NURS - 15 Listopada 2005, 17:50 Temat postu: Anna Koronowicz Z wielka przyjemnościa przedstawiam kolejna postać znaną z łamów pisma a także z kart Żółtej Serii. Panie i panowie, oto Ania Koronowicz - autorka pamiętnej Lady Loscksley a także Pieczęci. znacie jedno jej oblicze, ale ma ich jeszcze kilka, ale o tym, może niech sama opowie. Ariah - 15 Listopada 2005, 18:03 Jak obiecał, tak i zrobił... Ach, Robert. Czaiłam się troszkę na forum, przyznaję bez bicia... A teraz dla każdego kto chciałby się czegoś o mnie dowiedzieć... Lub o coś zapytać... Dane: Anna Koronowicz, Zodiakalna Panna, rocznik 1981. Zawód wyuczony: nauczyciel języka angielskiego. Hobby i inne takie: grafika komputerowa, czasem komiksy Anko - 15 Listopada 2005, 18:26 Cóż, może to nie jest najlepsza pora (na pewno niezby wczesna), ale zawsze chciałam to wyrazić i chyba jest w miarę dobry moment. Wielkie brawa za tekst Nieprzekładalne. Bardzo mi się podobał - i od razu czułam, że musiał napisać go ktoś o filologicznym zacięciu. Sama uczę się paru języków z mniejszymi lub większymi sukcesami i nieraz zadziwia mnie to, ile w tym tajemnic, zaś ludzie nieraz przyjmują język obcy jako coś prostego i oczywistego. Cieszy mnie zatem takie podejście, jak u Ariah. No i bardzo mnie to ujęło, ile może zależeć od jednej osoby, czyli od bohaterki opowiadania - zmienia ona losy cywilizacji, a stojący obok niej ludzie pewnie nawet nie wiedzą, w czym rzecz.  Tak, ludzie, uczcie się języków... Puenta - zemsta z miłości - kiedy się ją ujmie w te 3 słowa brzmi może banalnie, ale to tylko wtedy. W tekście była... jakby to ująć, kiedy w moich ustach wszystko się spłyca... to było wzniosłe i satysfakcjonujące, tak to ujmę.
Po prostu gratuluję świetnego pomysłu i równie świetnego wykonania. Ariah - 15 Listopada 2005, 18:42 Dziękuję! I to podwójnie, bo za ten tekst dostało mi się troszkę krytyki... Że tak powiem. Ale zauważam, że jeśli się podobał to właśnie płci pięknej (chyba jesteśmy bardziej... wrażliwe <=banał! albo zdolne do zdrady  z miłości, ma się rozumieć...)
Dziękuję Ci raz jeszcze! Margot - 15 Listopada 2005, 19:30 Confiteor Deo omnipotenti et vobis, fratres et sorores, quia peccavi... Nie czytałam, a pragnęłabym przeczytać. Przeto rzeknij słowo, gdzie znaleźć mogę? Mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa. Ideo precor vos orare pro me ad Dominum Deum nostrum. Logan - 15 Listopada 2005, 19:37
W którymś ze starszych numerów SF. Powinienem mieć to opowiadanie jeszcze gdzieś w pliku tekstowym... Ariah - 15 Listopada 2005, 19:37 Cóż... Bibliografia: SF 17: "Lady Locksley" SF 34 "Nieprzekładalne" "Pieczęć" (powieść) w Aresie w 2003. NURS - 15 Listopada 2005, 19:39 Wychodzi jakos tak, że co 17 numerów masz tekst. Nastepny w... 51 powinien być?:-) W jeszcze jest powieść Wieża. Ariah - 15 Listopada 2005, 19:43 Ale teraz liczymy od 1, wiec do 51 to jeszcze jeszcze... Nie bój nic, drugą część Pieczęci też piszę... Kto wie? Może zalinkuję do prologu i części pierwszego rozdziału...? (przy akompaniamencie: "Czy mnie jeszcze pamiętasz...?") Margot - 15 Listopada 2005, 20:47 Zasznurkuj, jeżeli Admicja Szanowna pozwoli. W końcu autor musi się gdzieś promować - tyle teraz tytułów różnych wychodzi... 
A ten tekst, to muszę mieć. Bo SF nr 34 mam. Znaczy: oprócz tego mam również dziurawą pamięć. Sobie zaraz przeczytam, to przypomni mi się. Wampiry mają przechlapane - żyją tak długo, jak mogą tyle pamiętać?? Margot - 15 Listopada 2005, 21:06 Przeczytałam "Nieprzekładalne". Podoba mi się. Musiało mi się wcześniej też podobać, ale pewnie jeszcze nie miałam gdzie tego wypowiedzieć, to zapomniałam. Już sobie przypomniałam. Język Rhua fajny - te ilości gramatycznych odmian bardzo mi przypadły do gustu. Język opowiadania też ładny, lekki. Wiem, co mi zazgrzytało i dlaczego pewnie mężczyźni gorzej przyjmują to opowiadanie - patosu za dużo. Uzasadniony, oczywiście, rozwiązaniem fabularnym, ale od razu wyzwalający zarzuty, że łzawo, romatycznie i babsko. Jest może dwa potknięcia - ale nieduże. Dziwne, że redaktor nie wychwycił, a powinien...:mrgreen: Takie kameralne, ciepłe opowiadanie, bez fajerwerków, za to z solidnie zrealizowaną koncepcją kreatywną. I dużo filologii => wszystko razem dla mnie na plus, czyli babski odbiór rulez
bogow - 15 Listopada 2005, 21:09
Przepraszam, że się wcinam nieco obok. Czy może drukiem się już gdzieś ukazała/ukaże? Były zapowiedzi w Żołtej Serii, ale... Ariah - 15 Listopada 2005, 21:12 Nic mi o tym nie wiadomo. A jeśli autorowi nic nie wiadomo, to... Konspiracja? Nie, nie ukazała się. W Żółtej nadal jest, jak słyszałam, na liście. I czeka.
Ariah - 15 Listopada 2005, 21:16
Dzięki, Margot! Coś musi być z tym "babskim" odbiorem
Margot - 15 Listopada 2005, 21:18
Pewnie solidarność jajników...* -------------- *trzeba to powiedzieć, żeby strategicznie uprzedzić szowinistyczne złośliwości
NURS - 15 Listopada 2005, 21:31
nie widze problemu. Anko - 17 Listopada 2005, 15:21
I dobrze. Powoli, acz systematycznie płeć babska odbiera fantastykę męskiej hegemonii, i niechaj wreszcie w przypadku tekstów nie tylko "męski" będzie komplementem, ale "babski" też! Jak faceci piszą dla facetów, to nikt się nie czepia, nie? Cóż, a krytyka... krytyka będzie zawsze, pytanie jaka i czy warto jej słuchać? Margot - 17 Listopada 2005, 15:26 <vox de profundis> Słuchać krytyki. Krytyka, to drugie oczy. Bardzo złe oczy. One patrzą na utwór i szukają błędów, żeby się doczepić. Jak się nie doczepią, znaczy, jest dobrze. Jak nie ma żadnej krytyki, to znaczy, ze jest źle, bardzo źle.
Ariah - 17 Listopada 2005, 15:35 Jak krytyka milczy absolutnie i jak grób, to znaczy, że i tekst nijaki. Ani ziębi, ani grzeje... Lubię konstruktywną krytykę. Nie toleruję czegoś w stylu: "nie podobało mi się bo nie. Marne i koniec." OK, fajnie. Ale dlaczego się nie podobało? Nie zrozumiałeś? Nie twój temat? Zakończenie nie podeszło? Słucham krytyki z chęcią wielką, pazerna jestem na nią, co nie znaczy, że zgadzam się bez słowa i zmieniam natychmiast styl, tematykę i Bóg jeden wie co tam jeszcze!... Ale odpowiednio podbudowana krytyka -- z ust kogoś, kto wie co mówi -- daje mi do myślenia. Więc (zdań od 'więc' się nie zaczyna! ) jeśli ktoś pragnie powiedzieć coś do słuchu (vide: "co to był za numer z tą książką i czemu ona taka krótka?!" lub, audentyczne, "narracja taka jakaś szarpana to i ta recenzja będzie szarpana") to zapraszam serdecznie, gryzę lekko i jestem szczepiona (przeciw grypie...)
andre - 18 Listopada 2005, 08:42 "Nieprzekładalne"było bardzo dobrym tekstem.Zapadł mi w pamięć,co przy mojej amnezji świadczy dobrze o opowiadaniu:) NURS - 19 Listopada 2005, 01:33 Przy sklerozie andre, sklerozie:-) Przy amnezji nic ci raczej nie zapadnie. Margot - 19 Listopada 2005, 09:54
Azaliż nie jest to najgorsze, co może spotkać utwór?
Chciałabym, aby to było takie proste. Jest jeszcze całe spektrum odbioru, emocje, które niedefiniowalne są "technicznie". I czasami się nie podoba, bo nie. Bo emocje takie, a nie inne. Ale konstruktywna krytyka lepsza
Bo właśnie po to ona, ta krytyka, jest. Nie po to, aby myśleć za autora, lecz by autorowi i czytelnikom dać do myślenia. Do poszerzania interpretacji. Do wytykania mankamentów. Oczy krytyki okrutne są, lecz nie nieomylne. Znaczy: do krytyki trzeba też podchodzić krytycznie
Pewnie znajdzie się o wiele więcej możliwości 
A krytyk odporny jest na ukąszenia autora. Szczepi się go, zanim dostanie pozwolenie, żeby mówić. Znaczy: ugryzienia niestraszne
andre - 19 Listopada 2005, 13:25
No właśnie,zapominam znaczenia wyrazów.Starość...:( Czarny - 6 Grudnia 2005, 20:56 Dzisiaj wraz z numerem 2 SFFH z prenumeraty dotarła też Twoja "Pieczęć". Jak przeczytam nie omieszkam coś tu skrobnąć.
Ariah - 10 Grudnia 2005, 16:58 Czekam więc na Twoje refleksje, złe bądź dobre, Czarny... A jak nie chcesz przy wszystkich, to dawaj na maila. (ariah81@yahoo.com) Andre -- dzięki. Skleroza czy amnezja, nieważne
A tak na marginesie, pracowałam nad stronką "autorską" (jeszcze w powijakach) : Zapraszam serdecznie , można poczytać kilka fragmentów książek. jeszcze nie wszystko uaktywnione, ale wkrótce powinno działać jak należy. Wersja beta (βετα) Czarny - 20 Grudnia 2005, 13:33 Zacznę może tak, kiedy będzie Mirai? Książka jest fajna, z pomysłem i dość sprawnie napisana. Potrafi zainteresować i chętnie przeczytam ciąg dalszy, bo właściwie pierwsze dwa czy trzy rozdziały "Pieczęci", to trochę zbyt długi wstęp. Akcja, która tak naprawdę mnie wciągnęła i zainteresowała, to ostanie trzydzieści stron. Wcześniejsi bohaterowie są baaaardzo sztampowi i przewidywalni w swych zachowaniach i relacjach międzyludzkich. Dopiero dziwna piątka/czwórka i Mirai zapowiadają nieprzewidywalność i tajemniczość. Może też będą nieco mniej "obdarzeni", bo wyjątkowść Welanda i Sharleen trochę bije po oczach. Podsumowanie wypada jednak zdecydowanie na plus i mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że da się to czytać 
[ Dodano: 21 Gru 2005 08:45 ] Kilka słów więcej zawarłem w krótkiej recenzji na swojej stronie link, gdzie opisuję wszystkie przeczytane książki. Ariah - 21 Grudnia 2005, 09:23 Dzięki
Gwoli wyjaśnienia: pierwsze trzy rozdziały były pisane jako wstęp, czyli opowiadania do druku, jedno po drugim. Stąd pewne uproszczenia i lakoniczność opisów... Ostatni rozdział to już początek książki, a właściwie pierwszy rozdział 
Jak to się wszystko znalazło w jednej książce? Odpowiedź zna Red. Nacz.
Zainteresowanych dalszym ciągiem odsyłam na swoją stronkę, tam można poczytać wstęp i spory fragment pierwszego rozdziału (nowego:)) Zapraszam! Anko - 7 Lipca 2006, 23:06 Ariah:
Zastanawiam się właśnie - Ariah dawno na forum nie było i nie wiem, czy się pojawi. Ale ostatnio rozgorzała taka dyskusja o tym, czy będzie 2 część "Pieczęci", czy nie, że może chociaż to skłoni autorkę (lub kogokolwiek, kto ma dostęp do tajnych przez poufnych informacji  ) do przypomnienia, jak sprawa wygląda?
A jeśli Ariah powróci, chętnie się dowiem, czy coś teraz pisze i jakie ma plany? Ariah - 29 Sierpnia 2006, 17:44 Zbyt długo mnie nie było w okolicach forum, to prawda... Anko, dzięki za informacje, odebrałam wcześniej, ale dopiero teraz mam pełen dostęp do wszystkiego. Co do dalszego ciągu Pieczęci, sprawa przedstawia się następująco: 5 rozdziałów w komputerze, jeden w zeszycie (lubię pisać najpierw na papierze, pewnie dlatego tak wolno mi to idzie), epilog w drugim zeszycie a siódmy rozdział w głowie. Rodzina i znajomi są powiadomieni, gdyby cos mi się stało, wszystko (za wyjątkiem głowy) trafia do NURSA... (żartuję. chyba) NURS - 29 Sierpnia 2006, 17:46 Boże, poczułem się jak syn Tolkiena 
|
||||||||||||||||||||||||||||||
