gorat - 10 Marca 2006, 22:50 Temat postu: Poezje i inne
Może (trans)formersa? Ziuta: to jak ze zbiorkiem? Kiedy wydajesz? Jeden mój kolega debiut ponoć ma za sobą  (ponoć, bo niepotwierdzone. Zawsze może trafić się imiennik zajmujący się tym samym...)
I czy komukolwiek zdarzyło się pisać poezję (obojętnie jaką, nie nakłaniam do wyznań na temat jej jakości) i czy byłby skłonny pokatować nas nią? 
Edit: 997 post - nie dzwonić do mnie, proszę... Iscariote - 10 Marca 2006, 22:56 "hamlet" Ubrany w czarny płaszcz Siedze na krawędzi świata Spoglądam w niebo i widze Szkarłatne słońce Śmierć przelała tego dnia Wiele krwi Mojej krwi Krwi moich bliskich Straciłem sens A może nigdy go nie bylo? Chyba nie... Krew splywa po kamieniach Ręka opada Strącony woreczek srebników spada w dół Słysze ich brzęk Uderzają o dno Trace siły Krew sie kończy "Reszta to tylko milczenie" Wygięte ciało spada w dół w otchłań... w nicość... w świat... purpura rozlewa sie po dnie to koniec Interpretujcie dowoli Lu - 11 Marca 2006, 02:23 Iscarioto: chyba lubisz Wojaczka, co? U niego też krew litrami przelewa się przez wersy.... ale wiersz dobry. Twój wiersz.... Czy będziemy tutaj zamieszczać wiersze jedynie, czy również ich recenzje?????? A jeżeli gorat założył ten wątek, to na pewno ma jakiś wiersz który chciałby światu pokazać ...? Czekam Pako - 11 Marca 2006, 09:13 Ja za liryką nie przepadam szczerze powiedziawszy... wolę prozę - bardziej do mnie przemawia. Chociaż czasem jakiś wierszyk liryczny jest fajny. Z tym, że powinien być prosty, przekazywać to, co chce przekazać, nie komplikować formy. W prostocie leży ideał, a nic co skomplikowane idealnym być nie może. Iscariote - tówj wiersz dla mnie taki średni... niby coś w nim jest, ale jakoś tak nie do końca mi to leży... Iscariote - 11 Marca 2006, 09:47 tez mi sie nie podoba ale to jedyny jaki miałem na komputerze. A Wojaczka nie znam. Czasy kiedy byłem totalnie zdołowany (czyli 3 klasa gimnazjum) i wykombinowałem że napisze sobie wierszyk. Stworzyłem 10 stron podobnych wytworów, ale cholera je wzięła bo mi sie komputer popsuł  A miałem taki ładny jeden długości 2 stron A4...
Piotrek Rogoża - 11 Marca 2006, 16:20 "Dołerski wiersz Piotrka R." - azaliż nie skończył się świat? - nie, tutaj, o tutaj pana mózg! - pierwszy raz, nie wiem, czy powinienem... - ależ, pan się nie krępuje: ciało powiesi pan tu, a potem o, tymi drzwiami. Dziękuję za uwagę. gorat - 11 Marca 2006, 17:35 Ciało, mózg, wieszanie się... Ten wiersz ma pomagać wychodzić z doła? Zadanie spełnione.
Natchnął mnie do jego założenia offtop w innym temacie, chociaż - fakt, mam coś  Jedynie uważam, że się to nie nadaje do pokazania 
A gdzie tam, pokażę, to nie zdjęcie  Ino muszę poszukać.
Pako - 11 Marca 2006, 19:56 Piotrek - genialna forma, wiersz dsam w sobie tez całkiem niezły.. tylko dołerski - ja wolę pogodne radczej, dekadentyzmu nienawidzę szczerze...
Gorat - weź się w garść i zarzuć razem - zdjęcie i wiersz
elam - 12 Marca 2006, 00:11 no to prosze,
Iskierka Nadziei Nie wiem, dlaczego, ciągle jakoś wierzę Skrycie, że kiedyś jeszcze będzie dobrze. Nie wiem dlaczego, ale mam nadzieję Że się zagładzie nasza Ziemia oprze. Sama się dziwię, ale czasem serce Mocniej zapuka w przypływie nadziei. Nie wiem, lecz może świat nie oszaleje I będzie Radość pośrodku Zieleni... 1990.01.29. .. Boze, jaka ja mloda wtedy bylam! ! ...
Lu - 12 Marca 2006, 00:16
I jak ładnie rymowałaś
A wiersz Piotra jest nie tyle "dołerski", ile cyniczny.... 
Lubię
elam - 12 Marca 2006, 00:16
mam tego mnooostwo, z lat 90tych. moge was zasypac tfurczoscia 
powiedzcie tylko, kiedy bedziecie mieli dosc
Noc – a ja nie śpię. Noc bezksiężycowa. Cisza. Ktoś we śnie Swoje grzechy chowa. Co za noc! Moc weszła we mnie. Moc nieopisana. Jaka – nikt nie wie, Ni przez kogo dana. Taka moc! Ja – dotąd człowiek. Ja – kruszyna mała. Kto, kto mi powie, Co ta noc mi dała? Taka noc? Co za moc? 1991. 09. 15. dzejes - 12 Marca 2006, 00:24 Tam wielka pustka Przerażająca nicość Spowija strachem Haiku pod tytułem Pusta półlitrówka. Lambert - 12 Marca 2006, 02:11 Żeby nie było, że ja wierszy pisać nie potrafię (a nie potrafię, ale sza)- proszę uprzejmie: Dziesiątka mieczy Jaka surma w świat wezwała zwłoki, które tutaj leżą, Porzucone nad wodami, które wbrew czasowi bierzą? Jaka wojna dziesięć mieczy powrażała w jeźdźca ciało, Że nie wiedząc, iż skonało, aż nad wody te zjechało? Jaka klęska mu kazała gnać rumaka nad tą toń, Choć już dawno śmierci żądło sił wyzbyło jego dłoń? Jaki chochlik konia spłoszył nad brzegami bezbrzeża, Że na mokry piasek z siodła zrzucił zwłoki żołnierza? Dziesięć mieczy, niby krzyże, wkorzeniło się w zmarłego, Dziesięć śmierci w każdym mieczu kres zadało bólom jego, Lecz koń biegnie wdzięcznie dalej, kopytami śmierci przeczy, Choć go po zielonym stepie ściga dziesięć nowych mieczy. Tekst oparty na jednej z kart Tarota, pierwotnie miał posłużyć za tekst piosenki, ale ostatecznie nie wiadomo, co z muzykowania wyjdzie, więc... Indżoj
elam - 12 Marca 2006, 11:55 jako specjalistka od literatury (robi sie te analizy wiersza.. ) powiem; problemy z rytmem, zwlaszcza druga strofa, "jaki chochlik..". popracuj nad tym, bo warto. chocby dla wlasnej satysfakcji...
fajne to! takie fantastyczne... ach, pal licho analizy wiersza i nauczycielskie zboczenia zawodowe , mi sie podoba! 
Misiołak - 12 Marca 2006, 13:42 Może i ja błysnę weną: Jeden sus i kota nie ma Pogrążony dom we śnie Każda chwila bez znaczenia Zniknął kroków jego śpiew Gęsto, gęściej mrok się ściele Noc pochłania światło lamp Długo, dłużej płyną cienie Cóż odkryje koci zwiad Przemknie zwinnie przez aleje Zanurkuje w wonny klomb Spójrzcie morda mu się śmieje Już pochwycił zwierza trop W oknach wioną nocne mary Skryte piski w światłach bram Upiór w oczy śmiercią wieje Jego oddech niczym piach Krew tężeje, giną zmysły Księżyc w chmury nura dał Już ucichły mysie pyski Wokół makiem jakby siał Kłapną szczęki, błysną szpony Ślepia zgasną, zawrze krew Ciszy skruszą się zasłony Zawibruje w uszach gniew Zewrą się dwie ciemne masy W jeden dziki, bury kłąb I rozlegną się hałasy W jerychońskiej skali trąb Gdy powróci kot zwycięski Dumnie prężąc czerwień ran Głos go srodze skarci męski Że narobił zgiełku drań
elam - 12 Marca 2006, 17:37 PRIMA APRILIS ’93 A co mnie to obchodzi że Ziemia jest kulą dla mnie może być nawet trójkątem co z tego że się kręci w przestrzeni ja nie spadnę trzymam się mocno nocą wyciągam rękę przez okno czuję szorstki porowaty księżyc wypukłe guzki gwiazd watę chmur dniem mocno ubijam Ziemię buciorami ...tak na wszelki wypadek żeby się nie rozleciała...
elam - 12 Marca 2006, 17:40 WIESZAJ LUSTRO wieszaj zawsze lustro na przeciwko okna przeglądaj się w chmurach wpuść ptaki do domu tak łatwo odciąć się od wszystkiego myślimy ciach i nie ma świata na zewnątrz ciach jestem sam i już się nie boję ciach nie widzimy siebie na tle nieba wieszaj zawsze lustro naprzeciwko okna abyś nie zapomniał skąd pochodzisz (1994?) Rafał - 13 Marca 2006, 12:06 Fajni jesteście, mówili wam? Mieli rację. elam - 13 Marca 2006, 22:45 ..ee, mni tam nic takiego nikt nie mowil... wrecz przeciwnie... thanks
fonsztyk - 14 Marca 2006, 22:29 Głuche echo, kwik Zimno Białe kafelki na nich wiatraki Nagie haki Połowa świńskiego łba z nostalgicznym półuśmiechem wspomina swe kończyny. Powstało toto pod koniec lat 80tych teraz sobie przypomniałem jak czytałem wasze. Szczególnie ten wesoły Piotrka
elam - 16 Marca 2006, 01:12 *** dlaczego nikt nie rozumie że jestem chora nerwowo i kiedy zamknę oczy widzę latające żyrafy i chcę się rzucić w dół w niebo że boję się budzików i księżyca i żyć każdego dnia że chcę uciec uciekać uciekać i nie ma dokąd dlaczego nikt nie rozumie i zabraniają mi płakać i nie wolno mi krzyczeć kiedy to jedno trzyma mnie przy ziemi a nie żaden mur świat składa się z murów proszę podlewajcie moje kwiatki - - - elam - 16 Marca 2006, 01:17
to moze cos bardziej nastrojowego. moj moj ulubiony
DZIEWCZYNKA Z ZAPAŁKAMI Dziewczynko z zapałkami w nieba otul się aksamit jeśli pragniesz czegoś więcej – śniegu puch książęta i pałace nie mieszkają w twojej bajce nie pomoże żadna wróżka ani duch... Pragniesz by ktoś przygarnął cię czekasz na jeden ludzki gest zziębniętą duszę ogrzać chcesz ale zapałka mała jest... i płomień gaśnie, gaśnie znów wkrótce wypalą wszystkie się zostaniesz całkiem sama tu i tylko łzy i noc i śnieg... I na nic czarne oczy na nic dwoje cud warkoczy nie zapuści nikt swych dłoni w złoty gąszcz dziś tylko kromka chleba chociaż tak miłości trzeba bez spełnienia marzeń przyjdzie odejść stąd Lecz ty powrócisz jutro znów możesz tak czekać cały wiek stosik zapałek u twych stóp będzie wyznaczał godzin bieg... dziewczynko smutna tak już jest tak już widocznie pisał Pan że nie pokocha nigdy cię nikt kto w zziębniętym sercu twym mógłby rozpalić wieczny żar bez zapałek...
- dziekuje, dziekuje..
Rafał - 16 Marca 2006, 05:21 Jak nie lubię poezji (w szkole skutecznie została mi obrzydzona) tak w wykonaniu Elam podoba mi sie po prostu. Haletha - 16 Marca 2006, 09:16 Ojej, jaka ładna ta dziewczynka:) Rafał - 16 Marca 2006, 09:22 Duma tatusia niebawem spowoduje jego rozpuk.
Haletha - 16 Marca 2006, 09:34 Hyhy, w zasadzie miałam ontopicznie na myśli "Dziewczynkę z zapałkami" Elam, ale nie przeczę: twoja też jest bardzo ładna:))) Lu - 16 Marca 2006, 09:47 Ech, ci faceci.... ciągle tylko o dzieciach....
W szkole średniej byłam straszna noga z fizyki i prawie na każdm sprawdzianie oddawałm panu kartkę z wierszem zamiast rozwiązanych zadań. Za te wiersze chyba dostawałam mierną na koniec roku...
A teraz dla Elam i fonsztyka
A Misiołak to chyba ma kota
elam - 16 Marca 2006, 10:22 hmm, przestalam pisac wiersze, kiedy wzielam sie za fantastyke... moze jednak wroce, skoro sie podoba?
(inna rzecz, ze wiersze sa dzis jeszcze mniej popularne, niz sf. a ja chce byc slawna! chce byc wielka! )
... no, przynajmniej taka .. troche duza... 
ale dziekuje wam, dziekuje bardzo. za kare jeszcze cos wkleje, jak sie dokopie w moich dokumentach..
elam - 16 Marca 2006, 10:28 juu, ale archeologia! eksponat muzealny. ponad polowe zycia temu napisany.. (w mysl zasady, ze co stare, to dobre). prosze bardzo: Zimowe objawienie Kiedy pani zima siądzie na Ziemi Białą spódnicę rozłoży na polach Szarą chustę rozwiesi na niebie Mały chłopiec Strzelił z procy dziecięcym szczerym śmiechem Który zamienił się w promień słońca I wypalił małą dziurkę w chmurach Spojrzałam Jak we wnętrze Lewiatana Ze słońcem w środku Zamiast Jonasza 1989. listopad. gorat - 16 Marca 2006, 13:13
Policz bardzo znanych twórców fantastyki i takich poetów. Lem kontra Miłosz, Różewicz, Szymborska, Twardowski... :))) EDit: rzecz tkwi też w jakości, czyli, jak widać, poezja jest do d... skoro współczesna niszowa fantastyka ma większą popularność
|
||||||||||||||
