piachu! Nuda, ślamazarność i pseudofilozofia. hebius - 16 Października 2013, 15:53 A mnie się podobał 
Magnis - 16 Października 2013, 18:11 A. i B. Strugaccy Bajka o Trójce. Lubie autorów, ale Bajka o Trójce była taka sobie. Sam pomysł był fajny z instytutem, mającym wiele pieter i zbadaniem go. Czegoś mi tutaj czasami brakło i choć długa książka nie jest to z drugiej strony czytało się nieźle. Ot taka książeczka do szybkiego przeczytania. dziko - 16 Października 2013, 22:43 Neil Gaiman - Anansi Boys Fajne, fajne
Borsuk - 16 Października 2013, 23:18 Kruku Siwy, ale ta pseudofizjologia jest najfajniejsza
Kruk Siwy - 16 Października 2013, 23:52 A głodnemu Borsuku tylko szwyństwa na myśli. |
||||||||||||||
